Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Neil Gaiman, Dave McKean
‹Mistrzowie Komiksu: Sygnał do szumu›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSygnał do szumu
Tytuł oryginalnySignal to Noise
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2009
RysunkiDave McKean
PrzekładMichał Cetnarowski
Wydawca Egmont
CyklMistrzowie Komiksu
ISBN978-83-237-2522-0
Format96s. 215×290mm; oprawa twarda
Cena49,—
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Gaimańska fantazja
[Neil Gaiman, Dave McKean „Mistrzowie Komiksu: Sygnał do szumu” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gdy widzę kolejny komiks Neila Gaimana wydany na polskim rynku, zaczynam zgrzytać zębami. Twórca to rozgarnięty i artysta utalentowany, ale powtarzające się motywy w jego dziełach zaczynają mi wychodzić bokiem. Niespodziewanie jednak „Sygnał do szumu”, wyprodukowany w komitywie z Dave’em McKeanem, jest wyjątkowo dobry i zaskakująco mało powtarzalny.

Paweł Sasko

Gaimańska fantazja
[Neil Gaiman, Dave McKean „Mistrzowie Komiksu: Sygnał do szumu” - recenzja]

Gdy widzę kolejny komiks Neila Gaimana wydany na polskim rynku, zaczynam zgrzytać zębami. Twórca to rozgarnięty i artysta utalentowany, ale powtarzające się motywy w jego dziełach zaczynają mi wychodzić bokiem. Niespodziewanie jednak „Sygnał do szumu”, wyprodukowany w komitywie z Dave’em McKeanem, jest wyjątkowo dobry i zaskakująco mało powtarzalny.

Neil Gaiman, Dave McKean
‹Mistrzowie Komiksu: Sygnał do szumu›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSygnał do szumu
Tytuł oryginalnySignal to Noise
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2009
RysunkiDave McKean
PrzekładMichał Cetnarowski
Wydawca Egmont
CyklMistrzowie Komiksu
ISBN978-83-237-2522-0
Format96s. 215×290mm; oprawa twarda
Cena49,—
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Komiks ten nie powinien być niczym nowym dla miłośników powieści graficznych, ponieważ wznawiany był wielokrotnie i uważany jest za jedno z ciekawszych dzieł tandemu Gaiman – McKean. W toku opowieści poznajemy zakochanego w sztuce filmowej reżysera, który po prześwietleniu klatki piersiowej dowiaduje się, że nowotwór trawi jego tkanki i nie zostało mu zbyt wiele życia. Początkowo mężczyzna pogrąża się w rozpaczy, jednak stopniowo wychodzi z apatii i zaczyna tworzyć ostatni film, którego nigdy nie będzie w stanie nakręcić. Początkowo w myślach tworzy opowieść o ludziach, którzy na przełomie 999 i 1000 roku wychodzą z domostw i podczas śnieżycy oczekują na koniec świata. „Sygnał…” jest więc zapisem nie tylko ostatnich dni życia reżysera, ale i jego bohaterów.
W czasie lektury komiksu na powierzchnię wychodzi kilka głównych wątków, podjętych przez autorów. Najłatwiej dostrzec historię artysty, który gorączkowo pragnie pozostawić coś po sobie, by żyjący pamiętali o nim po śmierci. Zarówno film reżysera, jak i jego przemyślenia podkreślają, że każdy z nas żyje w czasach ostatecznych – końcem świata jest dla ludzi moment własnej śmierci. Jak twierdzi bohater: „Nie istnieje żadna wielka apokalipsa. Tylko nieskończona procesja tych mniejszych”. Tę myśl podkreśla milenijna noc, podczas której bohaterowie filmu reżysera w śnieżnej zamieci czekają na koniec świata, który nigdy nie następuje. Gaiman i McKean przekonują, że tę osobistą apokalipsę można przezwyciężyć twórczością, a artysta żyje dopóty, dopóki choć jedna osoba pamięta jego dzieła. Bohater „Sygnału…”, stojąc na progu śmierci, podejmuje wyzwanie i zaczyna tworzyć scenariusz filmu piękniejszy niż wszystko, co do tej pory powołał do życia.
Wątkiem, który trudniej rozgryźć, jest temat szumu informacyjnego. Wydawca na okładce komiksu łaskawie informuje odbiorców, że „album odzwierciedla wspólne Gaimanowi i McKeanowi przekonanie, że we współczesnym świecie ważne sprawy są nieustannie zagłuszane przez wszechobecny szum informacyjny”. Informacja to interesująca, ale komiks mówi o czymś zupełnie innym. Kluczem do rozwiązania są prace naukowe Rolanda Barthesa, francuskiego semiologa, który twierdził, że „sztuka nie zna szumów”. Prawdziwym „sygnałem” może być wyłącznie skończone dzieło (na przykład wyreżyserowany film), które właśnie przestało istnieć jedynie w formie myśli. Myśl twórcy poprzedzająca wykonanie jest chaotyczna i nieuporządkowana, podobnie jak myśl odbiorcy, który stara się dane dzieło zrozumieć. Bohater „Sygnału…” wielokrotnie wspomina, że swój film reżyseruje w głowie, po czym podejmuje trud przelania wszystkiego na papier, jednak pozostaje niezrozumiany przez odbiorców, którzy jego dzieło interpretują opacznie. Sygnał (jakim jest sztuka) wywołuje szum (jakim są myśli). Sens dzieła ginie wśród zwojów pamięciowych, zmieniony przez pryzmat uczuć i wspomnień.
Jako miłośnik sztuki współczesnej znajduję styl McKeana wyjątkowo inspirującym – artysta udowadnia, że sława, która idzie za jego nazwiskiem, nie została zdobyta na drodze przypadku. Kadry „Sygnału…” aż skrzą się od rozmaitych technik artystycznych: kreskowania, plamy barwne, cyfrowe obrazy, rastry i fraktale, negatywy i taśmy filmowe tworzą razem bardzo sprawny kolaż. W wielu miejscach same litery didaskaliów stają się elementem kompozycji.
Niestety jednak, moim zdaniem panowie artyści w kilku miejscach zbytnio sobie pofolgowali. Ciężki scenariusz Gaimana w połączeniu z wymagającymi dla odbiorcy kolażami McKeana tworzą zbytnio zagmatwaną mozaikę. Kiedy scenarzysta buduje coraz to nowe piętra znaczeń, a grafik dokłada swoje trzy grosze, gmatwając interpretację, odbiorca zaczyna się zastanawiać, co panowie artyści palili podczas pracy. „Sygnał…” to album wymagający i naprawdę dobry, ale zasada umiaru jest w nim wielokrotnie łamana.
Gaiman i McKean wydają się rywalizować ze sobą na kartach tego komiksu – wygląda na to, że każdy chciał się pokazać z jak najlepszej strony, więc zamiast spójnego dzieła w kilku miejscach mamy przesadę i folgowanie fantazji. Mimo to „Sygnał…” broni się bez trudu, bo twórcy to starzy wyjadacze i doskonale wiedzą, jak robi się dobre komiksy.
koniec
13 lipca 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pięć minut
— Marcin Knyszyński

Wyrwać się z niewoli
— Paweł Ciołkiewicz

Ostatnie takie wariatkowo
— Sebastian Chosiński

Kot z ludzką twarzą
— Jarosław Loretz

Niepokojące przedstawienie
— Daniel Gizicki

Tegoż autora

Zakalec z ambicjami
— Paweł Sasko

Końskie mordy
— Paweł Sasko

Dziwy nad dziwami
— Paweł Sasko

Coś na spanie
— Paweł Sasko

Lewe jądro Szatana
— Paweł Sasko

Z miłości do pędzli
— Paweł Sasko

Tęsknię, Lizaczku
— Paweł Sasko

Zmiana warty w Baśniogrodzie
— Paweł Sasko

Tylko dla fanatyków
— Paweł Sasko

Pogoń za zwłokami
— Paweł Sasko

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.