Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

M.R. Carey
‹Pandora›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPandora
Tytuł oryginalnyThe Girl with All the Gifts
Data wydania1 czerwca 2016
Autor
PrzekładMartyna Tomczak
Wydawca Otwarte
ISBN978-83-7515-352-1
Format416s. 136×205mm
Cena36,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Wariacja na temat
[M.R. Carey „Pandora” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Wydawać by się mogło, że możliwości gatunku powieści o zombie już się wyczerpały i każda kolejna książka będzie jedynie powielaniem tych samych schematów. „Pandora” Careya pokazuje jednak, że temat wciąż ma potencjał.

Miłosz Cybowski

Wariacja na temat
[M.R. Carey „Pandora” - recenzja]

Wydawać by się mogło, że możliwości gatunku powieści o zombie już się wyczerpały i każda kolejna książka będzie jedynie powielaniem tych samych schematów. „Pandora” Careya pokazuje jednak, że temat wciąż ma potencjał.

M.R. Carey
‹Pandora›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPandora
Tytuł oryginalnyThe Girl with All the Gifts
Data wydania1 czerwca 2016
Autor
PrzekładMartyna Tomczak
Wydawca Otwarte
ISBN978-83-7515-352-1
Format416s. 136×205mm
Cena36,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Zaczyna się stosunkowo niewinnie. Oto w pewnym położonym na uboczu miejscu mieszka w odosobnieniu grupka dzieci, które codziennie, z zachowaniem bardzo surowych norm bezpieczeństwa, prowadzi się do klasy. Uczy się je rozmaitych rzeczy. Niekiedy są to zadania, innym razem zwyczajne opowieści czy bajki. Główna bohaterka, tytułowa Pandora, ma na imię Melanie. Początkowo obserwujemy wszystko właśnie z jej perspektywy, starając się, wraz z nią, rozwikłać tajemnicę podziemnego baraku, osobnych dla każdego dziecka cel i dziwnych zwyczajów tam panujących. A później, zgodnie ze sprawdzoną metodą, przychodzi trzęsienie ziemi.
Właściwie cała historia jest opowieścią drogi, w której bierze udział, poza Melanie, czwórka dorosłych. Poza stopniowym odkrywaniem kolejnych elementów postapokaliptycznego świata, główną oś fabuły stanowią niełatwe relacje między samymi bohaterami – nie wyłączając samej Melanie, dziecinnie, ale bardzo poważnie, zakochanej w swojej nauczycielce, pannie Justineau.
Narracja raz po raz przeskakuje z jednego bohatera na drugiego, pozwalając nam poznać świat z ich perspektywy oraz odkryć, czym tak naprawdę kierują się w swoim życiu. Doktor Caldwell, zimna i ogarnięta fanatycznym wręcz dążeniem do rozwiązania zagadki zarazy, która dotknęła ludzkość, pełni w tym wszystkim rolę głównego nemezis dla wszystkich, choć w szczególności dla Melanie. Bardziej ambiwalentne są postaci dwóch żołnierzy, sierżanta Parksa i szeregowego Gallaghera, ale to wciąż pewne wariacje na temat archetypicznego Pozbawionego Uczuć Dowódcy i Niepewnego Podwładnego. Stosunkowo najmniej dowiadujemy się na temat Justineau, zaś powody jej zawziętej obrony „dzieci”, którymi się opiekowała, wydają się nie do końca przekonujące.
Pomimo, a może właśnie dzięki takim archetypicznym postaciom, zdołał Carey stworzyć interesującą historię, w której ciągle coś się dzieje. I nie chodzi o nieustanne tarcia między bohaterami, wynikające z całkowitego niemal braku zrozumienia między nimi (każdy bowiem ma coś do ukrycia), co raczej o ich reakcje na świat zewnętrzny. Tworząc zupełnie niezgrany zespół ludzi połączonych uniwersalnym pragnieniem przeżycia i powrotu do cywilizacji, zachowują swoją niezależność i działają niekiedy zupełnie irracjonalnie – choć w zgodzie ze swoimi charakterami.
Choć miejscami niepozbawiona sztampowych rozwiązań i dłużyzn (szczególnie kiedy chodzi o dialogi), jest to jednak książka dobra, będąc przy tym jedną z tych niewielu powieści, których polski tytuł oddaje symbolizm fabuły o wiele lepiej od oryginału.
koniec
27 października 2017

Komentarze

27 X 2017   14:56:37

Niestety, nic odkrywczego nie widzę. Może to kwestia znajomości mangi/light novel pt. "Gakkou gurashii"- o 3 dziewczynach i ich nauczycielce, bawiących się w klub "mieszkające w szkole". Główną zasadą jest- nie wychodzimy poza szkołę, nawet po zajęciach. Jak się chwilę później okazuje, klub jest imaginacją jednej z uczennic, pozostającej w szoku po inwazji zombie

27 X 2017   15:00:11

No właśnie bez spojlerowania o odkrywczości nie dało się zbytnio napisać;-) Bo tutaj (spojler alert!) chodzi o to, że sama Melanie (i inne dzieci) jest zombie, z tą różnicą, że wcale nie takim bezmyślnym, jak pozostałe.

27 X 2017   21:00:19

Warto dodać, że Mike Carey napisał też scenariusz ekranizacji. Nie czytałem książki, ani nie oglądałem filmu, ale trochę szkoda, że chyba z największego zwrotu akcji robi się główną atrakcję i - chcąc nie chcąc - wiedziałem, co jest grane, jeszcze zanim było mi dane zapoznać się z utworem. Mimo to warto? (Czy warto oglądać "Szósty zmysł", kiedy zna się zakończenie?).

27 X 2017   22:32:28

@Marcin- nie wiem jak film (zapowiadany, nie wiem czy wyświetlony, chyba z rok temu), ale książkę można przeczytać. Tak samo jak mangę (szkoda że tylko po angielsku albo w oryginale)- niby klub jest odkrywany just w pierwszym (no, może drugim) tomie, ale cały myk polega na tym, co się dzieje dalej.

28 X 2017   01:03:53

Przyznaję, że nie mam na to odpowiedzi, filmu nie oglądałem, ale ztcp to w blurbie okładkowym też jest powiedziane, może nie bezpośrednio, kim jest Melanie. Ale wydaje mi się, że warto - choćby dla finałowego twistu. No i poza tym mimo pewnej sztampy, książka naprawdę jest dobrze napisana.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Przygody z literaturą
— Miłosz Cybowski

Dylematy samoświadomości
— Miłosz Cybowski

Tysiąc lat później
— Miłosz Cybowski

Europa da się lubić
— Miłosz Cybowski

Zimnowojenne kompleksy i wojskowa utopia
— Miłosz Cybowski

Powrót na „Discovery”
— Miłosz Cybowski

Odyseja kosmiczna 2001: Pisarz i Reżyser
— Miłosz Cybowski

Mniej, ale więcej
— Miłosz Cybowski

Jak drzewiej o erpegach rozprawiano
— Miłosz Cybowski

Wojenna matematyka
— Miłosz Cybowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.