Z kapowniczka Achiki:

Piotr Rogoża: W „Podatku” dochodzi do mordu na etosie tolkienowskim. Fani powinni odbywać pielgrzymki do Lublina, bowiem w tym miejscu fantasy skonało.

„Gorzów Wielkopolski jest miastem-pastwiskiem, bo zamiast centrum ma łąkę”.

Yaal wyciąga laptopik wielkości zeszytu.
Achika: Jaki malutki, jaki słodki!!! A on urośnie? Będzie taki duży laptop?

Kuba (opowiada o swoim pomyśle na opowiadanie „Gotuj z papieżem”): Ja jeszcze chwilę będę to opowiadanie pisał, a wy w tym czasie pomyślcie, jak zrobić, żebym najefektowniej płonął.

Kuba: „Sandman” to arcydzieło. Mogę stanąć na ubitej ziemi z każdym, kto twierdzi inaczej i nie ćwiczył taekwondo.

Wit Szostak: Na indeksie są teologowie, którzy twierdzą, że Kościół monopolizuje środki produkcji i dystrybucji sacrum.

Misiek: Mam wskaźnik laserowy, więc prelekcja jest absolutnie skazana na sukces w tym momencie.

PWC (o psach szkolonych do wysadzania czołgów): Po protestach Zielonych ustalono, że na hasło „wypuszczamy psa” druga strona wysiada z czołgu i sama go podpala.

Misiek (o Japończykach): Możliwości wystrzeliwania torped z okrętów nawodnych zaczęły się powoli kończyć, bo się zaczęły kończyć okręty nawodne.

Misiek (o japońskich żywych torpedach morskich): „Kaiten” znaczy „wstrząsający niebem”. Ale smutna prawda jest taka, że jestem skazany na źródła, więc równie dobrze może to znaczyć „krówka ciągutka”.

Misiek: W europejskich żywych torpedach pilot był recyklingowany.

Misiek: Kulminacją tego była dziwna broń Japonii, czyli plan dokonania ataku samobójczego przy pomocy całego narodu.

PWC: Amerykanie wierzyli, że na podane w radiu hasło wszyscy Chińczycy wchodzą na krzesła i jak spiker powie „już!”, to oni z tych krzeseł zeskakują i fala sejsmiczna niszczy Amerykę.

Misiek (pokazuje slajd): Tu jest przód okrętu. To francuski okręt, więc warto to zaznaczyć. Było takich dwa, jeden został zatopiony w Kanale Panamskim przez statek handlowy, z którym się zderzył.
Ktoś: Samobójcza jednostka handlowa!
EwaP: A chociaż cudza?

Misiek: Wady lekkiej amunicji: pociski rykoszetują na liściu.

PWC pokazuje zdjęcia karabinka strzelającego strzałkami.
Laisar: A jakieś zalety oprócz fajności?

PWC: …ma bardzo prymitywne narządy celownicze.

PWC (omawia prototyp karabinu atomowego): Sytuacja wyglądałaby inaczej, gdyby udało się zbudować małą bombę termonuklearną. To znaczy, one są skalowalne, ale… niekoniecznie w dół.

Misiek: Ten samolot miał wymuszoną stabilizację lotu. Miał trzy komputery pokładowe, które głosowały.

Ania Brzezińska: Ci z was, którzy mnie znają lepiej, zdają sobie sprawę, że karabiny odtylcowe nie są dokładnie moją fascynacją.

Greg: Zdarzało się, że wszystkie nieśmiertelniki były u szefa kompanii.
Ktoś z sali: Ginął szef kompanii i straty leciały w kosmos.

Achika: Robi się skomplikowanie na tych konwentach. Jak widzę z daleka kogoś w czarnym mundurze, to nigdy nie wiem, czy to jest Nocarz, czy imperialny żołnierz, czy ochrona budynku.

W barku.
PWC: …margines był absurdalnie szeroki, ale wstawiali tam żywą paginę czy coś…
Foka: Żywą padlinę?!
Ela (obejmuje ją ze współczuciem): Jesteś jeszcze głodna!

PWC: Jak u nas jest zjazd UAM-ków, to zostaje pełno niedojedzonej pizzy.
Achika: Co to jest zjazd ułamków?
PWC: Ulice Ankh-Morpork.

Ela (o książce Ani Kańtoch): …wszystko niszczeje, cywilizacja się rozpada…
Achika: Co?! Kolejny Huberath? Ja chcę optymistycznej fantastyki!
Ania Brzezińska (bardzo stanowczo): To sobie napisz.

Na spotkaniu z Anią Brzezińską:
Prowadzący: Czy zamierzasz skończyć sagę o Twardokęsku?
Ania: Tak. Ale zapadłam na ohydną chorobę, ciężką dukajozę: co zacznę pisać jakieś małe opowiadanie, smyknięte mimochodem w ramach jakichś tam zobowiązań, to mi się rozrasta.

Ania: Mam jeszcze jeden pomysł, ale to już może po zbóju Twardokęsku.

Ania: Nie jestem pewna, czy byłabym w stanie osiągnąć ten poziom, który preferuje „Playboy” – to znaczy, nie chodzi mi o ten poziom rubaszności, tylko ten poziom zwięzłości.

Wladysław Sikora: Kultura to chodzenie do teatru. A sztuka – to wysiedzieć tam dwie godziny.

Maciej Parowski: Ale jak zrobić powieść fantastyczną o nadprzewodnictwie wysokotemperaturowym?

Konkurs o robotach.
Ausir: „Felix, Net i Nika”. Kto stworzył Manfreda?
Uczestnik: Nie rozumiem żadnego z tych słów.
EwaP: Nie rozumiesz „kto” czy „stworzył”?
Uczestnik: Tych też już nie.

Konkurs potemowy. Pytanie, co miał namalować Salvador.
Uczestnik: Człowieka.
Uczestniczka: Kobietę.
Foka (wściekle): To to samo!!!

Foka: Które pytanie? Poniżej piętnastego już wszystko zjedzone.

LeParmentier: What is the difference between Star Trek fans and Star Wars fans? Star Wars fans have jobs!

W pizzerii. Rozmowa o tym, jaka szkoda, że Jacek Dukaj kasuje teksty, które mu się nie spodobają.
Godryk: Czyli zgadzamy się wszyscy, jak tu siedzimy, że podpieprzenie Dukajowi twardego dysku byłoby w porządku.
Foka: Dokonamy selekcji. Jak coś będzie naprawdę złe, to wydamy pod własnym nazwiskiem.
Boguś: Albo jako podróbkę: Jacek Ducaj.
Godryk: Albo z opaską: „Jacek Dukaj nie poleca”. Nowa seria wydawnicza Fabryki Słów: „Opowieści z kosza”.
Boguś: Można by nawet cały konwent zrobić: Trashcon!
Godryk: Organizują Traszka i Lucas.
Anneke: (coś mówi cichutko)
Spike: A słyszeliście, co Ania powiedziała?
Achika: Niby jak? Przecież to Ania.
Wszyscy: Spike, powiedz.
Foka: Metatron!
Spike: Powiedziała, że Dukaj powinien na następnym Polconie otworzyć stoisko i sprzedawać niewykorzystane pomysły.
Achika: Jednocześnie byłaby to odpowiedź na często powtarzane pytanie „Skąd pan bierze pomysły na książki?”.
Ausir: Kolejne tercje „Progresu” napisze Pilipiuk.

Spike (o poprawianej kiedyś książce): Natrafiłem w niej na zdanie „Zza drzwi dobiegały ich podniesione włosy”.

Na warsztatach o robieniu prelekcji:
Achika: Ja tak mam, że ogólnie mówię szybko, a na prelekcjach jeszcze szybciej, więc radzę sobie z tym, wyznaczając na początku imiennie osobę, która ma mi zwracać uwagę, żebym mówiła wolniej. Jeszcze nikt się nie ośmielił tego zrobić, ale to inna sprawa.