Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Todd Phillips
‹Kac Vegas w Bangkoku›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKac Vegas w Bangkoku
Tytuł oryginalnyThe Hangover Part II
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery3 czerwca 2011
ReżyseriaTodd Phillips
ZdjęciaLawrence Sher
Scenariusz
ObsadaBradley Cooper, Zach Galifianakis, Ed Helms, Justin Bartha, Ken Jeong
MuzykaChristophe Beck
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiUSA
CyklKac Vegas
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Jazda po bandzie
[Todd Phillips „Kac Vegas w Bangkoku” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Choć scenarzysta i reżyser Todd Philips starał się „podkręcić” przygody Watahy i dołożył dwa razy więcej sprośności niż w oryginale, to sequel „Kac Vegas” nie ma już nawet połowy wdzięku poprzednika. To jednak wystarczy by w podkręconej atmosferze sali kinowej parę razy zarżeć ze śmiechu.

Jakub Gałka

Jazda po bandzie
[Todd Phillips „Kac Vegas w Bangkoku” - recenzja]

Choć scenarzysta i reżyser Todd Philips starał się „podkręcić” przygody Watahy i dołożył dwa razy więcej sprośności niż w oryginale, to sequel „Kac Vegas” nie ma już nawet połowy wdzięku poprzednika. To jednak wystarczy by w podkręconej atmosferze sali kinowej parę razy zarżeć ze śmiechu.

Todd Phillips
‹Kac Vegas w Bangkoku›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKac Vegas w Bangkoku
Tytuł oryginalnyThe Hangover Part II
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery3 czerwca 2011
ReżyseriaTodd Phillips
ZdjęciaLawrence Sher
Scenariusz
ObsadaBradley Cooper, Zach Galifianakis, Ed Helms, Justin Bartha, Ken Jeong
MuzykaChristophe Beck
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiUSA
CyklKac Vegas
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Te nieliczne wybuchy wesołości to zasługa niezłego tempa filmu i przede wszystkim aktorstwa, bo Cooper, Helms i Galifianakis potwierdzają swoje zdolności komediowe. Publiczność na świecie podziela widać te wrażenia i nie ma zbyt wielkich wymagań, bo „Kac Vegas II” (wybaczcie, ale nie jestem w stanie używać debilnego tytułu zaproponowanego przez polskiego dystrybutora) finansowo ma szansę dogonić część pierwszą. Choć oczywiście będzie to już sukces spodziewany i oparty na mocnych filarach finansowych (dwa razy większy budżet). Natomiast prawie na pewno „Kac Vegas II” nie ma szans na podobne uznanie krytyków – wyrażające się m.in. Złotym Globem dla najlepszego musicalu lub komedii – jakie było udziałem pierwszego przeboju Philipsa.
Nowe przygody Stu, Phila i Alana to bowiem bez wątpienia film wtórny. Zmieniła się właściwie tylko lokalizacja i zawiązanie akcji, ale cała reszta pozostaje taka sama, nawet na poziomie szczegółów. Tym razem to Stu się żeni z piękną Tajką, a na wesele zaprasza oczywiście swoich najlepszych kumpli: Douga i Phila oraz – z przymusu – wciąż nieprzystosowanego społecznie Alana. Do Watahy dołącza Teddy, przyszły szwagier Stu, choć tylko na chwilę – tym razem to jego przyjdzie szukać trzem skacowanym kumplom. Po takim zawiązaniu akcji cała reszta fabuły toczy się właściwie tak samo: Stu, Phil i Alan budzą się po totalnym armagedonie bez pamięci i zmęczeni rozpoczynają zbieranie wskazówek mogących pomóc w odnalezieniu zaginionego kolegi.
Mamy więc ten sam skład, ale i prawie identyczne prowadzenie akcji: zwierzęta, żenujące cameo celebryty, mafiosów, prostytutki, a nawet interludium w postaci piosenki wykonywanej przez Stu – a także identyczny finał. Z jednej strony takie podejście jest zrozumiałe: skoro te pomysły podobały się publiczności, a cała historia znów jest o tych samych kumplach przeżywających szaloną noc, to czemu nie założyć, że bawią się podobnie? Wszystko to prawda, ale uczciwość wobec widzów wymaga, by oglądając „Kac Vegas II” mieć poczucie oglądania sequela, a nie powielonego scena po scenie remake’u! Scenarzyści nie wysilili się tutaj by zmienić choć odrobinę konstrukcję całej przygody, albo chociaż zamienić bohaterów miejscami.
Znów Stu jest tym, który jest fizycznie okaleczony (widoczny na plakacie tatuaż, który byłby świetnym żartem, gdyby nie pokazywano go przed premierą), Alan prezentuje żarty na temat masturbacji, a Phil kieruje całymi poszukiwaniami (ale, znów, to Stu wpada na finałowe rozwiązanie zagadki w trakcie – oczywiście – rozmowy telefonicznej Phila, który już-już ma zdradzić tragiczne przygody Watahy oczekującym weselnikom). Raz jeszcze w trakcie szalonej nocy kumple kradną komuś groźnemu ulubione zwierzę, znów padają ofiarą zbieżności imion i po raz kolejny angażują się w wymianę z groźnymi gangsterami. Dobrze, że chociaż, poprzez swoich bohaterów, twórcy filmu informują widzów, że zdają sobie z tego powielania pomysłów sprawę…
Niestety „Kac Vegas II” nie jest zrzyną całkowitą i wprowadza istotne, ale bardzo niepożądane novum. Sequel przygód Watahy, choć na pierwszy rzut oka wydaje się niewinną komedią jest filmem w stosunku do pierwowzoru bardzo brutalnym i w gruncie rzeczy mrocznym, choć widać to dopiero po chwili zastanowienia. Przypomnijmy sobie jakie były efekty szalonej zabawy w Vegas: Stu stracił zęba (to nie problem dla dentysty), będący kawalerem Alan jako jedyny uprawiał seks, a właściwie był obsługiwany oralnie (Stu i Phil, jak wynika ze zdjęć, jedynie dobrze się bawili wśród kręcących się wokół tancerek), a Stu biorąc ślub z prostytutką nie grzeszył za specjalnie wobec zdradzającej go zołzy. Nawet przyczyna utraty pamięci była w gruncie rzeczy niewinna – Alan po prostu chciał by wszyscy dobrze się bawili.
Tu szalony brodacz ma dużo bardziej złowieszcze motywy, a cała reszta jest maksymalnie „podkręcona” przez co niesmaczny jest zarówno przebieg całej zabawy (tym razem twórcy nie szczędzą nam szczegółów typu wyeksponowane żeńskie i męskie genitalia) jak i jej efekty. Dość powiedzieć, że tatuaż Stu – rzecz przecież dużo poważniejsza niż jeden stracony ząb – to nie jedyne trwałe fizyczne okaleczenie będące efektem (nie)zapomnianej nocy. Zresztą grany przez Eda Helmsa bohater wypada tu najgorzej (tracąc przy okazji sympatię widzów): scenarzyści serwują mu przygody jeszcze bardziej grzeszne niż w pierwowzorze nie biorąc pod uwagę, że tym razem w finale zamiast rzucania wrednej dziewczyny, ma ożenić się z kobietą swojego życia, która go kocha i ufa mu bezgranicznie. No cóż, w rzeczywistości też niektóre wieczory kawalerskie to jedynie pokaz ukrytego prostactwa pod przykrywką dobrej zabawy…
P.S. Jeśli ktoś liczy, że oglądanie osłodzi mu soundtrack to się srodze zawiedzie. Żaden kawałek z sequela nie dorównuje znakomicie wykorzystanym „Who Let the Dogs Out”, „Candy Shop”, „In the Air Tonight”, a przede wszystkim „Right Round”. Owszem jest pewien pamiętny i bardzo adekwatny przebój z lat 80., ale jego odbiór został kompletnie spieprzony przez wykonanie.
koniec
9 czerwca 2011

Komentarze

09 VI 2011   12:40:07

Recenzja świetna - zgadzam się w 100%, dawno nie widziałam tak trafnej opinii. gratuluję.

09 VI 2011   17:08:09

I mnie na początku oburzył głupi tytuł, ale z drugiej strony, ten film to JEST Kacv Vegas - tyle że w Bangkoku. Zamiast tygrysa jest małpa, zamiast dziecka - starzec, zamiast wyrwanego zęba - ucięty palec. I tyle w temacie różnic...

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Czy to człowiek?
— Miłosz Cybowski

Esensja ogląda: Czerwiec 2013 (3)
— Jarosław Loretz, Małgorzata Steciak, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Nie oglądać na kacu!
— Jakub Gałka

Tegoż autora

Więcej wszystkiego co błyszczy, buczy i wybucha?
— Miłosz Cybowski, Jakub Gałka, Wojciech Gołąbowski, Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Nieprawdziwi detektywi
— Jakub Gałka

O tych, co z kosmosu
— Paweł Ciołkiewicz, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Wszyscy za jednego
— Jakub Gałka

Pacjent zmarł, po czym wstał jako zombie
— Adam Kordaś, Michał Kubalski, Jakub Gałka, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Jarosław Robak, Beatrycze Nowicka, Łukasz Bodurka

Przygody drugoplanowe
— Jakub Gałka

Ranking, który spadł na Ziemię
— Sebastian Chosiński, Artur Chruściel, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Michał Kubalski, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Ludzie jak krewetki
— Jakub Gałka

Katana zamiast pazurów
— Jakub Gałka

Trzy siostry Thorgala
— Jakub Gałka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.