Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Olivier Nakache, Eric Toledano
‹Nietykalni›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNietykalni
Tytuł oryginalnyIntouchables
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery13 kwietnia 2012
ReżyseriaOlivier Nakache, Eric Toledano
ZdjęciaMathieu Vadepied
Scenariusz
ObsadaFrançois Cluzet, Omar Sy, Anne Le Ny, Audrey Fleurot, Clotilde Mollet, Alba Gaïa Kraghede Bellugi, Cyril Mendy, Christian Ameri, Grégoire Oestermann
MuzykaLudovico Einaudi
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania112 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Koktajl idealny
[Olivier Nakache, Eric Toledano „Nietykalni” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
O filmie duetu reżyserskiego Olivier Nakache i Eric Toledano mówiło się na długo przed polską premierą ze względu na niebagatelny sukces „Nietykalnych” w Europie i na świecie. Amerykanie kupili prawa do remake’u, w kolejnych krajach film pobił rekordy popularności. Ponad miesiąc po premierze można powiedzieć, że w Polsce także stał się hitem. Co zadecydowało o powodzeniu? Czy sukces jest zasłużony?

Ewa Drab

Koktajl idealny
[Olivier Nakache, Eric Toledano „Nietykalni” - recenzja]

O filmie duetu reżyserskiego Olivier Nakache i Eric Toledano mówiło się na długo przed polską premierą ze względu na niebagatelny sukces „Nietykalnych” w Europie i na świecie. Amerykanie kupili prawa do remake’u, w kolejnych krajach film pobił rekordy popularności. Ponad miesiąc po premierze można powiedzieć, że w Polsce także stał się hitem. Co zadecydowało o powodzeniu? Czy sukces jest zasłużony?

Olivier Nakache, Eric Toledano
‹Nietykalni›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNietykalni
Tytuł oryginalnyIntouchables
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery13 kwietnia 2012
ReżyseriaOlivier Nakache, Eric Toledano
ZdjęciaMathieu Vadepied
Scenariusz
ObsadaFrançois Cluzet, Omar Sy, Anne Le Ny, Audrey Fleurot, Clotilde Mollet, Alba Gaïa Kraghede Bellugi, Cyril Mendy, Christian Ameri, Grégoire Oestermann
MuzykaLudovico Einaudi
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania112 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Nietykalni” to nie tylko film niezwykle popularny, lecz również bardzo wysoko oceniany przez publiczność. Francuski film trafił w gusta widzów, wkradł się w ich serca i zapadł w pamięć, więc zaczęto go polecać. Pocztą pantoflową „Nietykalni” zebrali rzesze zadowolonych odbiorców, w ten sposób nakręcając reklamę w kolejnych europejskich państwach bez dodatkowych starań producentów. Każdy chciał zobaczyć, czym zachwycili się Francuzi, a potem Włosi i Niemcy. Oczywiście, francuska widownia promuje wysoką frekwencją swoją kinematografię, ponieważ ma słabość do rodzimej twórczości. Ale we Francji podobnie było z niedościgłym przebojem Dany’ego Boona, „Jeszcze dalej niż północ”, który jednak nie podbił w równej mierze Europy, z Polską włącznie. Stało się tak najprawdopodobniej dlatego, że film Boona jest mocno osadzony we francuskiej kulturze i animozjach – główny bohater jedzie bowiem do regionu kraju w powszechnej świadomości uważanego za nieprzyjazny i nieciekawy. Boon wyciąga z hiperbolizowania bezpodstawnej niechęci i braku tolerancji dla wewnątrzkrajowych różnic w kulturze, takich jak dialekt ch’tis z północy, bezpardonowy humor ponad podziałami. Podobnie dzieje się w drugim filmie Boona, również nieco hermetycznym „Nic do oclenia”, w którym chodzi o animozje francusko-belgijskie. Tymczasem siła „Nietykalnych” tkwi w uniwersalnym charakterze. Na ekranie pojawiają się bezpośrednie nawiązania do francuskiej rzeczywistości, lecz na poziomie relacji międzyludzkich i humoru film przemawia językiem prostym, ale nie prostackim.
Punkt wyjściowy fabuły od razu wydaje się znajomy, bo jest stary jak kino. Schemat przeciwieństw rozwieszony między głównymi bohaterami pozwala wygenerować wiele zabawnych sytuacji, jak również odnieść się do aktualnej sytuacji społecznej i zetrzeć skrajne postawy w celu wydobycia wartości emocjonalnych z gwałtowanego zderzenia osobowościowego. Tak jest w przypadku „Nietykalnych”: sparaliżowany, biały intelektualista-bogacz i zdrowy, czarny imigrant-biedak, trochę postrzelony chłopak bez pracy i z problemami. Phillippe i Driss różnią się również pod względem osobowości, chociaż obaj gubią się w życiu – pierwszy jest wykształcony, poważny, cichy i elegancki, drugi – hałaśliwy, spontaniczny i bezpośredni. Gdy Driss zacznie zajmować się jako pielęgniarz sparaliżowanym Phillippe’em, oczywistym stanie się fakt, że panowie nauczą się czegoś od siebie nawzajem. Także widzowie wyciągną z tego ekranowego spotkania optymistyczną lekcję o radości czerpanej z życia mimo przeciwności losu. I to właśnie okazuje się głównym atutem „Nietykalnych” – prosta konstrukcja, pozytywne przesłanie, humor pozbawiony ograniczeń poprawności politycznej. Publiczność, podobnie jak filmowy Phillippe, szukają w kinowej rozrywce prostoty i bezpośredniości.
Dynamikę filmu napędzają dodatkowo świetne kreacje aktorskie Françoisa Cluzeta i Omara Sy. Zwłaszcza znany z ról komediowych Sy rozsadza ekran niespożytą energią, dystansem do siebie i entuzjazmem. Nie bez powodu został jako pierwszy czarnoskóry aktor w historii nagrodzony francuskim Cezarem za najlepszą pierwszoplanową rolę męską. Sy zgrabnie łączy sentymentalno-życiową ideę filmu, oscylującą wokół czerpania radości z najmniejszych sukcesów i siły z wszelkich trudności, i komediową zabawę postacią i dialogami. Najlepszy okazuje się w scenach, w których w tle reżyserski duet subtelnie naśmiewa się z głupoty w społeczeństwie i kulturze. Poprzez pokazanie dysonansów społecznych i okraszenie ich humorem, „Nietykalni” piętnują idiotyzmy panujące przede wszystkim w środowisku wyższych sfer. W tym kontekście „Nietykalni” stanowią prztyczek w ucho bogatym od mniej zamożnych. Przecież nawet bogaty Phillippe musi nauczyć się dużo swobody i optymizmu od Drissa.
Dodatkowym argumentem za powodzeniem filmu jest prawdziwe tło ekranowej historii. Fabuła została oparta na autentycznej relacji nieokrzesanego pielęgniarza i sparaliżowanego bogacza. A przecież co ludzie lubią bardziej niż prawdziwe historie?
koniec
30 maja 2012

Komentarze

31 V 2012   08:24:37

"Francuska widownia promuje wysoką frekwencją swoją kinematografię, ponieważ ma słabość do rodzimej twórczości." Ponieważ, jak zauważyła autorka, "publiczność szukają" prostoty i bezpośredniości, spróbuje przetłumaczyć pierwsze zdanie: Francuzi chodzą na francuskie filmy bo lubią francuskie filmy.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Luty 2013 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Grudzień 2012 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Krystian Fred, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Luty 2013 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Grudzień 2012 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Krystian Fred, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.