Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Nanni Moretti
‹Pokój syna›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPokój syna
Tytuł oryginalnyLa Stanza del figlio
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery3 stycznia 2003
ReżyseriaNanni Moretti
ZdjęciaGiuseppe Lanci
Scenariusz
ObsadaNanni Moretti, Laura Morante, Jasmine Trinca
MuzykaNicola Piovani
Rok produkcji2001
Kraj produkcjiFrancja, Włochy
Czas trwania99 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Oszczędnie o pustce
[Nanni Moretti „Pokój syna” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Pokój syna” to bardzo oszczędny dramat o pustce, jaką w życiu tych, którzy pozostali, stwarza śmierć bliskiej osoby. Oszczędne jest w tym filmie wszystko: scenariusz, muzyka, realizacja, aktorstwo; być może dzięki temu, nie popadając w niepożądany melodramatyzm, udało się pokazać historię tak przejmującą i prawdziwą.

Tomasz Kujawski

Oszczędnie o pustce
[Nanni Moretti „Pokój syna” - recenzja]

„Pokój syna” to bardzo oszczędny dramat o pustce, jaką w życiu tych, którzy pozostali, stwarza śmierć bliskiej osoby. Oszczędne jest w tym filmie wszystko: scenariusz, muzyka, realizacja, aktorstwo; być może dzięki temu, nie popadając w niepożądany melodramatyzm, udało się pokazać historię tak przejmującą i prawdziwą.

Nanni Moretti
‹Pokój syna›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPokój syna
Tytuł oryginalnyLa Stanza del figlio
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery3 stycznia 2003
ReżyseriaNanni Moretti
ZdjęciaGiuseppe Lanci
Scenariusz
ObsadaNanni Moretti, Laura Morante, Jasmine Trinca
MuzykaNicola Piovani
Rok produkcji2001
Kraj produkcjiFrancja, Włochy
Czas trwania99 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nanni Moretti gra psychoanalityka Giovanniego, człowieka spokojnego, uporządkowanego, flegmatyka, który odnalazł swoje miejsce na ziemi. Wraz z żoną i dwójką dorastających dzieci tworzy szczęśliwą rodzinę. Niespodziewana prośba o domową wizytę jednego z pacjentów krzyżuje plany wspólnych biegów ojca i syna. Giovanni jedzie do chorego, a Andrea postanawia wraz z kolegami ponurkować. W wyniku tragicznego wypadku ginie. Od tego momentu film staje się szczegółowym zapisem zmagań rodziny z powstałą pustką. Cierpi matka Andrei i jego siostra, ale główny nacisk położony jest na ukazanie rozpaczy ojca. Giovanni, który zawodowo pomaga ludziom nie potrafiącym poradzić sobie ze swoimi fobiami, zupełnie nie może odnaleźć się w zaistniałej sytuacji. Próbuje obwiniać siebie, pacjenta, który poprosił o wizytę, stara się dokładnie zrozumieć przyczynę przypadkowej śmierci syna, odwiedzając specjalistyczny sklep sportowy, pragnie poznać jego zainteresowania, muzykę, której słuchał, dowiedzieć się o Andrei wszystkiego, na co nie starczyło czasu, gdy syn jeszcze żył. Każdy z członków rodziny, która stanowiła całość, pogrąża się we własnej rozpaczy, co powoduje jej powolny rozpad. Również z życiem zawodowym Giovanniego jest coraz gorzej, nie potrafi się już skupić na opowieściach pacjentów, leczyć ich, zamyka się w sobie, wciąż na nowo przeżywając tragedię.
„Pokój syna” to film autorski Morettiego. Jest nie tylko reżyserem i współscenarzystą, ale i gra w nim główną rolę, a z wszystkich tych zadań wywiązuje się wyśmienicie. Trudno co prawda stwierdzić, czy ascetyczna wręcz oszczędność w okazywaniu emocji jest zamysłem artystycznym czy brakiem wystarczający umiejętności aktorskich (skłaniałbym się raczej ku temu drugiemu), niemniej doskonale wkomponowuje się to w ten bardzo skromny obraz. Muzyka odzywa się rzadko, statyczna kamera rejestruje kolejne sceny rozpaczy, poza kilkoma wybuchami bohaterowie zmagają się z cierpieniami w ciszy. Reżyser jest doskonałym obserwatorem, zbliżył się bardzo blisko życia, oddał ból, rozpacz i przede wszystkim wspomnianą pustkę. Zapewne za tę prawdziwość film został uznany w Cannes za najlepszy obraz 2001 roku.
„Pokój syna” nie jest jednak filmem wybitnym. Reżyser przyjął sobie za cel ukazanie rodziny po utracie bliskiej osoby i wywiązał się z tego zadania bez zarzutu, nie bardzo jednak chyba wiedział, jak zmagania bohaterów zakończyć. Do domu Giovanniego przychodzi list od dziewczyny Andrei, z istnienia której nikt nie zdawał sobie sprawy. Próbują się z nią spotkać, ale ta początkowo odmawia. Dopiero w jakiś czas potem niespodziewanie odwiedza rodzinę. Giovanni jest akurat sam w domu, zaprasza ją do środka, podczas rozmowy dziewczyna pokazuje zdjęcia Andrei w jego pokoju. Lekarz uświadamia sobie, jak wiele jest rzeczy, których o synu nie wiedział, że Andrea nie był tylko jego „własnością”, a niespodziewana śmierć stała się źródłem cierpień dla wielu osób.
Film kilkakrotnie w zbyt uproszczony, zbyt nachalny sposób próbuje sugerować pewne myśli. Niemniej ta przełomowa scena jest zbyt ważna dla całości filmu, aby zbyć ją machnięciem ręki. Rodzina w końcu dochodzi do siebie, co było nieuniknione, ale bodziec, który to zapoczątkował, jest całkowicie nieprzekonywujący. Kończąca film podróż jest wręcz rażąca, bardzo sztuczna, wydumana w porównaniu z całością filmu.
„Pokój syna” to film smutny, przejmujący, w którym reżyserowi udało się oddać rozpacz po śmierci bliskiej osoby, ale nie do końca potrafił tę rozpacz zrozumieć. W żaden sposób nie docieka źródeł emocji ani nie doszukuje się przyczyn, nie zna antidotum. Tylko relacjonuje. Ale to i tak bardzo dużo.
koniec
1 lutego 2003

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Wrzesień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Karolina Ćwiek-Rogalska, Anna Kańtoch, Mateusz Kowalski, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Rzymskie wakacje w Watykanie
— Ewa Drab

Filmy Nowych Horyzontów 2011 (1/3)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Tegoż autora

Inwazja głupot
— Tomasz Kujawski

Gdzie jest pomysł?
— Tomasz Kujawski

Śmierć na lodach Arktyki
— Tomasz Kujawski

Michael Nyman o wojnie w strugach deszczu
— Tomasz Kujawski

Historia niesie pisarza
— Tomasz Kujawski

O Kingu nijako i biograficznie
— Tomasz Kujawski

Co by było, gdyby…
— Tomasz Kujawski

Byliśmy wieczni
— Tomasz Kujawski

Miasto zbrodni
— Tomasz Kujawski

Zawsze można spróbować od nowa
— Tomasz Kujawski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.