Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Andy Tennant
‹Hitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta
Tytuł oryginalnyHitch
Dystrybutor UIP
Data premiery4 marca 2005
ReżyseriaAndy Tennant
ZdjęciaAndrew Dunn
Scenariusz
ObsadaWill Smith, Eva Mendes, Philip Bosco, Michael Rapaport, Amber Valletta
MuzykaGeorge Fenton
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiUSA
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Bajka z pierwszych stron gazet
[Andy Tennant „Hitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Komedia romantyczna powstała, aby być źródłem dobrego humoru dla masowego widza. Piękni bohaterowie, którzy radzą sobie z wszelkimi przeszkodami stawianymi przez los, ładne otoczenie, odrobina wzruszeń, trochę śmiechu i obowiązkowy happy end. W “Hitchu” łatwo znaleźć to wszystko, ale także więcej niż można się spodziewać, co nie jest częstym zjawiskiem wśród komedii.

Ewa Drab

Bajka z pierwszych stron gazet
[Andy Tennant „Hitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta” - recenzja]

Komedia romantyczna powstała, aby być źródłem dobrego humoru dla masowego widza. Piękni bohaterowie, którzy radzą sobie z wszelkimi przeszkodami stawianymi przez los, ładne otoczenie, odrobina wzruszeń, trochę śmiechu i obowiązkowy happy end. W “Hitchu” łatwo znaleźć to wszystko, ale także więcej niż można się spodziewać, co nie jest częstym zjawiskiem wśród komedii.

Andy Tennant
‹Hitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta
Tytuł oryginalnyHitch
Dystrybutor UIP
Data premiery4 marca 2005
ReżyseriaAndy Tennant
ZdjęciaAndrew Dunn
Scenariusz
ObsadaWill Smith, Eva Mendes, Philip Bosco, Michael Rapaport, Amber Valletta
MuzykaGeorge Fenton
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiUSA
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Film Andy’ego Tennanta obfituje w zabawne sytuacje, ale oferowany humor ma klasę i intelekt. Bohaterowie miłosnej historii zdobywają sympatię widza przede wszystkim dzięki innej drodze ich sportretowania. Konieczność bycia z wymarzoną osobą nie jest nachalnie sprowadzona do głównego problemu wyznaczającego oś fabuły. Poznajemy kilka postaci pierwszego i drugiego planu, włącznie z tytułowym bohaterem, po czym dajemy się wciągnąć w bezpretensjonalną zabawę. Oczywiście, wszystko to jest proste, a nawet naiwne, ale nie odstrasza niesmacznymi gagami lub oklepanymi, tanimi zwrotami.
O dobrym odbiorze filmu decydują w dużej mierze aktorzy. Will Smith jako słynny w Nowym Jorku Doktor Randka kreuje swoją postać z naturalnością i autentycznością. Romantyczno-humorystyczne perypetie okazują się dla niego o wiele lepszym tłem niż wizja świata, który trzeba po raz któryś z rzędu uratować. Z początku łatwo wyczuć ambiwalencję głównego bohatera, ale później autorzy szybko próbują wycofać się z takiego rysunku postaci. W końcu to komedia romantyczna, która ma bawić, a nie analizować złożoność czyjegoś charakteru. Jednak zrezygnowanie z klarownego podziału na czarne i białe dodaje filmowi świeżości i uroku. Idealizowania prawie wszystkich na ekranie nie da się uniknąć, ale łatwiej je zaakceptować, traktując podobną taktykę reżysera jako element tradycyjnej konwencji gatunku.
Partnerką Willa Smitha jest Eva Mendez, wcielająca się w nieco cyniczną dziennikarkę bloku plotek w gazecie “Standard”, Sarę Melas. Panna Melas to już klasyczna postać filmowa: goniąca za sukcesem kobieta współczesna, która tęskni za prawdziwym uczuciem, ale skrywa się pod maską twardej realistki. Jedynie poprowadzenie narracji w taki sposób, że rozwój intrygi obserwujemy z perspektywy Hitcha, a nie urodziwej dziennikarki, stanowi rodzaj innowacji. Bo niestety, Eva Mendez jest piękna i zdecydowana, a jednak brak jej czegoś, co potrafi zaangażować widza w losy jej bohaterki.
W filmie Tennanta nie tyle fabuła jest ważna, ile relacje między postaciami, dialogi i humor. Alex Hitchens doradza zakochanym mężczyznom, jak poradzić sobie na pierwszych trzech randkach, czyli - jak twierdzi - stwarza możliwości. Potem cieszy się, kiedy jego rady pomagają uszczęśliwić innych. Z boku jego nietypowy zawód może być różnie odbierany, ponieważ pomoc specjalisty od randek objawia się w oczach kobiet jako nauka serii sztuczek mających je usidlić. Widz śledzi dwa najważniejsze wątki: Albert, fajtłapowaty doradca finansowy, zakochuje się w słynnej i bogatej Allegrze Cole, a sam Hitch zaczyna sympatyzować z nieugiętą reporterką Sarą. Rozwinięcie tej historii łatwo przewidzieć. Mimo to, z przyjemnością obserwujemy kolejne zdarzenia, które komplikują bohaterom życie. Romantyczną, nieco sentymentalną atmosferę równoważy humor, będący efektem nietypowego punktu wyjścia, koncentrujący się bardziej w zabawnych kwestiach niż w żałosnym slapsticku. Tego ostatniego doświadczymy w scenach z poczciwym Albertem, ale dozowany w małych dawkach nie budzi uśmiechu politowania.
Szczerość nie należała również do atutów Alberta - nawet Hitch nie wierzy w jego wędkarskie przechwałki.
Szczerość nie należała również do atutów Alberta - nawet Hitch nie wierzy w jego wędkarskie przechwałki.
Zwrócenie uwagi widza na dwa równorzędne wątki stanowi pewne novum, w dodatku sukcesywnie zastosowane. Wprawdzie wielowątkowość pojawiała się w komediach romantycznych, choćby w brytyjskim “To właśnie miłość” Curtisa, ale w “Hitchu” spodziewamy się raczej skupienia na tytułowym bohaterze. Tymczasem, historia prostego urzędnika ma więcej warstw niż miłosne perypetie Willa Smitha. Warstwy to cieniutkie i niewiele wpływające na generalny odbiór filmu, ale które mimo wszystko wprowadzają do fabuły odrobinę wigoru. Paradoksalnie, w obrazie promującym piękno i doskonałość pojawia się kwestia krytyki chorobliwego kultu urody. Albert jest zwyczajnym, nieporadnym, szarym człowieczkiem, który ma prawo do szczęścia niezależnie od swoich wad. Szczęście to osiąga w sposób uproszczony, jednak nie odczuwa się tak sztuczności scenariusza dzięki ogólnemu nastrojowi beztroski. Twórcy starają się wprowadzić co pewien czas elementy liryczne, co do końca nie koresponduje z lekkim charakterem fabuły. Na szczęście, reszta elementów układanki filmowej doskonale się uzupełnia, prezentując rozrywkę niezłej jakości. Nawet dynamiczny soundtrack nie robi wrażenia osobnego produktu, a wtapia się w akcję. Nie przeszkadza też bezproblemowy dryf w kierunku spłaszczonego szczęśliwego zakończenia. W końcu od komedii wymagamy porządnej dawki optymizmu i czasem choć szczyptę oryginalności. Wprowadzenie odrobiny nowatorstwa do tak skostniałego gatunku to niemały wyczyn twórców “Hitcha”. Również zwrócenie się przeciw natrętnym dziennikarzom i ich krytyka (w postaci Sary Melas), mimo że Hollywood żeruje na plotkach, wyrasta na ledwo nakreślony, ale istniejący głos w dyskusji na temat prywatności gwiazd.
“Hitch” został stworzony, podobnie jak inne komedie romantyczne, aby bawić i relaksować. Trzeba przyznać, że spełnia swoje zadanie, wykorzystując talent komediowy Willa Smitha, urok Evy Mendez, ładnie sfotografowany Nowy Jork i przedstawione z przymrużeniem oka problemy sympatycznych bohaterów. Na pewno wyróżnia się na tle innych romantycznych filmów, co staje się jego główną zaletą. I jeszcze przypomina głosem specjalisty w kwestiach związków między ludźmi, Smitha: “Pierwsza zasada: nie ma żadnych zasad” .
koniec
26 marca 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (15)
— Jakub Gałka

Podróbka
— Kamil Witek

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.