Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Kay Pollak
‹Jak w niebie›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJak w niebie
Tytuł oryginalnySa som i himmelen
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery25 listopada 2005
ReżyseriaKay Pollak
ZdjęciaHarald Gunnar Paalgard
Scenariusz
ObsadaMichael Nyqvist, Frida Hallgren, Axelle Axell
MuzykaStefan Nilsson
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiSzwecja
CyklJak w niebie
Czas trwania132 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Z ciała i z duszy
[Kay Pollak „Jak w niebie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Niezmiernie prosty film. O wpływie jednego człowieka na drugiego. O złudzeniu i kłamstwie, które pozwala nam niekiedy twierdzić, że możemy być samowystarczalni, żyć sami dla siebie, nie licząc się z nikim i dla nikogo. O prawdziwym świecie, w którym jest drugi człowiek. O sile jaką daje jeden człowiek drugiemu. Wreszcie o życiu między ludźmi, prostym, a tak skomplikowanym. Nie, to jednak trudny film.

Urszula Lipińska

Z ciała i z duszy
[Kay Pollak „Jak w niebie” - recenzja]

Niezmiernie prosty film. O wpływie jednego człowieka na drugiego. O złudzeniu i kłamstwie, które pozwala nam niekiedy twierdzić, że możemy być samowystarczalni, żyć sami dla siebie, nie licząc się z nikim i dla nikogo. O prawdziwym świecie, w którym jest drugi człowiek. O sile jaką daje jeden człowiek drugiemu. Wreszcie o życiu między ludźmi, prostym, a tak skomplikowanym. Nie, to jednak trudny film.

Kay Pollak
‹Jak w niebie›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJak w niebie
Tytuł oryginalnySa som i himmelen
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery25 listopada 2005
ReżyseriaKay Pollak
ZdjęciaHarald Gunnar Paalgard
Scenariusz
ObsadaMichael Nyqvist, Frida Hallgren, Axelle Axell
MuzykaStefan Nilsson
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiSzwecja
CyklJak w niebie
Czas trwania132 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Wypalony bohater „Jak w niebie”, światowej klasy dyrygent Daniel Dareus, wraca do rodzinnego miasteczka. Zmęczony codziennością, pragnie zregenerować siły. Przypadkowo trafia na próbę lokalnego chóru kościelnego. Postanawia zostać jego kantorem. Wtedy w życie zaściankowej i konserwatywnej społeczności zaczyna wkradać się ożywienie i rozpłomienienie. W monotonną i zlodowaciałą uczuciowo egzystencję Daniela wkracza kobieta, Lena, w której dyrygent się z wzajemnością zakochuje. Romans się rozwija, w Danielu rozbudza się wrażliwość, otwiera się jego serce. Drobnomieszczan także śpiew w chórze wyrywa z letargu. Czyli kolejne pospolite romansidło. Rozpędzając się w domysłach, pewnie niewiele więcej tu mądrości, niż w tuzinkowym Harlequinie.
A gdyby opowiedzieć to inaczej? Światowej klasy dyrygent Daniel Dareus wraca do rodzinnego miasteczka. Przypadkowo trafia na próbę lokalnego chóru kościelnego i oferuje swoją pomoc w roli kantora. Wprowadza awangardowe metody nauczania i z czasem oswobadza z odrętwiałych ciał i dwulicowych dusz prawdę, szczerość, otwartość i solidarność. Śpiew wydziera z zakłamania miejscową ludność, spaja ich we wspólnotę, mogącą razem dążyć do celu. Dla zachowania ładu i harmonii, los daje Danielowi pierwszą miłość – Lenę. Lena niczym anioł odkrywa w nim człowieka, który nie tylko wegetuje z dnia na dzień, ale czuje i przeżywa.
Na dobrą sprawę człowiekiem staje się każdy z bohaterów. Wcześniej są we własnych oczach stereotypami, nakreślonymi co najwyżej dwiema cechami i etykietką. Tu nie ma miejsca na złożone charaktery, tu jest hierarchia i ścisłe położenie, z góry przeznaczone każdemu; rola, z której nijak nie da się wyłamać. Ta mała społeczność tak rozumie harmonię, spokój, słuszny i uczciwy układ.
Do tej uzurpowanej wspólnoty wstępuje On. Obcy, chociaż mniej obcy, niż im się wydaje. Też był kiedyś ofiarą i to bardziej dosłownie pojmowaną, bo cielesną. Ofiarą tej samej społeczności – wszak oprawca z jego dzieciństwa nadal się znęca (teraz nad swoją żoną), a reszta przymyka na te wyczyny oko. Ale Daniel uciekł w samotność i póki go skrajnie nie wyczerpała, tkwił w niej. Powraca w to samo miejsce, jednakowo spaczone jak dawniej. Powraca w pewnym sensie wypłukany z uczuć, pusty. Chce naprawić siebie, odnaleźć, odzyskać czucie. W tej sytuacji musi nastąpić uczciwa wymiana: Daniel coś przekaże społeczności, ale i oni będą mieli coś dla niego.
Cała męska część redakcji przeklina, że w przesyłanych materiałach dystrybutor nie dostarczył kadru o minutę późniejszego.
Cała męska część redakcji przeklina, że w przesyłanych materiałach dystrybutor nie dostarczył kadru o minutę późniejszego.
Daniel daje im muzykę. Każe im wydobywać głos z głębi siebie. Śpiew staje się pierwszą prawdziwą i niepowierzchowną więzią, jaka zaczyna łączyć poszczególnych członków zbiorowości i Daniela. Zarazem i ostatnią, jako że do metafizycznego spojenia wyzwolonych jednostek dochodzi dopiero w końcowej scenie.
Zbytnim uproszczeniem byłoby uznanie, że darem od ludzi dla Daniela jest miłość Leny. Chór, któremu Daniel każe szukać „własnego tonu”, pozwala wyzwolić się także swojemu mentorowi. Oni sobie wzajemnie przekazują człowieczeństwo, odnajdują je w sobie nawzajem. Oczyszczają się. Przez śpiew? Przez wyzwolenie z fałszu? Przez miłość do bliźniego? Jeszcze z tysiąca innych powodów. Bo to jednak trudny film.
koniec
16 grudnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Bez wstydu, ale tylko w ciemności
— Urszula Lipińska

Lepiej się nie zbliżać
— Urszula Lipińska

Zagrożenie życia
— Urszula Lipińska

Dwugłos o „Daas”
— Urszula Lipińska, Michał Oleszczyk

Bieg po prawdę
— Urszula Lipińska

Gdynia 2011 (2): Panorama Polskiego Kina
— Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski

Gdynia 2011 (1): Filmy konkursowe
— Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski

ENH, czyli ponad pół setki filmów (2)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

ENH, czyli ponad pół setki filmów (1)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Matka, żona i kochanka
— Urszula Lipińska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.