Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Tadeusz Raczkiewicz
‹Tajfun›

Tajfun
EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTajfun
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2006
RysunkiTadeusz Raczkiewicz
Wydawca Mandragora
ISBN-1083-60352-62-3
Format144s.; oprawa twarda
Cena79,90
GatunekSF
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Tajfun

Siła nostalgii
[Tadeusz Raczkiewicz „Tajfun” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Człowiek to dziwne stworzenie. Najpierw w dzieciństwie chce być dorosły i zarabiać pieniądze, aby wydawać, na co chce. Ale jak już jest dorosły i te pieniądze ma, wydaje je na to, co przypomina mu szczęśliwe dzieciństwo. Tym razem skorzystała z tego Madragora, wydając w wersji kolekcjonerskiej stary komiks ze „Świata Młodych” – „Tajfuna” Tadeusza Raczkiewicza.

Konrad Wągrowski

Siła nostalgii
[Tadeusz Raczkiewicz „Tajfun” - recenzja]

Człowiek to dziwne stworzenie. Najpierw w dzieciństwie chce być dorosły i zarabiać pieniądze, aby wydawać, na co chce. Ale jak już jest dorosły i te pieniądze ma, wydaje je na to, co przypomina mu szczęśliwe dzieciństwo. Tym razem skorzystała z tego Madragora, wydając w wersji kolekcjonerskiej stary komiks ze „Świata Młodych” – „Tajfuna” Tadeusza Raczkiewicza.

Tadeusz Raczkiewicz
‹Tajfun›

Tajfun
EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTajfun
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2006
RysunkiTadeusz Raczkiewicz
Wydawca Mandragora
ISBN-1083-60352-62-3
Format144s.; oprawa twarda
Cena79,90
GatunekSF
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Tajfun
Wielka jest siła nostalgii. Potrafi zmusić do wydania kilkudziesięciu złotych na komiks, który ani nie jest dobrze narysowany, ani nie ma przyzwoitego scenariusza. Ale jest to komiks, który przypomina szczęśliwe i spokojne lata dzieciństwa, dni spędzane na lekturze ostatniej strony „Świata Młodych” (na pozostałych stronach nie było już praktycznie nic wartego czytania – chyba że akurat pisali o „Gwiezdnych wojnach”). A prawie każdy współczesny trzydziestoparolatek chętnie wyda ostatni grosz, aby kupić chociaż cień tamtych dni, bo PRL PRL-em, ale wspomnienie dzieciństwa ma swoją siłę.
Tadeusz Raczkiewicz dziś jest już twórcą prawie zapomnianym, choć na łamach „Świata Młodych” obecny był z przerwami przez ponad dekadę. Rysował tam adaptacje komiksowe powieści Juliusza Verne’a („Piętnastoletni kapitan” i „Dwa lata wakacji”), westerny, komiksy przygodowe i historyczne. Najlepiej jednak został zapamiętany dzięki serii o przygodach kosmicznego agenta Tajfuna, której cztery części ukazały się na owej magicznej ostatniej stronie w latach 1984-88. Dzisiejsze wydanie Mandragory obejmuje trzy z tych albumów (wydane po raz pierwszy poza gazetą): „Zagadkę układu C-2”, „Aferę Bradleya” i „Na tropie Skorpiona”. Wydanie czwartego, „Monstrum”, zapowiadane jest wkrótce.
Czytając w latach 80. te komiksy chłonęło się całą duszą ich rozrywkową, fantastycznonaukową (a tego wówczas nigdy nie było za wiele) fabułę. Czytane dziś śmieszą naiwnością, scenariuszowymi niezgrabnościami i uproszczeniami, bawią rysunkiem czasem całkiem starannym, częściej wykonanym jakby od niechcenia. Najbardziej jednak bawi to, że seria o Tajfunie w swej treści nie ma za grosz oryginalności – jest zlepkiem pomysłów z popularnych wówczas dzieł popkulturowych. Nie krytykujmy jednak za to Raczkiewicza – w końcu Quentin Tarantino robi praktycznie to samo i zarabia na tym dużo kasy.
Sam Tajfun jest postacią dość bezczelnie skopiowaną z Funky’ego Kovala. Tak jak on jest kosmicznym agentem, sprawnym, inteligentnym, dowcipnym i mającym powodzenie u kobiet. Odróżnia go od Funky’ego głównie bujny wąs przypominający nam, że estetycznie jesteśmy w socjalizmie lat 80. (wiecie, moda na „enerdowskiego piłkarza”). Różni się też Tajfun tym, że polityka specjalnie go nie interesuje. On wykonuje swoją robotę, a cała seria komiksowa to po prostu czysta rozrywka.
Postać głównego bohatera to nie jedyne zapożyczenie z serii Parowskiego – Rodka – Polcha. Cała fabuła, zwłaszcza części pierwszej „Zagadki układu C2”, zadziwiająco coś przypomina… Świat jest zagrożony przez kurduplowatych, złośliwych kosmitów (Muunowie zamiast Drolli), Tajfun musi lecieć do zagadkowego odległego układu (C-2 zamiast …DB-4), aby wyjaśnić sprawę. Tam produkowana jest straszliwa broń, a w całą aferę zaplatane są sfery rządowe… W „Aferze Bradleya” z kolei zobaczymy latające samochody i samuraja Sato, zadziwiająco przypominającego „Indianina” Krissa…
Raczkiewicz czerpie tez pełnymi garściami z innych produktów popkultury. Bohaterowie walczą używając sztuk kung-fu i karate (lata 80. to szał w Polsce na „Wejście smoka” i jemu podobne), Sato to oczywiście nawiązanie do kina samurajskiego (i znów – Raczkiewicz ma fascynacje podobne do Tarantino), a cała sekwencja ze „świata retro” to oczywista kopia kowboi-robotów ze „Świata Dzikiego Zachodu”. A wszędzie (zwłaszcza w scenografii) przewija się duch fantastyki filmowej tamtych czasów – „Gwiezdnych wojen”, „Saturna 3”, „Blade Runnera"…
Scenariuszowo bez wątpienia najlepiej wypada „Zagadka układu C-2”. To spójna historia sensacyjno-kryminalna z dynamicznym wstępem, spokojniejszym rozwinięciem i znów dynamicznym finałem. „Afera Bradleya” to już bardziej zabawa formą, bo scenariusz jest tu kulejący, a bohaterom pomaga stanowczo zbyt wiele zbiegów okoliczności. Zaskakuje mocno (na niekorzyść, niestety) „Na tropie Skorpiona”, gdzie Raczkiewicz rezygnuje praktycznie całkowicie z fantastycznej ikonografii na rzecz standardowej opowieści sensacyjnej (cały świat wygląda, jakby technologicznie cofnął się o dwa stulecia). Nie chcę jednak być bardzo krytyczny dla Raczkiewicza – i tak „Tajfun” wyróżnia się na tle polskiego komiksu sensacyjnego lat 70. i 80. („Czarna Róża”, „Figurki z Tilos”) pod względem poprowadzenia fabuły, jej logiki i sensu.
Tak jak wspomniałem, Raczkiewicz to w „Tajfunie” rysownik nierówny. Niektóre kadry są narysowane naprawdę niestarannie, inne cieszą miłą dla oka dynamiką. Nie ma tu Polchowej dbałości o szczegół, ale też obowiązkowe motywy SF są ukazane w solidny, nieraz nawet pomysłowy sposób. Co ciekawe, Raczkiewicz dużo lepiej radzi sobie ze scenami akcji niż statycznymi, na które często brakuje mu dobrego pomysłu.
Trudno polecać ten komiks współczesnemu młodemu czytelnikowi – w zestawieniu z tym, co obecnie pojawia się na rynku, nie ma szans się niczym obronić. Ale z pewnością starsze pokolenie przypomni sobie go z niemałą przyjemnością – w latach 80. naprawdę czekało się niecierpliwie na każdą kolejną część.
    Daty pierwodruków:
  • „Zagadka układu C-2” („Świat Młodych”, 1984)
  • „Afera Bradleya” („Świat Młodych”, 1985)
  • „Na tropie Skorpiona” („Świat Młodych”, 1987)
koniec
23 listopada 2006

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zupełnie jak nie trykoty
Dagmara Trembicka-Brzozowska

28 IV 2024

Ten album to taka „przejściówka” – rozpoczyna się sceną z „Wojen nieskończoności”, a akcja znajduje się najwyraźniej gdzieś przed albumem „King In Black”, w Polsce jak na razie nie wydanym, oraz późniejszymi komiksami m.in. z cyklu „Wojna światów” czy z Thorem w roli głównej. I jakkolwiek fabuła jest dość przeciętna, to jednak jest w „Czarnym” parę rzeczy wartych zobaczenia.

więcej »

Palec z artretyzmem na cynglu
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

27 IV 2024

„Torpedo 1972” to powrót po latach Luca Torelliego, niegdyś twardziela i zabijaki, a dziś… w sumie też zabijaki, ale o wiele bardziej zramolałego.

więcej »

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Wyobraźnia podpowiada…
— Konrad Wągrowski

Mała Esensja: Równolegle z Kajkiem i Kokoszem
— Wojciech Gołąbowski

20 lat później
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.