Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Pożegnania 2019 (3/4)

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Jarosław Loretz

Pożegnania 2019 (3/4)

16. – Peter Fonda, aktor, reżyser i scenarzysta, syn Henry’ego, brat Jane i ojciec Bridget. Wystąpił w wielu przedstawieniach teatralnych i filmach, otrzymując za swoje role dwa Złote Globy („Pszczoły i ludzie” i „Pasja Ayn Rand”) oraz szereg nominacji (do Oscara za „Pszczoły i ludzi”, do Złotych Globów za „Zwycięzców” i „Burzę”, do Emmy za „Pasję Ayn Rand”), ale w historii kina i pamięci widzów zapisał się przede wszystkim rolą Wyatta w „Swobodnym jeźdźcu”. Sztandarowe dzieło epoki hippisów, ogromny kasowy hit mimo nad wyraz skromnego budżetu, źródło inspiracji dla pokoleń rockersów. Do tego nominacja do Oscara za scenariusz, napisany wspólnie przez Terry’ego Southerna i obu głównych aktorów – Fondę i Dennisa Hoppera.
25. – Ferdinand Karl Piëch, austriacki inżynier, menedżer i przedsiębiorca, wnuk Ferdinanda Porsche’a, konstruktora garbatego Volkswagena oraz założyciela firmy Porsche. To właśnie Piëch zbudował potęgę i renomę marki Audi, i to on wydźwignął później koncern Volkswagena z długów i zbudował z niego wielką, międzynarodową firmę, posiadającą w swoim portfolio takie marki jak Seat, Škoda, Lamborghini, Bentley, Bugatti, Porsche, Scania, MAN i Neoplan.
29. – Terrance Dicks, pisarz, scenarzysta i producent związany na przełomie lat 1970. i 1980. z serialem „Doctor Who”, autor książek dla dzieci. W Polsce znany z trzech wydanych w 1994 roku przez wydawnictwo Empire książeczek, będących w istocie nowelizacjami odcinków wspomnianego serialu: „Władcy czasu”, „Dzień Daleków” i „Zemsta cyborgów”.
We wrześniu:
1. – Katherine MacLean, pisarka science fiction specjalizująca się w krótkiej formie. Laureatka Nebuli, nominowana do nagrody Hugo, nagrodzona Cordwainer Smith Rediscovery Award – nagrodą, której zadaniem jest honorowanie autorów ważnych dla gatunku, ale dziś już pogrążających się w zapomnieniu. W Polsce znana z ledwie trzech opowiadań: „Telewizja nie kłamie” (w antologii „W stronę czwartego wymiaru”), „Nieludzkie poświęcenie” (w „Isaac Asimov prezentuje najlepsze opowiadania science fiction”) i „Pocałuj mnie” (w trzecim tomie „To, co najlepsze w SF”).
2. – Władysław Krupka, podpułkownik Milicji Obywatelskiej, ale przede wszystkim pomysłodawca, twórca postaci i scenarzysta większości odcinków „Kapitana Żbika”, a także scenarzysta „Komisarza Żbika”. Na swoim koncie posiada też wydane pod pseudonimem Władysław Krupiński dwie regularne powieści kryminalne („Skazałeś ją na śmierć” i „Zachłanność mordercy”) oraz cztery zeszytowe z serii „Ewa wzywa 07”.
5. – Andrzej Polkowski, tłumacz i pisarz. To jemu zawdzięczamy polskie przekłady „Opowieści z Narnii” i „Trylogii międzyplanetarnej” C. S. Lewisa, cyklu „Harry Potter”, pięcioksięgu „Pendragon” Stephena Lawheada, „Demona ciemności” i „Demona śmierci” Tanith Lee, „Szardika” Richarda Adamsa, „Dzieci Boga” Mary Dorii Russell, dylogii „Światło Tybetu” Elizabeth Ann Scarborough czy „Elli zaklętej” Gail Carson Levine.
8. – David Hagberg, pisarz specjalizujący się w technothrillerach. W Polsce wyszło siedem jego powieści – trzy pod jego nazwiskiem („Ogień krzyżowy”, „Masa nadkrytyczna” i „Punkt zwrotny”) i cztery pod pseudonimem Sean Flannery („Pustynny ogień”, „Zwycięzca bierze wszystko”, „Finałowe odliczanie” i „Kryptonim „Zebra””).
13. – Eddie Money, w rzeczywistości Edward Joseph Mahoney, piosenkarz, którego największym przebojem było „Take Me Home Tonight” (przyniosło mu w 1987 roku nominację do nagrody Grammy). Pochodził z rodziny nowojorskich irlandzkich katolików i pierwotnie miał zostać – jak dziadek i ojciec – policjantem, ale za bardzo lubił muzykę i długie włosy.
15. – Ric Ocasek, a w zasadzie Richard Theodore Octasek. Piosenkarz, muzyk, producent muzyczny (m.in. zespołów Bad Brains i No Doubt) oraz malarz. Współzałożyciel zespołu The Cars i jego główny wokalista, gitarzysta i autor piosenek. To on był autorem większości hitów zespołu, takich jak „Tonight She Comes”, „You Might Think”, „Magic” czy „Drive”, z tym że ten ostatni utwór był śpiewany przez basistę, zmarłego w 2000 roku Benjamina Orra, w rzeczywistości noszącego swojsko brzmiące nazwisko Orzechowski. Notabene grająca w teledysku „Drive” Paulina Porizkova, 18-letnia wówczas czeska modelka, swego czasu obiekt dyplomatycznych przepychanek szwedzko-czeskich, niedługo potem została żoną Ocaska, także mającego czeskie korzenie.
16. – Luigi Colani, niemiecki designer przemysłowy, specjalizujący się w projektowaniu mocno futurystycznych samochodów osobowych i sportowych, których cechą charakterystyczną była nadzwyczajna obłość. Poza tym spod jego ręki wyszły zwariowane meble, fortepiany (m.in. model Pegasus budowany przez Schimmela), porcelana, butelki, długopisy, komputery, aparaty fotograficzne, motocykle, testowe ciężarówki, katamaran oraz koncepcyjne modele lokomotyw i samolotów. A wszystko niesłychanie obłe, aerodynamiczne, krzywiznami często naśladujące kobiece ciało.
21. – Sid Haig, właściwie Sidney Eddie Mosesian, aktor, początkowo – od połowy lat 1960. do przełomu 1980. i 1990. – drugoplanowy, kojarzony głównie z filmów blaxploitation („Foxy Brown”, „Coffy” i „Wielki dom lalek”) i fantastycznych („THX 1138” „W stronę Atlantydy”, „Galaktyka grozy”), choć miewający występy także i w produkcjach wysokobudżetowych („Zbieg z Alcatraz”, „Diamenty są wieczne”). Później, po okresie zniechęcenia do aktorstwa i zagłębieniu się w hipnoterapię, wrócił na ekrany rolą Kapitana Spauldinga w „Domu 1000 trupów” i odtąd – aż do śmierci – brylował w kinie grozy.
28. – Jan Kobuszewski, aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, artysta kabaretowy związany z Dudkiem i kabaretami Starszych Panów oraz Olgi Lipińskiej. Narrator „Bajki dla dorosłych”, dziadek z radiowej „Rodziny Poszepszyńskich”. Ze względu na charakterystyczną twarz i specyficzną grę niezapomniany nawet w przypadku najdrobniejszych ról.
28. – Mark Zacharow, rosyjski reżyser filmowy i teatralny, spod ręki którego wyszły m.in. ekranizacja powieści Ilfa i Pietrowa „12 krzeseł”, przewrotna satyra „Ach, ten Munchausen”, bajkowy „Zwyczajny cud” według Jewgienija Szwarca, wspaniała plastycznie „Formuła miłości” na bazie „Hrabiego Cagliostro” Aleksego Tołstoja, a przede wszystkim niesamowicie mroczna, fatalistyczna w wymowie, alegoryczna przypowieść „Zabić smoka”, obnażająca destrukcyjne dążenie jednostek do podlegania tyranom.
koniec
« 1 2
10 stycznia 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Okładka <i>Amazing Stories Quarterly</i> z wiosny 1929 r. to portret jednego z Małogłowych.<br/>© wikipedia

Stare wspaniałe światy: Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
Andreas „Zoltar” Boegner

11 IV 2024

Czy „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, powieść, której tytuł wykorzystałem dla stworzenia nazwy niniejszego cyklu, oraz ikoniczna „1984” George’a Orwella bazują po części na pomysłach z „After 12.000 Years”, jednej z pierwszych amerykańskich antyutopii?

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (24)
Andreas „Zoltar” Boegner

7 IV 2024

Kontynuując omawianie książek SF roku 2021, przedstawiam tym razem thriller wyróżniony najważniejszą nagrodą niemieckojęzycznego fandomu. Dla kontrastu przeciwstawiam mu wydawnictwo jednego z mniej doświadczonych autorów, którego pierwsza powieść pojawiła się na rynku przed zaledwie dwu laty.

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (23)
Andreas „Zoltar” Boegner

14 III 2024

Science fiction bliskiego zasięgu to popularna odmiana gatunku, łącząca zazwyczaj fantastykę z elementami powieści sensacyjnej lub kryminalnej. W poniższych przykładach chodzi o walkę ze skutkami zmian klimatycznych oraz o demontaż demokracji poprzez manipulacje opinią publiczną – w Niemczech to ostatnio gorąco dyskutowane tematy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.