Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Paul Auster
‹Człowiek w ciemności›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzłowiek w ciemności
Tytuł oryginalnyMan in the Dark
Data wydania9 września 2008
Autor
PrzekładJacek Wietecki
Wydawca Rebis
ISBN978-83-7510-167-6
Format176s. 125×195mm; oprawa twarda, obwoluta
Cena29,90
Gatunekkryminał / sensacja / thriller, obyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Rozdarcie
[Paul Auster „Człowiek w ciemności” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Choć mowa o rzeczywistości równoległej, w której współczesne Stany Zjednoczone są rozdarte krwawą wojną domową, „Człowiek w ciemności” Paula Austera nie jest powieścią fantastyczną. To smutne spojrzenie na współczesny świat i współczesnych ludzi: szczere, poruszające, często przygnębiające, ale z iskierką nadziei.

Konrad Wągrowski

Rozdarcie
[Paul Auster „Człowiek w ciemności” - recenzja]

Choć mowa o rzeczywistości równoległej, w której współczesne Stany Zjednoczone są rozdarte krwawą wojną domową, „Człowiek w ciemności” Paula Austera nie jest powieścią fantastyczną. To smutne spojrzenie na współczesny świat i współczesnych ludzi: szczere, poruszające, często przygnębiające, ale z iskierką nadziei.

Paul Auster
‹Człowiek w ciemności›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzłowiek w ciemności
Tytuł oryginalnyMan in the Dark
Data wydania9 września 2008
Autor
PrzekładJacek Wietecki
Wydawca Rebis
ISBN978-83-7510-167-6
Format176s. 125×195mm; oprawa twarda, obwoluta
Cena29,90
Gatunekkryminał / sensacja / thriller, obyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Mieliście może kiedykolwiek taką przypadłość, że snuliście przez dłuższy czas w myślach opowieść, którą nigdy nie zamierzaliście się z nikim dzielić? Po co? Cóż, różnie. Dla odparcia złych wspomnień, poprawy samooceny, z nudów albo po prostu z bezsenności. W takiej opowieści zwykle występujemy my sami, najczęściej w roli dużo ważniejszej niż by na to wskazywała nasza realna społeczna pozycja. Gatunkowo nasza historia może być bardzo zróżnicowana – sensacyjna, przygodowa, wojenna, nawet westernowa czy, hmmm, erotyczna. Ma ona jeszcze jedną cechę – sam autor nie wie, dokąd zmierza. Skoro ma tą historią zabijać czas, to przecież – niczym w telenoweli – nie ma pojęcia, kiedy nastąpi koniec. Ani tym bardziej, co tym końcem będzie. Chodzi tu przecież o snucie historii, a nie tworzenie zwartej fabuły.
Taką właśnie opowieść snuje bohater „Człowieka w ciemności”, krytyk literacki August Brill. To starszy już człowiek, cierpiący na bezsenność, w którego życiu wydarzyło się dużo złego, a wewnętrzna historia ma wypierać wspomnienia tragedii, jakie dotknęły jego i jego rodzinę. Ale nie jest to opowieść krzepiąca. August Brill wymyśla alternatywną wersję rzeczywistości, w której po słynnych wyborach prezydenckich, gdy to o odpowiednie zliczenie kilkuset głosów z Florydy walczyli George W. Bush i Al Gore, doszło do dramatycznego podziału społeczeństwa amerykańskiego. Sprawa nie zakończyła się ogłoszeniem Busha zwycięzcą i uznaniem tej decyzji przez Gore’a, lecz drugą amerykańską wojną domową. W umyśle Brilla nie było zamachów na WTC, nie było wojen w Afganistanie i Iraku, ale Ameryka rozdarta jest krwawym konfliktem między zwolennikami dwóch kandydatów. Jedynym ratunkiem dla kraju jest… zabicie Brilla, było nie było, twórcy tego ponurego świata. Ma tego dokonać niejaki Owen Brick, z zawodu iluzjonista, który trafił do tego świata z naszej rzeczywistości. Problem w tym, że to sam Brill musi zadecydować, czy da się go zabić… Skomplikowane? Cóż, gdy człowiek leży w ciemności, nie takie rzeczy mogą mu przyjść do głowy…
Opowieść w opowieści jest dość typowym zabiegiem pojawiającym się w prozie Austera – tak było w „Księdze złudzeń”, której duża część to wspomnienia bohaterki, tak było w „Nocy wyroczni”, w której przeplatają się właściwie trzy opowieści, a czytelnik zastanawia się nad tym, jakie są między nimi zależności. Auster często też sprawia wrażenie autora unoszonego swym pomysłem – jego historie podążają często w zaskakujących kierunkach, tak jakby pomysły na zwroty akcji pojawiały się w efekcie nagłego natchnienia. „Człowiek w ciemności” będzie więc pod względem konstrukcyjnym rzeczą dla Austera bardzo typową, a nawet w pewien sposób podsumowującą jego styl.
Tyle że, jak się okazuje, wcale nie owa skomplikowana konstrukcja jest dla powieści kluczowa. „Człowiek w ciemności” nie jest dziwnym konstruktem, jest szczerą powieścią o ludzkich uczuciach i rozdarciu, jakie dotyka nasz świat na wszelkich możliwych poziomach. Na poziomie geopolityki trwa konflikt z terrorystami. Narzeczony wnuczki Brilla został schwytany i okrutnie stracony, gdy pojechał do pracy do Iraku, dziewczyna nie może otrząsnąć się po tej tragedii. Rozdarta jest Ameryka między zwolenników i przeciwników Busha, co ukazuje świat wyobrażeń Brilla. Auster i jego bohaterowie, jak przystało na nowojorczyków, oczywiście nie mają wątpliwości, że Bush i jego polityka to największe zło, jakie dotknęło Stany Zjednoczone w ostatnim półwieczu. Ale podział istnieje i pewnie łatwo nie zniknie. Wreszcie – mamy tysiące mniejszych lub większych rozdarć, jakie dotykają związki międzyludzkie. Sam August Brill doświadczył ich w swym życiu niemało – nieudane związki, tragedie, które dotyczyły jego najbliższych, wreszcie to, że sam potrafił krzywdzić innych ludzi.
Pomimo tego Brill pozostawia swe mroczne wizje (a właściwie – jak przystało na demiurga – przecina je jednym stanowczym ruchem) i spędza noc na szczerej rozmowie z wnuczką, również pragnącą otwarcia i bliskości. Stary krytyk opowiada jej smutną historię własnego życia (i osób mu bliskich), podjętych niewłaściwych decyzji, utraconych szans, ale stara się spojrzeć na nie z dystansem i – o ile to możliwe – z humorem. Dla obojga ta rozmowa jest swoistym katharsis. Otwarcie się przed drugim człowiekiem inicjuje pogodzenie się ze swoim losem, pozwala na bardziej pozytywne spojrzenie na swe dotychczasowe życie, a może na te kilka lat, które jeszcze pozostały.
Bo, jak powiedziała cytowana na końcu poetka Rose Hawthorne, świat przedziwny toczy się dalej.
koniec
22 grudnia 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Squatersi z Brooklynu
— Kamil Armacki

Przeczytaj to jeszcze raz: Pisząc dla pieniędzy
— Marcin Bukalski

Co jest prawdą, czyli literacka gra
— Konrad Wągrowski

Transcendencja niebieskiego zeszytu
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.