10 świętych Mikołajów, których nie chciałbyś spotkaćMiły grubasek z brodą w czapce z pomponem i krzyczący „ho-ho-ho"? Nie w tym tekście.
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski10 świętych Mikołajów, których nie chciałbyś spotkaćMiły grubasek z brodą w czapce z pomponem i krzyczący „ho-ho-ho"? Nie w tym tekście. Nie wchodzi przez komin, tylko trzeba go wprowadzić pod rękę drzwiami. Opiera się o choinkę i ją przewraca. Nie interesuje go rozdawanie prezentów, tylko zabiera się za twój barek. A kiedy go osuszy, okazuje się, że zapomniał zabrać worka. Z drugiej strony, jak wskazuje przykład Dana Aykroyda z filmu „Nieoczekiwana zamiana miejsc”, być może znalazł się w tej sytuacji nie ze swojej winy i w gruncie rzeczy to całkiem przyzwoity chłop. • • • Jest cichy, bezszelestny i raczej nie wchodzi kominem. Ma celownik optyczny i namierza cię, siedząc na pobliskim drzewie. Czy to dlatego, że zająłeś miejsce parkingowe należące do Jokera? A może nie przepuściłeś w kolejce w supermarkecie Pingwina? Lub, tak, jak bohater krótkiej opowieści „Wśród nocnej ciszy…” autorstwa Dannisa O’Neila (scenariusz) i Teddy’ego Kristiansena (rysunki) z drugiego tomu antologii „Batman: Black and White” (TM-Semic „Wydanie specjalne 2/97”), sypnąłeś szefa mafii? Wszystko jedno, strzeż się czerwonej kropki na czole. • • • Sytuacja podobna, jak wyżej, tyle, że ten święty Mikołaj używa siekiery i nikt go nie nasłał. Jest po prostu psychopatą, mordującym tego, kto mu się nawinie pod rękę. Zupełnie, niczym Billy Chapman w kultowym slasherze „Cicha noc, śmierci noc”. Tak więc uważajcie, kto wam się przysiądzie do pustego talerza dla nieoczekiwanych gości. • • • Z takim Mikołajem nigdy nic nie wiadomo. Kto nam bowiem zapewni, że pod obfitą brodą nie ukrywa się tajny współpracownik, albo dawny oficer UB? Z drugiej strony, kto z czytelników urodzonych jeszcze za czasów poprzedniego ustroju nie ma podobnej fotki u siebie w domu? Przyjrzyjcie się jej dobrze. Może się okazać, że siedzieliście na kolanach samego towarzysza generała Wojciecha. • • • Święty Mikołaj zdecydowaną większość roku spędza na odległej północy. Sam, w otoczeniu reniferów. Tymczasem w tę jedną noc ma szansę się wyrwać do miejsc, gdzie kobiety nie kładą się spać w futrach z jenotów, a ich bielizna nie kończy się na wysokości kostek. Lepiej więc na takiego uważać. Zwłaszcza, jeśli posiada libido równie rozbuchane, co Ron Jeremy w filmie „Very, Very Bad Santa”. • • • Kto powiedział, że święty Mikołaj słucha tylko kolęd, Binga Crosby’ego, „Last Christmas” i „Zimowego graffiti” Lady Pank? A jeśli w saniach ma ustawione radio na stację grającą heavy metal? Do tego nie lubi klimatu świąt? Wtedy lepiej uważać. Tak, jak na Sleightera, syna starego Mikołaja, który zmuszony jest przejąć rolę ojca. W kwestii szczegółów odsyłam do czteroodcinkowej miniserii „Sleigher: The Heavy Metal Santa Claus”. • • • Świąteczne szaleństwo potrafi dopaść wszystkich. Nawet zatwardziałych metali. Gorzej, kiedy odzywa się w nich mikołajowy zew i potrzeba rozdawania prezentów. Wtedy piosenki świąteczne nagrywają nawet Rob Halford, Lemmy Kilmister, Johnny 5 czy Paul Di’Anno. Do tego dają się namówić na głupie, okazjonalne sesje zdjęciowe, a w oficjalnych sklepach sprzedają takie rarytasy, jak sweter z wzorkiem płatków śniegu i lasu krzyży znanego z okładki płyty „Master of Puppets”. • • • A gdyby to nie święty Mikołaj przynosił prezenty, a ty byłbyś prezentem dla świętego Mikołaja? Wparowałby nie przez komin, a wyważając drzwi lub okiennice i z gardła wydobywałby się mu nie radosny rechot „ho, ho, ho”, a coś w rodzaju: „gheee… móóóózgi…”. A jak to wygląda w praniu można się przekonać, sięgając po takie filmy, jak „Silent Night, Zombie Night” czy „Anna and the Apocalypse” (ten drugi to najprawdziwszy musical). • • • Teraz coś dla tych, którzy uciekają na Święta do ciepłych krajów. Ze względu na klimat można tam trafić na Mikołaja ubranego nieco mniej oficjalnie. I biada temu, kto przypadkiem natknąłby się na niego, kiedy ten wkładałby właśnie prezenty pod choinkę. Zwłaszcza w momencie, kiedy się schyla… • • • Są tacy ludzie, którzy z automatu powinni dostać bana na przebieranie się za świętego Mikołaja. Należy do nich Tomasz Karolak. Wystarczy, że co roku pojawia się, niczym Kevin w telewizji, w kolejnej odsłonie pewnej świątecznej komedii romantycznej. 21 grudnia 2022 |
Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj wspólny album czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma i kanadyjskiego trębacza Maynarda Fergusona.
więcej »W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
Idź do krateru wulkanu Snæfellsjökull…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Diabeł rozbiera się u Prady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Osobiście dodałbym jeszcze "Mikołaja" z 6 odcinka 2 sezonu "Miłość, śmierć i roboty". Daje do myślenia i mocno przemawia do wyobraźni, że lepiej "być grzecznym".