Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 20 maja 2024

Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.

Twórczość

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Milena Wójtowicz
‹Statystyka magii›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Autor	Milena Wójtowicz
Tytuł	Statystyka magii
Opis	Po „(Nie)Szczęśliwym trafie” oraz „Kocha? Lubi? Szanuje???” przyszedł czas na opublikowanie trzeciej części trylogii fantasy pełnej ciepłego humoru…
Gatunek	fantasy

Statystyka magii

Milena Wójtowicz

« 1 2 3 4 5 6 … 8 »

Milena Wójtowicz

Statystyka magii

– Nie wygląda na to, że… – zanim Skarpeta zdążył dokończyć, Musiałek już wybiegł na polanę, machając pałką.

Fiołka pisnęła, przerażona. Zaskoczony Syk odwrócił się, a Musiałek potknął się o jego nogi i runął w krzaki jeżyn. Bożek poderwał się.

– No wiecie!!! – wrzasnął. – Taki brak manier!!! – aż spęczniał z wściekłości.

– Ty potworze z najgłębszych czeluści!! – krzyknął Musiałek, wyplątując się z kolczastych pędów.

Skarpeta wyszedł na polanę, próbując załagodzić spór. Z drugiej strony na polanę wpadł Amadeusz. Co prawda Iskierka i Tygrys wielokrotnie powtarzali, że bożków się nie aportuje, ale ludzie sami zaczęli zabawę. W tej sytuacji smok czuł się w pełni uprawniony do przyłączenia się. Syk zauważył go, ale nie zdążył nawet jęknąć, bo natychmiast został zaaportowany.

– Potwory same rozstrzygną swoje waśnie – skomentował rycerz. – Nie musisz się już lękać, panienko.

Fiołka spojrzała na niego, chwyciła drąg i z całej siły rąbnęła rycerza w głowę. A potem siadła na pniu i wybuchła płaczem. Musiałek osunął się na murawę, patrząc na nią zamglonym wzrokiem.

– Dziękować też nie mu…

Stokrotka chrapał, zwinięty w kłębek przy piecu. Herbert, zmęczony dźwiganiem zbroi, poszedł w jego ślady. Papuga skubała z niesmakiem krakersa, strasznie się przy tym nudząc. Lanfred szperał w zakurzonej bibliotece. Z sąsiedniej komnaty dobiegały prychnięcia i posapywania Amadeusza, który został stanowczo nakłoniony do zażycia kąpieli. Iskierka nieustępliwie szorowała jego ubłocony pysk. Czajka siedziała obok i podawała jej kolejne kostki mydła. W najdalszym kącie zawinięty w koce Syk robił przepierkę, zerkając z nienawiścią na smoka.

– To przez niego.

– Nie przez niego, tylko przez tych bojówkarzy – zaprotestowała wiedźma. – Taką młodzież należy resocjalizować, a nie puszczać na ulice.

– Tu nie ma ulic – powiedziała Czajka.

– Puszczać do lasu też ich nie należy.

– Ten kretyn z drągiem miał takie muskuły… – rzekł zawistnie Syk.

– Za to zero intelektu – rzuciła Iskierka znad balii. – Mózg i mięśnie pozostają w ścisłej proporcji.

Czajka patrzyła ponuro na kolejną kostkę mydła.

– Następnym razem zamienisz go w jakieś paskudztwo – zasugerowała.

– Paskudztwem to jestem ja – westchnął Syk.

– Niska samoocena zaczyna być chorobą społeczną – zauważyła Iskierka. – Nie martw się, już ja cię z tego wyleczę – zagroziła.

– Nie trzeba – przestraszył się bożek. – Już czuję, jak mi samoocena rośnie.

Do komnaty zajrzał Tygrys.

– Co za idiota wymyślił generałów pacyfistów?

– Wojna i generałowie to twoja działka, kochanie – wypomniała wiedźma znad balii z Amadeuszem.

– Ale nie pacyfiści!! To absurd! To wprowadza chaos totalny do… – odwrócił się i spojrzał podejrzliwie na Czajkę, która z miną męczennicy podawała Iskierce kolejną kostkę mydła.

– To nie ja – zaparła się. – Ja od trzech tysiącleci mam depresję i nic mi się nie chce robić.

– Może i nie ty – zgodził się dziwnie łatwo Tygrys. – A, w komnacie tronowej postawiłem nową rzeźbę. Sztuka nowoczesna. Sam zrobiłem – uśmiechnął się promiennie i poszedł sobie.

– Od kiedy on się interesuje sztuką? – zapytał podejrzliwie Syk.

– Nie mam pojęcia – Iskierka owinęła Amadeusza w różowy ręcznik. – Już jesteś czysty. Teraz kolej na Lucillę.

– Zamierzasz ją wykąpać?

– Zamierzam ją odczarować.

– Stawiam dziesięć sztuk złota, że ci się nie uda – zaproponował Syk.

– Ja bym postawiła pięćdziesiąt – mruknęła Iskierka.

– Pójdę poszukać jakichś zaklęć – zaofiarowała się Czajka.

Wyszła, a za nią wybiegł Amadeusz, gubiąc po drodze różowy ręcznik. Od razu trafił do komnaty, gdzie stała rzeźba. Była niejadalna, o czym od razu się przekonał, i krucha. Zaczynając od miejsca, w którym ją ugryzł, pęknięcia szybko objęły cały szklany blok. Amadeusz nie czekał na rezultat, tylko uciekł, obawiając się kary.

Szklany blok pękł i znikł. W komnacie pozostał oszołomiony człowiek, który pół godziny wcześniej nagle znalazł się w szklanej pułapce. Godzinę wcześniej negocjował pokój, a potem nagle zjawił się nie wiadomo skąd brodaty choleryk protestujący przeciwko zaprzestaniu walki. Generał uprzejmie wytłumaczył mu, dlaczego pokój jest lepszy i usłyszał, że owszem, pobudki są szlachetne, ale działania nie do przyjęcia. Teraz znalazł się w nieznanym miejscu, a narwani dowódcy mogli już rozpocząć jatkę. Generał pośpiesznie wyszedł z komnaty.

Już na korytarzu natknął się na kogoś. Ten ktoś niósł dziesięć opasłych ksiąg, zataczając się pod ich ciężarem, a druga dziesiątka leciała za nim w powietrzu. Generał nie miał czasu na uprzejmości.

– Gdzie ja jestem? – spytał

Postać zatrzymała się.

– A nie tutaj?

– Gdzie są konie?!?

– Nie wiem. Amadeusz je gdzieś spłoszył.

– Skąd ja się tutaj wziąłem?!?!

– Dlaczego ja mam wszystko wiedzieć?! – zaprotestowała postać. Rzuciła książki na ziemię i okazała się ładną, strasznie rozczochraną dziewczyną z wyrazem śmiertelnej urazy na twarzy. – Ja nic nie wiem i nic mnie nie obchodzi!! Odczepcie się ode mnie – odwróciła się na pięcie i poszła sobie.

W drzwiach ukazał się ziewający wilkołak.

– Musicie tak krzyczeć? Dzień dobry – zauważył generała i przywitał się życzliwie.

– Dzień dobry – odparł odruchowo generał. – Gdzie ja jestem?

Wilkołak stropił się.

– Tutaj chyba.

Generał westchnął.

– Są tu jakieś konie?

– Uciekły. Ale za dzień, dwa, wrócą.

– Za dzień, dwa, to będzie po bitwie i nie będzie szans na pokój!

Stokrotce coś zaświtało.

– Ejże, ty nie jesteś przypadkiem tym generałem pacyfistą, co chce pokoju a nie rzeźni?

– Generał Niedźwiedź z armii Pięciowieży.

Wilkołak rozpromienił się.

– A ja już myślałem, że na świecie są sami psychopaci! – złapał generała za rękę i potrząsnął nią serdecznie. – Stokrotka jestem. Nie sądziłem, że Tygrys podejmie aż takie działania.

– Tygrys?

– Duży, wściekły, z brodą.

– Chyba miałem przyjemność go spotkać. To on mnie tu sprowadził?

– Na to wygląda – powiedział Stokrotka.

W głębi korytarza rozległo się straszliwe „Iiiiiiiiiiiiiiii” i obok nich przebiegła różowa świnka, piszcząc w niebogłosy. Za nią biegła Iskierka.

– Lucillo, stój!!

– To jest Lucilla?!? – zdumiał się Stokrotka spoglądając za nimi.

– Oj tak – powiedział z szerokim uśmiechem Syk. – Na obiad będzie wieprzowina – zachichotał.

Generał postanowił zignorować wydarzenia i skupić się na swoim zasadniczym celu.

– Chciałbym porozmawiać z tym Tygrysem.

Syk zerknął na niego.

– O, ten idiota pacyfista. Tygrys go ściągnął? Musiał się naprawdę wściec.

Niedźwiedź zaczął tracić cierpliwość.

– Lada chwila zacznie się naprawdę krwawa wojna. Muszę temu zapobiec. Gdzie jest ten Tygrys?!?

– A kto go tam wie – westchnął Syk. Wyciągnął z kieszeni karty. – Pokerek?

– We dwóch? – skrzywił się Stokrotka.

– Dokooptujemy księciunia, Iskierka zaraz wróci. Umiesz grać? – spytał generała.

– Mam ważniejsze rzeczy na głowie.

– Twoja strata. Tygrys nie gra, a to znaczy, że każdy ma szansę.

Generał westchnął ciężko. Jedno było pewne: porwał go jakiś kretyn militarysta posługujący się magią. Poza tym wszystko było kompletną niewiadomą, a ludzie, których tu spotkał, jeśli w ogóle można ich tak nazwać, byli co najmniej oryginalni. Rozczochrana z kolorowymi włosami wyglądała na niezrównoważoną. Brunetka robiła dziwne wrażenie. Wilkołak i brzydal byli dziwni sami w sobie. Tylko prosiak wyglądał w miarę normalnie. Generał poszedł przed siebie i znalazł wyjście. Las wyglądał normalniej niż jaskinia. A droga, którą widział, musiała dokądś prowadzić. Istniała szansa, że spotka kogoś, kto wie, gdzie jest. Energicznym krokiem ruszył na poszukiwanie.

« 1 2 3 4 5 6 … 8 »

Komentarze

04 XII 2014 08:25:57

Ooo, archiwum wyniosło na powierzchnię jedno z zabawniejszych opowiadań fantasy, jakie czytałam. Polecam bardzo!

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Na ścieżce ku kosmicznemu Samhdi-Ra
Marcel Baron

11 V 2024

Dokądkolwiek wyruszysz, Adnana, będziesz w samym sobie. Nie ma innej drogi, by osiągnąć Samhdi-Ra, niż wyrzec się siebie w ogniu Modi-jana-Sy. Będziesz więc wędrował w czasie i przestrzeni, tak naprawdę jednak nie poruszysz się ani o jeden atom. A potem wrócisz ze swojej podróży wzbogacony tylko o ciężar nowych doświadczeń.

więcej »

Malarz, chłopiec i Ewa
Waldemar Jagliński

20 IV 2024

Pośród soczystych traw zobaczył znajomą postać. Obraz zafalował, stał się żywy, a chłopiec z pierwszego planu znikał i pojawiał się, pulsując barwami. Kilka większych kwiatów pochyliło się w stronę Promyka, a ten uśmiechnął się szeroko i wskoczył na mocne łodygi.

więcej »

Ilustracja: <a href='mailto:tatsusachiko@gmail.com'>Tatsu</a>, wygenerowane przy pomocy AI

Bestseller
Marcin Pindel

16 III 2024

— Spójrz prawdzie w oczy: marny z ciebie pisarzyna, takich „talentów” jest na pęczki w każdym zakątku tego kraju. Nawet wśród twoich uczniów było wielu lepszych od ciebie; pewnie to zauważyłeś, czytając ich wypracowania, ale twoje chore przekonanie o tym, że jesteś wyjątkowy, pozbawiło cię trzeźwego osądu. Tylko ja mogę ci pomóc, jedyne, co musisz zrobić, to o to poprosić.

więcej »