Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Robert Altman
‹Ostatnia audycja›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOstatnia audycja
Tytuł oryginalnyA Prairie Home Companion
Dystrybutor Epelpol
ReżyseriaRobert Altman
ZdjęciaEdward Lachman
Scenariusz
ObsadaWoody Harrelson, Tommy Lee Jones, Garrison Keillor, Kevin Kline, Lindsay Lohan, Virginia Madsen, John C. Reilly, Maya Rudolph, Meryl Streep, Lily Tomlin
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania105 min
Gatunekdramat, komedia
EAN5908223771965
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Powitać pożegnanie
[Robert Altman „Ostatnia audycja” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Ostatni film mistrza obserwacji obyczajowo-społecznych Roberta Altmana składa się z dwóch przeciwieństw, które uzupełniają się wzajemnie, a bez siebie nie mogłyby istnieć. To opowieść o końcu, przemijaniu, pożegnaniach, starości. Z drugiej jednak strony w „Ostatniej audycji” równolegle pojawiają się tematy narodzin, początku, młodości i ciągłości wszechrzeczy. Jest melancholijnie i trochę przygnębiająco. Pogodnie i ciepło. Bardzo po altmanowskiemu.

Ewa Drab

Powitać pożegnanie
[Robert Altman „Ostatnia audycja” - recenzja]

Ostatni film mistrza obserwacji obyczajowo-społecznych Roberta Altmana składa się z dwóch przeciwieństw, które uzupełniają się wzajemnie, a bez siebie nie mogłyby istnieć. To opowieść o końcu, przemijaniu, pożegnaniach, starości. Z drugiej jednak strony w „Ostatniej audycji” równolegle pojawiają się tematy narodzin, początku, młodości i ciągłości wszechrzeczy. Jest melancholijnie i trochę przygnębiająco. Pogodnie i ciepło. Bardzo po altmanowskiemu.

Robert Altman
‹Ostatnia audycja›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOstatnia audycja
Tytuł oryginalnyA Prairie Home Companion
Dystrybutor Epelpol
ReżyseriaRobert Altman
ZdjęciaEdward Lachman
Scenariusz
ObsadaWoody Harrelson, Tommy Lee Jones, Garrison Keillor, Kevin Kline, Lindsay Lohan, Virginia Madsen, John C. Reilly, Maya Rudolph, Meryl Streep, Lily Tomlin
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania105 min
Gatunekdramat, komedia
EAN5908223771965
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Przy okazji tego filmu do wszystkiego pasuje słowo „ostatnie”: ostatnia audycja radiowa, ostatni film Altmana, ostatnie spotkanie bohaterów na starych zasadach. Cóż za ironia losu, że właśnie taki temat wybrał sobie Altman na film nakręcony niedługo przed swoją śmiercią. Cykl słuchowisk radiowych emitowany na żywo z prawdziwą publicznością, „Prairie Home Companion”, zostaje zakończony po trzydziestu latach funkcjonowania. Prowadzący, artyści, technicy – wszyscy pojawiają się na scenie przed mikrofonami bądź na zapleczu przy sprzęcie, by zakończyć ten szczególny rozdział w życiu. Reagują różnie, bo dowcipkują, zachowują stoicki spokój, ocierają łzy smutku i wzruszenia lub w ogóle zaprzeczają prawdzie. Jednak wszyscy wspominają, przeżywając koniec na swój własny sposób. Audycję traktują jak dom, schronienie, rodzinę, drogę życia. Dla nich bardziej liczą się ludzie, a nie zyski, lecz z góry wiadomo, że tak naprawdę mało kto w dzisiejszym świecie patrzy na drobne historie przeciętnych ludzi, na ich wzloty i upadki, radości i smutki. Liczą się ogrom i masa. Budując melancholijną, niezwykle subtelną atmosferę jednego wieczoru, podczas którego bohaterowie niepostrzeżenie wymieniają emocje, a proste, choć niesamowicie żywe dialogi obnażają ich prawdziwe odczucia, Altman buntuje się przeciwko bezwzględności nowego świata, w którym nie ma miejsca na sentymenty. Robi to tak jak jego bohaterowie: po cichu, z godnością i pogodą ducha.
Kilkanaście postaci z „Ostatniej audycji”, podobnie jak bohaterowie innych dzieł Altmana, pochodzi z jednej grupy, z określonej mikrospołeczności. Jednak tym razem wyjątkowo dobitnie podkreślona zostaje zażyłość między nimi, łącząca ich sieć relacji, która tworzy „Prairie Home Companion”. W rezultacie odnosi się wrażenie, że to właśnie tytułowa audycja jako próbka organizmu społecznego jest tu głównym i jedynym bohaterem. Audycja to wspólne dzieło wszystkich przedstawionych postaci, które je łączy mimo różnic charakterów czy filozofii życia. Funkcjonuje jako symbol bytu staroświeckiego, bogatego w coś, czego często brakuje zimnej nowoczesności – prawdziwe więzi. Przyjaźń, wzajemne wspieranie się, siła płynąca z pasji – właśnie to dominuje w „Ostatniej audycji”, choć oczywiście nie można z całą pewnością określić jednego pierwszoplanowego tematu filmu Altmana, tak jak nie można jednym słowem określić postaci w nim występujących.
Reżyser stara się uchwycić ten ulotny moment, gdy stare styka się z nowym i kiedy koniec daje początek. Lola, córka jednej z artystek, po raz pierwszy śpiewa na antenie na koniec ostatniego programu z udziałem matki. Molly, dziewczyna nadzorująca scenariusz audycji, czeka na narodziny swojego dziecka. Dyskretnie ociera łzę, słuchając wspomnień ludzi występujących w programie od lat. Obecność symbolicznej postaci anioła o twarzy Virginii Madsen wprowadza optymistyczny powiew metafizyki, bo oznacza, że śmierć, kres, drastyczna zmiana nie muszą iść w parze ze smutkiem, a koniec zawsze jest początkiem. Gdyby nie to, co stało się udziałem starego, nowe nie mogłoby powstać. Dla wymowy całego filmu bardzo ważna wydaje się wspomniana powyżej postać Loli – to portret młodości, jaką chciał widzieć Altman. Buntownicza, świeża, ale także uczącą się od starszych, wyciągająca wnioski z przeszłości. To również wizja dwóch światów, które nie przeszkadzają sobie, lecz wynikają jeden z drugiego i koegzystują w czasie najtrudniejszego okresu zmian, okazującego się także tym najbardziej twórczym.
Jak to u Altmana, w „Ostatniej audycji” nie ma żadnego gwiazdorstwa, tylko soczyste aktorstwo. Wszyscy wypadają rewelacyjnie, nawet celebrity Lindsay Lohan, która bardziej zasłynęła skandalami alkoholowo-narkotykowymi niż swoimi rolami. Meryl Streep i Lily Tomlin jako siostry Johnson błyszczą, Kevin Kline ma styl i szyk, Virginia Madsen eterycznie krąży wśród innych bohaterów, Woody Harrelson i John C. Reilly z zupełną naturalnością wprowadzają do filmu humor. Właśnie – mimo całkiem ciężkiej, ambitnej tematyki „Ostatnią audycję” ogląda się niezwykle lekko, z sympatią dla postaci, ale i z nutą rozżalenia. Humor w ręku Altmana okazuje się filmowym narzędziem służącym podkreśleniu, że przecież kolej rzeczy wcale nie jest tragedią, a raczej oczywistością, którą często trudno nam zaakceptować.
koniec
18 sierpnia 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Po prostu Altman
— Michał Chaciński

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.