Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 9 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gérard Krawczyk
‹Taxi 2›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTaxi 2
Dystrybutor SPI
Data premiery7 września 2001
ReżyseriaGérard Krawczyk
ZdjęciaGérard Sterin
Scenariusz
ObsadaFrédéric Diefenthal, Samy Naceri, Marion Cotillard
MuzykaAl Khemya
Rok produkcji2000
Kraj produkcjiFrancja
CyklTaxi
Czas trwania82 min
WWW
Gatunekakcja, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Dwa razy śmieszniej
[Gérard Krawczyk „Taxi 2” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Luca Bessona nikomu przedstawiać nie trzeba, twórca takich filmów jak „Wielki błękit”, „Nikita”, „Leon zawodowiec”, czy „Piąty element” wpisał się na stałe w historię kina i zdobył rzeszę wiernych fanów. Trzeba przyznać, że każdy film tego francuskiego reżysera zasługuje na uwagę.

Artur Długosz

Dwa razy śmieszniej
[Gérard Krawczyk „Taxi 2” - recenzja]

Luca Bessona nikomu przedstawiać nie trzeba, twórca takich filmów jak „Wielki błękit”, „Nikita”, „Leon zawodowiec”, czy „Piąty element” wpisał się na stałe w historię kina i zdobył rzeszę wiernych fanów. Trzeba przyznać, że każdy film tego francuskiego reżysera zasługuje na uwagę.

Gérard Krawczyk
‹Taxi 2›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTaxi 2
Dystrybutor SPI
Data premiery7 września 2001
ReżyseriaGérard Krawczyk
ZdjęciaGérard Sterin
Scenariusz
ObsadaFrédéric Diefenthal, Samy Naceri, Marion Cotillard
MuzykaAl Khemya
Rok produkcji2000
Kraj produkcjiFrancja
CyklTaxi
Czas trwania82 min
WWW
Gatunekakcja, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nawet mniej znane tytuły, jak „Subway”, „Atlanits”, czy dokumentalny „Antarctica” wyróżniają się oryginalnością, pomysłowością i przebijającą niemal z każdego ujęcia wielką filmową pasją. Nic więc dziwnego, że to jego nazwisko promował film „Taxi” i jego kontynuację, wyświetlane obecnie w kinach „Taxi 2”. Tym razem jednak Besson jest już „jedynie” scenarzystą i jednym z trzech producentów, a film został wyreżyserowany przez Gerarda Krawczyka, człowieka, który zastąpił pierwotnego reżysera „Taxi”, Gerarda Piresa, kiedy ten złamał sobie rękę.
Mówi się, że „Taxi 2” to „najszybsza komedia świata”, ale niewykluczone, że jest to również „najlepsza od dawna komedia świata”. O ile pierwsza część przygód taksówkarza bez prawa jazdy i policjanta nie mogącego uzyskać tego dokumentu, podobała mi się bardzo, o tyle jego kontynuacja wprost urzekła mnie swoim niewymuszonym humorem, perfekcyjną grą aktorską i oryginalnym filmowaniem. Próżno doszukiwać się tu wyrafinowanego scenariusza, zresztą nie oto chodzi, bo siła tego tytułu polega na jego prostocie, wręcz banalności, humorze i gagom tak bardzo pozwalającym się oderwać od rzeczywistości, że trudno się aż dziwić pełnym salom wybuchającym co kilka sekund szczerym, niewymuszonym śmiechem. W samej tylko Francji pierwszą część filmu obejrzało 11 mln widzów, nic więc dziwnego, że twórcy postanowili nakręcić sequel, a że udało im się to w takim stopniu świadczyć może tylko o ich wyjątkowym warsztacie i świeżych pomysłach. Zapowiadana jest też kolejna część, trzecia, utrzymana dokładnie w tej samej konwencji, co pozwala sądzić, że będzie to równie dobra dawka rozrywki. Należy jeszcze podkreślić, że film nie należy do kategorii głupich komedii w typie tych, jakie często wychodzą z kamer amerykańskich twórców.
Kto zna „Taxi” ten odnajdzie tutaj zasadniczo tych samych bohaterów; Daniela (Samy Naceri), doskonałego kierowcę bez prawda jazdy, Emiliena (Frederic Diefenthal) policjanta nieudacznika, Petrę (Emma Sjoberg) seksowną policjantkę, komisarza Giberta (Bernard Farcy), natchnionego szefa policji Marsylii i Lilly (Marion Cotillard), narzeczoną Daniela. Jedynym nowym ważnym bohaterem jest ojciec Lilly, generał sił francuskich, postać równie dobrze wpasowująca się w humorystyczny pejzaż filmu, co pozostałe. W „Taxi 2”, jak już nadmieniłem, mamy równie nieskomplikowaną linię fabularną, co w części pierwszej i mimo, że brak tu tego elementu zaskoczenia, z pewnością oczekiwanego po doświadczeniach z „Taxi”, film od pierwszej minuty wciąga i rozśmiesza dosłownie do łez. Tym razem Daniel i Emilien muszą zapobiec poważnym kłopotom dyplomatycznym pomiędzy Francją i Japonią, jakie z pewnością nastąpią, jeśli japońskiej jakuzie uda się zrealizować swoje cele. Miejscem akcji jest Marsylia, gdzie rozgrywała się część pierwsza, ale tylko początkowo, jako że wkrótce nasi bohaterowie przenoszą się do Paryża.
„Taxi 2” to film wyczynowy; karambole z kilkunastoma samochodami, wjazdy do budynków, gdzie samochody od ścian dzielą centymetry, pojazdy prowadzone przez najsłynniejszych kierowców rajdowych, strzelaniny to obrazy, jakie oglądaliśmy już w części pierwszej. Nie brak ich również tutaj. Ale to tylko tło dla świetnej gry aktorskiej, przezabawnych sytuacji i rozbrajających dialogów. Odtwórca jednej z głównych ról, Daniela, Samy Naceri wspomina, że najbardziej żałował tego, że to nie on prowadził białej taksówki w tych licznych scenach pościgów i ucieczek, ale z drugiej strony należą mu się ogromne brawa za świetne wcielenie się w postać głównego bohatera. Ciekawe, że wielu uznanych aktorów odrzuciło role w „Taxi” tłumacząc, że są one za płaskie, Naceri nie miał takich obiekcji, to młody aktor szukający wciąż dla siebie szansy i filmy Krawczyka właśnie to mu ofiarowały. W podobnej sytuacji znajduje się Frederic Diefenthal, również młody i utalentowany aktor, grający Emiliena, będącego przeciwieństwem cech Daniela. Doprawdy trudno wyobrazić sobie te obrazy bez tych dwóch postaci charakterów.
W filmie urzekła mnie przede wszystkim jego bezaluzyjność i totalne oderwanie od spraw codziennych; występujące w nim postacie, miejsca są naznaczone pewnym piętnem nierealności, bajkowości wręcz, nawet jeśli istnieją naprawdę. Pozwoliło to twórcom filmu opowiedzieć historię nie tylko śmieszną, ale i relaksującą. To osiemdziesiąt dwie minuty totalnego odprężenia, jakie potrzebną są nam z pewnością w dzisiejszych czasach…
koniec
1 września 2001

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Bawełna czeka na wodę
Sebastian Chosiński

8 V 2024

Im bardziej budowa Kanału Wachszskiego zbliża się ku szczęśliwemu zakończeniu, tym mocniej zaniepokojony jest tym faktem wysłany przez kapitalistów do Tadżykistanu szpieg. W ostatnim odcinku miniserialu Bensiona Kimiagarowa „Człowiek zmienia skórę” nie ma on już wyboru i musi pójść na całość. Nawet za cenę ewentualnej dekonspiracji. Wtedy pozostaje mu jeszcze ewentualnie ucieczka do sąsiedniego Afganistanu.

więcej »

Fallout: Odc. 6. Krypta krypcie nierówna
Marcin Mroziuk

6 V 2024

Chociaż Lucy i Maximus spotykają się z przyjaznym przyjęciem w Krypcie 4, to panujące tam zwyczaje mogą napawać niepokojem zarówno parę przybyszów, jak i widzów. Obawy te są jeszcze wzmacniane przez retrospekcje ukazujące działania podejmowane przez Vault-Tec przed wybuchem wojny i rodzące się w tym okresie wątpliwości Coopera Howarda.

więcej »

East Side Story: Ciemne chmury nad Anatewką
Sebastian Chosiński

5 V 2024

Łotewski reżyser, wykształcony w Stanach Zjednoczonych, w poprzedniej dekadzie nakręcił w Ukrainie film na podstawie powieści żydowskiego prozaika z początku XX wieku, przerobionej następnie w latach 90. na sztukę teatralną przez rosyjskiego Żyda. Tak w skrócie można opisać historię powstania historycznego komediodramatu Vladimira Lerta „Pokój wam!”, który nawiązuje do legendarnych „Dziejów Tewjego Mleczarza” Szolema Alejchema.

więcej »

Polecamy

Latająca rybka

Z filmu wyjęte:

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Dwugłos: Taxi 3
— Marta Bartnicka, Artur Długosz

Tegoż autora

Zasłużyć na pamięć
— Artur Długosz

Tylko we dwoje
— Artur Długosz

Dokąd jedzie ten tramwaj?
— Artur Długosz

A na imię ma Josephine
— Artur Długosz

Cicho sza
— Artur Długosz

Dekoltem i szpadą
— Artur Długosz

Co łączy entropię i plamkę ślepą
— Artur Długosz

Gra Roku 2004
— Artur Długosz

Zabić Hitlera!
— Artur Długosz

Conan, nie Conan?
— Artur Długosz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.