Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

John Madden
‹Dowód›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDowód
Tytuł oryginalnyProof
Dystrybutor SPI
Data premiery27 stycznia 2006
ReżyseriaJohn Madden
ZdjęciaAlwin H. Kuchler
Scenariusz
ObsadaGwyneth Paltrow, Anthony Hopkins, Hope Davis, Jake Gyllenhaal, Gary Houston, Anne Wittman
MuzykaStephen Warbeck
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Szaleństwo bez metody
[John Madden „Dowód” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Po kiepskim przedstawieniu teatralnym bije się brawa z grzeczności i z nakazu pewnych reguł zachowania obowiązujących człowieka kulturalnego. „Dowód” jest takim nieudanym spektaklem, dla odmiany oglądanym na kinowym ekranie. Nieobowiązkowe brawa to chyba jedyny atut filmu Maddena.

Urszula Lipińska

Szaleństwo bez metody
[John Madden „Dowód” - recenzja]

Po kiepskim przedstawieniu teatralnym bije się brawa z grzeczności i z nakazu pewnych reguł zachowania obowiązujących człowieka kulturalnego. „Dowód” jest takim nieudanym spektaklem, dla odmiany oglądanym na kinowym ekranie. Nieobowiązkowe brawa to chyba jedyny atut filmu Maddena.

John Madden
‹Dowód›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDowód
Tytuł oryginalnyProof
Dystrybutor SPI
Data premiery27 stycznia 2006
ReżyseriaJohn Madden
ZdjęciaAlwin H. Kuchler
Scenariusz
ObsadaGwyneth Paltrow, Anthony Hopkins, Hope Davis, Jake Gyllenhaal, Gary Houston, Anne Wittman
MuzykaStephen Warbeck
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nagrodzoną Pulitzerem sztukę teatralną Davida Auburna pod tytułem „Dowód” szybko postanowiono przetworzyć na film. Reżyserię powierzono Johnowi Maddenowi, który, notabene, niegdyś reżyserował także jej teatralna wersję, zaś przetworzenie scenariusza na język filmu niepomyślnie oddano w ręce samego Auburna. Filmowy „Dowód” zaowocował wątpliwej wartości walorami żywcem z teatralnej struktury: mechaniczną i ociężałą reżyserią, fatalnie rozpisanymi dialogami i dziwnie niepłynnymi przejściami między scenami.
Cóż się zatem kryje za kurtyną kinowego przedstawienia pod tytułem „Dowód”? Dramat kobiety żyjącej pod presją wielkiego człowieka. Jej wahanie i strach przed kontynuacją jego genialnego matematycznego dzieła, zmagania z lękiem przed podobnym jak u ojca nieciekawym schyłkiem życia w osamotnieniu i chorobie. Ogarniająca ją paranoja, depresja, apatia a nawet szaleństwo.
Madden stara się wbić nam do głowy, że oglądamy szaleństwo, w którym jest metoda. Metoda na pokazanie, że w kobiecie miotającej się od ściany do ściany, w tej histeryczce tkwi geniusz, wielki umysł potrafiący wydać niejedną odkrywczą teorię. W chętnie porównywanym z „Dowodem” filmie „Piękny umysł” sytuacja była zupełnie odwrotna. Howard najpierw kazał nam uwierzyć w Johna Nasha jako matematycznego geniusza, aby stopniowo destruować jego umysł przez chorobę. Cierpienia Nasha są zatem podszyte zwiększonym stopniem ryzyka: utratą wyjątkowości i wybitności nieprzeciętnej ludzkiej inteligencji. Przy tym Howard z gracją położył nacisk na to, na czym mamy skupić uwagę w danym momencie. Zanim wprost oznajmił nam ułomność Nasha, głośniej mówi o bystrości jego intelektu, podczas gdy szeptem sugeruje nam jego chorobę, a następnie zamienił te proporcje. U Maddena choroba psychiczna Catherine wyraża się wszechobecnym krzykiem i wrzaskiem, w rezultacie zagłuszającym jej rzekomy geniusz. W jej niezrównoważenie dużo łatwiej uwierzyć niż w jej matematyczną błyskotliwość. Gdzieś rozmywa się ta delikatna druga warstwa obecna w filmie Howarda.
Nie bez winy jest tu aktorstwo Gwyneth Paltrow. W jej roli, poniekąd zdartej z jej niedawnej Sylvii Plath, skrzą się autentycznie niezłe przebłyski świetnego aktorstwa dramatycznego. Catherine – choleryczka chwilami wpada we wściekłość i podenerwowanie z dużą dozą autentyzmu. Ale chwilami przekraczana jest cienka linia teatralnej nadekpresyjności i przesadnej dobitności. Jakkolwiek w materii wygrywania dramatyzmu Paltrow wyciągnęła kilka wniosków po „Sylvii”, tak z odgrywania geniuszu lekcji nie odrobiła. Wyrażanie wybitnej i niezwykłej umysłowości lekko rozchylonymi ustami i pustym spojrzeniem sprowadza psychologiczny fenomen do poważnego uproszczenia. I jednostronnie obrazuje Catherine jako nieobliczalną histeryczkę i jakoś przekierowuje nasze patrzenie na jej bohaterkę na ten właśnie tor.
Jeśli jednak kogoś nadal zastanawia dlaczego tak idealnie skrojony pod gusta Amerykańskiej Akademii film nie dostał ani jednej nominacji do Oscara to odpowiedź jest więcej niż prosta: szaleństwo piękniej pokazywał film Howarda, chorą relację między ojcem a genialnym potomstwem idealnie obrazował „Blask”, a bardziej popisowo pokrzywdzoną przez chorobę i talent zagrała Emily Watson.
koniec
9 lutego 2006

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Grudzień 2017 (4)
— Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Kwiecień 2015 (1)
— Piotr Dobry, Alicja Kuciel, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Czy warto spłacić dług przeszłości?
— Joanna Pienio

Tegoż autora

Bez wstydu, ale tylko w ciemności
— Urszula Lipińska

Lepiej się nie zbliżać
— Urszula Lipińska

Zagrożenie życia
— Urszula Lipińska

Dwugłos o „Daas”
— Urszula Lipińska, Michał Oleszczyk

Bieg po prawdę
— Urszula Lipińska

Gdynia 2011 (2): Panorama Polskiego Kina
— Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski

Gdynia 2011 (1): Filmy konkursowe
— Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski

ENH, czyli ponad pół setki filmów (2)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

ENH, czyli ponad pół setki filmów (1)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Matka, żona i kochanka
— Urszula Lipińska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.