Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jonas Elmer
‹Za jakie grzechy›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZa jakie grzechy
Tytuł oryginalnyNew in Town
Dystrybutor SPI
Data premiery24 kwietnia 2009
ReżyseriaJonas Elmer
ZdjęciaChris Seager
Scenariusz
ObsadaRenée Zellweger, Harry Connick Jr., Siobhan Fallon, J.K. Simmons, Frances Conroy
MuzykaJohn Swihart
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania97 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Jeszcze toporniej niż zwykle
[Jonas Elmer „Za jakie grzechy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Pewna osoba mieszka sobie w pewnym mieście na południu kraju. Niestety, musi porzucić miły, ciepły klimat i służbowo wyruszać na mroźną północ. Nie tylko surowy klimat będzie dla niej zaskoczeniem – tamtejsi ludzie mówią z dziwnym akcentem i wyznają zupełnie inne wartości. Czyżby francuskie „Jeszcze dalej niż północ” powróciło na nasze ekrany? Nie, tym razem prawie taki sam temat podnoszą Amerykanie – w niezbyt udanej komedii „Za jakie grzechy”.

Konrad Wągrowski

Jeszcze toporniej niż zwykle
[Jonas Elmer „Za jakie grzechy” - recenzja]

Pewna osoba mieszka sobie w pewnym mieście na południu kraju. Niestety, musi porzucić miły, ciepły klimat i służbowo wyruszać na mroźną północ. Nie tylko surowy klimat będzie dla niej zaskoczeniem – tamtejsi ludzie mówią z dziwnym akcentem i wyznają zupełnie inne wartości. Czyżby francuskie „Jeszcze dalej niż północ” powróciło na nasze ekrany? Nie, tym razem prawie taki sam temat podnoszą Amerykanie – w niezbyt udanej komedii „Za jakie grzechy”.

Jonas Elmer
‹Za jakie grzechy›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZa jakie grzechy
Tytuł oryginalnyNew in Town
Dystrybutor SPI
Data premiery24 kwietnia 2009
ReżyseriaJonas Elmer
ZdjęciaChris Seager
Scenariusz
ObsadaRenée Zellweger, Harry Connick Jr., Siobhan Fallon, J.K. Simmons, Frances Conroy
MuzykaJohn Swihart
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania97 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Czyżby inspiracja? Całkiem możliwe, w końcu Amerykanie znani są z ciągłego przeszczepiania filmów z innych krajów na własny grunt. Są oczywiście różnice. Głównym bohaterem filmu amerykańskiego jest kobieta, młoda bizneswoman Lucy Hill. Nie zostaje też wysłana na północ za karę, lecz na własną prośbę (dlatego też – tradycyjnie – polski tytuł nie ma wielkiego sensu, bo o żadnych grzechach nie było mowy) – chce wykazać się tym, że skutecznie przeprowadzi restrukturyzację (czytaj: zwolni połowę załogi) w fabryce w małym miasteczku w Minnesocie. Nie obędzie się też bez wątku romansowego, w wersji francuskiej nieobecnego.
Przy całej błahości i przewidywalności francuskiemu filmowi nie możne było jednak odmówić uroku, humoru, sympatycznych postaci, trafionych dowcipów. Niczego z powyższych nie zobaczymy w filmie amerykańskim. Stwierdzić, że fabuła jest przewidywalna, to powiedzieć zdecydowanie za mało. Fabuła jest toporna i oczywista jak przebieg debaty w polskim parlamencie. Każda scena jest przewidywalna – wiemy, że bohaterka na początku będzie nienawidziła miejsca i ludzi, z którymi przyjdzie jej pracować (z wzajemnością), że z czasem lody zaczną być przełamywane, że między nią a owdowiałym przywódcą lokalnych związków zawodowych musi nawiązać się nić porozumienia, która przekształci się w miłość. No i nie ma żadnych wątpliwości, że bohaterka wystąpi ostatecznie – w imię sprawiedliwości – przeciw swym pracodawcom i zwycięży, czym zyska sobie dozgonny szacunek mieszkańców miasteczka. Nie ma w tym skrypcie ani jednego odejścia od obowiązującego schematu, od sztampy, jaką od lat serwują filmowcy w zbliżonych historiach, w których nowoczesność i bezwzględny biznes ścierają się z tradycją i prawdziwymi uczuciami.
Równie toporna jest realizacja. Scena następuje za sceną bez jakiegokolwiek manipulowania tempem narracji, postacie wprowadzane i scharakteryzowane są niedbale i po łebkach, aktorzy sprawiają wrażenie, jakby tylko czekali, kiedy będą mogli pójść i odebrać swoje czeki, a nieliczne przebłyski humoru kreowane są według tak zgranych pomysłów, że poczucie żenady podczas ich oglądania przebija nawet poczucie żenady, jakie powinno nachodzić przy okazji seansu dzieł Koneckiego i Saramonowicza.
Szukając jakiegoś punktu zaczepienia, by móc coś ciekawego powiedzieć o tym filmie, można się odnieść od biedy do przekazu społecznego. Co ciekawe, pomimo klęski neokonserwatywnej rewolucji Busha, ten film promuje wartości bliskie byłemu prezydentowi – liberalnemu stylowi życia przeciwstawiając tradycyjną, religijną prowincję, będącą tu źródłem cnót i prawości. Z drugiej strony jest w „Za jakie grzechy” coś ze socjalnego przekazu kina Michaela Moore’a – oglądamy robotnicze miasteczko, całkowicie zależne od działalności jednej fabryki, borykające się z kryzysem i decyzjami chciwych kapitalistów, nieliczących się zupełnie ze zwykłym, prostym człowiekiem. Cóż z tego jednak, że można odnotować takie poważniejsze spostrzeżenia, skoro nie da się z nich wyciągnąć jakichkolwiek sensownych wniosków. To tylko tło dla mdłej komedyjki romantycznej.
Niczego nie przesądzając, wydaje się, że Oscar zaszkodził Renee Zellweger. Od czasu roli we „Wzgórzu nadziei” jej kariera dość mocno podupadła – kolejna część „Bridget Jones” rozczarowywała, mało kto pamięta, że grała w „Człowieku ringu”, wielkiego sukcesu nie odniosła jako miss Potter. Zawsze może jednak być gorzej. „Za jakie grzechy” to zdecydowanie najgorszy film ze wszystkich, w których Zelleweger grała w ostatniej dekadzie.
koniec
24 kwietnia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.