Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 6 grudnia 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Jean ‘Moebius’ Giraud
‹Mistrzowie Komiksu: Arzach, Szalony Erektoman, Wakacje Majora›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArzach, Szalony Erektoman, Wakacje Majora
Scenariusz
Data wydania5 grudnia 2018
RysunkiJean ‘Moebius’ Giraud
Wydawca Egmont
CyklMistrzowie Komiksu
ISBN9788328135635
Format168s.216x285mm
Cena99,99
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Moebius: Betonowy pterodaktyl, niesforne ciało jamiste i fabryka belgijskich gąbek
[Jean ‘Moebius’ Giraud „Mistrzowie Komiksu: Arzach, Szalony Erektoman, Wakacje Majora” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Jean Giraud, w czwartym tomie kolekcji „Moebius USA”, potwierdza słowa z okładki – jest „mistrzem opowiadania obrazem”. „Arzach. Szalony Erektoman. Wakacje Majora” – to, podobnie jak wydana niedawno „Ślepa cytadela. Przystanek na Faragonescji. The Long Tomorrow”, trzyczęściowy zbiór albumów, które oryginalnie stanowiły oddzielne całości. Dwa pierwsze pochodzą z początków kariery Girauda jako „Moebiusa”, trzeci zaś, to zbiór krótkich, niepowiązanych ze sobą komiksowych gagów, żartów i dziwacznych impresji.

Marcin Knyszyński

Moebius: Betonowy pterodaktyl, niesforne ciało jamiste i fabryka belgijskich gąbek
[Jean ‘Moebius’ Giraud „Mistrzowie Komiksu: Arzach, Szalony Erektoman, Wakacje Majora” - recenzja]

Jean Giraud, w czwartym tomie kolekcji „Moebius USA”, potwierdza słowa z okładki – jest „mistrzem opowiadania obrazem”. „Arzach. Szalony Erektoman. Wakacje Majora” – to, podobnie jak wydana niedawno „Ślepa cytadela. Przystanek na Faragonescji. The Long Tomorrow”, trzyczęściowy zbiór albumów, które oryginalnie stanowiły oddzielne całości. Dwa pierwsze pochodzą z początków kariery Girauda jako „Moebiusa”, trzeci zaś, to zbiór krótkich, niepowiązanych ze sobą komiksowych gagów, żartów i dziwacznych impresji.

Jean ‘Moebius’ Giraud
‹Mistrzowie Komiksu: Arzach, Szalony Erektoman, Wakacje Majora›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArzach, Szalony Erektoman, Wakacje Majora
Scenariusz
Data wydania5 grudnia 2018
RysunkiJean ‘Moebius’ Giraud
Wydawca Egmont
CyklMistrzowie Komiksu
ISBN9788328135635
Format168s.216x285mm
Cena99,99
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Arzach” zaczyna się od jednej z najbardziej niesamowitych, pokręconych i surrealistycznych opowieści Moebiusa – „Zboczenia”. Śledzimy losy pewnej francuskiej pary, która podczas samochodowej wyprawy na wyspę Ré, trafia do miejsca, gdzie zaciera się granica pomiędzy snem i jawą, komiksem i rzeczywistością – tak zwana „czwarta ściana” pęka z wielkim hukiem. Harzack/Arzach/Harzak/Arzak/Harzakc to tytuły „rozdziałów” i zarazem „imiona” głównego bohatera jednej z najważniejszych opowieści Moebiusa oraz całego europejskiego komiksu w ogóle. Tajemniczy mężczyzna lata na dziwnym pterodaktylopodobnym stworze nad koszmarnym, skrajnie nieprzyjaznym, pustkowiem. I to w sumie wszystko – ta, całkowicie pozbawiona tekstu opowieść (przynajmniej do momentu ostatniego odcinka, w którym autor bardzo zgrabnie łączy „Zboczenie” z „Arzachem”), to dosłownie opowiadanie obrazem, zmuszenie odbiorcy do budowy własnego gmachu interpretacyjnego. Moebius daje się tu poznać jako absolutny władca nie tylko wykreowanego świata, ale i czytelniczej percepcji – interpretacji będzie tyle, ile czytelników, a ta jedna, autorska nigdy nie została i nie zostanie już wyjawiona. O ile istniała.
Moebius przyznał, że rysując „Arzacha” był smutny, nieufny wobec otoczenia i ulegał mrocznej melancholii. Album ten nie powstał z zamiarem wprowadzenia dziwności i onirycznego klimatu, chodziło o tworzenie opowieści bez żadnego odgórnego planu i za pomocą bardzo osobistych narzędzi, czyli wnętrza własnej duszy oraz podświadomości. Fantasmagoria jest niezamierzonym, ale i naturalnie następującym, skutkiem tego rodzaju eksperymentu. Nie mogła nie przyjść. „Arzach” inspiruje popkulturę do dziś – bez niego nie byłoby „Nausicy z Doliny Wiatry” Miyazakiego w takiej formie w jakiej ją znamy, a Taarna z ostatniego segmentu animowanego „Heavy Metalu” to jego żeńska, pulpowa wersja.
Drugi album tomu to nieustająca erekcja! „Szalony Erektoman” pojawił się w magazynie „Piloté” w 1974 roku i z miejsca został nazwany bardzo odważnym i bardzo obscenicznym jednocześnie. René Goscinny, ówczesny redaktor naczelny magazynu, postanowił dodać do niego trochę pieprzu – w ten sposób powstała zwariowana historia mieszkańca planety Suldaj, który budzi się pewnego ranka z gigantycznym, nie dającym się poskromić, wzwodem. Szybko dostaje zaproszenie od niejakiej Damy Kowalskiej, koneserki tego typu przypadków. Odmówić nie sposób, zwłaszcza, że może to być ratunek przed nieustępliwą Policją Antywzwodową. Afera grozi skandalem dyplomatycznym i utratą przez Suldaj ważnych kontraktów na złoża merytu! Będzie wojna w galaktyce i miliardy ofiar! Przekomiczne. Moebius robi sobie tutaj gigantyczne jaja (jakby kolosalny członek to było jeszcze za mało) i szeroko uśmiecha się do Goscinnego – zwróćcie uwagę na to, kogo podczas swej szaleńczej podróży spotyka Erektoman.
„Wakacje Majora” to coś, co dobrze znamy z poprzedniego tomu kolekcji. Kilkustronicowe odloty Moebiusa, w których oglądamy migawki jego stanu ducha w różnych okresach twórczości. Autor nie tłumaczy niczego i zaprasza do gry na tylko sobie znanych warunkach. Taka gra nie jest oczywiście fair, ale o sprawiedliwość nigdy tutaj nie chodziło. Przewaga twórcy nad odbiorcą jest trwale wpisana w twórczość Moebiusa – kupujemy to albo nie. Na szczególną uwagę zasługuje ostatnia część „Wakacji Majora”, czyli absurdalny wywiad z autorem, który po raz kolejny pojawia się osobiście na kartach własnego komiksu. Ta szalona „rozmowa” z Jeanem Giraudem świetnie spełniła rolę podsumowania tomu, ale przede wszystkim chyba była potrzebna samemu autorowi do usystematyzowania własnych stanów wewnętrznych.
Bo tak naprawdę cała seria „Moebius USA” traktuje o właśnie o nich. Jean Giraud znalazł tu sposób na wyrażenie samego siebie, na uwolnienie muzyki, która od zawsze grała mu w duszy, ale była tłumiona przez wszelkiego rodzaju „jarzma założeń” – graficznych, artystycznych, finansowych, czy wreszcie kulturowych. „Płatnego zabójcę”, pierwszą historyjkę z „Wakacji Majora”, autor sam określa jako genialną, idealnie spełniającą postulat uwolnienia dzieła z ograniczeń konwencji komiksowej. Moebius staje się czarownikiem obdarzonym nieograniczonymi mocami, pojawiającym się zarówno wewnątrz i na zewnątrz własnego dzieła (widzieliśmy już to w nieco skromniejszym wydaniu w „Człowieku z Ciguri”), bawiącym się różnymi sposobami przekazu i rozmyślającym o całym medium – jego roli, granicach wprost proszących o przesuwanie i wpływie na czytelnika. Autor po prostu wciąga nas do komiksu i będąc cały czas świadomym tego faktu, nie chce nam zdradzić wszystkich swoich sekretów. Scena z „Szalonego Erektomana”, w której strażnicy pewnej gigantycznej bramy, mówią do nas „Cofnąć się!” jest jednym z przykładów bezpośredniego dialogu z widzem.
Jean Giraud twierdził, że nasze doświadczenie rzeczywistości oraz wizje pochodzące z najgłębszych otchłani umysłu to tak naprawdę dwie strony tej samej wstęgi. Zaprasza na podróż po niej, po owej wstędze Moebiusa, od której wziął swój artystyczny pseudonim i która, jak wiemy z lekcji matematyki, ma tak naprawdę tylko jedną stronę. Nie ma więc znaczenia, gdzie się na niej znajdujemy, ponieważ w komiksach Moebiusa nie ma wyraźnych granic pomiędzy fantasmagorią i realnym światem. To od zawsze było podstawowym założeniem jego twórczości.
koniec
30 grudnia 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Liga w odwrocie
Andrzej Goryl

6 XII 2023

Całkiem podobały mi się pierwsze tomy „Ligi Sprawiedliwości” pisanej przez Scotta Snydera i Jamesa Tyniona IV. Nie jestem fanem żadnego z tych autorów, ale muszę przyznać, że to była solidna robota. Twórcy sprawnie budowali większą fabułę, ciekawie rozwijali poszczególne postaci oraz konkretnie prowadzili relacje między nimi. Czytało się ich komiksy przyjemnie (nawet jeśli finał nie spełnił wszystkich oczekiwań). Niestety, w tomie szóstym za cykl wziął się Robert Venditti i poziom poszybował (...)

więcej »

Ale o co chodzi
Dagmara Trembicka-Brzozowska

5 XII 2023

Komiksy Guya Delisle’a najwyraźniej dzielą czytelników na dwa fronty: tych, którzy są nimi zachwyceni oraz tych, którzy są całkiem zadowoleni, ale mają wątpliwości. „Kroniki z młodości” nieźle pokazują przyczynę tego fenomenu.

więcej »

Ten komiks nieco więcej obiecuje niż daje
Marcin Osuch

4 XII 2023

Sympatyczny jelonek w statku kosmicznym przypominającym nieco Brzeszczota Mandalorianina skacze przez kosmiczną pustkę z planety na planetę. Nie jest to przypadkowa podróż. Jelonek ma plan i zadanie do wykonania.

więcej »

Polecamy

„Incal” w wersji light

Niekoniecznie jasno pisane:

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Fragmenty duszy
— Marcin Knyszyński

Major znowu się zgubił…
— Marcin Knyszyński

Tajemnica pokoju numer 6
— Marcin Knyszyński

„Mackowanie aż do stadium pnuszu”
— Marcin Knyszyński

Tegoż twórcy

Dla fanów frankofonów
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Prequel, a udany
— Marcin Osuch

Raz lepiej, raz gorzej
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Ku Klux Klan kontra zombie
— Marcin Knyszyński

Geniusze i przeciętniacy
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Srebrzysty paladyn
— Marcin Knyszyński

Blast It!
— Marcin Knyszyński

To nie jest „Tańczący z wilkami”
— Marcin Osuch

Poetycka makabreska
— Konrad Wągrowski

Esensja czyta dymki: Styczeń 2016
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Tegoż autora

Gra o Paryż
— Marcin Knyszyński

Dwie królowe i mnóstwo pionków
— Marcin Knyszyński

Epitafium
— Marcin Knyszyński

Niekoniecznie jasno pisane: „Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Leo Lego
— Marcin Knyszyński

Powrót do korzeni
— Marcin Knyszyński

Po komiks marsz: Listopad 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Utrata duszy
— Marcin Knyszyński

Opanuj się! Czytelnicy patrzą!
— Marcin Knyszyński

Homo deus
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.