Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Rob Liefeld, Todd McFarlane, Fabian Nicieza
‹Spider-Man›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSpider-Man
Scenariusz
Data wydania23 maja 2019
RysunkiRob Liefeld, Todd McFarlane
PrzekładBartosz Czartoryski
Wydawca Egmont
CyklSpider-Man
ISBN9788328141810
Format416s. 170x260mm
Cena109,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Todd McFarlane wielkim artystą jest!
[Rob Liefeld, Todd McFarlane, Fabian Nicieza „Spider-Man” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Spider-Man w interpretacji rysownika Todda McFarlane′a był najlepszym, co się temu bohaterowi przydarzyło od czasu, kiedy przestał nad nim pracować John Romita Sr. W obszernym, liczącym przeszło 400 stron tomie "Spider-Man: Todd McFarlane", Egmont przybliża nam fenomen tego twórcy.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Todd McFarlane wielkim artystą jest!
[Rob Liefeld, Todd McFarlane, Fabian Nicieza „Spider-Man” - recenzja]

Spider-Man w interpretacji rysownika Todda McFarlane′a był najlepszym, co się temu bohaterowi przydarzyło od czasu, kiedy przestał nad nim pracować John Romita Sr. W obszernym, liczącym przeszło 400 stron tomie "Spider-Man: Todd McFarlane", Egmont przybliża nam fenomen tego twórcy.

Rob Liefeld, Todd McFarlane, Fabian Nicieza
‹Spider-Man›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSpider-Man
Scenariusz
Data wydania23 maja 2019
RysunkiRob Liefeld, Todd McFarlane
PrzekładBartosz Czartoryski
Wydawca Egmont
CyklSpider-Man
ISBN9788328141810
Format416s. 170x260mm
Cena109,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Od razu powiem, że nie będę obiektywny przy ocenie niniejszej pozycji. Wychowałem się na komiksach wydawanych przez TM-Semic, a zwłaszcza na przygodach „Spider-Mana” z rysunkami McFarlane′a. Jego dokładna, ale dynamiczna kreska, sprawiała, że każda narysowana przez niego strona kipiała energią. Nawet jeśli było to spotkanie z ciocią May. Do dziś kadry zachwycają ilością detali, a także poraża sposób uchwycenia mroku. Człowiek Pająk chyba nigdy wcześniej, ani nigdy później nie był portretowany w tak nastrojowy sposób, często przywołujący estetykę noir. Do historii przeszły także rysunki, w których Todd portretował Spidera bujającego się na pajęczynie. I nie chodzi jedynie o jego ekwilibrystyczne pozy, przy których wymiękną nawet najbardziej wprawni jogini, ale także o samą sieć, stanowiącą istotny element buszowania między wieżowcami Nowego Jorku. Ciekawe, że większość twórców ten element niemal całkowicie ignoruje.
Entuzjazm fanów z jakim spotkały się prace Kanadyjczyk sprawił, że wyrósł na jedną z pierwszoplanowych gwiazd Marvela. Tak wielką, że otrzymał nawet swój własny tytuł – „Spider-Man” – w którym mógł w dowolny sposób interpretować przygody Pająka, stając się zarówno rysownikiem, jak i scenarzystą. Trzeba przyznać, że w pełni wykorzystał daną mu szansę. Na album serwowany przez Egmont składają się właśnie opowieści z tej prywatnej serii (plus mały dodatek).
W pierwszej kolejności otrzymujemy pięcioczęściową opowieść „Udręka” (czyli „Torment”), którą niegdyś mogliśmy przeczytać w pierwszym odcinku ekskluzywnych wydań TM-Semic pod tytułem „Mega Marvel”. Okazuje się, że przez lata nic nie straciła ze swojej mocy i wciąż urzeka niezwykle mroczną atmosferą, ocierającą się o okultystyczny horror. Pająk został tu przedstawiony, jako postać bardzo ludzka, miotająca się z własnymi ograniczeniami, będąca marionetką w rękach potężniejszych istot. McFarlane niezwykle sugestywnie zaprezentował również jego antagonistów – kapłankę voo-doo i przede wszystkim Lizarda w wyjątkowo okrutnym i przerażającym wcieleniu.
Owszem, można opowieści zarzucić, że oferuje niewyszukany scenariusz, a Todd nie radzi sobie z psychologią postaci, ale właśnie ta prostota w połączeniu z niezwykłym, bardzo filmowym kadrowaniem, sprawia, że otrzymujemy dzieło niezwykłe, które zasłużenie przeszło do historii komiksu. Także tym, że pierwszy zeszyt „Cierpienia” stał się najlepiej sprzedającym się komiksem w historii, czemu dopomogła przesadna wręcz ilość alternatywnych okładek.
A to dopiero początek atrakcji! Dalej jest równie dobrze, jak nie lepiej. W tym miejscu mam na myśli dwuczęściową historię „Maski” z gościnnym udziałem Ghost Ridera i Hobgoblina. Ten drugi zalicza tu swoją życiową rolę. Ze zwykłego kryminalisty stał się szaleńcem opętanym przez demoniczne siły, przekonanym, że czyni dobro. Choć wydaje się to niemożliwe, opowieść ta wypada jeszcze mroczniej, niż „Torment”, niosąc ze sobą nie mniejszy ładunek emocjonalny.
Więcej jasnych odcieni mamy za to w kolejnym znaczącym epizodzie „Zmysły”. Mam jednak wrażenie, że dzieje się tak, ponieważ z brudnych zaułków Nowego Jorku przenosimy się do zielonych ostępów Kanady, gdzie spotykamy Wolverine′a w swoim najgorszym stroju – tym jaskrawo żółtym. Sam scenariusz bowiem do najpogodniejszych nie należy, balansując między przesłaniem humanitarnym i ekologicznym. Na tym tle nie gorzej wypada kolejny krótszy epizod „Sub City”, w którym z kolei Pająk musi zejść do kanałów rodzinnego miasta, by zmierzyć się z wampirem Morbiusem i jego groteskowymi podopiecznymi. Wątki te McFarlane wkrótce rozwinął w swoim autorskim dziel „Spawn”, tworzonym dla Image Comics. Gratką dla fanów jest niewątpliwie to, że Peter Parker tym razem występuje w porzuconym, czarnym kostiumie.
Jedynym zgrzytem, na jaki możemy się tu natknąć są ostatnie dwa dorzucone rozdziały, gdzie Spider spotyka X-Force. Nie tylko otrzymujemy zaledwie fragment większej całości, z którego niewiele wynika, ale do tego odstaje klimatem od pozostałych epizodów. Tu już nie ma mowy o ciemnych kolorach i atmosferze niepokoju. Jest wybuchowo i szybko. Za szybko. Co najwyżej atrakcję może stanowić sposób kadrowania, ponieważ komiks trzeba czytać w poziomie, niczym stare książeczki „Tytusa, Romka i A′Tomka”.
Niemniej ta ostatnia, drobna wpadka nie umniejsza jakości całego zbioru Egmontu, który po prostu trzeba znać. A już na pewno nie powinien go pominąć żaden fan Człowieka Pająka. Dodam, że „Udrękę” i „Zmysły” niegdyś wyróżniłem w rankingu 50 najlepszych komiksów wydanych przez TM-Semic. Co tu dużo mówić, pamiętając edycje z lat 90., drukowane na słabej jakości papierze, ze źle sklejonymi kartkami, które przy powtórnej lekturze zaczęły wypadać, cieszę się, że teraz można te historie mieć w ekskluzywnym wydaniu. Jest to też okazja by przypomnieć sobie, jak świetnym artystą jest Todd McFarlane i że nikt, tak jak on, nie portretował w tak zmysłowy sposób Mary Jane.
koniec
13 sierpnia 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Stary Spider wiecznie żywy!
— Paweł Olejniczak

Tegoż twórcy

Na szczycie
— Marcin Knyszyński

Nowa epoka
— Marcin Knyszyński

Spawn/Batman – o dwóch takich
— Łukasz Chmielewski

Krótko o komiksach: Wrzesień 2001
— Artur Długosz, Marcin Herman, Paweł Nurzyński

Krótko o komiksach: Lato 2001
— Artur Długosz, Marcin Herman, Paweł Nurzyński

Spokój i śmierć
— Marcin Herman

Tegoż autora

Idź do krateru wulkanu Snæfellsjökull…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Diabeł rozbiera się u Prady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.