Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Mark Buckingham, Jamie Delano, Mike Hoffman, David Lloyd, Richard P. Rayner, Bryan Talbot, Ron Tiner
‹Hellblazer #8›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHellblazer #8
Scenariusz
Data wydanialistopad 2021
RysunkiBryan Talbot, Ron Tiner, Mark Buckingham, Mike Hoffman, Richard P. Rayner, David Lloyd
PrzekładJacek Żuławnik
Wydawca Egmont
CyklHellblazer
ISBN9788328149328
Format464s. 170x260mm
Cena129,99
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Głośny protest komiksiarza
[Mark Buckingham, Jamie Delano, Mike Hoffman, David Lloyd, Richard P. Rayner, Bryan Talbot, Ron Tiner „Hellblazer #8” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dużo ostatnio Johna Constantine’a w Polsce. Dopiero co czytaliśmy „Wzlot i upadek” pod egidą „DC Black Label” i dowiedzieliśmy się, że w grudniu ukaże się „Znak cierpienia” w ramach „Sandman Uniwersum”, a już dostajemy starego, klasycznego „Hellblazera” z lat osiemdziesiątych. James Delano zaprasza do czasów zmierzchu epoki Margaret Thatcher. Okaże się, że mogą to być również czasy końca świata.

Marcin Knyszyński

Głośny protest komiksiarza
[Mark Buckingham, Jamie Delano, Mike Hoffman, David Lloyd, Richard P. Rayner, Bryan Talbot, Ron Tiner „Hellblazer #8” - recenzja]

Dużo ostatnio Johna Constantine’a w Polsce. Dopiero co czytaliśmy „Wzlot i upadek” pod egidą „DC Black Label” i dowiedzieliśmy się, że w grudniu ukaże się „Znak cierpienia” w ramach „Sandman Uniwersum”, a już dostajemy starego, klasycznego „Hellblazera” z lat osiemdziesiątych. James Delano zaprasza do czasów zmierzchu epoki Margaret Thatcher. Okaże się, że mogą to być również czasy końca świata.

Mark Buckingham, Jamie Delano, Mike Hoffman, David Lloyd, Richard P. Rayner, Bryan Talbot, Ron Tiner
‹Hellblazer #8›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHellblazer #8
Scenariusz
Data wydanialistopad 2021
RysunkiBryan Talbot, Ron Tiner, Mark Buckingham, Mike Hoffman, Richard P. Rayner, David Lloyd
PrzekładJacek Żuławnik
Wydawca Egmont
CyklHellblazer
ISBN9788328149328
Format464s. 170x260mm
Cena129,99
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Pierwszy tom zbiorczy zawierał trzynaście odcinków otwierających tę najdłuższą i jedną z najsłynniejszych serii „DC Vertigo”. Pojedynek z demonem Nergalem przywiódł głównego bohatera na skraj życiowej przepaści, a my dowiedzieliśmy się jak wielki wpływ na całą jego przyszłą „magiczną” karierę miały wydarzenia z Newcastle. To właśnie tam, dekadę wcześniej, John Constantine dopuścił się najstraszniejszego czynu w życiu (choć intencje miał jak najbardziej słuszne) i rozpoczął nie kończącą się pokutę. Drugi tom „Hellblazera” zabiera nas w przeszłość, przyszłość i „teraźniejszość” (cudzysłów konieczny, mówimy wszak o roku 1989) – „ćpun adrenaliny” będzie nieustannie szukał „porządnego kopa”.
Album rozpoczyna „Hellblazer Annual” z 1989 roku. James Delano i Bryan Talbot (rysownik) zabierają nas do roku 1982, kiedy to Wielka Brytania ruszyła na wojnę o Falklandy. Porzucamy tym samym regularną serię „Hellblazera” i grzebiemy w przeszłości Johna. Ten, po kolejnym wyjściu z zakładu psychiatrycznego Ravenscar (Newcastle kładło się wtedy bardzo długim cieniem na jego życiu), nie może się znowu odnaleźć w rzeczywistości. W Wielkiej Brytanii rządzi Żelazna Dama, co tym bardziej dobija Johna (a tak naprawdę dobijało samego Delano). „Krwawy Święty” jest komiksem bardzo alegorycznym i fantasmagorycznym, opowiadającym o wyimaginowanym (albo i nie) pogańskim przodku Johna, żyjącym w epoce arturiańskiej i zmagającym się również z wrogim mu światem. Szpila wbita konserwatystom przez Delano jest tu naprawdę spora – są przecież oni w tym układzie porównani do chrześcijan ukazanych jako opresyjna siła sprzed piętnastu wieków.
Potem udajemy się w przyszłość i czytamy „Horrorystkę” – dwuczęściową historię również nie związaną fabularnie z główną serią, wydaną oryginalnie w połowie lat dziewięćdziesiątych, już po „epoce Delano”. John zostaje „opętany” wizją młodej, czarnoskórej dziewczyny, której obecność w niewyjaśniony sposób łączy się z szeregiem podobnych do siebie tragedii, mających miejsce w różnych miejscach kraju. Jest to rzecz mocno odmienna od reszty, bardziej stonowana, choć momentami przekombinowana i naiwna – Delano trochę zbyt łopatologicznie próbuje pisać o znieczulicy Zachodu i odwracaniu wzroku od cierpień Trzeciego Świata. Sama historia miała być w zamyśle „dojrzalsza od mainstreamu” – moim zdaniem nie wyszło. Rysuje David Lloyd, znany z „V jak vendetta” – mnie chyba jednak brak pewnej wrażliwości i całkowicie nie podzielam zachwytów nad jego pracami. Sami zresztą zobaczycie.
Graficznie nie jest również o wiele lepiej w pozostałej części komiksu. Wracamy do regularnej serii, którą rysowali przeciętni wyrobnicy DC Comics – Richard Piers Rayner, Mike Hoffman, Ron Tiner i Mark Buckingham (choć ten akurat jest całkiem dobry, na pewno powyżej średniej). Na szczęście fabularnie jest sporo lepiej. Brytyjskie służby rozesłały za Johnem list gończy – brutalne, rytualne morderstwa, których byliśmy świadkami w dziesiątym odcinku, przypisane zostały Constantine’owi. Jako „wyznawca kultu szatana i najniebezpieczniejszy seryjny morderca w kraju” trafia do hipisowskiej komuny nomadów, która przemieszcza się po kraju i obozuje kątem u przypadkowych właścicieli ziemskich. John znajduje tu ciszę i spokój, bo choć nie do końca trafia do niego ta cała newage’owa filozofia gospodarzy, to przynajmniej nikt go nie pyta skąd pochodzi i dokąd zmierza. Jednak nuda nie jest pisana naszemu bohaterowi – kłopoty to jego specjalność! Tak jakby cisza i spokój były całkowicie nienormalnym stanem, a chaos, walka o przeżycie i balansowanie na krawędzi było na stałe wpisane w jego życiorys.
John wplątuje się w wielki spisek tajemnej organizacji, która chce skonstruować wielką, tytułową „Maszynę strachu”. Zagrożone jest życie zarówno Johna, jak i jego współtowarzyszy – do komuny należy nastoletnia dziewczyna imieniem Mercury, której nadprzyrodzone zdolności są wyjątkowo pożądane przez złych ludzi. Dziewięcioodcinkowa opowieść jest najlepszą wśród wszystkich, jakie do tej pory zaprezentował nam James Delano – jest akcja, groza, nieludzkie eksperymenty, piekielne siły, magia i sporo psychodelii. No i oczywiście – co u Delano jest szczególnie istotne – zjadliwy komentarz sytuacji społeczno-polityczny.
O co walczy John Constantine? „To bardzo proste. O prawo każdej żywej istoty do życia w spokoju bez cudzej ingerencji”. Te wszystkie tajemne moce, demoniczne zagrożenie, broń parapsychologiczna i represyjna politycznie inżynieria społeczna to – jasna sprawa – metafory i wyolbrzymione cechy thatcheryzmu i rządów Torysów. Delano pisał „Hellblazera” w emocjach – widać to wyraźnie. Jak się jednak łatwo domyślić, jego gorączka nie musi stać się udziałem wszystkich – ba, śmiem twierdzić, że większość polskich czytelników podejdzie do tego z dystansem. Pochodzimy z innego kraju i z innej epoki – choć pewne ideowe „uniwersalia” raczej do nas trafią. Delano przedstawia hipisowską kontrkulturę jako przeżytek, pozostałość po rewolucji, która upadła kilkanaście lat wcześniej i sprawia już wrażenie tylko obyczajowego skansenu. Hipisi pod koniec lat osiemdziesiątych nie byli w stanie w żaden sposób walczyć z systemem – im się już nawet nie chciało. Byli to „uciekinierzy z betonowych więzień”, a nie aktywni kontestatorzy. Dlatego też ciekawe jest nawoływanie większości bohaterów komiksu do użycia magii (tak, magii) do walki z represjami. „Nie możesz walczyć z policją czarami! Potrzebujemy adwokata” – krzyczy jedna z bohaterek, ta z największą dozą zdrowego rozsądku. „Ale to jest właśnie gra według ICH zasad! Nie musimy się trzymać tych reguł” – ripostuje Constantine. Cóż to może znaczyć? Może nic, może wszystko.
Po „Maszynie strachu” znajdziemy jeszcze dwa odcinki, otwierające nową, dłuższą fabułę określaną jako „Domator”. Mamy tu do czynienia z dość ciekawą odmianą w stosunku do wszystkich poprzednich odcinków – ale o tym opowiem przy okazji tomu trzeciego, gdzie ta historia będzie kontynuowana. Omawiany dziś album kończy się na numerze dwudziestym czwartym z listopada 1989 roku – i to w sposób dość wstrząsający. Końcówka tego roku była bardzo napięta, jeśli chodzi o „Hellblazera” – Jamie Delano powrócił dopiero w marcu 1990, w odcinku dwudziestym ósmym. W tak zwanym międzyczasie czytelnicy zapoznali się z krótkimi opowieściami Granta Morrisona i Neila Gaimana. Tę drugą, z oszałamiającymi rysunkami Dave’a McKeana, zatytułowaną „Przytul mnie”, znajdziemy w wydanym w Polsce zbiorze „Dni pośród nocy”. Trzeci tom, którego spodziewam się w 2022 roku, ograniczony będzie tylko do odcinków napisanych przez Jamiego Delano – ruszymy zatem z dalszym ciągiem „Domatora” i zobaczymy, w którym dokładnie momencie startował Garth Ennis.
koniec
14 grudnia 2021

Komentarze

14 XII 2021   19:03:45

Sowieci uwielbiali takich pożytecznych idiotów jak Delano, bo ci odwalali za nich za darmo kawał roboty... Dziś również pożytecznych idiotów nie brakuje...

14 XII 2021   21:12:58

Sformułowanie "Wielka Brytania" ruszyła na wojnę o Falklandy może wprowadzać w błąd. Falklandy to nie Wietnam czy Afganistan... Wielka Brytania broniła swojego terytorium.
Falklandy
1. nigdy w historii nie należały do Argentyny, choć nie od początku należały do Wielkiej Brytanii
2. tamtejsi osadnicy identyfikowali się z Wielką Brytanią i w większości byli brytyjskiego pochodzenia
3. nie było tam wcześniej żadnej ludności tubylczej
4. wkroczenie Argentyńczyków na Falklandy było dziełem wojskowej junty, która w czasie kryzysu szukała łatwych politycznych sukcesów

Falklandy w XX wieku były bardziej brytyjskie niż np. taka Irlandia Północna.

15 XII 2021   21:36:06

Exactly.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Barbarzyńska epoka
— Marcin Knyszyński

Tam piekło twe, gdzie serce twoje
— Marcin Knyszyński

Sprzątanie po dwudziestym wieku
— Marcin Knyszyński

Diabłu na pohybel
— Marcin Knyszyński

Pięć minut
— Marcin Knyszyński

Wada wzroku
— Sebastian Chosiński

Odstrzelić łeb Śnieżce
— Marcin Osuch

Tegoż autora

Beznadziejna piątka
— Marcin Knyszyński

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Miecze i sandały
— Marcin Knyszyński

Z rodzynkami, czy bez?
— Marcin Knyszyński

Hola, hola, panie Straczynski!
— Marcin Knyszyński

Żadna dziura nie jest dość głęboka
— Marcin Knyszyński

Uczta ekstremalna
— Marcin Knyszyński

Straczynski Odnowiciel
— Marcin Knyszyński

Cztery wywiady, coś tam pomiędzy i pogrzeb
— Marcin Knyszyński

Bez emocji
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.