Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Cormac McCarthy
‹Dziecię boże›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDziecię boże
Tytuł oryginalnyChild of God
Data wydania25 marca 2009
Autor
PrzekładAnna Kołyszko
Wydawca Wydawnictwo Literackie
ISBN978-83-08-04333-2
Format224s,. 123×197mm
Cena28,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Fotografia zbrodni
[Cormac McCarthy „Dziecię boże” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Wyobraźmy sobie, że zamiast „Dziecięcia bożego” w księgarni dostajemy album ze zdjęciami albo widokówki z jakiegoś miasta. Fotografie poukładane są według klucza chronologicznego, na większości z nich pojawia się ten sam bohater. Wydana niedawno powieść Cormaca McCarthy’ego przypomina właśnie taki album.

Michał Foerster

Fotografia zbrodni
[Cormac McCarthy „Dziecię boże” - recenzja]

Wyobraźmy sobie, że zamiast „Dziecięcia bożego” w księgarni dostajemy album ze zdjęciami albo widokówki z jakiegoś miasta. Fotografie poukładane są według klucza chronologicznego, na większości z nich pojawia się ten sam bohater. Wydana niedawno powieść Cormaca McCarthy’ego przypomina właśnie taki album.

Cormac McCarthy
‹Dziecię boże›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDziecię boże
Tytuł oryginalnyChild of God
Data wydania25 marca 2009
Autor
PrzekładAnna Kołyszko
Wydawca Wydawnictwo Literackie
ISBN978-83-08-04333-2
Format224s,. 123×197mm
Cena28,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Metafora albumu ze zdjęciami wydaje się być bardzo dobra do opisania książki amerykańskiego pisarza. Czytelnik otrzymuje w „Dziecięciu…” coś w rodzaju serii obrazków prezentujących głównego bohatera, Lestera Ballarda. Wprawdzie łączą się one w normalną narrację, jednak w trakcie lektury nie opuszcza nas wrażenie, jakbyśmy zamiast tekstu przeglądali fotografie albo oglądali parominutowe etiudy filmowe. Poszczególne, często bardzo krótkie (na stronę, nawet pół) rozdziały są jedynie dotknięciami historii tytułowego dziecięcia. Jednak te dotknięcia potrafią zmrozić krew w żyłach.
Nie wiem, czy jest sens wprowadzać czytelnika w historię opisaną przez McCarthy’ego. Chyba nie, bo powieść jest tak krótka, że wszelkie objaśnienia byłyby w gruncie rzeczy spojlerami. Dlatego pozwolę sobie tylko na pewne naprowadzenie. Jak zwykle u autora „Drogi” czy „To nie jest kraj dla starych ludzi” mamy mroczne tematy, analizę zła i jego wpływu na jednostkę. Tło, jak w większości książek, to południe Stanów Zjednoczonych, prowincja zamieszkiwana przez prostych, nieskomplikowanych bohaterów. Do tego celowo ubogi, czasami drażniący, czasami porywający język. McCarthy stara się opowiadać tak, jak by to robili to jego bohaterowie – nie owijając w bawełnę, nie bawiąc się w nadmierną stylizację. Żeby tak pisać, trzeba mieć nie tylko świetny warsztat, ale także mistrzowski słuch.
„Dziecię boże” zostało wydane w 1974 roku, u nas jednak ukazuje się dopiero po znakomitej „Drodze” i bardzo dobrym „To nie jest kraj dla starych ludzi”. Poziom powieści nie równa się z ostatnimi dokonaniami McCarthy’ego, jednak nie jest to książka słaba. „Dziecię…” to raczej kwintesencja stylu jednego z najlepszych amerykańskich pisarzy. Prosta opowieść, która potrafi wciągnąć czytelnika na kilka godzin. Nie przez epatowanie makabrycznymi zbrodniami czy opisami ponurego świata, w którym nie ma miejsca na dobro – raczej pochyleniem się nad główną postacią. W którymś momencie zaczynamy rozumieć straszliwe postępowanie głównego bohatera. Może nie usprawiedliwiać, ale z pewnością McCarthy’emu udaje się powiedzieć parę ważnych słów na temat zbrodni. A także na temat wszelkiej maści potworów w ludzkiej skórze, których tak chętnie potępiamy.
Autor „Dziecięcia…” bardziej zarysowuje fabułę, niż na poważnie wprowadza w nią czytelnika. W książce można znaleźć sporo niedopowiedzianych wątków, jak choćby temat Ku Klux Klanu czy sprzedaży ziemi. Z jednej strony wymaga tego konstrukcja powieści, z drugiej zaś w czytelniku pozostaje pewien niedosyt. Chciałoby się więcej – więcej wiadomości na temat bohatera, którego dopiero zaczynamy rozumieć, a także pomocy ze strony autora. Ten ostatni jednak ogranicza się do opowiedzenia fabuły, wnioski zostawiając czytelnikowi.
Mówi się, że McCarthy to jeden z czterech najlepszych żyjących amerykańskich pisarzy, obok Thomasa Pynchona, Philipa Rotha i Dona DeLillo. Albo że to współczesny William Faulkner. „Dziecię boże” nie jest co prawda na miarę „Absalomie, Absalomie”, jednak powieść warto przeczytać. Kropka.
koniec
8 kwietnia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja czyta: Październik-listopad 2009
— Jędrzej Burszta, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Marcin T.P. Łuczyński, Joanna Słupek, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski, Krzysztof Wójcikiewicz

Esensja czyta: Maj-czerwiec 2009
— Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Joanna Słupek, Agnieszka Szady, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Marzec-kwiecień 2009
— Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Joanna Słupek, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

To czego nie można odtworzyć
— Dawid Kantor

O świecie, gdzie na co dzień gwałci się arbuzy
— Mieszko B. Wandowicz

Cudzego nie znacie: Świat na żywo jest nie do przyjęcia
— Mieszko B. Wandowicz

Nie ma takich na świecie, ale bywają w nas
— Mieszko B. Wandowicz

W tym dobrym świecie żyli źli ludzie
— Mieszko B. Wandowicz

Cudzego nie znacie: Sowy płaczą nad okrutnym światem
— Mieszko B. Wandowicz

Esensja czyta: III kwartał 2008
— Michał Foerster, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Paweł Sasko, Konrad Wągrowski, Marcin T. P. Łuczyński

Podróż zimowa
— Michał Foerster

Cudzego nie znacie: Iść, ciągle iść…
— Michał Kubalski

To nie jest książka dla idiotów
— Michał Foerster

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.