Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Luxtorpeda
‹Robaki›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułRobaki
Wykonawca / KompozytorLuxtorpeda
Data wydania9 maja 2012
Wydawca Metal Mind
NośnikCD
Czas trwania119:11
Gatunekmetal
EAN5907785037502
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Robert „Litza” Friedrich, Przemysław „Hans” Frencel, Robert „Drężmak” Drężek, Krzysztof „Kmieta” Kmiecik, Tomasz „Krzyżyk” Krzyżaniak, Mateusz „Brat Patefon” Stachowski, Maciej Jahnz, Jakub Biegaj, Anna Witczak, Paweł „Deep” Paczkowski
Utwory
CD1
1) Pies Darwina2:25
2) Serotonina3:09
3) Amnestia3:57
4) Wilki dwa3:39
5) Tu i teraz4:10
6) Mowa trawa2:01
7) Gimli5:08
8) Raus4:02
9) Tajne znaki3:15
10) Fanatycy4:12
11) Robaki3:09
12) Hymn4:00
13) Gdzie Ty jesteś?5:49
CD2
1) Pies Darwina [instr.]2:25
2) Serotonina [instr.]3:07
3) Amnestia [instr.]3:58
4) Wilki dwa [instr.]3:41
5) Tu i teraz [instr.]3:57
6) Mowa trawa [instr.]2:02
7) Gimli [instr.]5:08
8) Raus [instr.]4:03
9) Tajne znaki [instr.]3:11
10) Fanatycy [instr.]4:12
11) Robaki [instr.]3:08
12) Hymn [instr.]3:59
13) Gdzie Ty jesteś? [instr.]5:48
14) Za wolność [live]4:55
15) 7 razy [live]6:34
16) 3000 świń [demo]3:53
17) Za wolność [demo]4:45
18) 7 razy [demo]4:31
19) Komboje1:01
Wyszukaj / Kup

Daj się pożreć… „Robakom”!
[Luxtorpeda „Robaki” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Przed wojną popularna Luxtorpeda jechała z Poznania do Warszawy mniej więcej 3,5 godziny, zaledwie około czterdziestu minut dłużej niż jak najbardziej współczesny pociąg Intercity. To akurat tyle, ile trwają „Robaki” – drugi album poznańskiej Luxtorpedy, zespołu muzycznego, na czele którego stoi „Litza”, czyli Robert Friedrich, znany również z Acid Drinkers, 2Tm2,3, Arki Noego i Kazika na Żywo.

Sebastian Chosiński

Daj się pożreć… „Robakom”!
[Luxtorpeda „Robaki” - recenzja]

Przed wojną popularna Luxtorpeda jechała z Poznania do Warszawy mniej więcej 3,5 godziny, zaledwie około czterdziestu minut dłużej niż jak najbardziej współczesny pociąg Intercity. To akurat tyle, ile trwają „Robaki” – drugi album poznańskiej Luxtorpedy, zespołu muzycznego, na czele którego stoi „Litza”, czyli Robert Friedrich, znany również z Acid Drinkers, 2Tm2,3, Arki Noego i Kazika na Żywo.

Luxtorpeda
‹Robaki›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułRobaki
Wykonawca / KompozytorLuxtorpeda
Data wydania9 maja 2012
Wydawca Metal Mind
NośnikCD
Czas trwania119:11
Gatunekmetal
EAN5907785037502
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Robert „Litza” Friedrich, Przemysław „Hans” Frencel, Robert „Drężmak” Drężek, Krzysztof „Kmieta” Kmiecik, Tomasz „Krzyżyk” Krzyżaniak, Mateusz „Brat Patefon” Stachowski, Maciej Jahnz, Jakub Biegaj, Anna Witczak, Paweł „Deep” Paczkowski
Utwory
CD1
1) Pies Darwina2:25
2) Serotonina3:09
3) Amnestia3:57
4) Wilki dwa3:39
5) Tu i teraz4:10
6) Mowa trawa2:01
7) Gimli5:08
8) Raus4:02
9) Tajne znaki3:15
10) Fanatycy4:12
11) Robaki3:09
12) Hymn4:00
13) Gdzie Ty jesteś?5:49
CD2
1) Pies Darwina [instr.]2:25
2) Serotonina [instr.]3:07
3) Amnestia [instr.]3:58
4) Wilki dwa [instr.]3:41
5) Tu i teraz [instr.]3:57
6) Mowa trawa [instr.]2:02
7) Gimli [instr.]5:08
8) Raus [instr.]4:03
9) Tajne znaki [instr.]3:11
10) Fanatycy [instr.]4:12
11) Robaki [instr.]3:08
12) Hymn [instr.]3:59
13) Gdzie Ty jesteś? [instr.]5:48
14) Za wolność [live]4:55
15) 7 razy [live]6:34
16) 3000 świń [demo]3:53
17) Za wolność [demo]4:45
18) 7 razy [demo]4:31
19) Komboje1:01
Wyszukaj / Kup
W latach 90. ubiegłego wieku Poznań był – obok miast śląskich – stolicą ciężkiego, metalowego grania w Polsce. Stąd wywodziły się przecież takie kapele, jak Turbo, CETI (założone przez Grzegorza Kupczyka po rozbracie z Wojciechem Hoffmannem), Wilczy Pająk, Acid Drinkers, Creation of Death (będące, niestety, tylko jednopłytową efemerydą), Flapjack, Kr’shna Brothers, Dump i Guess Why. Składy tych kapel często się mieszały, dzięki czemu zespoły wspomagały się zarówno w studiach nagraniowych, jak i na koncertach. Stwierdzenie, że istniało coś takiego, jak „poznańska scena metalowa” jest więc jak najbardziej na miejscu. Na przełomie stuleci coś jednak siadło. Część formacji już wcześniej zmarła śmiercią naturalną (jak Wilczy Pająk, Creation of Death, Kr’shna Brothers czy Dump), inne zawiesiły na dłuższy czas działalność (Flapjack). Większość muzyków poświęcała czas i energię przede wszystkim swoim podstawowym projektom (Tomasz Pukacki „Titus” pielęgnował Acid Drinkers, Robert Friedrich „Litza” – Arkę Noego, a Hoffmann i Kupczyk ponownie zeszli się w Turbo), dlatego też wykazywali nieco mniejsze zainteresowanie „skokami w bok”. Sytuacja zmieniła się, kiedy do Poznania sprowadził się Tomasz Budzyński, a wraz z nim adres zamieszkania zmieniła także Armia. To wywołało spory ferment, środowisko się zaktywizowało, sprężyna się nakręciła i zaczęły powstawać nowe kapele (Candida, Titus’ Tommy Gun, Luxtorpeda, Anti Tank Nun), a niektóre ze starych – cudownie zmartwychwstały (Wilczy Pająk, Flapjack).
Luxtorpedę powołał do życia „Litza”, który kompletując skład, zaprosił do współpracy dwóch kumpli z 2Tm2,3: gitarzystę Roberta Drężka „Drężmaka” oraz basistę Krzysztofa Kmiecika „Kmietę” (także w Armii); Budzyńskiemu „podprowadził” również perkusistę – Tomasza Krzyżaniaka „Krzyżyka”. Kiedy na początku 2011 roku grupa weszła do studia, pojawił się w jej składzie jeszcze jeden człowiek – Przemysław Frencel „Hans”, raper znany z formacji Pięć Dwa Dębiec. Debiutancki krążek – zatytułowany po prostu „Luxtorpeda” – pojawił się w sprzedaży w maju i szybko okazał się sporym sukcesem (największym hitem był „Autystyczny”). Nic więc dziwnego, że Friedrich postanowił kuć żelazo póki gorące i już kilka miesięcy później zespół zabrał się do pracy nad… „Robakami”. Album ukazał się na dwóch płytach. Na jednym krążku zamieszczono podstawowy materiał (z trzynastoma utworami), na drugim natomiast – te same kawałki, ale bez wokali, plus kilka numerów dodatkowych z debiutu, tutaj obecnych w wersjach koncertowych („Za wolność” z podpoznańskiego Lubonia, „7 razy” z Przystanku Woodstock) bądź demonstracyjnych („3000 świń”, „Za wolność” i „7 razy”). Na pochwałę zasługuje również fakt, że obszerna książeczka (ze wszystkimi tekstami) ma twardą obwolutę, a poza tym umieszczona została w pomysłowej kartonowej kopercie. Słowem: gratka dla kolekcjonerów.
Muzycznie słuchacze, którzy poznali wcześniej debiut Luxtorpedy, „Robakami” zaskoczeni nie będą. To wciąż ta sama szkoła ciężkiego grania, starająca się łączyć dynamikę thrash metalu z melodyką hard rocka i wokalami ze świata hip-hopu. Pobrzmiewają więc w twórczości poznaniaków dalekie echa Rage Against The Machine (choć oczywiście przesłanie jest zupełnie inne) i P.O.D. (którym do kapeli „Litzy” „ideologicznie” już znacznie bliżej), może nawet Biohazard i Clawfinger (ale to już odległe skojarzenia). Od początku do końca – no dobrze, prawie do końca – Luxtorpeda zapewnia ostrą jazdę, która powinna przypaść do gustu wszystkim kibicującym Friedrichowi od zarania jego kariery, czyli Acid Drinkers i Turbo. Zaproszenie do składu „Hansa” okazało się ponownie trafioną decyzją, jego wokale przełamują bowiem klasycznie metalową konwencję, powodują, że zespół nieco spowalnia, dzięki czemu staje się – to prawdziwe zaskoczenie – bardziej psychodeliczny (jak w wieńczącym album „Gdzie Ty jesteś?”, do którego jeszcze wrócimy) i, co nie mniej istotne, zyskuje na bogactwie brzmieniowym. Wynika to także z tego, że obu wokalistom prowadzącym udało się osiągnąć pełen konsensus – nie rywalizują ze sobą, nie „przekrzykują” się, a idealnie uzupełniają. Wystarczy posłuchać utworu „Wilki dwa” (swoją drogą, można go chyba uznać za swoistą kontynuację „Obław” Jacka Kaczmarskiego), aby zdać sobie sprawę, na czym polega ich perfekcyjna współpraca.
Siłą „Robaków” jest melodyjność, której w żaden sposób nie tłamsi czad wydobywający się z głośników. Dzięki charakterystycznym liniom melodycznym wokali utwory szybko stają się rozpoznawalne, nie zlewają się w jedno. Z tego też powodu nie brakuje na płycie potencjalnych hitów, a może raczej – kawałków, które mogą być prawdziwymi koncertowymi przebojami kapeli. Jak chociażby „Serotonina”, „Amnestia”, wspomniane już „Wilki dwa”, „Fanatycy”, tytułowe „Robaki” oraz – napisany z myślą o niepełnosprawnych rugbistach drużyny „Balian” – „Hymn”. I chociaż obecne w „Hymnie” zaśpiewy sportowe mogą nie wszystkim przypaść do gustu, to jednak nie sposób, znając kontekst powstania tego kawałka, nie wzruszyć się tekstem: „Na ziemię powaleni / wstajemy, nie giniemy (…) Wiara, siła, męstwo / to nasze zwycięstwo”. Obojętnym nie pozostawia także, zamykający zasadniczą wersję „Robaków”, religijny numer „Gdzie Ty jesteś?”, poddający krytyce tych, którzy w Bogu widzą jedynie Istotę zobowiązaną do „sypania manny z nieba”. To cover kawałka Pięć Dwa Dębiec wydanego przed trzema laty na płycie „T.R.I.P.”. „Hansowi” wtóruje w nim wokalnie nie Friedrich, lecz kumpel ze składu – „Deep” (czyli Paweł Paczkowski); w tle natomiast można jeszcze usłyszeć eteryczną wokalizę Anny Witczak. Utwór został rozbudowany, dodano przede wszystkim wstęp z psychodeliczną gitarą „Litzy” oraz instrumentalną część środkową, która pozwala choć na krótko wyeksponować śpiew wokalistki folkowej Dikandy… Poznańska Luxtorpeda nie zmierza może do stacji przeznaczenia z zapierającą dech w piersiach prędkością (są formacje, które pędzą znacznie szybciej), lecz robi to z dużą gracją i wyczuciem, świadoma z jednej strony swego dostojeństwa, a z drugiej – oczekiwań pasażerów.
koniec
19 lipca 2012
Skład:
  • Robert Friedrich „Litza” – śpiew, chórki, gitara
  • Przemysław Frencel „Hans” – śpiew
  • Robert Drężek „Drężmak” – gitara, chórki
  • Krzysztof Kmiecik „Kmieta” – gitara basowa, chórki
  • Tomasz Krzyżaniak „Krzyżyk” – perkusja, chórki
Gościnnie:
  • Mateusz Stachowski „Brat Patefon” – chórki (2)
  • Maciej Jahnz – gitara (4,5)
  • Jakub Biegaj – chórki (9)
  • Anna Witczak – śpiew (13)
  • Paweł Paczkowski „Deep” – śpiew (13)

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Tegoż twórcy

SilnaPłyta
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.