Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 7 maja 2024

Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.

Filmy

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Pożegnania 2020 (4/4)

Jarosław Loretz

« 1 2 3 »

Pożegnania 2020 (4/4)

W listopadzie:

1. – Rachel Caine, czyli w rzeczywistości Roxanne Longstreet Conrad. Amerykańska autorka powieści SF i fantasy z elementami romansu, powieści detektywistycznej i horroru. Po polsku wyszedł jej młodzieżowy cykl „Wampiry z Morganville” (15 tomów), zaczątek młodzieżowego cyklu „Wielka Biblioteka” (1 z 5 tomów), fragment cyklu „Czas Wygnania” (3 z 4 tomów), będącego odpryskiem niewydanego u nas cyklu „Weather Warden” (liczy 10 tomów i opowiada o Strażnikach Pogody), fragment kryminalnego cyklu „Stillhouse Lake” (jak na razie wyszły 4 z 5 tomów) oraz garść opowiadań w kilku antologiach.

3. – Jan Stanisław Zaus, tłumacz z angielskiego, specjalizujący się kryminałach. Spolszczył – niejednokroć na spółkę z Ireną Ciechanowską-Sudymont – szereg powieści Agathy Christie, Arthura Conan Doyle’a, Edgara Wallace’a, Dashiella Hammetta, Cornella Woolricha, Fergusa Hume’a, Craiga Rice’a, Steve’a Cavanagha, Vince’a Flynna, a spoza gatunku tłumaczył m.in. kilka powieści Charlesa Dickensa, dwa zbiory opowiadań Roberta E. Howarda („Cień bestii” i „Wilcza głowa”) oraz „Upiorną opowieść” Petera Strauba.

4. – Ken Hensley, brytyjski multiinstrumentalista i wokalista rockowy, autor piosenek, producent muzyczny. Największą popularność zyskał jako klawiszowiec, gitarzysta i wokalista zespołu Uriah Heep, a także autor większości jego utworów. To dzięki niemu powstały takie przeboje jak „Lady in Black”, „July Morning”, „Easy Living”, „Come Away Melinda”, „Sweet Lorraine” czy „Stealin”. Po nagraniu 13 płyt z Uriah Heep Hensley rozpoczął solową karierę, przez jakiś czas grając z zespołem Blackfoot, a także biorąc udział w nagraniach grupy W.A.S.P. Notabene półtora miesiąca wcześniej, 19 września, zmarł inny członek Uriah Heep – basista Lee Kerslake.

5. – Geoffrey Palmer, brytyjski aktor telewizyjny i filmowy. Swoją karierę związał z telewizją, występując mniej lub bardziej epizodycznie w serialach przeważnie sitcomowych – m.in. w „Hotelu Zacisze”, „Whoops Apocalypse”, „Czarnej Żmii”, a także „Rewolwerze i meloniku”, „Świętym”, „Doktorze Who” czy „Poirocie”. Większą rolę miał w serialu „Butterflies”, natomiast ukoronowaniem kariery była główna rola – u boku Judi Dench – w trwającym dziesięć sezonów serialu „Z biegiem lat”. Oprócz tego wystąpił w drobniejszych, choć wyrazistych rolach, w „Szczęśliwym człowieku”, „Rybce zwanej Wandą”, „Szaleństwie króla Jerzego”, Bondzie „Jutro nie umiera nigdy” i „Piotrusiu Panie”.

18. – László Benkő, węgierski muzyk i wokalista. Współzałożyciel i stały członek zespołu Omega, długi czas jego klawiszowiec (fortepian, organy Hammonda, Clavinet, potem syntezatory Korg, Minimoog), okazjonalnie grający także na flecie, trąbce, cytrze, a nawet wiolonczeli. Także kompozytor, równolegle tworzący swoje własne projekty. Z Omegą nagrał 17 albumów studyjnych, natomiast na własny rachunek wydał 6 płyt z muzyką mniej lub bardziej elektroniczną („Lexikon”, „Lexikon 2”, „Ikarosz”, „Omega-mix”, „Impressio” i „Másik világ”) i jedną z bardziej klasyczną muzyką do filmu „Pieśni Róży” („Hogyan tovább?”). Notabene trzy dni po nim, 21 listopada, zmarł nieaktywny już zawodowo Tamás Mihály, przez 40 lat grający w Omedze jako basista.

23. – Konrad Fiałkowski, informatyk, cybernetyk i pisarz SF, aktywny literacko w latach 60. i 70. Jego dorobek stanowi blisko 40 opowiadań, z których większość została zebrana w zbiorach opowiadań „Wróble Galaktyki”, „Poprzez piąty wymiar” i „Włókno Claperiusa” (potem zbiorczo zostały wznowione przez Iskry w „Kosmodromie”), oraz dwie – z dzisiejszego punktu widzenia raczej słabe – powieści: „Homo divisus” i „Adam, jeden z nas”.

24. – Siergiej Siniakin, rosyjski pisarz SF, emerytowany podpułkownik milicji. Zostawił po sobie sześć powieści i niezliczoną ilość mikropowieści i opowiadań. Po polsku mieliśmy jedynie pięć krótszych tekstów: „Nudny wieczór na Marsie”, „Feniks”, „Czas Apokalipsy” i „Władca mórz” ukazały się w zbiorze noszącym tytuł ostatniej z wymienionych mikropowieści, zaś obsypany szeregiem nagród przez rosyjski fandom „Mnich na skraju ziemi” pojawił się w antologiach „Zombi Lenina” i „Rakietowe szlaki 4” (2012).

25. – Diego Maradona, argentyński piłkarz i trener piłkarski. Legenda piłki nożnej, bożyszcze nastolatków w latach 80. i na początku 90. Po przejściu na sportową emeryturę obejmował posady trenera w kolejnych zespołach i reprezentacjach, ale prowadzone przezeń drużyny nie odniosły większych sukcesów. Zostawił po sobie autobiografię, wydaną również w Polsce.

26. – Daria Nicolodi, włoska aktorka i scenarzystka. Ze względu na małżeństwo z Dariem Argento (1974-1985) wystąpiła w głównych bądź wyraźnych drugoplanowych rolach w większości jego najważniejszych filmów – „Głębokiej czerwieni”, „Infernie”, „Ciemności”, „Fenomenach” i „Operze”. Napisała też z mężem scenariusz do „Odgłosów” (sama nie mogła wystąpić ze względu na kontuzję). W tym okresie w głównej roli obsadził ją też Mario Bava w swoim „Schocku”. Po rozpadzie małżeństwa i porażce w postaci „Upiornego domu” (Nicolodi napisała do niego scenariusz i zagrała główną rolę) ograniczyła się do sporadycznych występów w produkcjach telewizyjnych. Dała się też namówić do zagrania w autobiograficznym filmie córki, Asii Argento („Scarlet Diva”).

27. – Piotr Strojnowski, muzyk reggae, wokalista, współzałożyciel zespołu Daab. Jego autorstwa są wszystkie teksty piosenek na pierwszej płycie zespołu, czyli m.in. „Fala ludzkich serc” i „Ogrodu serce”, znane bardziej jako „W moim ogrodzie”.

28. – David Prowse, brytyjski kulturysta, sztangista, a dopiero na końcu aktor. Grał drugoplanowe, ale mocno zauważalne role m.in. w „Horrorze Frankensteina” i „Frankenstein i potwór z piekła” (oczywiście był tam potworem Frankensteina), „Mechanicznej pomarańczy” (służący i ochroniarz Franka Alexandra), „Cyrku wampirów” (siłacz) i „Jabberwockym” (Czarny Rycerz). No a potem były „Gwiezdne wojny” i od tej pory Prowse był kojarzony już wyłącznie jako Darth Vader, aktor bez twarzy…

29. – Ben Bova, amerykański pisarz, redaktor i popularyzator SF, redaktor naczelny „Analog Science Fiction” (1972-1978) i „Omni” (1978-1981), laureat sześciu nagród Hugo za redagowane antologie. Z 80 powieści i 15 tomów opowiadań do Polski dotarło 13 tomów cyklu „Droga przez Układ Słoneczny” (z ogólnej liczby 27), powieść „Wędrowcy”, będąca pierwszą częścią tetralogii o tej samej nazwie, oraz zbiór opowiadań „Zbrodnia”. W czasach klubówek krążyły jeszcze w drugim obiegu beletryzacja scenariusza „THX 1138”, powieść „Brama wieczności” i wydane odrębnie opowiadanie „Potop”.

« 1 2 3 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Wehrmacht kontra SS
Sebastian Chosiński

7 V 2024

Powie ktoś, że oparta na prozie słowackiego pisarza Juraja Váha „Noc w Klostertal” byłaby ciekawsza, gdyby nie pojawiający się na finał wątek propagandowy. Tyle że nie pobrzmiewa on wcale fałszywą nutą. Gdyby przyjąć założenie, że cała ta historia wydarzyła się naprawdę, byłby nawet całkiem realistyczny. W każdym razie nie zmienia to faktu, że spektakl Tadeusza Aleksandrowicza ogląda się znakomicie nawet pięćdziesiąt pięć lat po premierze.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: Rosjan – nawet zdrajców – zabijać nie można
Sebastian Chosiński

30 IV 2024

Opowiadanie Jerzego Gierałtowskiego „Wakacje kata” ukazało się w 1970 roku. Niemal natychmiast sięgnął po nie Zygmunt Hübner, pisząc na jego podstawie scenariusz i realizując spektakl telewizyjny dla „Sceny Współczesnej”. Spektakl, który – mimo świetnych kreacji Daniela Olbrychskiego, Romana Wilhelmiego i Aleksandra Sewruka – natychmiast po nagraniu trafił do archiwum i przeleżał w nim ponad dwie dekady, do lipca 1991 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Android starszej daty
Jarosław Loretz

29 IV 2024

Kości pamięci, silikonowe powłoki, sztuczna krew – już dawno temu twórcy filmowi przyzwyczaili nas do takiego wizerunku androida. Początki jednak były dość siermiężne.

więcej »