Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Lee Daniels
‹Hej, Skarbie›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHej, Skarbie
Tytuł oryginalnyPrecious: Based on the Novel Push by Sapphire
Dystrybutor SPI
Data premiery5 listopada 2010
ReżyseriaLee Daniels
ZdjęciaAndrew Dunn
Scenariusz
ObsadaGabourey Sidibe, Mo'Nique, Paula Patton, Mariah Carey, Sherri Shepherd, Lenny Kravitz, Stephanie Andujar, Chyna Layne, Amina Robinson, Xosha Roquemore, Grace Hightower, Bill Sage
MuzykaMario Grigorov
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

W czym mamy problem?
[Lee Daniels „Hej, Skarbie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Mary z „Precious” w brawurowej interpretacji Mo′Nique to tegoroczny Joker Heatha Ledgera – pozbawione jakiejkolwiek empatii wcielone zło, które musi istnieć choćby z wynikającej z naturalnego dualizmu przeciwwagi dla dobra. Problem w tym, że Mary nie jest postacią z komiksu.

Piotr Dobry

W czym mamy problem?
[Lee Daniels „Hej, Skarbie” - recenzja]

Mary z „Precious” w brawurowej interpretacji Mo′Nique to tegoroczny Joker Heatha Ledgera – pozbawione jakiejkolwiek empatii wcielone zło, które musi istnieć choćby z wynikającej z naturalnego dualizmu przeciwwagi dla dobra. Problem w tym, że Mary nie jest postacią z komiksu.

Lee Daniels
‹Hej, Skarbie›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHej, Skarbie
Tytuł oryginalnyPrecious: Based on the Novel Push by Sapphire
Dystrybutor SPI
Data premiery5 listopada 2010
ReżyseriaLee Daniels
ZdjęciaAndrew Dunn
Scenariusz
ObsadaGabourey Sidibe, Mo'Nique, Paula Patton, Mariah Carey, Sherri Shepherd, Lenny Kravitz, Stephanie Andujar, Chyna Layne, Amina Robinson, Xosha Roquemore, Grace Hightower, Bill Sage
MuzykaMario Grigorov
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W czarnej komedii Johna Watersa nieoceniona Kathleen Turner grała Beverly Suthpin, wspaniałą, troskliwą matkę, która sfiksowała na punkcie patologicznie rozumianej ochrony własnych dzieci do tego stopnia, że złe słowo pod ich adresem mogło stać się dla niej przyczynkiem do mordu delikwenta ośmielającego się szargać „świętość rodziny”.
Mary z nominowanego do tegorocznych Oscarów „Precious” Lee Danielsa to przeciwległy biegun Beverly. Nie chroni swojej córki, nie kocha, nawet nie obdarza obojętnością, tylko szczerze i głęboko nienawidzi. Upokarza ją fizycznie i psychicznie, trzyma pod kloszem w jak najdalszej od cieplarnianej atmosferze, odbiera dziecko. Wszystko przez to, że Precious (debiutantka, a już świetna Gabourey Sidibe) „ukradła” jej męża – ten bowiem przekierował swoje „uczucia” z żony na córkę, kiedy mała miała zaledwie trzy lata. Mary w brawurowej interpretacji Mo′Nique to tegoroczny Joker Heatha Ledgera – pozbawione jakiejkolwiek empatii wcielone zło, które musi istnieć choćby z wynikającej z naturalnego dualizmu przeciwwagi dla dobra. Problem w tym, że Mary nie jest postacią z komiksu.
Daniels zebrał za swój film niezliczone pochwały i nagrody, ale spotkał się też z krytyką ze strony niektórych Afroamerykanów – Armond White z „New York Press” porównał „Precious” do (nie)sławnych „Narodzin narodu” i uznał go za „kwestionujący sens życia czarnych Amerykanów”. Cóż, Roger Ebert przy okazji polemiki z negatywną recenzją „Dystryktu 9” autorstwa White′a, nazwał jej autora „trollem; mądrym i wykształconym, ale trollem”. Nie przepadam za Ebertem, jednak w tej kwestii muszę się z nim zgodzić. Trzeba bowiem dużo złej woli (lub wysilonej przekory), by nie zauważyć, że Daniels nie kwestionuje wcale „sensu życia” Afroamerykanów, lecz poddaje w wątpliwość sens wegetacji czarnej biedoty w obecnym kształcie, w gettach Harlemu, gdzie rozgrywa się akcja filmu, czy Bronksu. Już Louis E. Lomax w swojej wybitnej książce „Bunt Murzynów” („The Negro Revolt”, wyd. Iskry, 1966) podnosił tezę, że „Murzyn jako jednostka nie ma innej nadziei na ostateczne i bezpieczne ustabilizowanie się, jak tylko zlanie się z ogólną amerykańską strukturą społeczną”. Daniels idzie tym tropem, jednak nie potępia w czambuł jedynie amerykańskiej polityki socjalnej, ale odważnie zauważa też przewiny samych czarnych – leniwych, agresywnych, zacofanych poniekąd na własne życzenie. Lub na życzenie bliskich, matek i ojców, wśród których przemoc rodzi, rzecz jasna, bieda, ale i zatruta od pokoleń mentalność niechcianych i odrzuconych. To przez swoją chorą z zawiści matkę 16-letnia Precious jest analfabetką niepotrafiącą odnaleźć się w innym świecie niż jej dysfunkcjonalny dom. Pomoc – apeluje Daniels – musi przyjść z zewnątrz. Już za późno, by zostawić mieszkańców slumsów samym sobie, bo pojęcia „motywacji” czy „silnej woli” są im obce. Jak pisał Lomax, „czy to się podoba Murzynom, czy nie – Harlem jest Kongiem Nowego Świata. Jest on krajem zamieszkałym przez czarnych, ale rządzonym przez białych. Gdyby jutro rano biali opuścili Harlem, Murzyni nie umieliby rządzić własnym miastem”. Trzeba to zmienić – powtarza za pisarzem reżyser – trzeba się zainteresować, wyciągnąć rękę, w razie konieczności nawet zajrzeć do domostw. Inaczej jedynym ratunkiem dla nastolatków z gett będzie ucieczka w świat marzeń i iluzji, jak w przypadku Precious, która gwałcona przez ojca wyobraża sobie siebie jako bohaterkę teledysku, w lustrzanym odbiciu widzi białą seksowną blondynkę i chciałaby, by jej relacje z rodzicielką przypominały te z oglądanej w telewizji „Matki i córki” Vittorio De Siki.
Siłą filmu Danielsa jest też to, że wyrasta on ponad afrocentryczne „kino czarnych” proponowane przez wczesnego Spike′a Lee, Johna Singletona czy braci Hughes. Choć estetycznie „Precious” przypomina nieco dokonania Lee (którego zresztą wymienia w wywiadach jako mentora) – sepia przełamywana pop-artem, miejska poezja „uładzająca” obraz nędzy i rozpaczy – to merytorycznie jest dalece bardziej uniwersalny. W portrecie Precious może się przejrzeć wiele współczesnych nastolatek, niekoniecznie od razu tak skrajnie nieszczęśliwych jak bohaterka, ale także tych niekochanych czy „tylko” zakompleksionych.
Podnoszony przez kilku zaoceanicznych recenzentów zarzut o niewiarygodny ogrom krzywd, jaki dotyka jedną osobę (molestowanie, dziecko z zespołem Downa z kazirodczego związku, wyrzucenie ze szkoły ze względu na drugą ciążę, w końcu HIV) również uważam za bezzasadny. W życiu niestety nie jest tak, że wraz z AIDS dostajesz gwarancję, że już teraz przynajmniej nie wpadniesz pod autobus.
Recenzja pochodzi z bloga Piotra Dobrego.
koniec
5 listopada 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Niewidzialna rewolucja
— Piotr Dobry

To wszystko, panie prezydencie?
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Esensja ogląda: Styczeń 2013 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Piotr Dobry, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Alicja Kuciel, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.