Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Peter Webber
‹Dziewczyna z perłą›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDziewczyna z perłą
Tytuł oryginalnyGirl with a Pearl Earring
Dystrybutor ITI, Vue Movie Distribution
Data premiery21 maja 2004
ReżyseriaPeter Webber
ZdjęciaEduardo Serra
Scenariusz
ObsadaScarlett Johansson, Tom Wilkinson, Colin Firth, Cillian Murphy, Judy Parfitt
MuzykaAlexandre Desplat
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiLuksemburg, Wielka Brytania
Czas trwania95 min
ParametryDolby Digital 5.1; format 2,35:1; lektor
WWW
Gatunekdramat
EAN5900058111053
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kolczyki Cathariny
[Peter Webber „Dziewczyna z perłą” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Modelka i malarz – historia, zdawałoby się, jakich wiele. Ale nie tutaj. Czy to w ogóle jest miłość? Zaplątani w psychiczne i materialne sieci ludzie, Delft w deszczu i mroczne, mieszczańskie wnętrza czyli historia jednego ze słynnych obrazów Vermeera w przepięknym filmie Petera Webbera.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Kolczyki Cathariny
[Peter Webber „Dziewczyna z perłą” - recenzja]

Modelka i malarz – historia, zdawałoby się, jakich wiele. Ale nie tutaj. Czy to w ogóle jest miłość? Zaplątani w psychiczne i materialne sieci ludzie, Delft w deszczu i mroczne, mieszczańskie wnętrza czyli historia jednego ze słynnych obrazów Vermeera w przepięknym filmie Petera Webbera.

Peter Webber
‹Dziewczyna z perłą›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDziewczyna z perłą
Tytuł oryginalnyGirl with a Pearl Earring
Dystrybutor ITI, Vue Movie Distribution
Data premiery21 maja 2004
ReżyseriaPeter Webber
ZdjęciaEduardo Serra
Scenariusz
ObsadaScarlett Johansson, Tom Wilkinson, Colin Firth, Cillian Murphy, Judy Parfitt
MuzykaAlexandre Desplat
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiLuksemburg, Wielka Brytania
Czas trwania95 min
ParametryDolby Digital 5.1; format 2,35:1; lektor
WWW
Gatunekdramat
EAN5900058111053
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Właściwie ten film można streścić jednym zdaniem: “Historia służącej pozującej do portretu słynnemu malarzowi”. Większość z nas zapewne w tym momencie wyobraziłaby sobie standardowe romansidło kończące się uwiedzeniem i porzuceniem nieszczęsnej dziewczyny (w wersji melodramatycznej – samobójstwem). Na szczęście Tracy Chevalier, autorka scenariusza i książki, która stała się jego podstawą, przedstawiła to zupełnie inaczej.
Griet jest córką ociemniałego malarza kafli; po popadnięciu rodziny w biedę zostaje służącą w domu Johannesa Vermeera. Oglądamy codzienne życie niższych warstw społecznych w siedemnastowiecznej Holandii: wyprawy na targ mięsny, czerpanie wody z kanału, pranie na tarze, kucharki plotkujące o swoich chlebodawcach, kury spacerujące po ciasnym podwórku na tyłach kamienicy, ciemnawe pokoje, wąskie uliczki i kanały Delft o różnych porach roku – od lata poprzez jesienną szarugę do zimy, gdzie woda skuta jest grubą warstwą lodu, a z niewidocznego nieba wolniutko prószy śnieg.
W kolejnych odsłonach poznajemy sytuację rodziny Vermeerów: żyją z malowanych przez Johannesa obrazów, jednakże artysta wykańcza jedno dzieło przez kilka miesięcy, więc pieniędzy nigdy nie ma tyle, ile potrzeba ludziom o ich pozycji społecznej. W dodatku na świat wciąż przychodzą kolejne dzieci. Domem rządzi teściowa Vermeera - Maria Thins, surowa starsza pani w czarnej sukni z kryzą - kiedy się pojawia po raz pierwszy, wydaje się, jakby ożyło któreś ze znanych nam płócien. Wrażenie „ożywionych obrazów” towarzyszy nam zresztą często w tym filmie: Griet w białym czepeczku stojąca w miękkim świetle przy oknie, stosy dziczyzny na targu lub przykryty aksamitem stół, zastawiony cynowymi i kryształowymi pucharkami niczym w holenderskich martwych naturach.
Stopniowo okazuje się, że Griet posiada znaczną, choć nieuświadomioną wrażliwość artystyczną - widzimy to już w pierwszej scenie filmu, kiedy starannie komponuje na talerzu pokrojone warzywa. Przełomem jest chwila, gdy w trakcie sprzątania pracowni usuwa krzesło, stojące obok postaci modelki, choć wie od pani domu, że artysta nie toleruje ruszenia z miejsca najmniejszego choćby przedmiotu. Następnego dnia widzi, że krzesło na obrazie zostało zamalowane, a na pytanie Johannesa, czemu to zrobiła, odpowiada: „Ona wyglądała na uwięzioną”. Malarz orientuje się, że spotkał osobę, która w jakimś stopniu dzieli jego sposób patrzenia na otoczenie. Zaczyna wprowadzać Griet w swój świat: uczy ją wytwarzania farb, tłumaczy, jak działa camera obscura i czym jest podkład w malowaniu obrazu. Wydaje się, że rodzi się między nimi jakieś uczucie, choć nie można być do końca pewnym, czy to naprawdę miłość, czy fascynacja dwojga odmiennych, a jednocześnie w jakiś sposób podobnych do siebie ludzi.
Mecenasem Vermeera jest kupiec van Ruijven - osobnik raczej rubaszny; na szczęście jednak twórcy filmu uniknęli pułapki schematyzmu i nie zaserwowali nam karykatury bezmyślnego nowobogackiego. Kupiec owszem, obłapia służące po kątach, ale jednocześnie zabawia się w dość wyrafinowaną grę, próbując doprowadzić do romansu Johannesa z Griet, która ma mu pozować do portretu. Catharina Vermeer jest o to tak zazdrosna, że sam fakt malowania obrazu trzeba przed nią ukryć. Maria Thins wie, co się dzieje, ale zależy jej na ratowaniu finansowej sytuacji rodziny, ułatwia więc dziewczynie potajemne pozowanie, a nawet pożycza jej perłowe kolczyki Cathariny, które Johannes uważa za konieczne w kompozycji (bardzo ładna jest scena, w której malarz przypina je swojej żonie, po czym niespodzianie zaczyna tłumaczyć podającej wino Griet, że odbity od nich punkcik światła w zagłębieniu szyi przyciąga wzrok patrzącego - żona reaguje zaszokowanym oburzeniem, gdyż sam fakt rozmawiania ze służbą jest dla niej nie do przyjęcia).
Sytuacja wikła się coraz bardziej. Ludzie w mieście zaczynają plotkować, Johannes wie, że stąpa po bardzo cienkim lodzie. Griet zdaje sobie sprawę, że jej związek z Vermeerem nie ma przyszłości (tym bardziej, że malarz kocha swoją żonę), ale jednocześnie odrzuca oświadczyny odpowiedniego dla niej klasowo syna rzeźnika. W dodatku jedna z córek malarza, od początku niechętna nowej służącej, snuje rozmaite intrygi, aby ją pogrążyć. Na koniec nieuniknione zdaje się, że cała sprawa znajdzie finał w gwałtownej katastrofie...
Film jest piękny nie tylko dzięki wizualnej urodzie kadrów, ale też poprzez swoje niedopowiedzenia. Do końca nie wiemy, co tak naprawdę łączyło Griet i Johannesa - ich nieliczne gesty i spojrzenia można różnie interpretować. Czy jest to faktycznie budząca się miłość, czy związek, jaki mógłby łączyć mistrza z uczennicą, a może jeszcze coś innego - wszak istnieją uczucia wymykające się wszelkim definicjom.
koniec
2 lipca 2004

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

DVD: Dziewczyna z perłą
— Ewa Drab

Perła na spękanym płótnie
— Marcin Łuczyński

Tegoż twórcy

Wgryzając się w Hannibala
— Urszula Lipińska

Tegoż autora

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Płomykówki i gadzinówki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.