Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Małgorzata Szumowska
‹W imię…›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW imię…
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery20 września 2013
ReżyseriaMałgorzata Szumowska
ZdjęciaMichał Englert
Scenariusz
ObsadaAndrzej Chyra, Mateusz Kościukiewicz, Maja Ostaszewska, Łukasz Simlat, Tomasz Schuchardt, Olgierd Łukaszewicz
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania102 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja piąta
[Małgorzata Szumowska „W imię…”, Ritesh Batra „Smak curry” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W ostatniej już relacji z zakończonego w niedzielę 13. Festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty, recenzujemy film zamknięcia – nagrodzony w Berlinie „W imię...” oraz czarujący „Smak Curry”.

Kamil Witek

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja piąta
[Małgorzata Szumowska „W imię…”, Ritesh Batra „Smak curry” - recenzja]

W ostatniej już relacji z zakończonego w niedzielę 13. Festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty, recenzujemy film zamknięcia – nagrodzony w Berlinie „W imię...” oraz czarujący „Smak Curry”.

Małgorzata Szumowska
‹W imię…›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW imię…
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery20 września 2013
ReżyseriaMałgorzata Szumowska
ZdjęciaMichał Englert
Scenariusz
ObsadaAndrzej Chyra, Mateusz Kościukiewicz, Maja Ostaszewska, Łukasz Simlat, Tomasz Schuchardt, Olgierd Łukaszewicz
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania102 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W IMIĘ… (REŻ. MAŁGORZATA SZUMOWSKA)
To, co nie powiodło się Tomaszowi Wasilewskiemu w „Płynących wieżowcach”, udało się Małgorzacie Szumowskiej. Reżyserka stając na przeciw społecznym kontrowersjom i uprzedzeniom zrobiła mały krok ku ich zwalczeniu, przysłowiową motykę zostawiając młodszemu koledze.
„W imię…” jest dla polskiego kina niczym „Filadelfia” dla Amerykanów dwie dekady temu. Pierwszym małym kamyczkiem, rzuconym jednak na tyle silnie, że jest wstanie poruszyć niewidzialną barierę tabu w temacie homoseksualizmu na polu rodzimej kinematografii. Szumowska wzbrania się jednakże przed ostrym atakiem zdając sobie sprawę, że widz jak i człowiek do nowych realiów przyzwyczajać będzie się powoli. Znakomite czucie tej poza filmowej rzeczywistości widać w jej filmie. Dlatego w „Imię…”, nawet jeśli pozostawia pewien niedosyt, bezsprzecznie można uznać za jeden z najważniejszych polskich filmów ostatnich lat.
Adam jest księdzem w małej parafii. Podczas kazań mówi o rzeczach prawdziwych, na co dzień jest osoba otwartą i pomocną. Wraz z lokalnym nauczycielem prowadzi ognisko dla trudnej młodzieży z poprawczaka. Są jednak pewne uczucia w głowie Adama, których nie udaje się zdławić pracą, nocnym joggingiem, alkoholem ani słowem bożym. Emocje, choć autentyczne i szczere, nie pasujące w żaden sposób do noszonej sutanny.
Szumowska prowadzi historię delikatnie, przenika subtelnie charaktery bohaterów bez potrzeby cechowania ich brutalną wybuchowością. Kreując sielankową atmosferę oswaja nas z tym czego nie zauważamy od razu, a od początku czai się gdzieś pod skórą. Dlatego w przedstawianiu Adama widzimy człowieka dobrego i uczynnego, by obracając jego sekret w stronę widza nie przekreślić go jako osobę, i dać szansę na jakiekolwiek zrozumienie.
Argumentacyjnie „W imię…” nie prowadzi szermierki ze świętościami. Choć momentami podważane są dogmaty, to tylko na tyle, na ile pozwala rzeczywistość. W poruszaniu się po temacie tabu dotyka się go z różnych stron, lecz ledwie do miejsca pozwalającego na stworzenie płaszczyzny do dalszych rozważań, niekoniecznie podejmowanych już w filmie. Dlatego homoseksualizm u duchownego to przez długi czas wątek drugorzędny. Trudny i bolesny, lecz w pewien sposób naturalny. Tłumiony ze wszystkich sił, lecz wciąż obecny.
Mimo że łatwo zarzucić Szumowskiej w owym ujęciu brak ryzykanctwa, to należy pamiętać, że jako jedna z pierwszych kieruje oczy widza w zakazane miejsca, na które jeszcze do niedawna polskie kino nie chciało patrzeć. Rzucony kamień choć toczy się powoli – miejmy nadzieję – z czasem porwie kolejnych rodzimych filmowców do odważniejszej twórczości. Na lawinę czas już najwyższy.


Ritesh Batra
‹Smak curry›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSmak curry
Tytuł oryginalnyThe Lunchbox
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery14 lutego 2014
ReżyseriaRitesh Batra
ZdjęciaMichael Simmonds
Scenariusz
ObsadaIrrfan Khan, Nimrat Kaur, Nawazuddin Siddiqui, Denzil Smith, Bharati Achrekar, Nakul Vaid, Yashvi Puneet Nagar, Lillete Dubey, Akash Sinha
MuzykaMax Richter
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiFrancja, Indie, Niemcy, USA
Czas trwania104 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
SMAK CURRY (THE LUNCHBOX, REŻ. RITESH BATRA)
Nawet jeśli „Przez żołądek do serca” to wyświechtany frazes, których w „Smaku curry” nie brakuje, to mieszanka czarującego klimatu, szczypty romantyzmu i zabawnego uroku sprawiają, że filmowe danie wprost z Indii chciałoby się spożywać jeszcze długo po skończonym seansie.
Dla wdowca Sajanna życie dawno straciło smak. Odmierzane tymi samymi czynnościami, ciągnie się leniwie. Praca za biurkiem, przerwa obiadowa, samotna jazda w zatłoczonym pociągu, papieros na domowym tarasie. Perspektywa wcześniejszego przejścia na emeryturę i opuszczenia dusznego Mumbaiu, także nie rzuca na nudną egzystencję za dużo pozytywnego światła. Lecz wszędzie tam, gdzie wszystko wydaje się być uporządkowane aż do bólu, najmniejsza zmiana może być zbawienna. Nawet jeśli stoi za nią przypadek.
Gdy pewnego dnia zamiast tradycyjnego kalafiora Sajaan dostaje za pomocą fascynującego i unikalnego systemu Dabbawala – dostaw obiadów dla pracujących Hindusów - menażkę kipiącą od smaków i potraw, na jego twarzy pierwszy raz widzimy zaskoczenie. Pojemnik wypełniony jest jednak czymś więcej niż tylko smakowitymi daniami. Przygotowująca je dla swojego męża Ila, marzy by za ich sprawą na nowo obudzić w jej związku odrobinę romantyzmu. Zdrowy rozsądek kazał by Sajaanowi odesłać menażkę, i prostując pomyłkę powrócić do szarości usystematyzowanego życia. Lecz gdy następnego dnia zła menażka znowu trafia na jego biurko, tym razem z krótkim liścikiem, mężczyzna nie może już zignorować tak wyraźnego sygnału od czuwającej nad nim opatrzności.
„Smak curry” ma konstrukcję nieco podobną do „Masz wiadomość”. Wymiana liścików nasycona jest sentymentalnym urokiem, który we współczesnych realiach e-mailów czy smsów praktycznie wygasa. Poezja życia płynąca z ich treści jest zabawna a zarazem mądra i refleksyjna. Oczekiwania młodej kobiety mieszają się z surową oceną patrzącego na wiele spraw z perspektywy lat starszego mężczyzny, który już dawno temu przestał dotrzymać kroku tempu życia, zostając gdzieś daleko w tyle. Na szczęście „Smak curry” sprytnie porusza się po przestrzeni zgranego tematu różnicy pokoleniowej. Budując między bohaterami romantyczną więź sprawia, iż zaczynamy szczerze im kibicować, choć gdzieś w głębi serca zdajemy sobie sprawę z ograniczeń i wad takiej relacji. Jednakże na ile to możliwe odpychamy od siebie czające się wątpliwości, bujając w obłokach z nadzieją, że twarde zejście na ziemię nigdy nie nastąpi.
W tej sympatycznej i uroczej historii można szczerze się zakochać. Dlatego im bliżej finału, tym mocniej z Sajaanem i Ilą zaciskamy z całych sił kciuki, by i tym razem sprawdziła się stara życiowa prawda, że nigdy nie jest za późno na znalezienie prawdziwej miłości.
koniec
30 lipca 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Co nam w kinie gra: Smak curry
— Kamil Witek

Co nam w kinie gra: W imię...
— Kamil Witek

Z tego cyklu

Relacja czwarta
— Konrad Wągrowski

Relacja trzecia
— Kamil Witek

Relacja druga
— Konrad Wągrowski

Relacja pierwsza
— Kamil Witek

Tegoż twórcy

Krótko o filmach: Twarz
— Grzegorz Fortuna

Esensja ogląda: Marzec 2015 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Precz z wibratorem
— Urszula Lipińska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.