Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jason Reitman
‹Juno›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJuno
Dystrybutor Monolith Plus
Data premiery4 kwietnia 2008
ReżyseriaJason Reitman
ZdjęciaEric Steelberg
Scenariusz
ObsadaEllen Page, Michael Cera, Jennifer Garner, Jason Bateman, Olivia Thirlby, J.K. Simmons, Allison Janney, Rainn Wilson, Cameron Bright, Daniel Clark
MuzykaKimya Dawson, Matt Messina
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania92 min
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kurs dojrzewania
[Jason Reitman „Juno” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Kiedy nowy film Jasona Reitmana pojawił się na srebrnym ekranie, światek filmowy został podzielony na dwie grupy: wielkich zwolenników Juno i jej zażartych przeciwników. Nie sposób znaleźć zadowalającej wszystkich odpowiedzi na pytanie o to, jaka jest tytułowa bohaterka oscarowego scenariusza Diablo Cody. Może jednak stanowi to o sile “Juno”? Film prowokuje dyskusje i nikomu nie jest obojętny, a przecież takie kino lubimy najbardziej!

Ewa Drab

Kurs dojrzewania
[Jason Reitman „Juno” - recenzja]

Kiedy nowy film Jasona Reitmana pojawił się na srebrnym ekranie, światek filmowy został podzielony na dwie grupy: wielkich zwolenników Juno i jej zażartych przeciwników. Nie sposób znaleźć zadowalającej wszystkich odpowiedzi na pytanie o to, jaka jest tytułowa bohaterka oscarowego scenariusza Diablo Cody. Może jednak stanowi to o sile “Juno”? Film prowokuje dyskusje i nikomu nie jest obojętny, a przecież takie kino lubimy najbardziej!

Jason Reitman
‹Juno›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJuno
Dystrybutor Monolith Plus
Data premiery4 kwietnia 2008
ReżyseriaJason Reitman
ZdjęciaEric Steelberg
Scenariusz
ObsadaEllen Page, Michael Cera, Jennifer Garner, Jason Bateman, Olivia Thirlby, J.K. Simmons, Allison Janney, Rainn Wilson, Cameron Bright, Daniel Clark
MuzykaKimya Dawson, Matt Messina
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania92 min
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Aborcja, adopcja, ciąża, dojrzewanie, macierzyństwo, odpowiedzialność za rodzinę, partnerstwo. Brzmi poważnie. Gdyby opowiedzieć o tych wszystkich tematach na serio, realistycznie i przyziemnie, otrzymalibyśmy pewnie poruszający, ale także przygnębiający, ciężkostrawny dramat, jakich produkuje się wiele. Dlatego wielką zaletą “Juno” okazuje się sposób zilustrowania i skomentowania niełatwych współczesnych problemów, wokół których zawsze wrze dyskusja. Film Reitmana pokazuje je oryginalnie, ciepło i w sposób uproszczony. Nie oznacza to jednak, że gorzej. Owszem, “Juno” to historia nierealistyczna, operująca przede wszystkim prostymi, symbolicznymi odniesieniami funkcjonującymi jako bodźce, które wywołują automatyczne reakcje u widza. Te z kolei prowadzą do refleksji nad zasygnalizowanymi w filmie tematami. Nie okupionej trudnym odbiorem prezentowanej historii, ale okraszonej optymizmem i nadzieją, a jednocześnie wcale nie o mniejszej wartości. Czasem “Juno” przypomina komiks – na to skojarzenie wskazuje choćby animowany prolog – będący zapisem elementarnych emocji i odczuć wpisanych w historię uproszczoną tak pod względem fabuły, jak i psychologicznego umotywowania bohaterów, która przemawia do widza klarownością przekazu oraz odwołaniem do określonych wzorów sytuacyjnych i osobowych. Ceną za bezpośrednią formę jest właśnie brak realizmu. Gdyby nakręcić “Juno” na poważnie, jak by chcieli tego przeciwnicy filmu, dostalibyśmy pewnie sztampową fabułę o nastolatce w ciąży, w której nie byłoby miejsca na inteligentne dialogi i ostre one-linery autorstwa Diablo Cody. A tak…”Juno” może nie odkrywa Ameryki, ale stanowi bardzo świeżą opowieść z przymrużeniem oka, która budzi uśmiech, ale również wzrusza.
Już postać tytułowej Juno intryguje, nie mówiąc o bohaterach drugiego planu. Szesnastoletnia dziewczyna wydaje się amalgamatem wielu różnych cech dopiero kiełkujących i formujących się w dojrzałą osobowość. Zadziorność i impertynencja głównej bohaterki to tylko pozory, warstwa ochronna, która odgradza wrażliwość Juno od zewnętrznych ciosów. Choć Cody wyposażyła tytułową postać w pewność siebie, ironię, bezpośredniość i kozackie teksty, tak naprawdę tworzą one jedynie projekcję Juno dostępną dla otaczającego ją świata. Prawdziwa, zagubiona i pełna sprzeczności dziewczyna objawia się tylko w sytuacjach podbramkowych i na emocjonalnych rozdrożach. Juno silnie przeżywa ciążę, przedwczesne dorastanie i znajomość z rodzicami adopcyjnymi jej jeszcze nienarodzonego dziecka, ale nie daje tego po sobie poznać, tak jakby dystansowanie się od innych ludzi ułatwiało przetrwanie trudności. Szkoda, że Reitman i Cody nie uzasadnili w żaden przekonujący , chociażby nawet umowny sposób decyzji Juno o pierwszym zbliżeniu seksualnym. Skonstatowany fakt staje się po prostu punktem wyjścia fabuły i nawet późniejsze rozwinięcie relacji między Juno a jej najlepszym przyjacielem i ojcem dziecka, Bleekerem, niczego nie wyjaśnia.
Trojaczki???
Trojaczki???
Równie ważną postacią kobiecą co Juno jest matka adopcyjna, Vanessa. To osoba ciągle poszukująca, nie zadawalająca się przeciętnością. Uporządkowanie i nieprzerwane dążenie do ideału czynią z niej osobę nieszczęśliwą, bo ciągle wyżej stawiając sobie poprzeczkę, nie potrafi już jej przeskoczyć. Marzeniem Vanessy jest dziecko. Nietrudno zobaczyć w niej materiał na doskonałą matkę: widać, że odrobina chaosu, jaki wprowadza do domu maluch, odpowiedzialność za jego los oraz wypełnienie swojej roli i odpowiedzenie na silny instynkt to właśnie to, czego Vanessie brakuje. Jej relacja z Juno, na początku chłodna, przeradza się w więź dwóch kobiet połączonych wyobrażeniem o dziecku. Zestawienie tych dwóch postaci działa na zasadzie kontrastu, dwóch przeciwieństw przyciąganych innością. Juno intryguje poukładane życie bogatego małżeństwa z przedmieścia, Vanessę – dziwaczna osobowość szesnastolatki, która zdecydowała się przejść trudny okres ciąży tylko po to, by oddać dziecko ludziom naprawdę go potrzebującym. Antagonizm niedojrzałości, braku gotowości do dorosłego życia oraz wprost przesadnej kobiecej odpowiedzialności stanowi jeden z bardziej trafionych wątków filmu. Pokazuje dwie skrajne perspektywy, nie będące jednocześnie zbyt oczywiste i pozbawione wieloznaczności. Niedojrzałość Juno okazuje się stać w sprzeczności z dobrodusznością i umiejętnością rozsądnego myślenia. Kiedy dziewczyna już jest w ciąży i nie może nic na to poradzić, wybiera wyzwanie, a nie drogę po linii najmniejszego oporu. Ciekawym pomysłem było też zestawienie niedojrzałości nastolatki z niedojrzałością dorosłego (czyją, nie zdradzę), który okazuje się bardziej egoistyczny i lekkomyślny niż młoda dziewczyna.
Od strony czysto filmowej, pod kątem ekranowej opowieści, “Juno” wypada bardzo dobrze głównie ze względu na przekonujących odtwórców wszystkich ról. Ellen Page wyrasta na jedną ze zdolniejszych aktorek młodego pokolenia, odnajdując równowagę między butnością swojej bohaterki a jej wrażliwością, podczas gdy Jennifer Garner ujmuje wzruszającą postacią, która wreszcie odnajduje szczęście po latach życiowego błądzenia w pozornie idealnym wyimaginowanym świecie. Do tego dostajemy cięte dialogi i aurę optymizmu, ale też sporo symplifikacji. Plus porządną dawkę nadziei na lepsze jutro, którą łyka się bez większych sprzeciwów. Dla tego warto przełknąć także każdą wadę.
koniec
14 kwietnia 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Wrzesień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Karolina Ćwiek-Rogalska, Anna Kańtoch, Mateusz Kowalski, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

To jeszcze nie czas
— Joanna Pienio

Esensja ogląda: Czerwiec 2012
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Mateusz Kowalski, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady

W poszukiwaniu drugiego pilota
— Dariusz Kuźma

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.