Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gry

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks DriveThruRPG.com Skapiec.pl

Nowości

growe

  • Vow of Absolution
    Calum Collins, Christopher Colston, Chris Edwards, Christopher Handley, Jordan Goldfarb, Pádraig Murphy
więcej »

Zapowiedzi

growe (wybrane)

więcej »

Pożegnania 2020 (2/4)

« 1 2 3

Jarosław Loretz

Pożegnania 2020 (2/4)

W czerwcu:
2. – Roberto Gervaso, włoski pisarz i dziennikarz. W Polsce obecny opracowaniami historycznymi: „Cagliostro”, „Casanova”, „Borgiowie” oraz „Bracia przeklęci: Historia masonerii”.
4. – Rupert Hine, brytyjski muzyk, autor piosenek i producent muzyczny, z którego usług korzystali m.in. Rush, Tina Turner, Bob Geldof, Thompson Twins, Chris de Burgh i Suzanne Vega. Obok tego wydał 11 płyt z własnymi nagraniami, a także stworzył soundtrack do młodzieżowej czarnej komedii „Lepiej umrzeć” z młodziutkim Johnem Cusackiem.
4. – Steve Priest, brytyjski basista i wokalista, współzałożyciel zespołu The Sweet i jego członek do rozwiązania się grupy w 1981 roku. Wraz z grupą nagrał takie przeboje, jak „Block Buster!”, „Hell Raiser”, „The Ballroom Blitz”, „Teenage Rampage”, „Turn It Down” czy „Fox on the Run”.
8. – Bonnie Pointer, amerykańska piosenkarka, która w 1969 roku zaczęła karierę w duecie z siostrą, June, potem kontynuowała ją w tercecie, a w końcu kwartecie z kolejnymi siostrami, Anitą i Ruth, tworzącymi zespół The Pointer Sisters. W 1977 roku odłączyła się od grupy, nim ta zaczęła święcić większe sukcesy, i skoncentrowała się na solowej karierze, która zakończyła się wydaniem czterech płyt i jednym większym przebojem: „Heaven Must Have Sent You”.
12. – Włodzimierz Bednarski, aktor teatralny i filmowy, który po 1992 roku przebranżowił się na aktora dubbingowego. To właśnie on był Fredem Flinstonem w kreskówkowym serialu i jego odpryskach, Panem Sową w „Kubusiu Puchatku”, Jackiem „Rocky” Roquefortem w serialu „Chip i Dale: Brygada RR”, i wreszcie księciem Igthornem w „Gumisiach”.
13. – Jean Raspail, francuski pisarz i podróżnik, zagorzały prawicowy monarchista, swego czasu konsul generalny Królestwa Araukanii i Patagonii (państwo nie istnieje od 1880 roku, ale żyjący we Francji potomkowie króla wciąż uważają się za jego władców). W Polsce ukazało się 9 jego powieści, z czego dwie najgłośniejsze – „Obóz świętych”, o Europie zalewanej falą uchodźców (tu warto podkreślić, że książka pochodzi z roku 1975), oraz „Ja, Antoni de Tounens, król Patagonii”, będąca fabularyzowaną biografią francuskiego prawnika, który został królem Indian patagońskich. Z jego relacji podróżniczych wyszła jednak tylko jedna książka, „Na królewskim szlaku”.
16. – Charles Webb, amerykański pisarz, który zdobył swoje pięć minut sławy powieścią „Absolwent”, sfilmowaną w 1967 i obsypaną bezlikiem nagród, wliczając w to Oscara, Złote Globy, nagrodę BAFTA i Grammy. Jego pozostałych 8 powieści, z których żadna nie została przetłumaczona na język polski, nie odniosło większego sukcesu, aczkolwiek dwie z nich zostały sfilmowane („The Marriage of a Young Stockbroker” w 1971, z Richardem Benjaminem w roli głównej, a „New Cardiff” – jako „Miasto nadziei” – w 2003 z Colinem Firthem).
18. – Vera Lynn, brytyjska pieśniarka, której szczyt popularności przypadł na okres II wojny światowej, kiedy koncertowała po jednostkach wojskowych w Egipcie, Indiach i Birmie. Jej najsłynniejsze piosenki, w zasadzie kojarzone wyłącznie z nią, to „We’ll Meet Again” (wykorzystana w finalnych scenach „Doktora Strangelove”), „(There’ll Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover”, „A Nightingale Sang in Berkeley Square” oraz „There’ll Always Be an England”.
19. – Ian Holm, brytyjski aktor filmowy i teatralny. Największą sławę przyniósł mu występ w „Rydwanach ognia” (Złota Palma, nagroda BAFTA, nominacja do Oscara), ale z ponad setki kreacji, które po sobie zostawił, w popkulturę najmocniej wrosły postaci Asha z „Obcego – ósmego pasażera Nostromo”, ojca Vito Corneliusa z „Piątego elementu” oraz Bilbo Bagginsa z „Władcy Pierścieni”.
19. – Carlos Ruiz Zafón, hiszpański pisarz, który zyskał światowy rozgłos przygodowo-detektywistyczną powieścią „Cień wiatru”, do której – ze względu na entuzjastyczne opinie czytelników – dopisał z czasem cztery kolejne tomy. Cztery części tego cyklu, zwanego „Cmentarzem zapomnianych książek”, zostały już u nas wydane, natomiast piąty, „Parowe miasto”, powinien ukazać się lada moment. Obok tego wydano też w Polsce resztę dorobku autora, czyli cztery powieści młodzieżowe: „Trylogię mgły” oraz „Marinę”.
22. – Joel Schumacher, amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Spod jego ręki wyszły m.in. „Ognie św. Elma”, „Straceni chłopcy”, „Linia życia”, „Upadek” (z Michaelem Douglasem), „Czas zabijania”, „Osiem milimetrów”, „Upiór w operze” (z Gerardem Butlerem), ale i – niestety – „Batman Forever” oraz „Batman i Robin”.
26. – Milton Glaser, grafik i ilustrator, twórca logotypu „I Love New York” (przekazał go miastu bezpłatnie; prawa do użytkowania logo przynoszą magistratowi do 30 milionów dolarów rocznie), autor logo DC Comics z lat 1977-2005, projektant szeregu czcionek, a także współzałożyciel dwutygodnika „New York”.
27. – Freddy Cole, amerykański śpiewak jazzowy i pianista, ostatni z klanu Cole’ów, słynnych jazzmanów i śpiewaków jazzowych. Przeżył nie tylko swoich braci, Nata Kinga (1919-1965), Eddiego (1910-1970) i Ike’a (1927-2001), ale również obie bratanice, Carole (1944-2009) i Natalie (1950-2015), będące córkami Nata Kinga i Marii, także śpiewaczki jazzowej (1922-2012). Został po nim syn, Lionel, również obecny w branży muzycznej, aczkolwiek nie prowadzący samodzielnej kariery.
29. – Carl Reiner, amerykański komik, aktor i reżyser teatralny, filmowy i telewizyjny. Największą sławę przyniósł mu serial komediowy „The Dick Van Dyke Show” (był jego pomysłodawcą, producentem i scenarzystą), ale dość dobrze wypadły też regularne komedie filmowe – „O mój Boże!”, „Letnia szkoła”, „Zwariowany Andy” i „Fatalny instynkt”, a także wczesne produkcje ze Steve’em Martinem: „Umarli nie potrzebują pledu”, „Człowiek z dwoma mózgami” i „Dwoje we mnie”.
koniec
« 1 2 3
22 stycznia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Magia i Miecz: Z niewielką pomocą zagranicznych publikacji
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

25 IV 2024

Na trzeci numer „Magii i Miecza” trzeba było poczekać zdecydowanie dłużej, niż na drugi, ale warto było. Po raz pierwszy bowiem pojawił się w niej artykuł poświęcony systemowi Warhammer, a także opublikowano pierwszą przygodę z prawdziwego zdarzenia.

więcej »

W krainie Wojennego Młota: Marzec 2024
Miłosz Cybowski

3 IV 2024

Marzec nie przyniósł zbyt wielu nowości ze świata Warhammera – do najważniejszych należy zaliczyć prezentacje kolejnych dwóch armii do The Old World.

więcej »

Magia i Miecz: Siłą rozpędu
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

13 III 2024

Drugi numer „Magii i Miecza” ukazał się na zasadzie siły rozpędu. Jeśli wierzyć informacji zawartej we wstępniaku, miał premierę dwa tygodnie po pojawieniu się numeru pierwszego.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.