Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Esensja czyta dymki: Maj-czerwiec 2009
[ - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
1 2 »
Drugie zestawienie krótkich notek o komiksach, które wpadły nam w ręce w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Jak widać redakcja ma mocne tytusowe skrzywienie. Cóż, jeśli pamiętacie naszą esensyjną dyskusję trudno się dziwić, w końcu na tym się wychowaliśmy.

Jakub Gałka, Wojciech Gołąbowski, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Esensja czyta dymki: Maj-czerwiec 2009
[ - recenzja]

Drugie zestawienie krótkich notek o komiksach, które wpadły nam w ręce w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Jak widać redakcja ma mocne tytusowe skrzywienie. Cóż, jeśli pamiętacie naszą esensyjną dyskusję trudno się dziwić, w końcu na tym się wychowaliśmy.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Tytus, Romek i A′Tomek: Księga V
Wojciech Gołąbowski [bez %]
Jedna z najlepszych ksiąg przygód Tytusa i s-ki. Wielofunkcyjny wannolot zbudowany własnoręcznie ze zwykłych sprzętów domowych. Krótkie, celne dialogi na temat kraju bądź rejonu aktualnego przebywania. Wśrodek z mapą podróży. Naelektryzowany wykwalifikowany rozbitek. Sposób na ławicę.
Z minusów: obowiązkowa przyjaźń polsko-kubańska i obóz pionierów w Związku Radzieckim. No i dlaczego bohaterowie nie przejęli się losami młodego Eskimosa pozostawionego sam na sam z głodnym niedźwiedziem?
Zauważyliście, że i w tym albumie pojawia się Zosia jako imię sympatii Tytusa?
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić

Tytus, Romek i A′Tomek: Księga VI
Wojciech Gołąbowski [bez %]
Zamówienie na księgę sportową Papcio Chmiel otrzymał w 1971 roku – w efekcie Tytusowi przyszło przeżywać przygotowania do olimpiady. Kto ciekaw, niech wyszpera, która olimpiada była wtedy na tapecie… Przynajmniej w realnym świecie, bo przyjaciele wybierali się do Kogutkowa Górnego. W pamięci zostaje ratlerek dźwigający sztangę.
Pojazdy: hulajnoga trzyosobowa, trąbolot (uwaga – do grona budowniczych zwariowanych maszyn dołącza „pewien orkiestrant”). Z zabaw konwencją: Tytus podpisujący V książeczkę swych przygód, hasło „Ciii… nie czytajcie głośno tego obrazka, bo zbudzicie wartownika”, Tytus rozrywający ramkę kadru niczym wstęgę na linii mety. Bonusy: codzienna gimnastyka Tytusa, tablice ważniejszych mięśni i – przede wszystkim – nauka rysowania jego twarzy.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić

Tytus, Romek i A′Tomek: Księga VII
Wojciech Gołąbowski [bez %]
Po lekturze tej księgi już żaden młodzian i żadne dziewczę nie powinno mieć problemów ze zrozumieniem skali mapy – wiadomo, że przy podziałce 1:1 „1cm guza w terenie równa się 1cm guza na mapie”. Dużo i sympatycznie o harcerstwie, dużo i nudnawo o szczegółach geograficzno-gospodarczych. Niemniej czyta się całkiem sympatycznie. Zwłaszcza, gdy na koniec okazuje się, że wcale nie trzeba „zakuwać” szczegółów, by bez problemu zdać egzamin poprawkowy. Wystarczy pewien eliksir… ale trzeba zmieścić się w czasie jego działania.
Pojazdy: odrzutki (produkty fabryczne, o czym najlepiej świadczy dwuletni okres oczekiwania na przegląd gwarancyjny), harcerski poduszkowiec typu „Pierzot 04”, o czterech poduszkach na pierzach konwencjonalnych (produkcji nieznanej) – autokar, mamuta i bark Dużusia można pominąć, jako nieużywane przez całą trójkę bohaterów, a na dodatek w dwóch z trzech przypadków istniejące tylko w wyobraźni Tytusa.
No i hasło „poproś o prospekty”. Kto dziś to zrozumie…?
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić

Tytus, Romek i A′Tomek: Księga VIII
Wojciech Gołąbowski [bez %]
Abstrahując od faktu, iż jest to album o podróżach w czasie, jest to zarazem bodaj jedyny raz, gdy narrator z kadru na kadr posuwa akcję o kilka lat do przodu. Początkowe plansze dzieją się bowiem podczas harcerskiej akcji „Frombork 1001” (1969 rok), by na siódmej napotkać napis „minęło dwa lub trzy lata”. Oto Tytus ma zdobyć sprawność astronoma. W tym celu obserwuje gwiazdy, maluje mapę nieba, symuluje układ słoneczny… i gdy 362 punkty regulaminu ma już za sobą, a do zdobycia jedyne 93071 – pojawia się skonstruowany przez prof. T.Alenta aparacik do przenoszenia się w przeszłość.
Nasi bohaterowie postanawiają więc poznać bliżej dzieje Mikołaja Kopernika… Po drodze przeżywają perypetie z fałszywym astrologiem, zostają napadnięci przez zbójców („Jak Zefiryn ciach, to Pafnucy bum! Wtedy Makary bęc, a Kapistran ryms…”, czyli strategie średniowieczne), studiują na uniwersytecie (jeden wykład) i odwiedzają Padwę, by ostatecznie ujrzeć astronoma „w takim samym momencie jak Matejko”. Niemniej służba nie drużba, więc wkrótce Tytus, Romek i A′Tomek muszą wracać do naszych czasów… i prawie im się to udaje, a czytelnik zaczyna rozumieć zabieg Papcia Chmiela z narracyjnym przesunięciem akcji w czasie.
No i w końcu nie wiem: zdobył Tytus ową sprawność astronoma czy nie?
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić

Tytus, Romek i A′Tomek: Księga IX
Wojciech Gołąbowski [bez %]
Jeden z najlepszych albumów przygód Tytusa i s-ki, i to nie tylko ze względu na miłą sercu każdego chłopca akcją westernową. Pomysł ze wskakiwaniem do filmu został wiele lat później powtórzony w albumie o malarstwie, niemniej biorąc pod uwagę hasło „będziemy mogli wskakiwać wciąż do innego filmu; to do miłosnego, to do historycznego…” można powiedzieć, że nie został dostatecznie wykorzystany. Można by o to oprzeć jeszcze wiele książeczek…
Jednym z pomysłów decydujących o wysokiej ocenie Księgi IX jest strona 12 (czarno-biała): panorama miasteczka Pif-paf City, z kolejką do napadu na bank i miejscem na wklejenie własnej fotografii (do ujęcia w roli kowboja na karym rumaku – wkleił ktoś?). Kolejnymi: pokonanie rewolwerowca przy pomocy zabawkowych pistoletów przyssawkowych; pielgrzymka jako ochrona przed napadem dzieci indiańskich; wskakiwanie i wyskakiwanie z filmu jako sposób podróżowania między kinami w różnych miejscach świata. No i przede wszystkim – kopalnia zegarków. Oraz rewelacyjny rozkład jazdy dyliżansu, który stał się kulturowym memem: „kursuje co dwa lata oprócz niedziel i świąt”.
Tym razem sympatią Tytusa jest niejaka Ala. A na deser plan zajęć szkolnych z kowbojskim wizerunkiem naszego szympansa.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić

Żywe Trupy #6: To bolesne życie
Marcin Osuch [70%]
Nie lubię historii o zombie, uważam je za bezsensowne. Jednak z „Żywymi trupami” jest trochę inaczej, przede wszystkim dzięki scenarzyście Robertowi Kirkmanowi. Jego historia rządzi się żelazną logiką, wszystko jest spójne, trzyma się kupy. Ale przede wszystkim Kirkman stworzył prawdziwych bohaterów i kazał im rozwiązywać codzienne problemy w ich niecodziennym świecie, a zombiaki właściwie są tylko tłem. Zresztą tom szósty potwierdza, że największym wrogiem grupki ludzi dowodzonych przez byłego policjanta Ricka wcale nie są odmieńcy, ale inni ludzie. Ludzie tacy jak Gubernator. Zaczynając lekturę tego tomu, zastanawiałem się, jak Rickowi uda się uciec od zwyrodniałej bandy Philipa zwanego Gubernatorem. Gdy kończyłem czytać, dawno już o tej historii zapomniałem, tyle rzeczy się po drodze wydarzyło. Chylę głowę przed Kirkmanem – skąd on bierze te wszystkie pomysły?
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Żywe Trupy #7: Cisza przed burzą
Marcin Osuch [70%]
Komiksowego Mad Maxa ciąg dalszy. W tym wypadku tytuł mówi wszystko. Najbardziej sielankowy odcinek serii, śluby, porody, rozmowy o życiu, trochę seksu, pomidory z ogródka. Olbrzymi kontrast w porównaniu chociażby z poprzednim albumem. Chwilami zaczęło robić się wręcz nudnawo, ale na szczęście scenarzysta zorientował się i wrzucił dwa epizody podnoszące ciśnienie czytelnikowi. No i to zakończenie – scena żywcem wyjęta z filmu z Gibsonem. Teraz tylko trzeba trzymać kciuki, żeby „Taurus” utrzymał tempo wydawania kolejnych tomów.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Pogrzeby Łucji
Marcin Osuch [90%]
Frapujący tytuł niezwykłej historii. I niech was te „pogrzeby” nie odstraszą. Jeśli czasem lubicie, gdy komiks zmusza was do przemyśleń i refleksji, to musicie sięgnąć po tę pozycję. Benoit Springer dokonał rzeczy niezwykłej: udało mu się połączyć sentymentalną podróż do krainy dzieciństwa z filozoficzną rozprawą na temat przemijania. W obydwu przypadkach naszą przewodniczką jest tytułowa Łucja. Zaskakujące, jak dużo wątków udało się dotknąć w tej niezwykle spokojnie opowiadanej historii. Krainę sielskiego dzieciństwa autor oddał za pomocą sugestywnych czarno-białych kadrów (czasem może trochę nieczytelnych). Bardzo często narracja jest prowadzona tylko za pomocą rysunków (przykładowo pierwszy dymek pojawił się dopiero na ósmej stronie). No i nagroda specjalna za wizję Śmierci.
1 2 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Demony i halucynogenne grzybki
Sebastian Chosiński

27 III 2023

Całkiem możliwe, że kolejne zeszyty specjalne „Wydziału 7” będą już zawsze ukazywać się po pięciu regularnych odcinkach serii: „Helena” ujrzała światło dzienne po piątej „Dobranocce”, natomiast „Import eksport” pojawia się po dziesiątych „Wilkach”. Tym razem Tomasz Kontny stworzył zbiór krótkich i bardzo różnorodnych – w treści i formie – historii, których wspólnym mianownikiem są członkowie tytułowego Wydziału 7 SB.

więcej »

Pół na pół
Dagmara Trembicka-Brzozowska

26 III 2023

Ten komiks można by zrecenzować tak naprawdę dwukrotnie – negatywnie przez pierwszą część albumu i pozytywnie przez drugą.

więcej »

Traumy i niezaleczone rany
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

25 III 2023

Przyznajcie się, kiedy ostatnio mieliście kontakt z komiksem holenderskim? Dzięki wydawnictwu Lost in Time teraz macie okazję, a to za sprawą „Powrotu pszczołojada” Aimée de Jongh.

więcej »

Polecamy

Kurde blaszka!

Niekoniecznie jasno pisane:

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Samotni wśród bliskich
— Marcin Knyszyński

Gdy zło zwycięża…
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Luty 2018 (2)
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Luty 2018
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Styczeń 2018 (2)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Styczeń 2018
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Grudzień 2017
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Listopad 2017 (3)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Listopad 2017 (2)
— Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Listopad 2017 (1)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Październik 2017
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Wrzesień 2017
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Tegoż twórcy

Demony i halucynogenne grzybki
— Sebastian Chosiński

Kiedyś to były czasy, dzisiaj czasów nie ma
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Krótko o komiksach: Jakaś taka amerykańskawa ta polska rodzinka…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Wejście smoka
— Paweł Ciołkiewicz

Jesteśmy trójwymiarowym efektem ubocznym dwuwymiarowego wszechświata
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Archeologowie XX wieku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ale to jest nasz sukinsyn
— Marcin Osuch

Zrzucanie jarzma
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Narzędzie zemsty
— Marcin Osuch

Swobodna ekipa kontratakuje
— Paweł Ciołkiewicz

Tegoż autora

Książka bardzo potrzebna
— Marcin Osuch

Fotorelacja ze spotkania z Grzegorzem Rosińskim
— Marcin Osuch, Marcin Ścibior

Po komiks marsz: Marzec 2023
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Co łączy Forda Falcona z Czerwonym Baronem?
— Marcin Osuch

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Krótko o książkach: Silni, zwarci, gotowi?
— Marcin Osuch

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Przeczytaj to jeszcze raz: Pozornie bez związku, niemal bez trupa
— Wojciech Gołąbowski

Przeczytaj to jeszcze raz: Ohydne anonimy na spokojnej angielskiej wsi
— Wojciech Gołąbowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.