Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Dan Simmons
‹Trupia otucha›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTrupia otucha
Tytuł oryginalnyCarrion Comfort
Data wydania21 lutego 2014
Autor
PrzekładWojciech Szypuła
Wydawca MAG
ISBN978-83-7480-419-6
Format976s. 150×225mm; oprawa twarda
Cena69,—
Gatunekgroza / horror
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Thriller nadprzyrodzony
[Dan Simmons „Trupia otucha” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Simmonsowi udało się upchnąć bardzo wiele w tej książce i w większości przypadków jej poszczególne elementy zasługują na pochwałę. Kłopot jednak w tym, że połączenie wszystkiego w jedną całość pozostawia trochę do życzenia i sprawia, że „Trupia otucha” nie zalicza się do najlepszych książek tego autora.

Miłosz Cybowski

Thriller nadprzyrodzony
[Dan Simmons „Trupia otucha” - recenzja]

Simmonsowi udało się upchnąć bardzo wiele w tej książce i w większości przypadków jej poszczególne elementy zasługują na pochwałę. Kłopot jednak w tym, że połączenie wszystkiego w jedną całość pozostawia trochę do życzenia i sprawia, że „Trupia otucha” nie zalicza się do najlepszych książek tego autora.

Dan Simmons
‹Trupia otucha›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTrupia otucha
Tytuł oryginalnyCarrion Comfort
Data wydania21 lutego 2014
Autor
PrzekładWojciech Szypuła
Wydawca MAG
ISBN978-83-7480-419-6
Format976s. 150×225mm; oprawa twarda
Cena69,—
Gatunekgroza / horror
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Nie dajcie się zwieść okładce – to nie jest, jak chciałby King, horror. To raczej solidnie napisany i trzymający w napięciu thriller, którego wątki akcji przywodzą na myśl powieści sensacyjne Cusslera czy Forsythe’a. Bardziej celny jest opis del Toro, choć owych „odległych epok” mamy w książce trzy: międzywojenną Amerykę i Europę, koszmar drugiej wojny światowej i Holocaustu oraz lata 80. XX wieku. Nie sposób zaś odmówić słuszności twierdzeniom Morrella, że mamy tu do czynienia z „jedną z nielicznych poważnych prób reinterpretacji idei wampiryzmu”. Tak, „Trupia otucha” jest o wampirach. Nie, to nie jest ten rodzaj krwiopijców, do jakich przyzwyczaiła nas popkultura bazująca na „Draculi”.
Rozpoczyna się całkiem niewinnie, od spotkania po latach trójki starszych przyjaciół: dwóch kobiet i jednego mężczyzny. Początkowo nie wiemy jeszcze, o jakiego rodzaju Grze jest mowa, ale Simmons szybko odsłania przed nami karty: cała trójka posiada, jak sami to nazywają, Talent, polegający na zdolności kontrolowania innych ludzi. Albo subtelnie, podpowiadając im, co powinni zrobić, albo całkowicie przejmując nad nimi władzę i zmuszając do działania wbrew zdrowemu rozsądkowi. Natomiast Gra… ona polega na zdobywaniu punktów za mordy i samobójstwa wykonywane przy pomocy tak kontrolowanych „pionków”. Porównanie do wampirów pojawia się w książce dość późno i trudno jest postrzegać bohaterów obdarzonych tą mocą jako jakikolwiek rodzaj nadludzi – starzeją się (nic jednoznacznie nie wskazuje, by zabijanie przedłużało ich życie) i są jak najbardziej śmiertelni. Owszem, mają swoją moc i wieloletnie doświadczenie w „używaniu” ludzi, ale, co okazuje się dość wcześnie, czasem nawet najbardziej skomplikowane plany nie wystarczają.
Początkowa perspektywa Melanie, dystyngowanej starszej pani, która chciała spokojnie wycofać się z Gry, ale została zmuszona do działania (w międzyczasie doprowadzając do śmierci kilku niewinnych osób), prędko ustępuje bardziej realistycznej opowieści. Jej bohaterem jest miejscowy szeryf, córka jednej z zamordowanych przez „wampiry” osób oraz wykładowca psychologii, polski Żyd Saul Laski. Doświadczenia tego ostatniego z obozu zagłady w Chełmnie przedstawione zostały w prologu i okazują się kluczowe dla przebiegu całej fabuły. Znamienne, że także w tym przypadku Simmons nie poszedł na łatwiznę, ani tym bardziej nie nadwyrężył dość wrażliwego tematu Holocaustu. W retrospekcjach bardzo realistycznie przedstawia okrucieństwo i bezduszne traktowanie Żydów przez niemieckich żołnierzy, a szczególnie losy samego Laskiego, na którego doświadczenia nałożył się jeszcze kontakt z Oberstem, jednym z kontrolujących ludzi wampirów. Trudno się dziwić determinacji, z jaką Saul, w latach 80. już dystyngowany profesor uniwersytecki, wciąż dąży do odnalezienia swojego nemezis i, mimo podeszłego wieku, bardzo mocno angażuje się w jego poszukiwania.
Zemsty poszukuje również Natalie, której ojciec był jedną z ofiar „pojedynku” między dwoma wampirami w Charleston. Uczynienie bohaterką czarnoskórej studentki z południa Stanów Zjednoczonych pozwala Simmonsowi eksplorować problemy konfliktów na tle rasowym na początku lat 80. ubiegłego wieku. Choć, podobnie jak motywy związane z Holocaustem, nie stanowią one centrum historii, zostały bardzo zręcznie przedstawione i nadają powieści sporej głębi.
Oczywiście raz na jakiś czas pojawia się również punkt widzenia wampirów właśnie, który pozwala bliżej przyjrzeć się „mechanizmom” ich manipulacji ludźmi (niezrozumiałym nawet dla nich samych) oraz kierującymi nimi motywacjami. Zwykle chodzi albo o nudę, albo o dążenie do władzy. Bo choć nie są oni jakoś szczególnie długowieczni (aczkolwiek żyją w przekonaniu, że kolejne mordy dokonywane pośrednio dzięki ich talentowi mogą ich odmładzać), to kryje się w nich pewien pierwiastek nadnaturalności. W jednym miejscu Laski określa ich jako zwykłych ludzi, którym obce jest jakiekolwiek poczucie moralności. Możemy obserwować, z jaką łatwością są oni w stanie manipulować różnymi osobami, zupełnie przy tym nie przejmując się konsekwencjami. W ich mniemaniu ludzie są niczym innym jak zwykłymi pionkami w ich grze. Co zresztą ma swoje odzwierciedlenie w przewijającym się od samego początku wątku szachowym – aż do jego rozwiązania w samym finale.
„Trupia otucha” jest ogromną książką i niestety Simmons nie uniknął dłużyzn oraz wątków, które – choć kluczowe dla rozwoju fabuły – mogą się wydawać wepchnięte trochę na siłę i spowalniające wartką akcję. Jednak w ostatecznym rozrachunku autor dowodzi nie tylko świetnego pióra (pamiętna scena konfrontacji Laskiego z Oberstem), ale też fenomenalnych zdolności łączenia ze sobą gatunków i pisania bardzo odmiennych od siebie książek. Próżno szukać powiązań między „Trupią otuchą” a, chociażby, „Hyperionem” czy „Terrorem”, bo, jak każda inna powieść Simmonsa, stanowi ona dzieło unikatowe i warte uwagi.
koniec
7 września 2020

Komentarze

07 IX 2020   08:58:39

Krotko napisze - Carrion Comfort to absolutny top horroru, zreszta Simmons jest o wiele lepszym tworca horrorow niz SF:-). Czytac, bo mimo pewnej rozwkleklosci i chropowatosci (to jego debiut) to genialna ksiazka.

07 IX 2020   23:15:50

To nie jest jego debiut.

08 IX 2020   11:42:04

Zawsze gdy ktoś twierdzi że KAŻDA książka Simmonsa jest warta uwagi przypomina mi się „Ostrze Darwina”… ;-)
https://esensja.pl/ksiazka/recenzje/tekst.html?id=2324

08 IX 2020   13:07:03

Mnie rozczarował dwupak "Wydrążony człowiek/Muza ognia"

08 IX 2020   21:06:48

A mi podobało się i Ostrze Darwina i Wydrążony człowiek. Debiut Simmonsa to Pieśń bogini Kali, która też jest świetna.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Przeczytaj to jeszcze raz: Kraj strachów dziecinnych
— Dawid Kantor

Umieranie w śniegu
— Anna Nieznaj

Czytając (dobre) science fiction
— Daniel Markiewicz

Śmierć na lodach Arktyki
— Tomasz Kujawski

Przeczytaj to jeszcze raz: Między realizmem a fantastyką
— Miłosz Cybowski

Esensja czyta: Grudzień 2012
— Kamil Armacki, Jacek Jaciubek, Anna Kańtoch, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Potwór z Londynu
— Jacek Jaciubek

Esensja czyta: Październik 2012
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Daniel Markiewicz, Agnieszka Szady

Esensja czyta: Październik 2011
— Jędrzej Burszta, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Joanna Słupek, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Sierpień 2011
— Jędrzej Burszta, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka

Tegoż autora

Przygody z literaturą
— Miłosz Cybowski

Dylematy samoświadomości
— Miłosz Cybowski

Tysiąc lat później
— Miłosz Cybowski

Europa da się lubić
— Miłosz Cybowski

Zimnowojenne kompleksy i wojskowa utopia
— Miłosz Cybowski

Powrót na „Discovery”
— Miłosz Cybowski

Odyseja kosmiczna 2001: Pisarz i Reżyser
— Miłosz Cybowski

Mniej, ale więcej
— Miłosz Cybowski

Jak drzewiej o erpegach rozprawiano
— Miłosz Cybowski

Wojenna matematyka
— Miłosz Cybowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.