Co prawda obiła mi się o uszy wrzawa po tekście w "Nowej Fantastyce" ale dopiero po tej recenzji naszła mnie ochota na zapoznanie się z "uniwersum Jaksy". Sięgnąłem więc po "Jaksę" a z rozpędu przeczytałem też zdaje się początek dłuższego cyklu "Jaksa - Bies idzie za mną". Cóż, właściwie każdy kto kiedyś przeczytał powieść "Ogniem i mieczem", jakże odmienną od ugrzecznionej karnawałowej ekranizacji, niczym się specjalnie w "Jaksie" nie zdziwi pod względem brutalności opisanego świata. Właściwie są tu i bezwzględni "Tatarzy" i okrutne "chamy zbuntowane"... Ogólnie świat jak świat - osadzony na dość wyraźnych wzorcach z naszej historycznej rzeczywistości trochę podkolorowanych i pozmienianych przez fantazję autora. Krwawy i okrutny - ale przecież nawet wyobraźnia pisarza nie jest niestety w stanie doścignąć tego co przedstawiciele "szczytowego osiągnięcia ewolucji" na Ziemi potrafili i wciąż potrafią sobie nawzajem od czasu do czasu wyrządzać...

Co minie drażni - właściwie "Jaksa" to nie tyle prequel cyklu tylko coś w rodzaju filmowego trailera z wybranymi najbardziej istotnymi scenami. W "Jaksa - Bies idzie za mną" są dosłownie całe fragmenty kluczowych wydarzeń z "Jaksy" przeniesione metodą kopiuj-wklej. Rozumiem, że dla spójności historii owych wydarzeń nie można było zmienić ale Autor nie pokusił się nawet choćby o opisanie ich z innej perspektywy. Poza tym po "Jaksie" trudno się już spodziewać, że wydarzenia z cyklu dotyczące samego głównego bohatera jak i niektórych postaci drugoplanowych będą jakoś szczególnie trzymały czytelnika w napięciu - co najwyżej dowiemy się jak doszło do pewnych znanych nam już zakończeń wątków oraz co też tam się Jaksie po drodze przytrafiło... Jak na razie jedynym swego rodzaju zdziwieniem była dla mnie postać Viggo - albo istnieją w tej opowieści dwaj tego samego imienia towarzysze Jaksy albo się autorowi między "Jaksa" a "Jaksą - Bies idzie za mną" koncepcja postaci cokolwiek zmieniła.

I tak na koniec - poznając dzieje Jaksy zacząłem się w końcu zastanawiać ile obrażeń może znieść ludzkie ciało nim osoba staje się definitywnie inwalidą... Nie chcę spojlerować, ale poza bodaj jednym użyciem "leczniczej magii" Jaksa nie wiedzieć czemu jakoś sam potrafi się regenerować niczym oderwany ogon jaszczurki - John Rambo czy Hugh Glass to przy nim mały pikuś... I faktem jest, że trudno w tej opowieści znaleźć jakąś postać, która dałaby się lubić. Nawet jeśli przez chwilę zdaje się, że wreszcie ktoś nie jest totalnym s...synem, kretynem czy psychopatą autor dba by owo złudzenie nie trwało zbyt długo ;)