Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Todd Haynes
‹Mildred Pierce›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMildred Pierce
Tytuł oryginalnyMildred Pierce
Dystrybutor Galapagos
Data premiery17 lutego 2012
ReżyseriaTodd Haynes
ZdjęciaEdward Lachman
Scenariusz
ObsadaKate Winslet, Brían F. O'Byrne, Melissa Leo, James LeGros, Murphy Guyer, Mare Winningham, Marin Ireland, Guy Pearce, Diane Kagan
MuzykaCarter Burwell
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania336 min
Gatunekdramat
EAN7321909314870
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Była sobie kobieta
[Todd Haynes „Mildred Pierce” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Choć „Mildred Pierce” trafia do nas jako pięcioodcinkowy serial, rozmach z jakim go zrealizowano, przysłania telewizyjną proweniencję produkcji i plasuje ją pośród ciekawszych dramatów o czasach wielkiego kryzysu w Stanach Zjednoczonych. A przede wszystkim obnaża filmowe utarczki dwóch, kapitalnych aktorek – Kate Winslet i Evan Rachel Wood.

Joanna Pienio

Była sobie kobieta
[Todd Haynes „Mildred Pierce” - recenzja]

Choć „Mildred Pierce” trafia do nas jako pięcioodcinkowy serial, rozmach z jakim go zrealizowano, przysłania telewizyjną proweniencję produkcji i plasuje ją pośród ciekawszych dramatów o czasach wielkiego kryzysu w Stanach Zjednoczonych. A przede wszystkim obnaża filmowe utarczki dwóch, kapitalnych aktorek – Kate Winslet i Evan Rachel Wood.

Todd Haynes
‹Mildred Pierce›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMildred Pierce
Tytuł oryginalnyMildred Pierce
Dystrybutor Galapagos
Data premiery17 lutego 2012
ReżyseriaTodd Haynes
ZdjęciaEdward Lachman
Scenariusz
ObsadaKate Winslet, Brían F. O'Byrne, Melissa Leo, James LeGros, Murphy Guyer, Mare Winningham, Marin Ireland, Guy Pearce, Diane Kagan
MuzykaCarter Burwell
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania336 min
Gatunekdramat
EAN7321909314870
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nie mam wątpliwości – ludzie z HBO mają niezłego nosa do serialowych przebojów. „Rodzina Soprano”, „Sześć stóp pod ziemią”, „Czysta krew”, czy ostatnio „Gra o tron” i „Zakazane imperium” to najlepszy dowód na to, że mogą stać się siłą napędową stacji telewizyjnej i zyskać wierne grono fanów. „Mildred Pierce” pozostaje jednak zawieszona między mini-serialową formą a fabułą i aktorstwem na miarę kina z wyższej półki. Ten niedoprecyzowany stan nie jest w tym wypadku wadą, bo pozwala najnowszej produkcji Todda Haynesa czerpać z niej to, co najlepsze w obydwu gatunkach – rozpustność czasu i wielkoekranowy blichtr.
Pomysł na realizację „Mildred Pierce” wyszedł od scenarzysty – Jona Raymonda, który urzeczony twórczością pisarza Jamesa M. Caina, podsunął powieść swojemu przyjacielowi. Historia od razu przypadła do gustu twórcy „Daleko od nieba”. W tym czasie panowie nie zdawali sobie jeszcze sprawy, że słodko-gorzka opowieść o Mildred doczekała się już pełnometrażowej wersji, o której w świecie filmowym było bardzo głośno. To właśnie za tytułową kreację Joan Crawford otrzymała w roku 1945 Oskara, a film nominowany był również w pięciu innych kategoriach. To nie speszyło Haynesa i Raymonda – w końcu nie zamierzali dublować historii, a sprzedać ją nowej, wymagającej publiczności.
W ich wydaniu, „Mildred Pierce” stała się złożoną opowieścią o życiu prywatnym i zawodowym pewnej amerykańskiej żony i matki, która odchodzi od niewiernego męża i – wbrew przeciwnościom losu i fali kryzysu – rozkręca niezwykle intratny biznes. W tym samym czasie kobieta sukcesu zaczyna ponosić kolejne klęski na płaszczyźnie rodzicielskiej – jej starsza córka, Veda, to diabeł zaklęty w przepięknej i piekielnie przebiegłej kobiecie. To właśnie ich nieobliczalne, złożone relacje, naprzemienne paroksyzmy miłości i gniewu, stanowią clou tej historii i to one przekonały doskonałą aktorkę – Kate Winslet – do przyjęcia roli tytułowej Mildred. „Jedną z rzeczy, które najbardziej zafascynowały mnie w scenariuszu, był ten niesłychanie silny związek między Mildred a Vedą, bazujący na czystej miłości i uwielbieniu dla dziecka (…). Każda relacja matki z córką jest – z różnych powodów – złożona i skomplikowana, ale ta była zupełnie inna, ponieważ Mildred nieustannie stawała w obliczu sytuacji, w której nie wiedziała, czy kochać córkę, czy ją zabić”1).
I bardzo dobrze, że to właśnie Kate Winslet zdecydowała się na tę rolę (za którą zresztą otrzymała Złotego Globa) i przypomniała o swoim kunszcie aktorskim, który mieliśmy okazję podziwiać w „Drodze do szczęścia” czy „Lektorze”. Nie ma złudzeń co do tego, że aktorka idealnie odnajduje się w kreacjach pozornie silnych, ale w gruncie rzeczy bardzo nieszczęśliwych postaci. W „Mildred Pierce” z nie mniejszą gracją, partneruje jej młodziutka Evan Rachel Wood, obnażająca przed widzami wszystkie swe atuty. Aktorstwo pięknego duetu nawiązuje do pewnego archaicznego, nieco kampowego modelu, co niektórych widzów może nieco drażnić, ale urok bohaterów „Mildred Pierce” – poza intrygującą historią, w jaką zostali uwikłani – tkwi właśnie w tej niemal teatralnej egzaltacji. Dzięki temu serial emanuje swoistą manierą i gestem kina dawnych lat, ale i naturalnością, która bardziej przemawia do mnie niż chociażby tandem Barrymore – Lange w innej, HBO-wskiej produkcji „Szare ogrody”.
Nie miejcie złudzeń – mini-serial w reżyserii Todda Haynesa, to produkcja kobieca, oscylująca na granicy feministycznej adoracji wolności i siły płci żeńskiej, ale mogę się założyć, że i panowie – oglądający poczynania Mildred kątem oka – nie będą mogli doczekać się finału historii. I słusznie. Bo u jej kresu znajduje się mocny, psychologiczny akcent, stanowiący kapitalne uwieńczenie pięciogodzinnego studium relacji międzyludzkich. A cały seans to po prostu filmowa ekstaza, na dobre wpijająca się w pamięć widza.
koniec
24 lutego 2012
1) Źródło: collider.com

Komentarze

25 II 2012   11:45:01

z jednej strony "feministyczna adoracja wolności" a z drugiej to bezgraniczne uwielbienie i poświęcanie się, kolejno - dla faceta, dla Vedy...
Trzeba jednak przyznać, że seriale produkcji HBO po prosu nigdy nie są złe :)

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Pobawmy się w reinterpretację
— Małgorzata Steciak

Tegoż twórcy

Szczęście w nieszczęściu
— Piotr Dobry

Ja to ktoś inny
— Tomasz Rachwald

Nowości: Wrzesień 2003
— Joanna Bartmańska, Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Powrót do melodramatu
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Pyr-Con Epizod XV: Fani nacierają
— Joanna Pienio

Stary człowiek i Park Chan-wook
— Joanna Pienio

Budzi się zło. Martwe zło
— Jarosław Loretz, Joanna Pienio

Czterej pancerni
— Joanna Pienio

To jeszcze nie czas
— Joanna Pienio

Kupili ZOO – i co z tego?
— Joanna Pienio

Norweskie (złe) wychowanie
— Joanna Pienio

Zmysł utracony
— Joanna Pienio

W matni
— Joanna Pienio

Brzemię
— Joanna Pienio

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.