Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Amir Valinia
‹Bestia›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBestia
Tytuł oryginalnyLockjaw: Rise of the Kulev Serpent
Dystrybutor Epelpol
Data premiery22 kwietnia 2009
ReżyseriaAmir Valinia
ZdjęciaBarry Strickland
Scenariusz
ObsadaDMX, Wes Brown, Louis Herthum, Lauren Fain, Brendan Aguillard, Lisa Arnold, Debra Arnott, Derrick Denicola
MuzykaMary Alice Corton
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania76 min
Gatunekgroza / horror, SF
EAN5907561118968
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wężogator voodoo
[Amir Valinia „Bestia” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Voodoo skrzyżowane z „Zaczarowanym ołówkiem”? Już wiadomo, że „Bestia” to nic dobrego…

Jarosław Loretz

Wężogator voodoo
[Amir Valinia „Bestia” - recenzja]

Voodoo skrzyżowane z „Zaczarowanym ołówkiem”? Już wiadomo, że „Bestia” to nic dobrego…

Amir Valinia
‹Bestia›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBestia
Tytuł oryginalnyLockjaw: Rise of the Kulev Serpent
Dystrybutor Epelpol
Data premiery22 kwietnia 2009
ReżyseriaAmir Valinia
ZdjęciaBarry Strickland
Scenariusz
ObsadaDMX, Wes Brown, Louis Herthum, Lauren Fain, Brendan Aguillard, Lisa Arnold, Debra Arnott, Derrick Denicola
MuzykaMary Alice Corton
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania76 min
Gatunekgroza / horror, SF
EAN5907561118968
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Tematyka voodoo jest nawet dość popularna w kinematografii, tyle że często jest brana na tapetę przez twórców pozbawionych wyobraźni, próbujących w dodatku nakręcić horror przy budżecie nie starczającym nawet na puszeczkę modnych od jakiegoś czasu ośmiorniczek. Powiedzmy, że osoby odpowiedzialne za powstanie „Bestii” dysponowały umiarkowanie zadowalającym budżetem, ale z wyobraźnią wyszło jak zwykle – skończyła się na bezsensownie fikuśnym tytule („Lockjaw: Rise of the Kulev Serpent”) i koncepcji stwora ożywianego kredką.
Już początek filmu nie nastraja optymistycznie. Bezskutecznie usiłujący odegrać pijanego ojca aktor odgraża się, że będzie szukał oszczędności w rodzinnym budżecie poprzez wypisanie pacholęcia ze szkoły. Najpierw jednak skonfrontuje swoją opinię z jego oczekiwaniami. Pacholę jednak nie w ciemię jest bite – przynajmniej tego wieczora, bo normalnie dostaje regularny łomot – i unika konwersacji dając nogę przez okno. Sądząc po rozwoju niby-awantury pacholę przebywa na zewnątrz góra kwadrans, zdąża jednak w tym czasie zahaczyć o dom sąsiadów i nakłonić na nocny spacer mieszkającą tam dziewczynkę, pobuszować razem z nią w oddalonym o ładny kawałek drogi domu kapłana voodoo, co owocuje wejściem w posiadanie „różdżki Kuleva”, czyli małego patyka w kształcie aligatora, i na koniec pokłócić się z dziewczynką. Po czym, już u siebie w pokoju, rysuje zwędzonym patykiem coś na kształt węża. W efekcie tatuś, który stwierdził, że dla ochłonięcia pojeździ sobie samochodem po okolicy, zostaje chapnięty przez wielkiego gada i zaciągnięty w pole trzciny cukrowej. Zapewne w celach konsumpcyjnych.
Czemu w trakcie awantury pada sformułowanie „Moi synowie nie potrzebują szkoły”, skoro syn jest jeden? Dlaczego tatuś w ogóle uznał za zasadne przedyskutowanie sprawy szkoły z dzieciakiem? Czy stanie w drzwiach i patrzenie wilkiem na uciekających złodziejaszków to dobra reakcja na kradzież wyjątkowo niebezpiecznego obiektu kultu? Zwłaszcza że kapłan najwyraźniej nie pofatygował się po swoją własność ani wieczorem, ani nazajutrz, ani wcale? No i co to za tekst „Jeśli ojciec ci nie wleje, przyjdź do mnie rano”? Bo jak wleje, to wskocz wieczorem, czy jak…?
Zaraz potem akcja przeskakuje w czasy współczesne. Piątka nastoletnich, jadących na weekendowy wypad przyjaciół rozjeżdża stojącą przy drodze kobietę (kierowca zagapił się na wdzięki koleżanki, z kolei rozjechana kobieta miała słuchawki na uszach i bujała w obłokach). A ponieważ nikt z auta – samego w sobie terenowego, ale dodatkowo osadzonego na prawie metrowej średnicy kołach – tego nawet nie zauważył, zrozpaczony małżonek o nietkniętym grą aktorską obliczu sięga po znaną nam już „różdżkę”, którą kwadrans przed śmiercią wygrzebała w ogródku żona i… ciąg dalszy jest raczej oczywisty.
Mniej oczywiste rzeczy dzieją się po drodze, nim widz dotrze do napisów końcowych. Małżonek, siedzący w domu posadowionym na prowincji i otoczonym polami różnych zielonych rzeczy, w dodatku mający ręce klasycznego chłopa, kreśli patykiem-krokodylkiem zdumiewająco realistyczną wizję gada pożerającego auto. Równie realistycznie oddana jest piątka pasażerów. Co by znaczyło, że nie dość, że facet minął się z powołaniem i powinien zarabiać na życie raczej jako grafik niż farmer, to jeszcze natura obdarzyła go orlim wzrokiem i fotograficzną pamięcią, skoro z odległości kilkunastu metrów był w stanie dokładnie sobie obejrzeć wszystkich pasażerów pędzącego koło setki, osadzonego wysoko nad drogą samochodu. Podobnie zdumiewa jeden z bohaterów, nie mający nic przeciwko chutliwym zalotom swojej dziewczyny do kumpla. Nie lepiej jest też z samym kumplem, który dla udobruchania swojej własnej dziewczyny, wkurzonej na widok bezwstydnych amorów, wychodzi za nią z domku i rusza… w pole trzciny cukrowej. Bo przecież to oczywiste, że szukająca chwili wytchnienia dziewczyna, wychodząca NOCĄ z domu na wsi, wcale nie siądzie gdzieś na ganeczku, tylko popruje wprost w dwumetrowe chaszcze, mając nadzieję zgubić się tam do imentu bądź przynajmniej nadziać na dzika.
Dodatkowe smaczki to potrząsanie podniesioną z ziemi świecącą latarką, aż ta zgaśnie. Próby zniszczenia rysunku poprzez jego zamazanie, wytarcie gumką bądź podrapanie nożem – przy jednoczesnym zignorowaniu chyba najprostszej metody, polegającej na podarciu kartki. Zrobienie sobie morderczej broni z… trzymanej na sztorc nocnej lampki, w której zostaje zbita żarówka, a sznur owinięty u podstawy. Dobijanie się do zażywającej seksu parki, żeby koniecznie się dowiedzieć, czy u nich komórki też nie mają zasięgu. Awantura o to, że mąż zabitej kobiety w ogóle śmiał mieć jakiekolwiek pretensje o śmierć ukochanej. No i ta kaleka rozmowa u syna kapłana oraz wykład o spożywaniu papieru… Trudno nawet zgadywać, jak dużo siana miał w głowie scenarzysta, i jak silne parcie na szkło mieli aktorzy, że zgodzili się zagrać w czymś takim.
Realizacja techniczna też specjalnie nie odbiega jakością od zawartości merytorycznej, choć trzeba przyznać, że zdjęcia i udźwiękowienie są nawet niezłe, a efekty specjalne są może i wyraźnie komputerowe, ale jest ich dość mało i nie rzucają się aż tak w oczy. Co z tego, skoro część obsady powinna dostać dożywotni zakaz wykonywania zawodu, topornie zrobiona przeplatanka wątków powoduje głównie dezorientację, zaś scena seksu wywołuje co najwyżej wesołość. Bo i chłopak, i dziewczyna mają na sobie duże, solidne, ciasno przylegające do ciała majtki. Cały czas. Również w trakcie. Swoje trzy grosze dorzucił też nasz dystrybutor, dzięki któremu film ma koślawe tłumaczenie, nijaki tytuł i zupełnie idiotyczny opis na okładce, wzbudzający podejrzenia, że nikt z firmy nie odważył się zapoznać z zawartością puszczonego na rynek pudełka. Jest tam bowiem mowa o jakimś starożytnym afrykańskim kapłanie, o zamordowaniu żony, o grasowaniu potwora, który zabija „każdego, kogo spotka na swej drodze”, a całość wieńczy cudne zdanie: „Do akcji muszą wkroczyć wojskowe jednostki specjalne.” A przecież żadnego wojska tam nie ma.
Odradzam więc zapoznawanie się z „Bestią”, choć zdaję sobie sprawę, że niektórych sympatyków kinowego nawozu pewnie nie da się odciągnąć od tego filmu nawet końmi…
koniec
5 grudnia 2017

Komentarze

05 XII 2017   23:46:25

Recenzja tak barwna, że zamiast zniechęcać, przewrotnie zachęca do obejrzenia filmu. Nawiasem mówiąc, autor recenzji chyba chciał nawiązać do "Zaczarowanego ołówka", a nie do " Pomysłowego Dobromira"?

06 XII 2017   13:49:51

Za skutki ewentualnego seansu nie odpowiadam. :p

I tak, rzeczywiście miałem na myśli "Zaczarowany ołówek". Dzięki za czujność. Już poprawione.

06 XII 2017   14:04:48

Pierwotnie chodziło o tapet – stół przykryty zielonym suknem, przy którym toczą się obrady. Słowo to ma źródło niemieckie, podobnie jak oparty na nim związek frazeologiczny, por. etwas aufs Tapet bringen. Bardziej znany niż brać (wziąć) na tapet jest zwrot być (znaleźć się) na tapecie, w którym rzeczownik został mylnie zinterpretowany tak, jakby pochodził od słowa tapeta (nb. też mającego źródło niemieckie).

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Kości, mnóstwo kości
— Jarosław Loretz

Gąszcz marketingu
— Jarosław Loretz

Majówka seniorów
— Jarosław Loretz

Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz

Weź pigułkę. Weź pigułkę
— Jarosław Loretz

Warszawski hormon niepłodności
— Jarosław Loretz

Niedożywiony szkielet
— Jarosław Loretz

Puchatek: Żenada i wstyd
— Jarosław Loretz

Klasyka na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Książki, wszędzie książki, rzekł wół do wieśniaka
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.