Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Dominic Sena
‹Polowanie na czarownice›

EKSTRAKT:10%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPolowanie na czarownice
Tytuł oryginalnySeason of the Witch
Dystrybutor Monolith
Data premiery14 stycznia 2011
ReżyseriaDominic Sena
ZdjęciaAmir M. Mokri
Scenariusz
ObsadaNicolas Cage, Ron Perlman, Stephen Graham, Ulrich Thomsen, Stephen Campbell Moore, Claire Foy, Christopher Lee
MuzykaAtli Örvarsson
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania113 min
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Średniowiecze, choć w XXI wieku
[Dominic Sena „Polowanie na czarownice” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Polowanie na czarownice” to najnowsza chałtura z jak-zwykle-drewnianym Nicolasem Cage’em, która co prawda przyznaje, że wyprawy krzyżowe były czarną kartą w historii Kościoła, za to ima się wybielenia procesów na rzekomych czarownicach, co nie dość, że z założenia obrazoburcze, to jeszcze sposobem bielenia żre w oczy.

Artur Zaborski

Średniowiecze, choć w XXI wieku
[Dominic Sena „Polowanie na czarownice” - recenzja]

„Polowanie na czarownice” to najnowsza chałtura z jak-zwykle-drewnianym Nicolasem Cage’em, która co prawda przyznaje, że wyprawy krzyżowe były czarną kartą w historii Kościoła, za to ima się wybielenia procesów na rzekomych czarownicach, co nie dość, że z założenia obrazoburcze, to jeszcze sposobem bielenia żre w oczy.

Dominic Sena
‹Polowanie na czarownice›

EKSTRAKT:10%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPolowanie na czarownice
Tytuł oryginalnySeason of the Witch
Dystrybutor Monolith
Data premiery14 stycznia 2011
ReżyseriaDominic Sena
ZdjęciaAmir M. Mokri
Scenariusz
ObsadaNicolas Cage, Ron Perlman, Stephen Graham, Ulrich Thomsen, Stephen Campbell Moore, Claire Foy, Christopher Lee
MuzykaAtli Örvarsson
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania113 min
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Film otwierają plansze, które informacją o roku i miejscu przenoszą nas w kolejne rejony podbijane przez krzyżowców. Jest to jedyny faktograficzny wtręt prawdziwej historii. Reszta jest fikcją i milczeniem zarazem – szkoda na nią słów, wzroku, słuchu.
Dwaj najdzielniejsi rycerze Pana – Behmen (Nicolas Cage) i Felson (Ron Pelman) – po zamordowaniu tysięcznej, a może nawet milionowej ofiary Pańskiego Miecza doznają iluminacji. Odkrycie wiąże się z uwikłaniem w mechanizmy Kościoła, którego intencje nie do końca okazują się być zgodne z tym, czego oczekiwałby od swych wyznawców Pan. Behmen spina się niespodziewanym odkryciem, dostaje nagłego szczękościsku, który będzie towarzyszył mu już do końca filmu, i wraz z Felsonem dezerteruje. Pomysł okazuje się nieprzemyślany i pochopny – oświeceni rycerze nie przewidzieli bowiem, że świat dziesiątkowany jest przez pomór. Nie dość, że nie ma kogo mordować, kogo łupić i grabić – wróć: nie dość, że nie ma kogo nawracać w imię Pana, to nawet brakuje okazji do zaspokojenia głodu ciała.
Kiedy w końcu udaje im się znaleźć dogorywające, ale zaopatrzone w pokarm i napoje miasto, popełniają kardynalny błąd ukrywającego się dezertera. Rozpoznani stają przed ultimatum: albo eskortują odpowiedzialną za pomór świata czarownicę do oddalonego o sześć dni drogi bractwa, albo poza karierą Bożych Bojowników dokonają także żywota. Behmen potrzebuje wielu godzin, by ocenić, która z opcji jest bardziej intratna. W końcu wybór pada na „podróż za jedną czarownicę”.
W tym momencie reżyser, Dominic Sena, próbuje przeskoczyć ustawioną na wyżynach absurdu poprzeczkę, poddając prostych jak budowa cepa bohaterów rozterkom moralnym: co jeśli księża kłamią nie tylko w sprawie wypraw krzyżowych? Co jeśli uwięziona młoda kobieta nie jest czarownicą? Tego typu infantylizmy po prostu wybrzmiewają ze szczękościśniętej twarzy Cage′a, wcielonego w Behmena. Trup ściele się gęsto, a niepewność pozostaje. Jak to bowiem z wiedźmami bywa, nie dają się łatwo rozgryźć. Ta grana przez Claire Foy wydaje się być wyjątkowo sprytna, sprytniejsza nawet niż sam Harry Potter i Hermiona razem wzięci.
Dziewczyna wprowadza Behmenowi do głowy kota: skoro przewodnik został zabity przez nasłaną przez nią hordę wilków, po co w takim razie ratowała młodego rycerza Kaya (Robert Sheehan)? Niepewności rozwiewa dopiero finałowe obnażenie demona, który wcielił się w postać urodziwej niewiasty (i tylko Nicolasa Cage′a to dziwi. Widać podjął się roli bez czytania scenariusza – ewentualnie tego ostatniego nie było, stąd miłe zaskoczenie na planie). Nierówna walka z szatanem utwierdza rycerza w słuszności dokonanych wyborów, a ostateczne poświęcenie zmywa poczucie winy za grzechy dokonane podczas krzyżowych wypraw. Behmen uświadamia sobie, że nie taki Kościół straszny, jak sobie go namalował – demon okazuje się przy nim straszniejszy. I tym absurdalnym wnioskiem kończy Sena swój bełkotliwy wywód na temat wiary, Boga i Kościoła. Nic, poza poczuciem zażenowania na twarzy, nie da się wynieść z kina. No, może jeszcze większą niestrawność na Nicolasa Cage′a. Czy warto po to cierpieć 98 minut? Nie.
koniec
17 stycznia 2011

Komentarze

« 1 2
17 I 2011   23:24:27

zamiast recenzji ideologiczne bla bla bla

19 I 2011   02:28:40

Tekst widnieje w dziale "recenzje", a tymczasem zamiast recenzji widzę tu sześć akapitów bicia piany i wylewania bełkotliwych frustracji.

Autorze, nie mogłeś zrzucić z siebie napięcia w jakiś mniej irytujący sposób? Na przykład starą, sprawdzoną przez wieki metodą: ręka w dół, ręka w górę, ręka w dół...

« 1 2

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Krótko o filmach: Luty 2002
— Michał Chaciński, Artur Długosz, Eryk Remiezowicz

Pieskie zakończenie
— Artur Długosz

Tegoż autora

Trójgłos o „Ki”
— Ewa Drab, Zuzanna Witulska, Artur Zaborski

Gdynia 2011 (2): Panorama Polskiego Kina
— Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski

Gdynia 2011 (1): Filmy konkursowe
— Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski

Off off with head
— Artur Zaborski

O (p)o(d)glądaniu
— Artur Zaborski

Tydzień z hiszpańską sztuką filmową
— Artur Zaborski

Zastrzyk adrenaliny na widok podnoszącej się kurtyny
— Artur Zaborski

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać
— Artur Zaborski

Janek Wiśniewski padł, Janek Komasa wstał
— Artur Zaborski

Jak „Och, Karola” zredukować do „Och”
— Artur Zaborski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.