Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Nuri Bilge Ceylan
‹Dzika grusza›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDzika grusza
Tytuł oryginalnyAhlat Ağacı
Dystrybutor Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
Data premiery10 maja 2019
ReżyseriaNuri Bilge Ceylan
ZdjęciaGökhan Tiryaki
Scenariusz
ObsadaDogu Demirkol, Murat Cemcir, Bennu Yildirimlar, Hazar Ergüçlü, Serkan Keskin, Tamer Levent, Öner Erkan, Ahmet Rifat Sungar
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiBośnia i Hercegowina, Bułgaria, Francja, Niemcy, Szwecja, Turcja
Czas trwania188 min
Gatunekdramat, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Forum Kina Europejskiego Cinergia 2018: Jesienna opowieść
[Nuri Bilge Ceylan „Dzika grusza”, „23. Forum Kina Europejskiego Cinergia” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nuri Bilge Ceylan nie uznaje półśrodków. Twórca nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes „Zimowego snu”, uważanego przez wielu za arcydzieło „Pewnego razu w Anatolii” czy uznanych „Trzech małp” i „Uzaka” tworzy swe dzieła w stylu jakby zaprzeczającym potrzebie komercyjnego sukcesu. Nie inaczej będzie i w przypadku jego kolejnego filmu, pokazywanego na tegorocznym festiwalu Cinergia.

Konrad Wągrowski

Forum Kina Europejskiego Cinergia 2018: Jesienna opowieść
[Nuri Bilge Ceylan „Dzika grusza”, „23. Forum Kina Europejskiego Cinergia” - recenzja]

Nuri Bilge Ceylan nie uznaje półśrodków. Twórca nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes „Zimowego snu”, uważanego przez wielu za arcydzieło „Pewnego razu w Anatolii” czy uznanych „Trzech małp” i „Uzaka” tworzy swe dzieła w stylu jakby zaprzeczającym potrzebie komercyjnego sukcesu. Nie inaczej będzie i w przypadku jego kolejnego filmu, pokazywanego na tegorocznym festiwalu Cinergia.

Nuri Bilge Ceylan
‹Dzika grusza›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDzika grusza
Tytuł oryginalnyAhlat Ağacı
Dystrybutor Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
Data premiery10 maja 2019
ReżyseriaNuri Bilge Ceylan
ZdjęciaGökhan Tiryaki
Scenariusz
ObsadaDogu Demirkol, Murat Cemcir, Bennu Yildirimlar, Hazar Ergüçlü, Serkan Keskin, Tamer Levent, Öner Erkan, Ahmet Rifat Sungar
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiBośnia i Hercegowina, Bułgaria, Francja, Niemcy, Szwecja, Turcja
Czas trwania188 min
Gatunekdramat, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Filmy Ceylana – a w tym i najnowsza „Dzika grusza” – to przeważnie trzygodzinne opowieści, oparte głównie na rozbudowanych dialogach, powolnym tempie, skierowane ku refleksji, podejmujące egzystencjalne tematy w autorskim ujęciu, jednocześnie próbujące widza zmusić do wyciągania własnych wniosków, ale też oddziałujące na wielu płaszczyznach swą formą – wysmakowanymi zdjęciami, subtelną grą aktorską, muzyką, oświetleniem, licznymi, choć nie oczywistymi, nawiązaniami do klasyki literatury czy kina. Takim też filmem jest „Dzika grusza”, choć jednak jej oddziaływanie nie dorównuje poprzednim filmom.
Sinan, główny bohater filmu, pochodzi z małego miasteczka na tureckiej prowincji (nawiasem mówiąc, jest to też rodzinne miasteczko samego Ceylana, można więc w filmie doszukiwać się wątków autobiograficznych). Wyjechał na studia do metropolii, skończył je, ale teraz nie wie, co właściwie ma robić. Najprawdopodobniej czeka go praca nauczyciela na dalekiej wschodniej prowincji Turcji, którą postrzega jako zesłanie, na dodatek w niezbyt bezpieczne rejony. Może być gorzej – jego koledzy powoływani są do wojska lub służb porządkowych, przez co młodzi humaniści z wyższym wykształceniem zajmują się brutalnym tłumieniem demonstracji, w smutnych realiach dzisiejszej Turcji. Sinan ma ambicje wykraczające ponad te smutne perspektywy. Napisał książkę, zbiór esejów na temat tureckiej prowincji, szuka kogoś, kto pomoże mu sfinansować jej wydanie. Największą ambicją Sinana jest jednak to, by nie pójść w ślady swego ojca – starego lokalnego nauczyciela, realizującego się głównie w przegrywaniu pieniędzy na zakładach bukmacherskich, mającego już długi u połowy miasteczka. Relacja Sinana i ojca będzie głównym motorem napędowym tej opowieści.
Ale oczywiście Ceylan nie byłby sobą, gdyby nie poruszył także innych tematów. „Dzika grusza” mówi więc o zderzaniu planów z rzeczywistością, o dojrzewaniu, o smutnych realiach społecznych w dzisiejszej Turcji, o rodzinnych relacjach, ale też nie zabraknie też dywagacji na temat samej pracy literackiej (rozmowa Sinana z uznanym pisarzem, skoncentrowana na nieco abstrakcyjnych tematach procesu twórczego, jest w gruncie rzeczy słownym pojedynkiem dwóch wybujałych ego, z których jedno ma podstawy do poczucia ważności, a drugie niekoniecznie), na temat wyborów sercowych (tu mamy z kolei jedną z najpiękniej napisanych scen rozmowy z dawną przyjaciółką z czasów szkolnych), czy też na temat współczesnego islamu, którego skostniałą formę Ceylan zdaje się delikatnie – tak by jednak nikogo mocniej nie urazić – krytykować.

‹23. Forum Kina Europejskiego Cinergia›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
MiejsceŁódź
Od23 listopada 2018
Do1 grudnia 2018
Podobnie jak w „Zimowym śnie” większość tych tematów ukazana jest w formie kilkunastominutowych dialogów między dwoma lub trzeba postaciami. Poza rozmową w tych scenach dzieje się niewiele, najczęściej towarzyszymy bohaterom podczas spaceru, czy picia herbaty. W tle widzimy pięknie sfilmowaną barwną jesień tureckiej prowincji. Wydaje się, że wycięcie kilkudziesięciu minut rozmów z tego filmu specjalnie by mu nie zaszkodziło, ale celebrowanie rozbudowanych dialogów to znak rozpoznawczy Ceylana, możemy więc w sumie cieszyć się, że oryginalnie pięciogodzinny film udało mu się skrócić do 188-minutowej opowieści. Dla wielu widzów może to być niełatwe wyzwanie, ja jednak przyznam, że dałem się – po raz kolejny – ponieść tej wysmakowanej opowieści. Zwłaszcza, że „Dzika grusza” jest, podobnie zresztą jak i poprzednie filmy laureata Złotej Palmy przesiąknięta pięknym, melancholijnym spojrzeniem na naszą egzystencję. Ceylan twierdzi, że głównym tematem jego historii jest to, jak syn kwestionując wybory swego ojca, ostatecznie i tak podąża jego śladami. I ten wątek, rzeczywiście najdobitniejszy i najważniejszy, jest też największym atutem tego filmu. Zwłaszcza, że w tej historii nieco przekornie „Dzika grusza” zdaje się mówić, że z pozoru złe wybory i decyzje mogą w ostatecznym rozrachunku wychodzić na dobre, a konieczność toczenia swego kamienia (czy – bardziej zgodnie z treścią filmu – kopania studni) jest jedynym sensownym wyborem, jaki możemy podjąć.
koniec
27 listopada 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Dzieci przeklętych
— Konrad Wągrowski

Powrót córy marnotrawnej
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

mbank Nowe Horyzonty 2023: Drrrogi, chłopcze…
— Kamil Witek

Esensja ogląda: Październik 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Robak, Jarosław Loretz

Co nam w kinie gra: Zimowy sen
— Marta Bałaga

Cannes 2014: Innego razu w Anatolii
— Marta Bałaga

Esensja ogląda: Wrzesień 2013 (2)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz

Nocne tureckie rozmowy
— Konrad Wągrowski

Filmy Nowych Horyzontów 2011 (2/3)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.