Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Jerzy Wróblewski
‹Binio Bill: Rio Klawo›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBinio Bill: Rio Klawo
Scenariusz
Data wydaniastyczeń 2018
RysunkiJerzy Wróblewski
Wydawca Kultura Gniewu
CyklBinio Bill
ISBN9788364858833
Format48s. 210x295 mm
Cena34,90
Gatunekhumor / satyra, western
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nasz człowiek w Rio Klawo
[Jerzy Wróblewski „Binio Bill: Rio Klawo” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Binio Bill” to jeden z ulubionych bohaterów czytelników „Świata Młodych”. Jak jednak po latach bronią się humorystyczny western Jerzego Wróblewskiego i jego najbardziej udany bohater?

Konrad Wągrowski

Nasz człowiek w Rio Klawo
[Jerzy Wróblewski „Binio Bill: Rio Klawo” - recenzja]

„Binio Bill” to jeden z ulubionych bohaterów czytelników „Świata Młodych”. Jak jednak po latach bronią się humorystyczny western Jerzego Wróblewskiego i jego najbardziej udany bohater?

Jerzy Wróblewski
‹Binio Bill: Rio Klawo›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBinio Bill: Rio Klawo
Scenariusz
Data wydaniastyczeń 2018
RysunkiJerzy Wróblewski
Wydawca Kultura Gniewu
CyklBinio Bill
ISBN9788364858833
Format48s. 210x295 mm
Cena34,90
Gatunekhumor / satyra, western
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Zbigniew Bilecki, jeden z najsłynniejszych bohaterów Dzikiego Zachodu – był naszym rodakiem. Mieszkańcom preriowych miasteczek trudno było jednak wymówić jego prawdziwe nazwisko, nazywano go więc po prostu Binio Bill”. Tyle w tym oczywiście prawdy ile w stwierdzeniu na początku „Fargo” braci Coen, że film jest oparty na autentycznej historii. Po prostu Jerzy Wróblewski, wielki miłośnik westernu i opowieści z Dzikiego Zachodu (podobno gdy w kinach pojawiał się nowy western, Wróblewski chodził na niego codziennie przez tydzień) wymyślił sobie nowego komiksowego bohatera i taką mu dał biografię. Zapewne ze swego szeryfa uczynił Polaka, by móc łatwiej przekonywać niechętnych wydawców do publikacji komiksu należącego do podejrzanego jednak w PRL-u gatunku. Cóż, mimo że nie była to pierwsza wyprawa Wróblewskiego na Dziki Zachód, pierwszy komiks z cyklu czekał aż pięć lat na publikację (od 1975 do 1980). Ale gdy już pojawił się na łamach „Świata Młodych”, czytelnicy szczerze go pokochali. Opowieści o szeryfie z Rio Klawo należały do najbardziej wyczekiwanych komiksów na ostatniej stronie harcerskiego czasopisma.
Kultura Gniewu (w swym „młodzieżowym” cyklu „Krótkie gatki”) w jednym zeszycie przypomina aż trzy opowieści o Binio Billu – chronologicznie pierwszą „Rio Klawo” (opublikowaną w „Świecie Młodych” w 1980), drugą w kolejności „Binio Bill na szlaku bezprawia” (1980/81) i czwartą „Binio Bill kontra trojaczki Benneta” (1982). I jest to chyba najlepszy, najbardziej reprezentatywny zestaw, w pełni prezentujący atuty komiksu.
W pierwszej części Binio wraz ze swym wiernym i niezwykle inteligentnym koniem Cyklonem przybywa do modelowego miasteczka westernowego Rio Klawo, by objąć stanowisko szeryfa. Lekko nie będzie, bo w ciągu kilku poprzednich lat aż 50 szeryfów tej osady albo z niej uciekło w popłochu, albo znalazło kwaterę na lokalnym cmentarzu. Za terror w miasteczku odpowiada niejaki Max Kopyto, który szerzy bezprawie wraz ze swymi braćmi. Oczywiście Binio Maxa na początku upokorzy, a potem – nie bez pewnych problemów – ostatecznie pogrąży.
Część druga to debiut pierwszej w dziejach Binio Billa pięknej kobiety. Jest nią Jane Klamota (czyżby bardziej swojska wersja Calamity Jane?), pzywódczyni gangu zajmującego się napadami na banki i dyliżansy. Binio musi opuścić spokojne (już) Rio Klawo, przemierzyć dziesiątki mil prerii i pustyń, by zmierzyć się z dziewczyną (należy zakładać, że nikt z funkcjonujących bliżej szeryfów nie ma wystarczających kompetencji, by toczyć pojedynek z tak wymagającą przeciwniczką). Droga, pełna Indian, nie będzie łatwa, a potem trzeba będzie się wkupić w łaski Jane i wymyślić jakiś sprytny plan, by posłać ją za kratki. Ciężka sprawa.
Część trzecia, najdłuższa, to rozprawa z trojaczkami Benneta, którzy niepokojąco przypominają braci Daltonów z „Lucky Luke’a” („Binio Bill” był zresztą często zestawiany z dziełem Morrisa i Goscinnego, trudno powiedzieć, na ile francuski komiks był inspiracją dla Wróblewskiego). W czasie gdy Binio uganiał się za Jane Klamota, w okolicy Rio Klawo odkryto złoto. Spowodowało to przypływ podejrzanych osobników do miasteczka, w tym tytułowych braci, niezbyt lotnych, ale dyrygowanych przez cwanego ojca. Gdy zginie złoto z banku, Binio Bill będzie musiał wkroczyć do akcji.
Scenariusze tych trzech części są urokliwie naiwne. Wróblewski starannie wstawia wszystko, co tylko kojarzy mu się z westernem – szeryfów, lokalnych pijaczków, saloony, w których bywalcy wychylają jedną za drugą szklankę whisky, piękne kobiety, zwodzące swymi urokami bohaterów, Indian, nieraz bezwzględnych, ale kierujących się swym poczuciem sprawiedliwości. Będą strzelaniny (choć bez rannych), konne pościgi, napady na banki, dyliżanse i pociągi. Widać niekwestionowaną miłość do gatunku i frajdę z wykorzystywania jego atrybutów. Perypetie Binio Billa jakoś skomplikowane nie są, bohater zwycięża tyleż dzięki własnemu sprytowi i zręczności (jest przy wszystkich swych przymiotach też najlepszym strzelcem, który potrafi jednym pociskiem przeciąć nić pajęczą, bądź wytrącić broń z ręki przeciwnika), ile też dzięki głupocie przeciwników i szczęśliwym zbiegom okoliczności, hojnie serwowanym przez autora. Sam Binio, chodzący ideał, najlepszy strzelec, najzręczniejszy jeździec, najlepszy bokser, oszałamiająco przystojny, nie tykający alkoholu (czyżby inspiracja czeskim Lemoniadowym Joe?), nie staje się nudny czy przerysowany dzięki lekko sarkastycznemu poczuciu humoru, jakim obdarza go autor.
Dziś, po latach, siła oddziaływania „Binio Billa” w dużej mierze oparta musi być na nostalgii. Nie znaczy to jednak, że komiksy Wróblewskiego są jedynie mało zajmującą ramotką. Zupełnie poprawne scenariusze utrzymane w humorystycznej, lekko parodystycznej kowencji i znakomity rysunek, doskonale dopasowany do tej konwencji (wiemy, że Wróblewski był mistrzem rysunku realistycznego, ale w konwencji z przymrużeniem oka też radzi sobie świetnie), czynią z opowieści o polskim szeryfie dzieła które nadal można czytać nie bez przyjemności.
koniec
14 lutego 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja czyta dymki: Luty 2018 (2)
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Tegoż twórcy

Wyłącz ten telewizor!
— Marcin Osuch

(Trochę) Anty-Żbik
— Marcin Osuch

Krótko o komiksach: Nie dla dzieci
— Marcin Osuch

Historia w obrazkach: Konkwistadorzy!
— Sebastian Chosiński

Piąty bieg, Cyklonie, piąty bieg!
— Konrad Wągrowski

Bumelanci i cwaniacy
— Sebastian Chosiński

Jankesi z Podhala
— Sebastian Chosiński

O okrutnym podboju Jukatanu
— Sebastian Chosiński

Światy zaginione i przypomniane
— Sebastian Chosiński

Wiekopomne dzieło króla Długouchych
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.