Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Esensja ogląda: Czerwiec 2017
[ - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Zapraszamy do pierwszej czerwcowej edycji zbioru krótkich recenzji filmowych.

Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Jarosław Robak

Esensja ogląda: Czerwiec 2017
[ - recenzja]

Zapraszamy do pierwszej czerwcowej edycji zbioru krótkich recenzji filmowych.
Kino
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Song to Song
(2017, reż. Terrence Malick)
Jarosław Robak [30%]
Typowy późny Malick: piękni ludzie, pięknie filmowani w pięknych lokacjach (ach ten Emmanuel Lubezki, który zawsze potrafi odnaleźć taki kąt i takie światło, by było jeszcze piękniej) – i towarzysząca im uduchowiona narracja z offu, traktująca o pustce współczesnego świata i poszukiwaniu sensu. Niektórzy widzą w tym artystyczną odwagę i niezależność – inni, niestrawne zadęcie, kicz i grafomanię. Tym razem chyba nawet sympatycy ostatnich dzieł reżysera zaczną tracić cierpliwość. „Song to Song” to – przynajmniej na papierze – film o miłosnym trójkącie (przez moment nawet czworokącie), dla którego tłem jest niezależna scena muzyczna. Malicka nie interesuje jednak ani melodramat, ani muzyka – u niego zawsze musi chodzić o „coś więcej” – i, niestety, podobnie jak w „Rycerzu pucharów”, „To the Wonder” i najgorszych partiach „Drzewa życia”, duchowe rozterki i metafizyka, nie dość że mętne, przybierają ostatecznie postać grubo ciosanego moralitetu (popadającego często w śmieszność – moment, w którym rozbrzmiewa tu po polsku „Zdrowaś Mario” z „Angelusa” Wojciecha Kilara jeszcze długo będzie przedmiotem kpin). Malick, filozof ekranu, jakiś czas temu wykoncypował sobie, że im refleksja głębsza, tym piękniejsze musi być ujęcie – „Song to Song” wygląda więc jak rozciągnięta do ponad dwóch godzin kosztowna reklama, i tylko trudno dociec, czy sprzedaje się nam tu jakieś Ważne Przesłanie, hipsterski festiwal muzyczny, ciuchy, perfumy, czy wakacje w malowniczej okolicy. Aktorzy na planie, odpowiednio piękni i zadumani, sprawiają wrażenie równie zagubionych w meandrach myśli reżysera – usilnie starają się, by mniej lub bardziej improwizowane fragmenty wypadały wiarygodnie (nie udaje się), ale i dla nich zamysł reżysera wydaje się nieprzenikniony. Malick chciał pewnie nadać swojej produkcji luźną strukturę, „od piosenki do piosenki”, ale całość sprawia wrażenie sklejonego na chybcika miksu przypadkowych kawałków, z których niemal żaden nie jest dobry (nie licząc może kilku scen Patti Smith, ciekawszej w mówieniu o utracie niż całe te natchnione dyrdymały).
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Smerfy: Poszukiwacze zaginionej wioski
(2017, reż. Kelly Asbury)
Marcin Osuch [60%]
Zawsze byłem fanem komiksów o Smerfach i jednocześnie z rezerwą podchodziłem do filmów z ich udziałem. Inteligentny humor autorstwa Peyo został w filmach całkowicie pominięty. Dlatego, namówiony przez dzieci na sens „Smerfów: Poszukiwacze zaginionej wioski” nie robiłem sobie wielkich nadziei. I jak to bywa w takich sytuacjach, miło się rozczarowałem. Film nie oddaje atmosfery ani wspomnianych komiksów ani wieczorynek. Raczej nawiązuje stylem do popularnych w ciągu ostatnich lat produkcji stawiających na humor sytuacyjny. Główną bohaterką uczyniono Smerfetkę, która poszukując własnej tożsamości (jest Osiłek, Kucharz, Zgrywus itd, a ona jest po prostu Smerfetką) dotarła do Zakazanego Lasu. Tam, wraz z Ciamajdą, Osiłkiem i Ważniakiem (temu kompletnie zmieniono charakter) dokonuje niezwykłego odkrycia i jednocześnie wchodzi w drogę, a jakże, Gargamelowi i Klakierowi. Akcja toczy się całkiem sprawnie, film robi niezłe wrażenie od strony wizualnej (zwłaszcza w wersji trójwymiarowej). Nie jest to natomiast produkcja, która porusza się na dwóch poziomach – coś dla dzieci i coś dla dorosłych. Nie, „Smerfy: Poszukiwacze zaginionej wioski” to film zdecydowanie dla młodszych widzów, co wcale nie musi być minusem.
DVD / BD
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Resident Evil: Ostatni rozdział
(2016, reż. Paul W.S. Anderson)
Jarosław Loretz [50%]
Całkiem udane zamknięcie cyklu (naturalnie z obowiązkową furtką na ewentualne kontynuacje), nieźle podsumowujące całokształt fabularnej wiedzy i samo w sobie stanowiące zupełnie przyzwoity film postapokaliptyczny, z logicznym zamysłem i rozbuchanym wykonaniem. Niestety, historia – może i spójna, gdyby rozpatrywać ten film jako samodzielną opowieść – stoi w sprzeczności z ustaleniami znanymi z poprzednich części, zwłaszcza tymi dotyczącymi genezy plagi. Na to nakładają się sceny co najmniej niezrozumiałe (wabienie ocalałych motorem? po co?) bądź zwyczajnie głupie (niby w 48 godzin zostaną dorżnięte ostatnie niedobitki rasy ludzkiej, liczącej obecnie 4,5 tysiąca sztuk – niby jak? Ci z Himalajów, Amazonii i Polinezji też? A kto ich tam ściga? I kto ich tam policzył?), przez co zamiast wgniatać w fotel, pełna krwi i ognia historia co najwyżej wywołuje na ustach widza uśmieszek politowania. Wciąż jednak nie jest to taka katastrofa, jak część poprzednia, „Retrybucja”, a i interesująco jest popatrzeć na Millę, która mimo wyraźnego już upływu lat dobrze sobie radzi w scenach wymagających fizycznego wysiłku…
koniec
6 czerwca 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Marzec 2018 (2)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Marzec 2018 (1)
— Piotr Dobry, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Luty 2018 (2)
— Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Luty 2018 (1)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Styczeń 2018 (1)
— Jarosław Loretz

Grudzień 2017 (4)
— Konrad Wągrowski

Grudzień 2017 (3)
— Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Grudzień 2017 (2)
— Sebastian Chosiński

Grudzień 2017 (1)
— Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Listopad 2017 (3)
— Jarosław Loretz, Kamil Witek

Tegoż autora

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Z filmu wyjęte: Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Uczmy się języków!
— Marcin Osuch

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Z filmu wyjęte: Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Z filmu wyjęte: Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

„Szalony Kojot” przez dwie chmury?
— Marcin Osuch

Z filmu wyjęte: Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Aparat, góry, człowiek
— Marcin Osuch

Z filmu wyjęte: Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.