Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Judd Apatow
‹Funny People›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułFunny People
Dystrybutor UIP
ReżyseriaJudd Apatow
ZdjęciaJanusz Kamiński
Scenariusz
ObsadaAdam Sandler, Seth Rogen, Leslie Mann, Eric Bana, Jonah Hill, Jason Schwartzman, RZA, Maude Apatow, Iris Apatow, Aziz Ansari, Aubrey Plaza, Ken Jeong, Sarah Silverman, Andy Dick
MuzykaJason Schwartzman
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Smutek komika
[Judd Apatow „Funny People” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzecia propozycja Judda Apatowa na pozycji reżysera, czyli „Funny People”, jest rozbudowaną i ambitną magmą filmową, której należą się grubsze cięcia montażysty. Jednak warto obejrzeć kolejny krok tego twórcy w kierunku poważniejszego dramatu, nawet jeśli jest to krok niepewny, a noga nieco gliniana.

Karol Kućmierz

Smutek komika
[Judd Apatow „Funny People” - recenzja]

Trzecia propozycja Judda Apatowa na pozycji reżysera, czyli „Funny People”, jest rozbudowaną i ambitną magmą filmową, której należą się grubsze cięcia montażysty. Jednak warto obejrzeć kolejny krok tego twórcy w kierunku poważniejszego dramatu, nawet jeśli jest to krok niepewny, a noga nieco gliniana.

Judd Apatow
‹Funny People›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułFunny People
Dystrybutor UIP
ReżyseriaJudd Apatow
ZdjęciaJanusz Kamiński
Scenariusz
ObsadaAdam Sandler, Seth Rogen, Leslie Mann, Eric Bana, Jonah Hill, Jason Schwartzman, RZA, Maude Apatow, Iris Apatow, Aziz Ansari, Aubrey Plaza, Ken Jeong, Sarah Silverman, Andy Dick
MuzykaJason Schwartzman
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Działalność Judda Apatowa na polu amerykańskiej komedii w ostatnim dziesięcioleciu jest zjawiskiem nie do przecenienia. Zajmuje się on produkcją, pisaniem scenariuszy, reżyserowaniem, ale chyba jego największym talentem jest odnajdywanie młodych i zdolnych, aktywizowanie ich potencjału w różnych kierunkach i luźna, przyjacielska atmosfera, która przenika powiązane z nim filmy i ich estetykę.
Punktem zwrotnym w jego karierze, który cały czas procentuje, był niepowtarzalny serial telewizyjny „Freaks & Geeks”. Nie potrwał on długo, bo obejmował zaledwie 18 odcinków. Nie został też od razu doceniony. Jednak dzięki obiegowi DVD i działalności fanów w sieci, serial otrzymał należne mu laury i wpływową pozycję w świecie komedii. To z niego wywodzi się m.in. Seth Rogen, James Franco czy Jason Segel. W jednym, niepełnym sezonie udało się pogodzić i wymieszać w idealnych proporcjach niebanalny humor, pamiętne dialogi, rozbudowane psychologicznie i realistyczne postacie, refleksje kulturalne i społeczne na temat amerykańskiego liceum, skomplikowane problemy nastolatków i wreszcie solidną dawkę dramatu, który potrafił wzruszyć i zainteresować losami nawet drugoplanowych bohaterów.
Moim zdaniem Apatow nie zrobił już niestety nic lepszego, co nie przeszkodziło mu zostać jednym z najbardziej dominujących twórców Hollywood ostatnich lat, stojącym za sukcesem „40-letniego prawiczka”, „Wpadki”, „Supersamca”, czy filmów z Willem Ferrellem.
„Funny People” jest próbą realizacji terminu dramedy, formuły filmowej, do której dąży Apatow w swojej karierze reżyserskiej. Fabuła dotyczy komika George’a Simmonsa (Adam Sandler), który w obliczu choroby jest zmuszony do przeorganizowania swojego życia. Zatrudnia on młodego Irę (Seth Rogen), aby pisał dla niego żarty, co prowadzi do nietypowej męskiej przyjaźni. Jak widać motywy niedojrzałości i bromance’u pozostają nadal w centrum zainteresowań.
Zaprezentowane połączenie dramatu i komedii nie dorasta jednak poziomem do chlubnych czasów telewizyjnych. Nie zredukowano ani nie zmodyfikowano tematyki żartów, które oczywiście kręcą się wokół zagadnień płciowo-genitalnych. Jeśli kogoś nie śmieszyły w poprzednich produkcjach, to teraz raczej nie zaczną. W kwestii dramatu zabrakło natomiast serdeczniejszego podejścia do swoich bohaterów. Rozumiem atrakcyjność konceptu, w którym bohater nie uczy się niczego z lekcji, której udzieliło mu życie. Widzieliśmy setki naiwnych przemian, kolejna niczego by wniosła. Ale szkoda, że większość postaci jest tak samo egoistyczna i niedojrzała, zupełnie jakby film je potępiał w jakimś stopniu. Wygląda to jakby dwa osobne gatunki ścierały się nieporadnie, nie mogąc w żaden sposób się uzupełnić i wzbogacić nawzajem. A wystarczy odświeżyć sobie „Freaks & Geeks”, żeby się przekonać, że jest to jak najbardziej wykonalne.
Innym poważnym problemem „Funny People” jest jego tempo i struktura. Jest on strasznie nierówny i zdecydowanie za długi, jakby reżyser zbytnio ukochał cały materiał, który nakręcił, nie mogąc się zdecydować, co też należy wyciąć. Byłoby to usprawiedliwione, gdyby bohaterowie byli bardziej interesujący i skomplikowani, ale tak niestety nie jest. Niektóre sceny ciągną się w nieskończoność, aż aktorzy wyimprowizują wszystkie aspekty danego żartu, zupełnie wytracając jego ostrość. Na szczęście jest też sporo świetnych epizodów, w których czuć chemię i dobrą zabawę całej obsady, a wszystkie żarty trafiają w odpowiednim momencie, wynikając jeden z drugiego.
Mimo wielu wad i meandrującej formy, nie mogę jednak uznać tego filmu za kompletną porażkę. Zatrudnienie Janusza Kamińskiego jako operatora zaowocowało wreszcie prawdziwie filmowym wyglądem i stylem; bardziej przemyślaną estetyką, której brakowało w poprzednich produkcjach. Dobre wrażenie także robi bogato ukazany, specyficzny świat komików. Liczne barwne epizody i fragmenty nagranych z prawdziwą publicznością występów budują realistyczne tło i dają ciekawą perspektywę kogoś, kto zna tę rzeczywistość od podszewki. Aktorsko także jest bardzo solidnie. Adam Sandler jest bardziej stonowany niż w swoich komediach, potwierdzając swój talent do poważniejszych ról, który dał poznać w „Lewym sercowym” i „Reign Over Me”. Seth Rogen także wstępuje w bardziej skomplikowaną postać, uderzając w bardziej subtelne tony niż zwykle. Najlepsze są jednak role drugoplanowe i epizody, z których praktycznie każdy jest warty uwagi. Pojawia się Jonah Hill i Jason Schwartzman jako złośliwi kumple Iry. Leslie Mann jest jak zwykle urocza i naturalna. Eric Bana prezentuje niespodziewany komediowy potencjał (jego zatrudnienie ciekawie koresponduje z zachwytami jego rolą w „Monachium” przez bohaterów „Wpadki”). Można zauważyć komików, takich jak Sarah Silverman czy Aziz Ansari. Ze sceny muzycznej obecni są nawet Eminem i RZA. Osobiście wyróżniłbym jeszcze Aubrey Plazę w roli Daisy, jednej z niewielu w pełni sympatycznych postaci w tym filmie. Nadmiar epizodów jeszcze mocniej może rozbijać i tak niestabilną strukturę, ale z drugiej strony świat komików był bardziej zajmujący od dylematów egzystencjalnych George’a Simmonsa, więc łatwo to wybaczyć.
Judd Apatow ma przed sobą jeszcze długą drogę jako reżyser, ale jestem w stanie sobie wyobrazić jego przyszłe sukcesy artystyczne i komercyjne. Mając na uwadze jego dotychczasowy dorobek, wolę skupiać się na dobrych stronach niedoskonałych dzieł, aż w końcu plusy przesłonią minusy. „Funny People” to zdecydowanie ambitna porażka, ale ma w sobie wystarczająco dużo pozytywów, abym wyczekiwał z niecierpliwością jego kolejnego projektu. Może powinien trochę nauczyć się od znajomego – Grega Mottoli, który po znakomitym i zabawnym „Supersamcu” zrobił bardziej stonowane i nostalgiczne „Adventureland”.
Recenzja nadesłana na konkurs „Esensji”.
koniec
3 marca 2010

Komentarze

03 III 2010   17:57:02

bardzo trafna opinia; nie zgodzę się jedynie z oceną Sandlera, jako utalentowanego do poważniejszych ról ;] on pasuje jedynie do kreowania dzieciaków z wielkimi "dorosłymi" głowami - nic więcej :)

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Seks, kac i miłość
— Jarosław Robak

Warto wpaść!
— Piotr Dobry

Tegoż autora

Dym/nie-dym i polarne niedźwiedzie na tropikalnej wyspie
— Konrad Wągrowski, Jędrzej Burszta, Marcin T.P. Łuczyński, Karol Kućmierz

Próby mistrza Andersona
— Karol Kućmierz

Diagramy ze słomek
— Karol Kućmierz

Mała apokalipsa
— Karol Kućmierz

Porażki i sukcesy A.D. 2011
— Piotr Dobry, Łukasz Gręda, Mateusz Kowalski, Karol Kućmierz, Joanna Pienio, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Jeden z najbardziej dobrodusznych filmów Coenów, czyli „Prawdziwe męstwo”
— Karol Kućmierz, Konrad Wągrowski

Dostać emocjonalnie w twarz, czyli „Rozstanie”
— Karol Kućmierz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Romantycznie brutalny, czyli „Drive”
— Piotr Dobry, Łukasz Gręda, Karol Kućmierz, Klara Łabacz, Konrad Wągrowski, Zuzanna Witulska

Wszystkim marzy się koniec świata, czyli „Melancholia”
— Łukasz Gręda, Karol Kućmierz, Klara Łabacz, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Zuzanna Witulska

Dzisiaj morderstwo nie znaczy tego co kiedyś, czyli „Szpieg”
— Karol Kućmierz, Klara Łabacz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.