Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Z filmu wyjęte: (Nie)życie toczy się dalej

Esensja.pl
Esensja.pl
Co robią zombie, gdy nie śledzi ich obiektyw kamery hollywoodzkiego zdjęciowca? No cóż, niekoniecznie ganiają za świeżymi mózgami…

Jarosław Loretz

Z filmu wyjęte: (Nie)życie toczy się dalej

Co robią zombie, gdy nie śledzi ich obiektyw kamery hollywoodzkiego zdjęciowca? No cóż, niekoniecznie ganiają za świeżymi mózgami…
Gdy w miasteczkach zombie pojawiają się suto opłacane hollywoodzkie ekipy realizatorskie, rozlega się gremialne charczenie i wycie, a ulicami przeciągają tabuny umarlaków, widowiskowo jęczących „mózgi, świeże mózgi”. Co jednak w sytuacji, gdy twórcy nie są w stanie sypnąć groszem? No cóż, życie idzie zwykłym trybem. Nikt nie zwraca uwagi na kamerę, koncentrując się na codziennych czynnościach, wykonywanych oczywiście bardzo powoli – jak to u zombie. Trzeba choćby zanieść kwiatek do sąsiadów czy zrobić przepierkę coraz mocniej zalatujących menelem ciuchów.
Oczywiście takie miasteczko zombie to czysta fikcja, ale trzeba przyznać, że truposze wykonujące codzienne prace – zamierzenie, a nie na zasadzie powtarzania wdrukowanych za życia czynności – nie są zbyt częstym widokiem w filmach eksplorujących tematykę żywej śmierci. Na ogół występują w nich albo bezmyślne istoty kierujące się „instynktem”, albo świadomi konsumenci ludziny, nie mogący lub nie chcący powstrzymać się przed nałogiem. Miłą w tym względzie odmianą jest „Plaga zombie: Zona mutante: Revolución tóxica”, taniutki, amatorski film rodem z odległej Argentyny. To właśnie z niego pochodzi powyższy kadr, z zombie rozwieszającym pranie.
Długość tytułu wspomnianego filmu wynika stąd, iż jest to trzecia – i ostatnia – część trylogii. Pierwszy film, „Plaga zombie”, powstał w 1997 roku za całe 120 dolarów i mimo siermiężności efektów zdobył szeroką rzeszę fanów. Tak szeroką, że postanowiono wskrzesić zabitych w finale „Plagi zombie” bohaterów. W 2001 roku ujrzała światło dzienne część druga filmu – nieco droższa, ale zrobiona w tej samej manierze – „Plaga zombie: Zona mutante”. Dopiero dekadę później, w 2011 roku, twórcy nakręcili domknięcie serii. Ale – mimo skoku technologii i posunięcia się aktorów w latach – najświeższy film wciąż wygląda jak dwaj jego starsi bracia. Jest tak samo kiczowaty, tak samo tani wizualnie, i tak samo wredny jeśli chodzi o humor. Oglądając wszystkie trzy historie pod rząd aż trudno uwierzyć, że saga powstawała na przestrzeni blisko piętnastu lat.
Zaś co do fabuły – „Plaga zombie” mówi o inwazji zombie, której próbują stawić czoło niedoszły lekarz, przebrzmiały wrestler i mieszkający po sąsiedzku informatyk (dokładniejsze detale podawałem przy okazji jednej z wcześniejszych edycji „Z filmu wyjęte”). W „Pladze zombie: Zona mutante” okazuje się, że nie dość, iż za całą plagą stoją klasyczne ufoki, i to wspierane przez rządowe agendy, to jeszcze truposze nie tyle są truposzami, ile inkubatorami dla ufoków. Jednak czemu konkretnie ufocy zmieniają ludzi w inkubatory, okazuje się dopiero w „Pladze zombie: Zona mutante: Revolución tóxica”. Wychodzi bowiem na to, że jest to zwichrowany proces rozrodu ufoków. Jak tylko truposz się rozpęka i z jego środka wychodzi świeżo wykluty obcy, zostaje zassany na pokład krążącego nad zainfekowanym miastem latającego talerza. Bohaterowie znajdują jednak pomysł, jak pozbyć się ufoków, a co za tym idzie – i zombie.
Film jest troszkę słabszy od drugiej części, nieco nudniejszy, ale jednocześnie posiada mnóstwo przednich koncepcji, jak choćby właśnie tych „zwyczajnych” truposzy, którzy starają się nikomu nie wadzić i są mocno zdziwione, gdy bohaterowie próbują je zabijać. Bo w zasadzie to czemu się naprzykrzają, i to akurat w trakcie rozwieszania prania? Po co ta cała agresja? Film naprawdę ogląda się przyjemnie, aczkolwiek muszę przestrzec, że nawet jeśli uda się go gdzieś upolować, to nie ma co liczyć wersję inną niż hiszpańska.
koniec
10 lutego 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Tegoż autora

Orient Express: A gdyby tak na Księżycu kangur…
— Jarosław Loretz

Kości, mnóstwo kości
— Jarosław Loretz

Gąszcz marketingu
— Jarosław Loretz

Majówka seniorów
— Jarosław Loretz

Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz

Weź pigułkę. Weź pigułkę
— Jarosław Loretz

Warszawski hormon niepłodności
— Jarosław Loretz

Niedożywiony szkielet
— Jarosław Loretz

Puchatek: Żenada i wstyd
— Jarosław Loretz

Klasyka na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.