Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Andrzej Konic
‹Stawka większa niż życie (13) Partia domina›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułStawka większa niż życie (13) Partia domina
Dystrybutor TVP
Data premiery26 stycznia 1967
ReżyseriaAndrzej Konic
ZdjęciaPaweł Minkiewicz, Teofil Bitner, Napoleon Czerwiński, Tomasz Dembiński, Ryszard Kośmiński
Scenariusz
ObsadaStanisław Mikulski, Zofia Kucówna, Marian Wyrzykowski, Józef Klejer, Igor Śmiałowski, Teresa Szmigielówna, Tadeusz Janczar, Miłosz Maszyński
MuzykaAndrzej Trybuła
Rok produkcji1967
Kraj produkcjiPolska
CyklTeatr Sensacji, Stawka większa niż życie
Czas trwania72 min
Gatuneksensacja, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4

Esensja.pl
Esensja.pl
Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

Sebastian Chosiński

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

Andrzej Konic
‹Stawka większa niż życie (13) Partia domina›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułStawka większa niż życie (13) Partia domina
Dystrybutor TVP
Data premiery26 stycznia 1967
ReżyseriaAndrzej Konic
ZdjęciaPaweł Minkiewicz, Teofil Bitner, Napoleon Czerwiński, Tomasz Dembiński, Ryszard Kośmiński
Scenariusz
ObsadaStanisław Mikulski, Zofia Kucówna, Marian Wyrzykowski, Józef Klejer, Igor Śmiałowski, Teresa Szmigielówna, Tadeusz Janczar, Miłosz Maszyński
MuzykaAndrzej Trybuła
Rok produkcji1967
Kraj produkcjiPolska
CyklTeatr Sensacji, Stawka większa niż życie
Czas trwania72 min
Gatuneksensacja, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Otwarcie, po półrocznej przerwie, drugiego sezonu teatralnej „Stawki większej niż życie” nie należało do udanych (vide „Czarny wilk von Hubertus”), ale trzeba przyznać, że z każdym kolejnym przedstawieniem scenarzyści, to jest Andrzej Szypulski i Zbigniew Safjan, nabierali rozmachu i coraz lepiej radzili sobie z wymyślaniem intrygujących i, co najistotniejsze, skomplikowanych fabuł. „Noc w szpitalu” (premiera: listopad 1966) prezentowała się pod tym względem znacznie ciekawiej, podobnie rzecz miała się z grudniowym „Człowiekiem, który stracił pamięć”, za reżyserię którego odpowiadała Barbara Borys-Damięcka. W następnym spektaklu wszystko wróciło do normy: Borys-Damięcka zajęła się „realizacją telewizyjną”, a reżyserią – Andrzej Konic.
Wymyślając intrygę, scenarzyści zastosowali ten sam manewr, co w przypadku „Nocy w szpitalu”, czyli postanowili przedstawić wydarzenia z przeszłości – tym razem z końca grudnia 1942 roku – w formie retrospekcji. Właściwa część akcji zaczyna się bowiem i kończy już po wojnie. Jest 1946 rok. Staszek zostaje wezwany do Wrocławia, aby potwierdzić zeznania aresztowanej przez polskie służby Niemki Lizy Schmidt. Podejrzewa się ją o to, że była zdrajczynią, współpracowała z Gestapo i w ten sposób doprowadziła do wpadki szpiegowskiej siatki komunistycznej w Breslau. Co może wiedzieć na ten temat eksagent J-23? Otóż Hans Kloss badał już tę sprawę – z ramienia Centrali – cztery lata temu. Od tego, co teraz powie, zależy życie Schmidt. W czasie spotkania z kapitanem Wojska Polskiego (w tej roli znany z „Irydu” Miłosz Maszyński) zaczyna snuć wspomnienia.
Tuż przed Wigilią Bożego Narodzenia Kloss przybywa do Wrocławia. W katedrze spotyka się z ociemniałym organistą Karolem (zmarły kilka lat później Marian Wyrzykowski, który w filmach zagrał tylko dwie role: w przedwojennym „Znachorze” Michała Waszyńskiego i powojennym „Żołnierzu zwycięstwa” Wandy Jakubowskiej; skupiał się bowiem przede wszystkim na pracy w teatrze) – jedynym człowiekiem, któremu, według Centrali, może zaufać. Co sprowadziło J-23 do Breslau? Aresztowania wśród członków siatki szpiegowskiej, które nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że zagnieździł się w niej gestapowski „kret”. Zaczęło się od niewyjaśnionej śmierci Artura (to nie jest prawdziwe imię, ale kryptonim, pod którym ukrywają się miejscowi szefowie organizacji wywiadowczej), po której nastąpiły nie mniej tajemnicze aresztowania.
Kloss „zamraża” siatkę; trzymiesięczna „kwarantanna” ma mu pomóc w odkryciu prawdy. W tym czasie albo wykryje i wyeliminuje zdrajcę, albo zerwie wszelkie kontakty i członków organizacji puści samopas. Dowiedziawszy się o jego przybyciu do miasta nad Odrą, kontaktuje się z nim nowy Artur, którym jest emerytowany nauczyciel Erich von Lipke (aktorsko realizujący się głównie w teatrze Józef Klejer). Jest on przekonany, że jego poprzednika i innych szpiegów wydała agentka A-4, czyli na co dzień pracująca jako maszynistka w siedzibie miejscowego Gestapo Liza Schmidt (wcieliła się w nią zmarła 6 kwietnia tego roku wybitna aktorka teatralna Zofia Kucówna). W jej winę nie wierzy jednak ślepy organista, do którego Kloss ma całkowite zaufanie. Tyle że Liza jest… wnuczką Karola.
J-23, chcąc nie chcąc, musi poznać bliżej, nawet jeżeli oni nie będą tego do końca świadomi, członków siatki. Są nimi jeszcze Horst i Helena Muschkowie. On (jak zawsze znakomity Tadeusz Janczar, sławny już wtedy dzięki kreacjom w „Pokoleniu”, „Kanale” czy „Zezowatym szczęściu”) jest kolejarzem, ona (Teresa Szmigielówna, mająca na koncie występy w „Pętli”, „Pociągu”, „Jutro Meksyk”) pracuje jako szatniarka w kawiarni „Teatralna”, do której chętnie przychodzą emerytowani urzędnicy i nauczyciele, aby pograć w domino. I która jest miejscem spotkań członków tajemnej komunistycznej organizacji. Tam przecinają się drogi Horsta, Lizy, kolejnych Arturów, a teraz także Hansa Klossa. Ktoś z nich – tych wciąż jeszcze żyjących – na sto procent jest zdrajcą. Może nawet Liza, bo przecież akurat w tej kwestii J-23 musi pozostać sceptyczny wobec słów ślepego organisty…
I chociaż „Partia domina” nie doczekała się wersji filmowej, można ją było przeczytać w formie prozatorskiej (ukazała się w tomie pierwszym) oraz komiksowej (zeszyt jedenasty). Mimo to niektóre wątki spektaklu przeniknęły do serialu. Koncept istnienia siatki, którą rozwalił od środka szpieg gestapowski, został wykorzystany w odcinku drugim – „Hotelu Excelsior”, natomiast postać ślepca i towarzyszącego mu chłopca, pełniących rolę łączników, pojawiły się w odcinku ósmym, czyli „Wielkiej wsypie”. Nigdzie natomiast, poza spektaklem, nie zaistniał prowadzący dochodzenie SS-Hauptsturmführer Brandt, w którego wcielił się Igor Śmiałowski („Samolot do Londynu”, „Fatalna kobieta”). Ciekawe, że ten w naturalny sposób delikatny aktor tak często – wbrew swemu emploi – obsadzany był w rolach nazistów: był gestapowcem w „Zakazanych piosenkach” (1946) i „Mistrzu” (1966), esesmanem w „Ostatnim etapie” (1947). I zazwyczaj wywiązywał się z poruczonego mu zadania świetnie.
Z teatru do serialu
Nie licząc oczywiście Stanisława Mikulskiego, w serialowych odcinkach „Stawki większej niż życie” zaistniało jedynie dwóch aktorów, których widzimy w „Partii domina”. Igor Śmiałowski jako inżynier Erwin Reil pojawił się w odcinku trzecim, czyli „Ściśle tajne”, z kolei Józef Klejer przemknął przez ekran w szóstym „Żelaznym Krzyżu”, wcielając się w epizodyczną postać oskarżonego o zdradę Hitlera i III Rzeszy pułkownika von Reichenbacha. Aż dziw, że Andrzej Konic i Janusz Morgenstern w żadnym z osiemnastu epizodów nie znaleźli miejsca dla takich tuzów polskiego kina, telewizji i teatru, jak Zofia Kucówna, Teresa Szmigielówna i Tadeusz Janczar. Trudno! To się już nie odstanie.
koniec
16 kwietnia 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

Z filmu wyjęte: Bo biblioteka była zamknięta
Jarosław Loretz

15 IV 2024

Co zrobić, gdy słyszało się o egipskich hieroglifach, ale właśnie wyłączyli prąd i Internetu nie ma, a z książek jest tylko poradnik o zarabianiu pieniędzy na kręceniu filmów, i nie za bardzo wiadomo, co to te hieroglify? No cóż – właśnie to, co widać na obrazku.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.