Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Z filmu wyjęte: Nie masz na charakteryzatora? Spokojnie, jest jeszcze kiełbasa od cioci Bożenki

Esensja.pl
Esensja.pl
Tak to już jest, że przy braku funduszy trzeba łatać filmową produkcję czym się da. Niekiedy jednak to „czym się da” zaczyna zakrawać na absurd…

Jarosław Loretz

Z filmu wyjęte: Nie masz na charakteryzatora? Spokojnie, jest jeszcze kiełbasa od cioci Bożenki

Tak to już jest, że przy braku funduszy trzeba łatać filmową produkcję czym się da. Niekiedy jednak to „czym się da” zaczyna zakrawać na absurd…
Dzisiejszy kadr przedstawia wnętrze dłoni, na której charakteryzator z Biedronki dla filmowców wykonał „piętno” w kształcie kobry przy użyciu najprawdopodobniej zwykłej, chamskiej kiełbasy, którą wyciągnął wcześniej z kanapki wypatrzonej u kogoś z ekipy realizacyjnej. Nie powiem, idea ciekawa, a i wykonanie niczego sobie, ale nadal – na wypalone w skórze piętno niezbyt to wygląda…
Kiełbaskowy wąż pochodzi z dość już sędziwego filmu, nakręconego w 1975 roku. Chodzi o „The Dead Don’t Die”, czyli „Martwi nie umierają”. Obraz, powstały według scenariusza Roberta Blocha, autora m.in. powieści „Psychoza”, powstał z myślą o rynku telewizyjnym. Co jednak ciekawe – mimo wyczuwalnie niewielkiego budżetu niektóre sceny zrealizowano z zaskakującym rozmachem, żeby wymienić choćby bogaty ruch uliczny lat 30. XX wieku. Bo – dość nietypowo jak na tanie filmy – akcja opowieści została osadzona w okresie międzywojennym i w zasadzie trudno się przyczepić do jakości realizacji. Oczywiście poza tym nieszczęsnym piętnem.
Do więzienia przybywa urlopowany marynarz, chcąc się pożegnać z idącym na elektryczne krzesło bratem skazanym za zamordowanie własnej żony. Przyrzeka mu znalezienie rzeczywistego mordercy. Śledztwo zaczyna od wizyty u szefa maratonów tanecznych (Ray Milland), u którego brat wygrał – z żoną, zaraz potem znalezioną martwą – 1500 dolarów. Wkrótce potem zaczepia go tajemnicza kobieta, doradzająca wyjazd z miasta w celach zdrowotnych. Bohater jest jednak uparty, szczególnie że ujrzał na ulicy swojego brata, tak jakby ten wcale nie został usmażony na krześle. Próbując go dogonić trafia do sklepiku, w którym w trakcie bójki niechcący zabija właściciela. Kłopot w tym, że niewiele później okazuje się, że sklepikarz wciąż żyje, aczkolwiek trochę przypomina zombie – ale w tym starszym, pierwotnym znaczeniu, związanym z voodoo. Gdy zaś znów u bohatera pojawia się wspomniana kobieta, sprawa zaczyna się gmatwać, nieznajoma twierdzi bowiem, że została zgilotynowana podczas rewolucji francuskiej i od tego czasu jest we władzy pewnego kapłana voodoo, będąc w zasadzie chodzącym trupem, tylko przypadkiem obdarzonym w miarę wolną wolą. Wyjawia też, że ci, którzy są w jego władzy, mają na dłoni właśnie kiełbasę. Tfu. Znamię.
Film jest z jednej strony dość męczący – głównie ze względu na ciemne zdjęcia i niezbyt wyraźne dialogi, ale ma na tyle nietuzinkową fabułę, interesująco się gmatwającą pod koniec, że jego seans będzie mimo wszystko interesującym doświadczeniem dla miłośników nieco starszej, mniej szablonowej grozy.
koniec
1 sierpnia 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Tegoż autora

Orient Express: A gdyby tak na Księżycu kangur…
— Jarosław Loretz

Kości, mnóstwo kości
— Jarosław Loretz

Gąszcz marketingu
— Jarosław Loretz

Majówka seniorów
— Jarosław Loretz

Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz

Weź pigułkę. Weź pigułkę
— Jarosław Loretz

Warszawski hormon niepłodności
— Jarosław Loretz

Niedożywiony szkielet
— Jarosław Loretz

Puchatek: Żenada i wstyd
— Jarosław Loretz

Klasyka na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.