Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Bruno Dumont
‹Camille Claudel 1915›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCamille Claudel 1915
Dystrybutor Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
Data premiery25 kwietnia 2014
ReżyseriaBruno Dumont
ZdjęciaGuillaume Deffontaines
Scenariusz
ObsadaJuliette Binoche, Jean-Luc Vincent, Emmanuel Kauffman, Marion Keller, Robert Leroy, Armelle Leroy-Rolland
Rok produkcji2013
Czas trwania95 min
Gatunekbiograficzny, dramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Psychiatryk. Trzy dni z tysięcy
[Bruno Dumont „Camille Claudel 1915” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Camille Claudel 1915” to kolejny film Bruno Dumonta, twórcy m.in. wyświetlanych w Polsce „Życia Jezusa”, „Hadewijch” i „Poza szatanem”. Znów otrzymujemy tu powolną, wyciszoną opowieść z wątkiem religijnym w tle i wieloma możliwościami interpretacyjnymi, ale tym razem Dumont opowiada o prawdziwej postaci i zatrudnia do głównej roli dobrze rozpoznawalną gwiazdę – Juliette Binoche.

Konrad Wągrowski

Psychiatryk. Trzy dni z tysięcy
[Bruno Dumont „Camille Claudel 1915” - recenzja]

„Camille Claudel 1915” to kolejny film Bruno Dumonta, twórcy m.in. wyświetlanych w Polsce „Życia Jezusa”, „Hadewijch” i „Poza szatanem”. Znów otrzymujemy tu powolną, wyciszoną opowieść z wątkiem religijnym w tle i wieloma możliwościami interpretacyjnymi, ale tym razem Dumont opowiada o prawdziwej postaci i zatrudnia do głównej roli dobrze rozpoznawalną gwiazdę – Juliette Binoche.

Bruno Dumont
‹Camille Claudel 1915›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCamille Claudel 1915
Dystrybutor Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
Data premiery25 kwietnia 2014
ReżyseriaBruno Dumont
ZdjęciaGuillaume Deffontaines
Scenariusz
ObsadaJuliette Binoche, Jean-Luc Vincent, Emmanuel Kauffman, Marion Keller, Robert Leroy, Armelle Leroy-Rolland
Rok produkcji2013
Czas trwania95 min
Gatunekbiograficzny, dramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Camille Claudel 1915” – jak sama nazwa (a przynajmniej rok w tytule) wskazuje – nie jest pełną biografią z życia głośnej rzeźbiarki przełomu XIX i XX stulecia. Dumont nie ma ambicji tworzenia dzieła biograficznego, choć trzeba przyznać, że życiorys jego bohaterki to doskonały materiał na takową. Urodzona w 1864 roku Claudel jest znana tyleż ze względu na swe dzieła, ile z historii burzliwego związku z najsłynniejszym rzeźbiarzem tamtych czasów Augustem Rodinem. Była jego kochanką, muzą (nierzadko twierdzi się, że miała wielki wpływ na dzieła Rodina), ale nigdy nie zdecydował się porzucić dla niej żony. Zaszła z nim w ciążę, poroniła, wpadła w depresję. Jej stan psychiczny wciąż się pogarszał, zniszczyła większość swych prac, Rodina oskarżała o podkradanie pomysłów i spiskowanie w celu jej zamordowania. Brat Camille postanowił ją ubezwłasnowolnić i zamknąć w zakładzie psychiatrycznym, dokąd trafiła w roku 1913.
Film opowiadający o życiu Claudel powstał w roku 1988 w reżyserii Bruno Nuyttena, Dumont postawił więc na zupełnie inną historię. Jego film to zaledwie 3 dni z życia rzeźbiarki, od dwóch lat przebywającej w przybytku dla obłąkanych. Ośrodek ma – zwłaszcza jak na owe czasy – dosyć wysoki standard. Nie ma tu mrocznych cel, wiązania pasami; są zakonnice, które opiekują się pensjonariuszami, spacery na łonie natury, możliwość gotowania własnych potraw, a nawet próby amatorskiego teatrzyku. Nie zmienia to jednak faktu, że wizja pobytu w takim miejscu jest i tak wyjątkowo przerażająca. Claudel, która w tym momencie ma dość łagodną formę psychozy, otoczona jest przez ludzi o bardzo silnych zaburzeniach psychicznych (do tych ról, co wiele osób wytykało jako moralnie dwuznaczne, Dumont zatrudnił autentycznych umysłowo chorych). Wraz z bohaterką mamy wrażenie, że w takim towarzystwie choroba może się jedynie rozwijać.
Camille czeka na przyjazd brata, którego wizycie poświęcona jest druga połowa filmu. Poznajemy go jako religijnego fanatyka, który zachowania siostry tłumaczy w pewnym stopniu opętaniem i daleki jest od myśli, by uwolnić ją z tego przerażającego miejsca. Jego postać jest enigmatyczna, ale dzięki niej reżyser powraca do jednego ze swych ulubionych tematów – analizy religijnych postaw, poszukiwania tego, jak bardzo żarliwa religijność odległa jest od obłędu.
W swym niespiesznym filmie Dumont najpierw w przerażających szczegółach pokazuje życie w przytułku, następnie budzi nadzieję na odmianę losu bohaterki, by w ostatniej scenie spuentować film informacją, że Camille Claudel w ośrodku pozostała do końca swojego życia, przez kolejne 28 lat. Ta informacja – w kontekście tego, co wcześniej zobaczyliśmy – działa na odbiorcę nie słabiej niż zakończenie niejednego horroru.
koniec
26 kwietnia 2014

Komentarze

27 IV 2014   17:06:29

serdeczne dzięki za "najpierw" + "następnie" i wreszcie "w ostatniej scenie" - może i losy bohaterki nie są tajemnicą dla speców od wikipedii i historii sztuki, ale ja akurat nie wiedziałem, jak i gdzie pani malarka skończyła swoje życie. jeszcze raz dziękuję panu recenzentowi, że nie pozostawił mnie w niepewności i uznał, że skoro mam wikipedię, to sobie i tak przed seansem znajdę wszystkie informacje. dziękuję ! potraktowany jak dziecko czuję się od razu młodziej i bardziej rześko. a żeby ci na łeb cegła spadła, pismaku :]

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Listopad (3)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Loretz, Jarosław Robak

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja czwarta
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Grudzień 2013 (4)
— Sebastian Chosiński, Konrad Wągrowski

Wielka (nie)Obecność
— Jakub Skurtys

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (19)
— Konrad Wągrowski

Co nam w kinie gra: Jak spędziłem koniec lata, Hadewijch, Soul Kitchen, David chce odlecieć
— Sebastian Chosiński, Ewa Drab, Urszula Lipińska, Michał Oleszczyk, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.