Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Bruce La Bruce
‹Gerontofilia›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGerontofilia
Tytuł oryginalnyGerontophilia
Dystrybutor Tongariro
Data premiery3 października 2014
ReżyseriaBruce La Bruce
ZdjęciaNicolas Canniccioni
Scenariusz
ObsadaPier-Gabriel Lajoie, Walter Borden, Katie Boland, Marie-Hélène Thibault, Yardly Kavanagh, Jean-Alexandre Létourneau, Brian D. Wright, Nastassia Markiewicz
MuzykaRamachandra Borcar
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiKanada
Czas trwania82 min
WWW
Gatunekkomedia, melodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Lekcja tolerancji
[Bruce La Bruce „Gerontofilia” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Pisanie o tym, że kanadyjski reżyser Bruce LaBruce po raz kolejny przekracza granice dobrego smaku mogłoby zostać uznane za banał. Wszak robi to od ponad dwudziestu lat! Tyle że w „Gerontofilii” najbardziej bezceremonialny jest… tytuł. Reszta to już zaskakująco klasyczna, bliska mainstreamowi opowieść o miłości. To prawda, że nietypowej, ale mimo wszystko – miłości!

Sebastian Chosiński

Lekcja tolerancji
[Bruce La Bruce „Gerontofilia” - recenzja]

Pisanie o tym, że kanadyjski reżyser Bruce LaBruce po raz kolejny przekracza granice dobrego smaku mogłoby zostać uznane za banał. Wszak robi to od ponad dwudziestu lat! Tyle że w „Gerontofilii” najbardziej bezceremonialny jest… tytuł. Reszta to już zaskakująco klasyczna, bliska mainstreamowi opowieść o miłości. To prawda, że nietypowej, ale mimo wszystko – miłości!

Bruce La Bruce
‹Gerontofilia›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGerontofilia
Tytuł oryginalnyGerontophilia
Dystrybutor Tongariro
Data premiery3 października 2014
ReżyseriaBruce La Bruce
ZdjęciaNicolas Canniccioni
Scenariusz
ObsadaPier-Gabriel Lajoie, Walter Borden, Katie Boland, Marie-Hélène Thibault, Yardly Kavanagh, Jean-Alexandre Létourneau, Brian D. Wright, Nastassia Markiewicz
MuzykaRamachandra Borcar
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiKanada
Czas trwania82 min
WWW
Gatunekkomedia, melodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Bruce’a La Bruce’a powinni, przynajmniej jak dotąd, kojarzyć przede wszystkim wielbiciele obrazów – wybaczcie ten eufemizm, ale tekst ten mogą przecież, choćby przez przypadek, przeczytać dzieci – dla dorosłych. Im bowiem oddawał na usługi swój talent przez poprzednie ponad dwie dekady kanadyjski reżyser. Urodził się równo pół wieku temu w miasteczku Southampton w prowincji Ontario jako Justin Stewart. Filmem eksperymentalnym zainteresował się w latach 80. ubiegłego wieku; wtedy też nakręcił kilka krótkometrażówek. Rozgłos w środowisku gejowskim przyniósł mu pełnometrażowy debiut „No Skin Off My Ass” (1991), w którym zagrał też główną rolę. Dwiema kolejnymi produkcjami – „Super 8 ½” (1994) oraz „Hustler White” (1996) – umocnił swoją pozycję, co przydało mu tyle pewności siebie, że w kolejnych dziełach postanowił, nie rezygnując z otoczki porno, zmierzać w stronę mainstreamu. Czy to się udało, powinni ocenić ci, którzy oglądali dramat „Skin Flick” (2000), komedię „The Raspberry Reich” (2004) oraz horror „L.A. Zombie” (2010). Pomiędzy dwoma ostatnimi z wymienionych powstał jeszcze jeden film – „Otto, czyli Niech żyją umarlaki” (2008) – komediodramatyczny horror, który zapowiadał przyszłe odejście La Bruce’a od tematyki „XXX”. Co ostatecznie Kanadyjczyk postanowił przypieczętować „Gerontofilią”.
Bohaterem filmu jest nastoletni Lake (w tej roli debiutujący na dużym ekranie Pier-Gabriel Lajoie), chłopak z rozbitej rodziny, wychowywany jedynie przez matkę. Choć stwierdzenie „wychowywany” jest tu użyte zdecydowanie na wyrost. Marie (gra ją, pojawiająca się do tej pory głównie w produkcjach telewizyjnych, Marie-Hélène Thibault) pracuje bowiem w nocnym klubie, co sprawia, że w domu pojawia się dopiero nad ranem, głównie po to, aby odespać noc. To syn dba więc o porządek w domu i o to, by matka po przebudzeniu miała co zjeść. Płaci za to wysoką cenę – nie mając na czesne, musi zrezygnować ze studiów i raczej nie łudzi się, jak jego dziewczyna, zdeklarowana „rewolucjonistka” Désirée (Katie Boland, znana między innymi z głównej roli w ubiegłorocznej komedii „Sex After Kids”), że jeszcze kiedyś wróci na uczelnię. Są ze sobą już od paru lat, ale ich związek bardziej przypomina przyjaźń niż nastoletnią miłość. Lake nosi w sobie jakąś tajemnicę, z której istnienia być może sam nie zdaje sobie jeszcze sprawy. Ale która już niebawem wypłynie na powierzchnię.
Życie Marie i jej syna zmienia przypadek. Pewnego dnia w klubie pojawia się znajomy kobiety ze studiów i proponuje jej nową, dużo bardziej odpowiedzialną i pewnie także satysfakcjonującą pracę – w ośrodku dla seniorów Coup de Coeur. Jako pielęgniarz zostaje tam również zatrudniony Lake. Młodzieniec szybko przeżywa rozczarowanie – jednak nie z powodu ciężkich warunków, jakie panują w domu opieki, ale podejścia personelu do pacjentów. Większość chorych i cierpiących jest odurzana lekarstwami, aby nie sprawiała kłopotów. Jak chociażby osiemdziesięcioletni Melvyn Peabody (Walter Borden, który niedawno pojawił się w dramacie science fiction „A Dark Matter”), który marzy o tym, aby wyrwać się ze szpitalnych murów i jeszcze raz – zapewne ostatni w życiu – zobaczyć Pacyfik. Starzec z biegiem czasu coraz bardziej intryguje nastolatka, który się w nim… zakochuje. Ba! przeżywa erotyczne zauroczenie, coraz bardziej zaniedbując Désirée. O „niezdrowej” i „obrzydliwej” – to cytaty z filmu – fascynacji syna dowiaduje się również Marie, co zmusza Lake’a do podjęcia zasadniczych kroków.
Bruce La Bruce, choć „Gerontofilią” zrobił potężny krok w stronę filmowego mainstreamu, pozostał wierny swoim ideałom. Starając się nie przekraczać granicy dobrego smaku ani nie epatować wyuzdanym erotyzmem (co mu się w przeszłości zdarzało), przełamał mimo wszystko kolejne tabu. Pokazał przecież miłość fizyczną białego nastolatka do… czarnoskórego starca. Dołożył jednak starań, aby ten niecodzienny afekt pokazać w sposób subtelny, aby przydać mu podbudowę psychologiczną. Stąd zapewne uczynienie pana Peabody’ego człowiekiem ze świata sztuki, który bez większych trudności potrafi zauroczyć niedoświadczonego żółtodzioba. Problem jedynie w tym, że ciąg dalszy tej historii jest tak bardzo przewidywalny. La Bruce nie wykracza bowiem poza schemat opowieści o młodzieńcu, który gotów jest zaryzykować potencjalny konflikt z prawem, aby spełnić ostatnie marzenie dużo od siebie starszego przyjaciela (a w tym przypadku także i kochanka). Na szczęście film Kanadyjczyka, mimo pewnych mielizn scenariuszowych, broni się aktorstwem i klimatem tak dobrze znanym z niezależnych produkcji pokazywanych na festiwalu Sundance.
Dodajmy jeszcze, że w ubiegłym roku „Gerontofilia” zdobyła Grand Prix na montrealskim Festiwalu Nowego Kina, a na przeglądzie „Czarne Noce” w Tallinie uzyskała nominację w kategorii „najlepszy północnoamerykański film niezależny”.
koniec
3 października 2014

Komentarze

03 X 2014   17:56:26

"Harold i Maude" w wersji homoseksualnej. Tyle, że zapewne bez wątku wartości życia i sensu śmierci, wokół którego film Hala Ashby'ego był zapleciony.

pan reżyser jak widać zamienił Maude na czarnoskórego mężczyznę, olał ontologię i nadstawił plecy do poklepywania, jaki z niego kontrkulturowy łamacz tabu.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.