Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Breck Eisner
‹Sahara›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSahara
Dystrybutor Monolith
Data premiery14 kwietnia 2005
ReżyseriaBreck Eisner
ZdjęciaSeamus McGarvey
Scenariusz
ObsadaMatthew McConaughey, Penélope Cruz, Delroy Lindo, William H. Macy, Steve Zahn
MuzykaBrian Tyler
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiUSA
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Fabularna fatamorgana
[Breck Eisner „Sahara” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
“To nie miało prawa się udać” — mówi jeden z bohaterów “Sahary”. I właśnie to jedno stwierdzenie doskonale określa większość wydarzeń przedstawionych w pustynnym widowisku Breta Eisnera. Totalna niedorzeczność czy superprodukcja z przymrużeniem oka?

Ewa Drab

Fabularna fatamorgana
[Breck Eisner „Sahara” - recenzja]

“To nie miało prawa się udać” — mówi jeden z bohaterów “Sahary”. I właśnie to jedno stwierdzenie doskonale określa większość wydarzeń przedstawionych w pustynnym widowisku Breta Eisnera. Totalna niedorzeczność czy superprodukcja z przymrużeniem oka?

Breck Eisner
‹Sahara›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSahara
Dystrybutor Monolith
Data premiery14 kwietnia 2005
ReżyseriaBreck Eisner
ZdjęciaSeamus McGarvey
Scenariusz
ObsadaMatthew McConaughey, Penélope Cruz, Delroy Lindo, William H. Macy, Steve Zahn
MuzykaBrian Tyler
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiUSA
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
“Sahara” wstrzeliwuje się gdzieś między zupełne rozczarowanie spowodowane schematycznością historii i miłą dla oka lekką rozrywkę. Nieprawdopodobieństwa popychają nielogiczności, a wydarzenia prą naprzód niczym nowoczesna motorówka głównego bohatera, Dirka Pitta. Do tego, mimo że akcja toczy się w Afryce, wszystko podane jest w tradycyjnym amerykańskim duchu. Jeżeli klasyczne kino przygodowe posiada tło pseudohistoryczne, to na pewno będzie dotyczyć któregoś z wydarzeń przeszłości Stanów Zjednoczonych. Podobnie sytuacja wygląda w “Saharze”, w której do pozornie skomplikowanej fabuły dopchnięto pancernik z czasów Wojny Secesyjnej, zaginiony około 150 lat temu w podróży z Wirginii. W tej kwestii film przypomina raczej bruckheimerowski “Skarb narodów”, niż nieśmiertelnego Indianę Jonesa, do którego natarczywie porównywany jest Dirk Pitt. Na tym podobieństwa się nie kończą, niestety, na niekorzyść “Sahary”. W obu filmach poznajemy podobną trójkę bohaterów, składającą się z dzielnego męża, któremu przypada w udziale piękna pani naukowiec, i z jego przyjaciela “już-nie-tak-wspaniałego”, wyrzucającego z siebie zabawne frazesy, budzące uśmiech politowania lub sympatii - w zależności od nastroju publiczności. Dodatkowo do historii wpleciono skarb z dawnej przeszłości.
Tajemnicza epidemia, pancernik zasypany piaskiem i niezrównoważony milioner składają się na - z początku nieco senną, potem zbyt dynamiczną - przygodę. Oczywiście, z kilku niewinnie wyglądających wątków wyrasta zagrożenie dla całego świata, które musi zostać zażegnane przez odważnych i nieugiętych bohaterów. Eisner próbował wprowadzić do filmu jak najwięcej zabawy, stąd energiczna muzyka w tle zmagań z przygodą i luzacki styl bycia Dirka. Pełno tu strzelanin, ucieczek, pościgów. Tyle, że przedstawionych w sztampowy, typowy sposób, z chaotycznym montażem maskującym brak umiejętności Matthew McConaugheya, który nie jest takim macho, jakim chcieliby go widzieć twórcy. Zaakceptowanie zupełnego braku wiarygodności może przyjść łatwo przy obcowaniu z klasycznym przygodowym kinem akcji, pod warunkiem, że obsada rekompensuje braki scenariuszowe, kreując sympatycznych bohaterów. Natomiast pośród gwiazd “Sahary” wybija się jedynie Steve Zahn jako niesforny przyboczny Dirka. Matthew McConaughey wciąż nie pozbył się narcystycznej maniery gry, dlatego jego aktorskie środki wyrazu kończą się na bieganiu i prężeniu muskułów. Penelope Cruz w roli altruistycznej pani doktor ze Światowej Organizacji Zdrowia na pewno cieszy oko swoją oryginalną urodą, ale pozostaje przez cały film nijaką ozdobą obrazu. W rezultacie postacie dają się lubić ze względu na gotowość na każdy krok i swój awanturniczy charakter, ale brak im tej iskry, która sprawia, że zapamiętujemy je na dłużej.
Gdzieś tu musi być mój agent — muszę mu odpowiednio wynagrodzić to, że załatwił mi role w tym filmie!
Gdzieś tu musi być mój agent — muszę mu odpowiednio wynagrodzić to, że załatwił mi role w tym filmie!
Podstawowym problemem “Sahary” jest jej tradycyjność i deficyt oryginalności. Trudno narzekać: bezboleśnie przyglądamy się kolejnym wydarzeniom i oczekujemy sielskiego zakończenia. Jednak właśnie ta obojętność przeobraża się w fundamentalną wadę. Widowisko za 130 milionów dolarów miało wybijać się pośród innych lekkich produkcji, a okazało się tylko przewidywalną rozrywką na jeden raz. Dla producentów to z pewnością wystarczy, w Stanach film znalazł się na pierwszym miejscu box office’u, a podobnie stało się także w Polsce. Tylko czy bardzo tradycyjny kalejdoskop scen akcji z ostrożnie wymierzoną dawką humoru jest wart zainteresowania widzów, oczekujących dobrej rozrywki? “Sahara” potrafi zrelaksować, co stanowi jej wyraźną zaletę, ale często jednocześnie irytuje, zwłaszcza osoby zaznajomione z kinem przygodowym. Numery z bieganiem po dachu pociągu, bójką na szczycie wysokiego budynku, czy cudownym zmartwychwstaniem któregoś z bohaterów znamy od dawna z większości filmów akcji. W “Saharze” te stare chwyty, które fan filmowej przygody mógłby z miejsca wyliczyć, mają wprawdzie nowoczesną, a często humorystyczną oprawę, ale pozostają na poziomie zwyczajności.
Czy jeśli wyjmę teraz pistolet i zastrzelę tego Araba z mieczem, uznacie mnie wreszcie za nowego Indianę Jonesa?
Czy jeśli wyjmę teraz pistolet i zastrzelę tego Araba z mieczem, uznacie mnie wreszcie za nowego Indianę Jonesa?
Ziewać na filmie Eisnera raczej nie będziemy. Najpierw twórcy zawiadamiają nas, że w Mali szaleje nieznana zaraza. Problemem tym natychmiast zajmuje się, trochę za często jak na dzisiejsze standardy mdlejąca, doktor Eva Rojas, której fryzura się nie zburzy, a ubranie nie zabrudzi, nawet przy obcowaniu z chorymi. Mnóstwo zbiegów okoliczności połączy jej losy z losami poszukiwacza przygód Dirka Pitta, który obsesyjnie próbuje trafić na ślad wcześniej wspomnianego pancernika. W fabule “Sahary” można zauważyć mnóstwo zbiegów okoliczności, ale na szczęście twórcy nie próbują wmówić widzom, że to coś innego niż, możliwy tylko w hollywoodzkiej krainie snów, cudowny przypadek. Potem kolejne zdarzenia splatają się z prędkością światła w typową historyjkę z kilkoma wielkimi “bum” podczas i na końcu seansu. Potraktujmy to jak przywilej: zazwyczaj jesteśmy raczeni tylko jednym spektakularnym “bum” w finale.
William H. Macy jest mistrzem kamuflażu — spróbujcie go znaleźć wśród tłumu tubylców
William H. Macy jest mistrzem kamuflażu — spróbujcie go znaleźć wśród tłumu tubylców
W niektórych momentach widać w “Saharze” coś interesującego i wybijającego się na wyższy poziom (film zawiera kilka zabawnych pomysłów), ale niestety potem okazuje się to tylko fatamorganą. Zmarnowano szansę na niezły, lekki film z charakterystycznymi postaciami i porcją śmiechu. Otrzymujemy jedynie nieco zardzewiałą rozrywkę, relaksującą i ulatującą z głowy następnego dnia. Filmy przygodowe wypełnione fabularnymi niedorzecznościami potrafią być doskonałą zabawą pod warunkiem spojrzenia z dystansu. W przypadku produkcji Eisnera dystans musi być tak wielki, jak między przeciwległymi krańcami Sahary.
koniec
27 kwietnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Kwiecień 2016 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Esensja ogląda: Październik 2015 (2)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.