Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Lasse Hallström
‹Wciąż ją kocham›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWciąż ją kocham
Tytuł oryginalnyDear John
Dystrybutor Best Film
Data premiery12 lutego 2010
ReżyseriaLasse Hallström
ZdjęciaTerry Stacey
Scenariusz
ObsadaAmanda Seyfried, Channing Tatum, Henry Thomas, Richard Jenkins, Scott Porter
MuzykaDeborah Lurie
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania102 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Z romansem im do twarzy
[Lasse Hallström „Wciąż ją kocham” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Drodzy widzowie! Piszę, żeby wyjaśnić, na czym polega problem ekranizacji prozy Nicholasa Sparksa, mistrza ostentacyjnie romantycznych historii. Jeśli niewiele potrzebujecie do wzruszeń i nie oczekujecie oryginalności od staroświeckiego melodramatu, a raczej romantycznych rozrzewnień, to polubicie „Wciąż ją kocham” Lassego Hallströma. A jeśli nie…cóż, właśnie na tym polega fenomen Sparksa, jeśli nie – będziecie rozpaczać nad miałkością scenariusza. Weźcie to pod rozwagę. Pozdrowienia, Ewa.

Ewa Drab

Z romansem im do twarzy
[Lasse Hallström „Wciąż ją kocham” - recenzja]

Drodzy widzowie! Piszę, żeby wyjaśnić, na czym polega problem ekranizacji prozy Nicholasa Sparksa, mistrza ostentacyjnie romantycznych historii. Jeśli niewiele potrzebujecie do wzruszeń i nie oczekujecie oryginalności od staroświeckiego melodramatu, a raczej romantycznych rozrzewnień, to polubicie „Wciąż ją kocham” Lassego Hallströma. A jeśli nie…cóż, właśnie na tym polega fenomen Sparksa, jeśli nie – będziecie rozpaczać nad miałkością scenariusza. Weźcie to pod rozwagę. Pozdrowienia, Ewa.

Lasse Hallström
‹Wciąż ją kocham›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWciąż ją kocham
Tytuł oryginalnyDear John
Dystrybutor Best Film
Data premiery12 lutego 2010
ReżyseriaLasse Hallström
ZdjęciaTerry Stacey
Scenariusz
ObsadaAmanda Seyfried, Channing Tatum, Henry Thomas, Richard Jenkins, Scott Porter
MuzykaDeborah Lurie
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania102 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dzisiejszym kino boi się i nie umie być sympatycznie sentymentalne, a nawet banalnie romantyczne bez zakładania masek innych gatunków. W takim kinie klasycznie skonstruowany melodramat z wielką miłością, dramatycznymi komplikacjami i morzem wylanych łez przez bohaterów, a jeśli reżyser ma szczęście, także przez widzów, okazuje się przyjemną odmianą. Stąd kolejne adaptacje powieści Sparksa, pomijając ich jakość, odstają od produkowanych taśmowo komedii romantycznych, mimo że jeszcze nie tak dawno nie wyróżniałyby się niczym specjalnym. Niestety, bezpośrednio ukazana uczuciowość na ekranie kojarzy się często u widzów z kiczowatością i jest traktowana przez nich z pobłażliwością. Pytanie tylko, czy „Wciąż ja kocham” także zasługuje na takie podejście.
Wśród ekranizacji Sparksa zdarzały się wprawdzie autentyczne niewypały („Noce w Rodanthe”), ale także filmy bardzo dobre („Pamiętnik”). „Wciąż ją kocham” nie zalicza się do żadnej z tych kategorii, unosi się gdzieś pośrodku, w niektórych momentach przynosząc szczere wzruszenia, w innych pobłażliwy uśmiech. Pierwsza połowa filmu może zanudzić co mniej cierpliwych odbiorców, bo toczy się w sennym rytmie, ale także, a może przede wszystkim dlatego, że rozwija się według wyeksploatowanych schematów. John i Savannah spotykają się nad morzem – ona ma przerwę w studiach, on wyszedł na przepustce. Szybko rozwija się młodzieńcza miłość, która tym trudniejszym czyni nieubłaganie zbliżające się rozstanie z wpisanym w przyszłość niebezpieczeństwem związanym ze służbą wojskową Johna. Fragmenty opisujące ten pierwszy etap znajomości bohaterów oscylują wokół rozmarzonych spojrzeń, ładnych widoków i, delikatnie mówiąc, mało odkrywczych dialogów. Jednak ograne rozwiązania rozjaśnia duet Tatuum-Seyfried, który na pewno przyciągnie do kin fanki i fanów urodziwych aktorów. O ile żadne z nich nie jest w stanie specjalnie uwieść publiczności umiejętnościami aktorskimi, bo i scenariusz nie bardzo pozwala na pokazanie ukrytych talentów, to na pewno razem stanowią czarującą parę i właśnie urokiem i świeżością mają szansę kupić uwagę widza. Tym bardziej, że później akcja podkręca, przechodząc przy tym w melodramatyczne tony. Historia opiera się nierzadko logice ludzkich zachowań i koncentruje przede wszystkim na emocjach, ale jeśli akceptujemy konwencję gatunku (co wydaje się oczywistością przy decyzji obejrzenia filmu takiego jak „Wciąż ją kocham), to właśnie tragizm romantyczny, w której pławi się druga połowa obrazu Hallströma, wydaje się najlepszym elementem filmu.
Co ciekawe, od głównego wątku, bardziej interesujące wydają się te poboczne, a konkretnie historia ojca Johna. Grany przez znakomitego Richarda Jenkinsa ojciec chłopaka i jego kiepskie relacje z synem stanowią niestety niewystarczająco rozwiniętą przeciwwagę dla części romansowej, choć wzbudzają dużo silniejsze emocje, w pewnym momencie wybiegając tym samym nawet na pierwszy plan opowieści.
Przy okazji „Wciąż ją kocham” warto zastanowić się nad wyborami reżyserskimi Lassego Hallströma. Twórca niezapomnianych „Co gryzie Gilberta Grape’a?” i „Czekolady” zajął się projektem z góry mało oryginalnym i przeznaczonym dla węższej grupy wrażliwców. Dzięki jego umiejętnościom „Wciąż ją kocham” ma zgrabnie zarysowanych bohaterów, solidnie połączone wątki i delikatnie, w sposób stonowany potraktowaną historię. Ale oprócz miejsca w sercach romantyków, jego film niestety wiele nie osiągnie…
koniec
15 lutego 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pięć, cztery, trzy, dwa, jeden…
— Sebastian Chosiński

Człowiek, który chciał za dużo
— Urszula Lipińska

Rocky Mountains Picture Show
— Przemysław Ćwik

Zmiany są konieczne
— Artur Długosz

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.