To ja w duchu postscriptum dodam jeszcze, że czytałem kilka tomów z tej serii (także te, które nie ukazały się po polsku, a jeden z nowszych recenzowałem nawet dla "Esensji") i część trzecią uważam za najlepszą. Znalazły się tam trzy znakomite, moim zdaniem, opowiadania — "Głos", "Yeyuka" (nie rozumiem, jak można zarzucać jej "emocjonalny chłód") oraz "Piękno wśród nocy" (gdzie, jak pisał redaktor, autor osiągnął "pierwotną potęgę wellsowskiego pomysłu [o inwazji Obcych]") — i szereg dobrych. A "Trzynaście widoków tekturowego miasta" Gibsona to akurat eksperyment literacki, może nie porywający, ale bardzo ciekawy. Nie powinno się go oceniać w kategoriach zwykłego opowiadania.

Gusty są różne, a ja po prawdzie jestem wybredna albo też - podobają mi się opowiadania, które potrącą we mnie jakąś strunę. Stwarza to ryzyko, że spodoba mi się coś, co obiektywnie mówiąc jest gorsze, ale jego temat w jakiś sposób koresponduje z moim życiem, poglądami itp.

Co do opowiadań wymienionych - "Głos" jak dla mnie o niczym szczególnym, kolejne zachwalanie czytania, niby fajnie ale to już było. "Dziewiąty Av" Simmonsa, gdzie również pojawił się wtórny analfabetyzm podobał mi się znacznie bardziej. No i ta kwestia Głosu panującego nad ludźmi. To by się aż prosiło o jakąś sensacyjną fabułę, bunt przeciwko systemowi itp. pościgi, ucieczki, ruch oporu i temu podobne.

A "Yeyuka" nie przekonuje mnie wizja świata, w którym pokonano w zasadzie wszystkie choroby, jest zbyt nieprawdopodobna a to, że mieszkańcy Afryki wciąż cierpią na jedną w porównaniu z ich obecnym losem to i tak poprawa, więc nie rozumiem tego zabiegu. No i suchy opis, że lekarz był, operował, jeździł. Wolałabym jakąś duszoszczypatielną opowieść o dajmy na to przyjaźni z biednym afrykańskim dzieckiem, które na rękach bohatera ledwie umiera, no coś mocniejszego.

Silverberg - mogę docenić to opowiadanie, jest dobre, owszem, zresztą napisałam. Ale też we mnie jakoś nie trafiło. Ci obcy, przylecieli i się snują tak jakoś, kamienie poprzestawiali i tyle. No to po co im była Ziemia, skoro pozwalają na niej żyć ludziom tyle że w biedzie. Choć owszem, jest to mniej ograne od totalnej demolki czy zamiany wszystkich w niewolników, no i zawsze można skontrować "nie znamy zamysłów obcych". Może urządzają tu sobie wakacje dajmy na to albo to stacja przesyłowa danych.

Nie miałem bynajmniej zamiaru krytykować Twojego gustu, ani nawet wchodzić w polemikę z (bardzo dobrze napisaną) recenzją. W zasadzie nie chce mi się też dyskutować na temat tych trzech opowiadań, ale skoro mnie zmuszasz... :)

Ad. "Głos": Zgoda, sensacji mogłoby tam być więcej, ale napięcie nieźle rozegrane jest na poziomie dialogów. Poza tym na uwagę zasługuje przewrotny, niespodziewany epilog.

Ad. "Yeyuka": Ale przecież z nanotechnologią cały czas wiązane są wielkie medyczne nadzieje! Co więcej, wiele osób obawia się, że przełom w tej dziedzinie doprowadziłby do powstania bardzo efektywnych, ale i bardzo drogich terapii, co pomnożyłoby nierówności ekonomiczne i społeczne; w "najlepszym" przypadku między Pierwszym a Trzecim Światem, w "najgorszym" między górnym procentem górnego procenta a całą resztą. Właśnie o pierwszym wariancie tego scenariusza opowiada "Yeyuka".

Ad. "Piękno wśród nocy": Od łubudu z Obcymi w roli badguyów wolę mimo wszystko powolne, poetycko napisane utwory z tropem "nie rozumiemy ich zamiarów", bo Obcy to w końcu obcość i inność. Ale, powtarzam, nie mam najmniejszego zamiaru krytykować Twojego gustu. Zresztą ja sam czytałem te opowiadania ponad dziesięć lat temu i dziś mógłbym je odebrać zupełnie inaczej (choć fakt, że wciąż je pamiętam, przemawia na ich korzyść).

Hmm, z kolei ja wiem - może i nadmiernie lubię akcentować swoje zdanie a także, przyznaję, najbardziej mnie cieszy, jak ktoś pisze, że odebrał coś tak, jak ja - ale też nie chodzi mi o to, by kogoś przekonywać do swojej racji. To dobrze, jeśli opowiadania są tak różnorodne, że różne osoby mogą wybrać sobie własne "the best of the best of".

Co do medycyny jeszcze. Ha, jak szłam na studia to mi się wydawało, że biotechnologie są przyszłością ludzkości. W trakcie studiów dość gorzko się rozczarowałam np. w momencie, gdy chodziłam na kurs o terapii genowej było mówione, że nie udaje się stabilnie transformować ludzkich komórek (tj. wprowadzić do nich jakiegoś genu do określonej tkanki tak, by białko przezeń kodowane było produkowane dłużej niż parę tygodni.

Do tego smutny przypadek śmierci pacjenta, którego zabiła odpowiedź jego układu immunologicznego na wprowadzony wektor adenowirusowy (czyli wirus zawierający gen, który miał być wprowadzony) zahamowała badania.

Choć przecież pierwsze przeszczepy kończyły się śmiercią, podobnie antybiotyki - wszak można być uczulonym na penicylinę. To jednak nie doprowadziło do rezygnacji z jej stosowania.

Ha, nie wiem, może akurat - tak jak z elektroniką nastąpi przełom. Póki co, jestem sceptyczna.

Choć oczywiście w SF można sobie opisac, co się chce.
Może inaczej - nie do końca rozumiem, po co wybiegać w przyszłość i ultrazaawansowaną technologię, by pokazać nierówność społeczną i marny los mieszkańców krajów Trzeciego Świata.

A co do prognoz - obstawiałabym, że kiedy powstaną odpowiednie narzędzia, dojdzie do rozwarstwienia na "ulepszane" metodą inżynierii genetycznej dzieci bogaczy oraz całą resztę społeczeństwa.

@Beatrycze- już doszło do rozwarstwienia między bogate i biedne dzieci. Popatrz co dzieje się w krajach tzw. Zachodu, w Brazylii, Japonii i powoli także u nas- testy genetyczne w trakcie ciąży, od niemowlaka specjalna opieka psychologiczno-wychowawcza, opłacone 20 lat naprzód najlepsze możliwe szkoły. Tylko dzięki systemom stypendialnym dla ubogich i kredytom (spłacanym potem jak mieszkanie) młodzież z słabszych szkół ma szansę dostać się na studia (co nie znaczy ukończyć).

Badania nad adenowirusami w ostatnich latach ruszyły z kopyta, jak wynikło ze śledztwa śmierć była wynikiem błędu w sztuce.

Biotechnologia- a czymże jak nie rodzajem terapii genowej są szczepionki na opryszczkę?

PS- co do opowiadań, kilka w bardzo podobnym klimacie mamy w lipcowym numerze drukowanej konkurencji (chodzi mi o tą powstającą od 83')

Racja. Choć w zasadzie to rozwarstwienie społeczne było od czasów, w których ludzkość przestała żyć w małycxh wspólnotach zbieracko-łowieckich.

A propos dzieci, czasem aż mnie mrozi, jak słyszę o prywatnych przedszkolach i szkołach, które zdają mi się jakąś szaloną maszynką do tworzenia przyszłych ludzi sukcesu (przynajmniej w mniemaniu rodziców, posyłających te dzieciaki tam). Nasilone pranie mózgu od najmłodszych lat. Na drugim zaś biegunie - margines społeczny i gromady dziatwy alkoholików.

Inna sprawa, że jako istoty stadne tworzenie i utrwalanie hierarchii mamy niejako wdrukowane w psychikę.