Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

John Cameron Mitchell
‹Shortbus›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułShortbus
ReżyseriaJohn Cameron Mitchell
ZdjęciaFrank G. DeMarco
Scenariusz
ObsadaSook-Yin Lee, Paul Dawson, Lindsay Beamish, Adam Hardman, PJ DeBoy, Raphael Barker, Justin Bond, Shanti Carson, Bitch, Daniela Sea
MuzykaYo La Tengo
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania101 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Ekspresjonistyczna ejakulacja
[John Cameron Mitchell „Shortbus” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Po czterech latach dystrybucyjnego niebytu pojawia się w Polsce „Shortbus”, kontrowersyjny film Johna Camerona Mitchella, o którym krąży chyba więcej plotek i przesadzonych reakcji, niż rzetelnych opinii. Odważne i szczere sceny seksu mogą co prawda odrzucić niektórych widzów, ale jest to jedynie zasłona dymna, za którą kryją się bardziej interesujące i niebanalne treści.

Karol Kućmierz

Ekspresjonistyczna ejakulacja
[John Cameron Mitchell „Shortbus” - recenzja]

Po czterech latach dystrybucyjnego niebytu pojawia się w Polsce „Shortbus”, kontrowersyjny film Johna Camerona Mitchella, o którym krąży chyba więcej plotek i przesadzonych reakcji, niż rzetelnych opinii. Odważne i szczere sceny seksu mogą co prawda odrzucić niektórych widzów, ale jest to jedynie zasłona dymna, za którą kryją się bardziej interesujące i niebanalne treści.

John Cameron Mitchell
‹Shortbus›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułShortbus
ReżyseriaJohn Cameron Mitchell
ZdjęciaFrank G. DeMarco
Scenariusz
ObsadaSook-Yin Lee, Paul Dawson, Lindsay Beamish, Adam Hardman, PJ DeBoy, Raphael Barker, Justin Bond, Shanti Carson, Bitch, Daniela Sea
MuzykaYo La Tengo
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania101 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Reżyser prowadzi kilka równoległych wątków, przemieszczając się z kamerą po bajecznej i kolorowej makiecie Nowego Jorku, zaglądając w okna i drzwi bohaterów. Gdzieś w tle pojawia się także Ground Zero, ciągle świeża blizna na mapie miasta. Jednak Nowy Jork jest tutaj bardziej uniwersalną przestrzenią, trochę groteskowym światem marzeń i snów, który ożywa nocą. Wszystko się w nim kręci wokół tytułowego klubu „Shortbus”, undegroundowego lokalu, w którym krzyżują się ścieżki odrzuconych, wyzwolonych, poszukujących, eksperymentujących. Odnajdą się w nim także główne postacie, poszukujące ludzkiego kontaktu w multikulturowej oazie seksu, przebieranek, alternatywnej muzyki, sztuki i performance’u.
Bohaterką, która wprowadza widzów za kulisy jest Sophie (Sook-Yin Lee), specjalistka od terapii dla par, która sama nigdy nie przeżyła orgazmu. Jej odyseja w poszukiwaniu seksualnego spełnienia prowadzi ją (a także widzów) ku odkrywaniu nowej rzeczywistości, w której wystawne orgie, imprezy i salon towarzyski znajdują się w centrum zainteresowań. Poznajemy także parę gejów - Jamesa (Paul Dawson) i Jamie’ego (PJ DeBoy), którzy urozmaicają swój związek poprzez wprowadzenie do niego trzeciej osoby. Istotną postacią jest także Severin (Lindsay Beamish), która zarabia na życie jako towarzyszka w stylu sadomasochistycznym. Wszystkich bohaterów łączy podobny problem. Brakuje w ich życiu prawdziwej, bliskiej relacji z drugim człowiekiem, za to jest w nim dużo desperackiego seksu w różnych konfiguracjach. Jak można się domyślić, jedno z drugim nie musi mieć nic wspólnego.
Seks jest traktowany w filmie jako czynność przyjemna, naturalna, a także jako atrakcyjna forma spędzania wolnego czasu. Scen erotycznych jest dużo, są śmiałe, pomysłowe i - jak chwali się reżyser - każdy orgazm na ekranie jest prawdziwy. Mimo tego, trudno tu mówić o agresywnym epatowaniu i tanim szokowaniu. W dużym stopniu jest to po prostu reakcja na pruderyjność kina amerykańskiego, której sprzeciwia się twórca, ale przede wszystkim sceny te wynikają z emocji i przeżyć postaci, są przedłużeniem ich doświadczeń i formą komunikacji. Można się na to oburzać i obrażać, ale oskarżanie filmu o powierzchowność byłoby niesprawiedliwe.
Największą siłą „Shortbusa” jest naturalność jego bohaterów, wynikająca z długich przygotowań do realizacji, podczas których aktorzy mieli możliwość oswojenia się ze sobą oraz ze swoimi postaciami. Tę swobodę widać na ekranie, dzięki czemu ekscentryczny świat przedstawiony wypada wiarygodnie i fascynująco. Dodatkowo ubarwia go bardzo różnorodna ścieżka dźwiękowa, w której można usłyszeć Animal Collective czy Yo La Tengo, a także utwory bardziej niszowych artystów (Scott Matthew). Muzyka odgrywa w filmie jedną z kluczowych ról, a na koniec wychodzi wręcz na pierwszy plan podczas musicalowo-kabaretowej sceny finałowej.
Warto także nadmienić, że „Shortbus” to również świetna komedia. Zgranie aktorów odpłaciło się nie tylko w scenach seksualnej rozpusty, ale także w wielu zabawnych dialogach i relacjach pomiędzy bohaterami. Film jest pełen także dobrotliwej ironii, zdrowego dystansu i sympatii dla swoich postaci. Mimo, że dotyka poważniejszych zagadnień – zanik komunikacji, poczucie winy, emocjonalne zagubienie – brak w nim moralizatorstwa i banału. Scenariusz może trochę za bardzo stara się zintegrować dramatycznie wszystkie wątki, popadając nieco w barokową przesadę, ale z drugiej strony sam świat przedstawiony należałoby wziąć w duży nawias.
Ekipa pracująca nad filmem efektywnie zintegrowała w nim wiele niejednorodnych elementów. Powstało interesujące dzieło o seksie, miłości, relacjach międzyludzkich, a także barwny portret charakterystycznego, nowojorskiego środowiska. „Shortbus” pozostaje jednocześnie ciągle świeżym filmem, a także świadectwem swojego czasu.
koniec
17 września 2010

Komentarze

23 IX 2011   10:51:24

a jaki jest tytuł tej finałowej piosenki

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Nie staraj się nawet pocieszać…
— Paulina Sieradzka

Historia pewnego cierpienia
— Joanna Pienio

Między filmami
— Krzysztof Czapiga

Tegoż autora

Dym/nie-dym i polarne niedźwiedzie na tropikalnej wyspie
— Konrad Wągrowski, Jędrzej Burszta, Marcin T.P. Łuczyński, Karol Kućmierz

Próby mistrza Andersona
— Karol Kućmierz

Diagramy ze słomek
— Karol Kućmierz

Mała apokalipsa
— Karol Kućmierz

Porażki i sukcesy A.D. 2011
— Piotr Dobry, Łukasz Gręda, Mateusz Kowalski, Karol Kućmierz, Joanna Pienio, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Jeden z najbardziej dobrodusznych filmów Coenów, czyli „Prawdziwe męstwo”
— Karol Kućmierz, Konrad Wągrowski

Dostać emocjonalnie w twarz, czyli „Rozstanie”
— Karol Kućmierz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Romantycznie brutalny, czyli „Drive”
— Piotr Dobry, Łukasz Gręda, Karol Kućmierz, Klara Łabacz, Konrad Wągrowski, Zuzanna Witulska

Wszystkim marzy się koniec świata, czyli „Melancholia”
— Łukasz Gręda, Karol Kućmierz, Klara Łabacz, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Zuzanna Witulska

Dzisiaj morderstwo nie znaczy tego co kiedyś, czyli „Szpieg”
— Karol Kućmierz, Klara Łabacz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.