recenzja filmu to nie jest najlepsze miejsce na opisywanie swoich poglądów

Pewnie, że nie. Dlatego JaLe tego nie zrobił. :-)

Przed recenzją powinien byc duży spoiler alert. Nie widziałam filmu, nie wiedziałam, że ciężarna umrze i po co. A teraz wiem. A bu.

Przecież tu nie ma opisywania poglądów. Od tego dział filmowy ma kol. Zaborskiego ;-)

wnioskuję z tego, że je mam - to miłe!

Zwykle do usług.

Ja bym dał filmowi co najmniej 80% jeśli nie 90%. Jeden z lepszych filmów w ostatnim czasie.

" Bohater, postawiony przed faktem dokonanym, daje dogorywającej ostatnią posługę i wkrótce, po namowach przełożonego, wycofuje rezygnację i udaje się do Watykanu poznawać tajniki opętań i egzorcyzmów." - nieścisłość. Po wyprawie do Watykanu dopiero ma zdecydować, czy wierzy i czy zostać księdzem. Więc nie wycofuje swojej rezygnacji od razu.

"w tej roli doskonały Ciarán Hinds" - Doskonały to może i faktycznie, ale nie w tym filmie. Ciężko nazwać rolę doskonałą jak aktor wypowiada może dziesięć zdań na krzyż, a większość, to nic nie wnoszące do filmu pierdoły. Gdzieś głęboko ta charyzma musiała się ukrywać ;] Natomiast te jego "bogato ilustrowane wykłady", to przecież kilka nic niemówiących zdjęć i to robi bardziej za tło, czy wprowadzenie. Wg mnie potraktowano to całkiem niepoważnie.

Postępująca zmiana poglądu głównego bohatera nie postępuje. Dzieje się nagle w samej końcówce, przez co jest moim zdaniem bezpodstawna. Przez cały film nieważne co się działo bohater zapiera sie nie chcąc dac wiary temu co widzi, aż tu nagle "bach" wierzy, mimo że późniejsze wydarzenia z Hopkinsem nie odbiegają za bardzo od tego, czego doznawał z dziewczyną wcześniej.

Film wcale nie trzymał mnie w napięciu. Stosuje wyświechtane hollywoodzkie chwyty i trzyma się schematu kina bohaterskiego - chłopak, moc, niepewność, mentor, przegrana mentora ze złem, odzyskanie wiary i ratunek mentora, power-up, ostateczna walka, happy end.
Jak zatem poważnie tutaj podchodzić do tematu egzorcyzmów, tym bardziej jeśli wziąć pod uwagę wytknięte przez Ciebie nieścisłości.

Jak dla mnie 40%.

Rezygnacja dotyczyła ukończenia szkoły i przyjęcia święceń. Jako że bohater zdecydował się jednak jechać do Watykanu, automatycznie została wycofana z dokumentacji i straciła ważność, bo wszelkie formalności - w tę czy inną stronę - bohater najprawdopodobniej załatwiłby już bezpośrednio w Rzymie. W kwestii zmiany poglądów - wypadek z dziewczyną zasiał w bohaterze na tyle zauważalne wątpliwości, że możliwy był wyjazd do Watykanu. Przypadek egzorcyzmowanej dziewczyny dorzucił do tego kilka cegiełek, zaś nocne objawienia przygotowały grunt pod końcowy przełom. Bohater wciąż objawia sceptycyzm, ale z coraz mniejszą siłą i przekonaniem.

Co do Hindsa - tak, ma małą rólkę, ale wyrazistą, w przeciwieństwie na przykład do Hauera czy gościa, który grał nauczyciela bohatera. Natomiast wykłady właśnie dlatego są interesujące, że szybko i zgrabnie dają garść podstawowych informacji, nie spowalniając toku fabuły. Znam parę filmów, gdzie podobnie zaserwowany wykład trwał i trwał, nie wnosząc niczego ani do wiedzy bohaterów, ani widzów.

W końcu sprawa napięcia. Jak dla mnie "Rytuał" dobrze sobie radzi w tej materii, bo losy kleryka są tak opowiedziane, że śledzi się je z prawdziwym zainteresowaniem. Tyle że, jak napisałem, cała sprawa bierze w łeb od finału z dziewczyną. Od tego momentu rzeczywiście rządzi schemat, a napięcie i klimat gdzieś się ulatniają.