Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Darren Aronofsky
‹Zapaśnik›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZapaśnik
Tytuł oryginalnyThe Wrestler
Dystrybutor SPI
Data premiery20 marca 2009
ReżyseriaDarren Aronofsky
ZdjęciaMaryse Alberti
Scenariusz
ObsadaMickey Rourke, Marisa Tomei, Evan Rachel Wood, Mark Margolis, Todd Barry, Wass Stevens, Ajay Naidu
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Padłeś? Powstań!
[Darren Aronofsky „Zapaśnik” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Historia sportowego upadku i wzniesienia się – ponad własne siły – na szczyt. Czy można w tym temacie dodać coś nowego, odkrywczego? Na pewno wciąż można ten ograny temat wzruszająco i inteligentnie opowiadać, co właśnie udowodnił „Zapaśnikiem” Darren Aronofsky.

Jakub Gałka

Padłeś? Powstań!
[Darren Aronofsky „Zapaśnik” - recenzja]

Historia sportowego upadku i wzniesienia się – ponad własne siły – na szczyt. Czy można w tym temacie dodać coś nowego, odkrywczego? Na pewno wciąż można ten ograny temat wzruszająco i inteligentnie opowiadać, co właśnie udowodnił „Zapaśnikiem” Darren Aronofsky.

Darren Aronofsky
‹Zapaśnik›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZapaśnik
Tytuł oryginalnyThe Wrestler
Dystrybutor SPI
Data premiery20 marca 2009
ReżyseriaDarren Aronofsky
ZdjęciaMaryse Alberti
Scenariusz
ObsadaMickey Rourke, Marisa Tomei, Evan Rachel Wood, Mark Margolis, Todd Barry, Wass Stevens, Ajay Naidu
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Zapaśnik” to ponoć historia Mickeya Rourke’a. Oczywiście można takie zapewnienia zbywać jako chwyt marketingowy, ale nie sposób zlekceważyć tego, co widać na ekranie. Rourke nie gra Randy’ego Robinsona, on nim po prostu jest – ciężko inaczej wytłumaczyć sytuację, w której przeciętny, niczym niewyróżniający się aktor nagle, po latach grania drugoplanowych ról w filmach klasy B, daje genialny występ. Zwłaszcza że robi to bez nadmiernych ozdobników, grając oszczędnie i naturalnie – w czym wybitnie pomaga mu reżyser, zbliżając się sposobem kręcenia do paradokumentu. Poza tym nawet przy dużej dozie złej woli nie sposób nie doszukać się podobieństw: i Rourke, i Robinson to ten sam typ – zmęczony, spisany na straty zabawiacz ludu. W filmie urządzający widowiska zapaśnicze, w rzeczywistości dający ludziom radość za pośrednictwem szklanego ekranu. I obaj, dawniej bardzo popularni, później stoczyli się na dno.
Zresztą, czemu nie miałaby to być historia Rourke’a? „Zapaśnik” nie odkrywa przecież jakiejś nowej prawdy, nie ujawnia nowych cech ludzkich, nie przybliża nieznanego dramatu. To historia stara i aż nadto dobrze znana w wielu odmianach, najczęściej sportowej, ale nie tylko. Jest zapaśnik, dawny mistrz, który roztrwonił potencjał swojej popularności – ma problemy ze zdrowiem, rozbitą rodzinę, a wybranką jego serca jest tancerka erotyczna. Ale ma też wolę walki, dzięki której wciąż wychodzi na ring, ma stłamszone poczucie godności, które w odpowiedniej chwili się obudzi, a przede wszystkim jest samoświadomy. To jest chyba ta cecha, która odróżnia tę postać od wielu innych, również rzeczywistych przypadków. Randy Robinson zdaje sobie sprawę i ze swoich silnych stron, i ze słabych, doskonale wie, że jest blisko dna, wie, co musi zrobić, by wypłynąć, wie też, że sam nie będzie w stanie tego zrobić. A gdy otoczenie nie wyciągnie do niego ręki w odpowiedniej chwili, pójdzie z pełną świadomością jedyną możliwą drogą.
Ta przydająca postaci dramatyzmu cecha to chyba jednak jedyne novum, jakie wprowadza Aronofsky. Poza tym to opowieść ograna i przewidywalna, może aż nazbyt. Jednak reżyser wyciska z tej historii wszystko, co się da, z pomocą Rourke’a buduje cały ciąg genialnych w swej prostocie scen, które precyzyjnie prowadzą widza przez fabułę. Owszem, w paru miejscach film zdaje się grzeszyć łopatologią, ale większość tych „wpadek” można usprawiedliwić, bo jednocześnie pomagają one tworzyć to, co zwykło się nazywać magią kina. Jak w scenie, gdy Robinson idzie do niewdzięcznej pracy za ladą – idzie wąskim korytarzem niczym zapaśnik na ring, z kamerą za jego plecami. I wszystko jest jasne, zdaje się, że moment, gdy w tle zaczynają być słyszalne okrzyki publiczności, jest niepotrzebnym tłumaczeniem widzowi analogii. Jednak to znakomicie buduje nastrój – aż do momentu gdy Robinson odgarnia plastikowe „firany” sklepu mięsnego niczym kotarę oddzielającą kulisy od ringu i okrzyki milkną…
„9 i pół tygodnia: 20 lat później” podobnie jak część pierwsza zaskakiwał odważnymi scenami erotycznymi.
„9 i pół tygodnia: 20 lat później” podobnie jak część pierwsza zaskakiwał odważnymi scenami erotycznymi.
Na nastroju i graniu na emocjach opiera się zresztą „Zapaśnik” przez większość czasu. Reżyser zdecydowanie prowadzi widza przez wszystkie stadia uczuć wobec bohatera: od współczucia przez sympatię po podziw. A przecież Robinson to nie postać jednoznaczna, nie niedźwiedź o gołębim sercu, co zdaje się sugerować pierwsza połowa filmu. Później pojawiają się sceny niekontrolowanej agresji (nawet jeśli powodowanej słusznym żalem, to wciąż jego zachowanie jest odbierane negatywnie) i świadomego poniżania siebie i innych. W podkreśleniu tego pomaga naturalizm, z jakim nakręcono film – nagości tu nie brak, krew w trakcie walk leje się strumieniami, seks jest krótki i dziki, a ciała współczesnych herosów wyhodowano dzięki różnego rodzaju wspomagaczom, co też jest pokazane wprost. To odkrywanie kulisów walk wrestlerskich – przez zainteresowanych krytykowane jako zdecydowanie przesadzające w podkreślaniu negatywnych aspektów – jest też niezłym źródłem humoru. Nie sposób się nie śmiać, słysząc fantazyjne pseudonimy, widząc dogadywaną przed walką choreografię albo pomaganie sobie w trakcie wykonywania co trudniejszych ewolucji w trakcie pojedynku. Śmiech zamiera jednak, gdy widać poświęcenie Robinsona, który się samookalecza, bo lud chce krwi, a dostarczanie mu rozrywki jest sensem życia wrestlera.
Najlepsze jest jednak to, że balansując na cienkiej granicy patosu z jednej, a ckliwości z drugiej strony, Aronofsky nigdy jej nie przekracza. Owszem, gra na emocjach widza, oddziałując na nie zresztą dość prostymi środkami, ale pozostaje to w jakiś sposób szczere i naturalne – tak jak finałowa przemowa, która nie jest, jak często się zdarza, skierowana tylko do widza, ale też zupełnie dobrze współgra z wewnętrzną logiką filmu. Oczywiście nie byłoby tego efektu, gdyby nie Rourke – jego wkład w film trzeba podkreślać równie często jak opisując Heatha Ledgera w „Mrocznym Rycerzu”. W kulminacji dramatycznego finału ekran ciemnieje i choć widzowi sugerowana jest jedna z odpowiedzi, formalnie losy bohatera są nierozstrzygnięte. To w pewnym sensie odbicie aktualnej pozycji Rourke’a – czy będzie potrafił wykorzystać daną mu okazję? Skoczy z impetem, miażdżąc przeciwników, czy upadnie bezwładnie, tym boleśniej, bo z wysoka? „Zapaśnik” nie jest filmem nastrajającym optymistycznie, ale chce się wierzyć, że aktor wyjdzie na tym powrocie do dawnej chwały lepiej niż jego bohater. A przynajmniej, jeśli miałoby się to objawić większą ilością takich ról, warto temu kibicować.
koniec
20 marca 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Do sedna: Darren Aronofsky. Zapaśnik.
— Marcin Knyszyński

Pokłon dla zawodnika
— Przemysław Pieniążek

Tegoż twórcy

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Do sedna: Darren Aronofsky „mother!”
— Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Noe: Wybrany przez Boga
— Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Czarny łabędź
— Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Źródło
— Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Requiem dla snu
— Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Pi
— Marcin Knyszyński

NajAmerican Film Festival 2017
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Esensja ogląda: Październik 2014 (1)
— Kamil Witek, Konrad Wągrowski, Jarosław Loretz, Piotr Dobry

Esensja ogląda: Czerwiec 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Więcej wszystkiego co błyszczy, buczy i wybucha?
— Miłosz Cybowski, Jakub Gałka, Wojciech Gołąbowski, Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Nieprawdziwi detektywi
— Jakub Gałka

O tych, co z kosmosu
— Paweł Ciołkiewicz, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Wszyscy za jednego
— Jakub Gałka

Pacjent zmarł, po czym wstał jako zombie
— Adam Kordaś, Michał Kubalski, Jakub Gałka, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Jarosław Robak, Beatrycze Nowicka, Łukasz Bodurka

Przygody drugoplanowe
— Jakub Gałka

Ranking, który spadł na Ziemię
— Sebastian Chosiński, Artur Chruściel, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Michał Kubalski, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Ludzie jak krewetki
— Jakub Gałka

Katana zamiast pazurów
— Jakub Gałka

Trzy siostry Thorgala
— Jakub Gałka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.