Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Darren Aronofsky
‹Czarny Łabędź›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzarny Łabędź
Tytuł oryginalnyBlack Swan
Dystrybutor CinePix
Data premiery21 stycznia 2011
ReżyseriaDarren Aronofsky
ZdjęciaMatthew Libatique
Scenariusz
ObsadaNatalie Portman, Mila Kunis, Winona Ryder, Vincent Cassel, Toby Hemingway, Sebastian Stan, Barbara Hershey, Janet Montgomery, Ksenia Solo, Marty Krzywonos
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania103 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Do sedna: Darren Aronofsky. Czarny łabędź
[Darren Aronofsky „Czarny Łabędź” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Czarny łabędź”, piąty film Darrena Aronofsky’ego, jest kontynuacją jego reżyserskiej wizji i nawiązaniem do wszystkich filmów poprzednich (głównie „Requiem dla snu” i „Zapaśnika”). Znowu przyglądamy się ludzkim obsesjom (tym razem na punkcie doskonałości), które prowadzą do negacji rzeczywistości, dehumanizacji i autodestrukcji.

Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Czarny łabędź
[Darren Aronofsky „Czarny Łabędź” - recenzja]

„Czarny łabędź”, piąty film Darrena Aronofsky’ego, jest kontynuacją jego reżyserskiej wizji i nawiązaniem do wszystkich filmów poprzednich (głównie „Requiem dla snu” i „Zapaśnika”). Znowu przyglądamy się ludzkim obsesjom (tym razem na punkcie doskonałości), które prowadzą do negacji rzeczywistości, dehumanizacji i autodestrukcji.

Darren Aronofsky
‹Czarny Łabędź›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzarny Łabędź
Tytuł oryginalnyBlack Swan
Dystrybutor CinePix
Data premiery21 stycznia 2011
ReżyseriaDarren Aronofsky
ZdjęciaMatthew Libatique
Scenariusz
ObsadaNatalie Portman, Mila Kunis, Winona Ryder, Vincent Cassel, Toby Hemingway, Sebastian Stan, Barbara Hershey, Janet Montgomery, Ksenia Solo, Marty Krzywonos
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania103 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nina Sayers jest młodą, ambitną baletnicą, która otrzymuje główną rolę w spektaklu otwierającym nowy sezon teatralny – będzie to „Jezioro łabędzie” Czajkowskiego w nowej interpretacji. Nina musi zagrać dwie role jednocześnie – białego i czarnego łabędzia. Dziewczyna jest perfekcjonistką, całe jej życie sprowadza się do katorżniczych prób, doskonalenia techniki i ćwiczeń do upadłego. „Gdybym szukał tylko białego łabędzia, dostałabyś tę rolę!” – mówi reżyser, doceniając w ten sposób umiejętności Niny i jej techniczne atuty. Niestety do roli łabędzia czarnego potrzeba tego, czego Nina jest całkowicie pozbawiona – namiętności, umiejętności zatracenia się w swojej pasji i zaprzestania ciągłej samokontroli oraz wyzbycia się zahamowań. Potrzeba serca, a nie tylko ciała.
Nina mieszka z nadopiekuńczą matką. Obie wyjęte są prosto z programów o „małych miss” – różowy, puszysty pokój Niny sugeruje kilkuletnią lokatorkę, a nie dorosłą kobietę. Matka musiała przed laty przerwać wielce obiecującą karierę w balecie z powodu ciąży. Mała Nina, od urodzenia warunkowana i „tresowana” w nieludzki sposób, miała być z założenia sposobem na pośrednie spełnienie matczynych ambicji. Ostatecznie wyrosła na ludzką maszynę, manekina o aparycji dorosłej kobiety, wewnątrz którego żyje cały czas niedojrzała, ograniczona i nieświadoma swojej dorosłości dziewczynka. Ten ściśle zaprojektowany mechanizm, pod wpływem treningów do nowej roli, zaczyna zmieniać się stopniowo w człowieka z krwi i kości. Gorset, w który Nina była wciskana na siłę przez całe życie, zaczyna powoli pękać, podobnie jak kokon kłamstw i złudzeń – azyl, w którym chowała się od dzieciństwa. Dziewczyna poznaje tę samą prawdę, co Randy „The Ram” Ramzinsky z „Zapaśnika” – życie to nie spektakl.
Nina dociera do jeszcze innej prawdy. Każdy człowiek, w tym ona sama, to ciągle ścierające się przeciwieństwa. Obok sterylnej, mechanicznej, ściśle zaprogramowanej i białej Niny istnieje Nina namiętna, irracjonalna, emocjonalna i czarna. „Czarny łabędź” opowiada nie tylko o dojrzewaniu, ale o wewnętrznej przemianie i nieustannej walce czerni i bieli, co symbolicznie obrazują przeobrażenia jakie zachodzą w ciele Niny oraz relacja jaką nawiązuje ona z nową koleżanką po fachu – Lily. Nina widzi w niej swoje alter ego, swego doppelgängera – uosobienie wszystkich tych istniejących, lecz wypartych cech, które w naturalny sposób stanowią nieodzowny składnik naszej ludzkiej istoty. Wszystkie wydarzenia przedstawione w filmie są katalizatorem jednego procesu – oswabadzania czarnego łabędzia i jego konfrontacji z białym odpowiednikiem. Rozpoczyna się wielka bitwa, która prowadzi do unicestwienia – właśnie dlatego, że jest bitwą a nie obopólną akceptacją. „Jedyną osobą, która stoi na twej drodze, jesteś ty sama” – jak mówi reżyser spektaklu. Kogo widzi w swoich fantasmagoriach Nina? Kto ją prześladuje w lustrach? No właśnie…
Nie ma w filmie ani jednej sceny, w której brakowałoby głównej bohaterki. Wszystko czego doświadczamy, jest przefiltrowane przez jej umysł, odpowiednio przez nią zinterpretowane, przekształcone i „opowiedziane”. Jesteśmy nią od początku do końca – dlatego też trudno jednoznacznie stwierdzić, które wydarzenia przedstawione są w pełni obiektywnie, czyli dokładnie tak, jak miały miejsce. Aronofsky co prawda bardzo mocno sygnalizuje i wręcz zapowiada sceny symboliczne, ale czy nie odwraca tym samym nieco naszej uwagi? Może jest tak, że cały film to lynchowska projekcja pierwszej sceny, w której Nina budzi się i mówi, że śniła o tym, jak dostała główną rolę w „Jeziorze łabędzim”? Może fantasmagoriami są całe sekwencje fabularne? Czy baletnica naprawdę mieszka z matką? Czy naprawdę poszła na imprezę z Lily? Nie wykluczałbym takiego podejścia interpretacyjnego.
koniec
30 listopada 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 1. odc. 10. Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg
Marcin Mroziuk

25 IX 2023

Możemy się przekonać, że w serialu znaczenie Hariego Seldona jest znacznie większe niż w cyklu Isaaca Asimova, gdyż tutaj nie tylko jest twórcą psychohistorii i obu Fundacji, lecz nawet po swej śmierci aktywnie uczestniczy w rozwoju wydarzeń.

więcej »

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 9. Pionki na szachownicy przeznaczenia vel psychohistorii
Marcin Mroziuk

22 IX 2023

Chociaż z dużym zainteresowaniem obserwujemy, jak konflikt na Terminusie osiąga punkt kulminacyjny, to niestety w jego finałowej scenie otrzymujemy – niemal dosłownie – deus ex machina. Nic dziwnego, że na tym tle zdecydowanie lepiej wypada wątek rozgrywki między Świtem i Zmierzchem, która także wkracza w decydująca fazę.

więcej »

Polecamy

Peregrynacje wyssane z palca

Z filmu wyjęte:

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Gdy w domu brakło kombinerek
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Czarny łabędź, biały łabędź
— Krzysztof Czapiga

Z tego cyklu

Kevin Smith. Sprzedawcy 2
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Dogma
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. W pogoni za Amy
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Szczury z supermarketu
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Sprzedawcy
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Pułapka
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Koniec świata
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Donnie Darko
— Marcin Knyszyński

Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński

Tegoż twórcy

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

NajAmerican Film Festival 2017
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Esensja ogląda: Październik 2014 (1)
— Kamil Witek, Konrad Wągrowski, Jarosław Loretz, Piotr Dobry

Esensja ogląda: Czerwiec 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Źródła
— Grzegorz Fortuna

Padłeś? Powstań!
— Jakub Gałka

Pokłon dla zawodnika
— Przemysław Pieniążek

Aronofsky’ego sposób na śmierć
— Konrad Wągrowski

Nowości: Grudzień 2003 – Fantastyka na DVD
— Konrad Wągrowski

DVD: Pi
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

W dół, do Piekła
— Marcin Knyszyński

Sporo obietnic
— Marcin Knyszyński

Heist comic
— Marcin Knyszyński

Niekoniecznie jasno pisane: Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Wrzesień 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Cztery osobowości są, ale piątej klepki brak
— Marcin Knyszyński

Herosi z lamusa
— Marcin Knyszyński

Niekoniecznie jasno pisane: Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Po komiks marsz: Sierpień 2023
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Dziwne fikcje: Zapomniane eony, nieskończone przestrzenie, bluźniercze abominacje
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.