Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Darren Aronofsky
‹Czarny Łabędź›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzarny Łabędź
Tytuł oryginalnyBlack Swan
Dystrybutor CinePix
Data premiery21 stycznia 2011
ReżyseriaDarren Aronofsky
ZdjęciaMatthew Libatique
Scenariusz
ObsadaNatalie Portman, Mila Kunis, Winona Ryder, Vincent Cassel, Toby Hemingway, Sebastian Stan, Barbara Hershey, Janet Montgomery, Ksenia Solo, Marty Krzywonos
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania103 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Do sedna: Darren Aronofsky. Czarny łabędź
[Darren Aronofsky „Czarny Łabędź” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Czarny łabędź”, piąty film Darrena Aronofsky’ego, jest kontynuacją jego reżyserskiej wizji i nawiązaniem do wszystkich filmów poprzednich (głównie „Requiem dla snu” i „Zapaśnika”). Znowu przyglądamy się ludzkim obsesjom (tym razem na punkcie doskonałości), które prowadzą do negacji rzeczywistości, dehumanizacji i autodestrukcji.

Marcin Knyszyński

Do sedna: Darren Aronofsky. Czarny łabędź
[Darren Aronofsky „Czarny Łabędź” - recenzja]

„Czarny łabędź”, piąty film Darrena Aronofsky’ego, jest kontynuacją jego reżyserskiej wizji i nawiązaniem do wszystkich filmów poprzednich (głównie „Requiem dla snu” i „Zapaśnika”). Znowu przyglądamy się ludzkim obsesjom (tym razem na punkcie doskonałości), które prowadzą do negacji rzeczywistości, dehumanizacji i autodestrukcji.

Darren Aronofsky
‹Czarny Łabędź›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzarny Łabędź
Tytuł oryginalnyBlack Swan
Dystrybutor CinePix
Data premiery21 stycznia 2011
ReżyseriaDarren Aronofsky
ZdjęciaMatthew Libatique
Scenariusz
ObsadaNatalie Portman, Mila Kunis, Winona Ryder, Vincent Cassel, Toby Hemingway, Sebastian Stan, Barbara Hershey, Janet Montgomery, Ksenia Solo, Marty Krzywonos
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania103 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nina Sayers jest młodą, ambitną baletnicą, która otrzymuje główną rolę w spektaklu otwierającym nowy sezon teatralny – będzie to „Jezioro łabędzie” Czajkowskiego w nowej interpretacji. Nina musi zagrać dwie role jednocześnie – białego i czarnego łabędzia. Dziewczyna jest perfekcjonistką, całe jej życie sprowadza się do katorżniczych prób, doskonalenia techniki i ćwiczeń do upadłego. „Gdybym szukał tylko białego łabędzia, dostałabyś tę rolę!” – mówi reżyser, doceniając w ten sposób umiejętności Niny i jej techniczne atuty. Niestety do roli łabędzia czarnego potrzeba tego, czego Nina jest całkowicie pozbawiona – namiętności, umiejętności zatracenia się w swojej pasji i zaprzestania ciągłej samokontroli oraz wyzbycia się zahamowań. Potrzeba serca, a nie tylko ciała.
Nina mieszka z nadopiekuńczą matką. Obie wyjęte są prosto z programów o „małych miss” – różowy, puszysty pokój Niny sugeruje kilkuletnią lokatorkę, a nie dorosłą kobietę. Matka musiała przed laty przerwać wielce obiecującą karierę w balecie z powodu ciąży. Mała Nina, od urodzenia warunkowana i „tresowana” w nieludzki sposób, miała być z założenia sposobem na pośrednie spełnienie matczynych ambicji. Ostatecznie wyrosła na ludzką maszynę, manekina o aparycji dorosłej kobiety, wewnątrz którego żyje cały czas niedojrzała, ograniczona i nieświadoma swojej dorosłości dziewczynka. Ten ściśle zaprojektowany mechanizm, pod wpływem treningów do nowej roli, zaczyna zmieniać się stopniowo w człowieka z krwi i kości. Gorset, w który Nina była wciskana na siłę przez całe życie, zaczyna powoli pękać, podobnie jak kokon kłamstw i złudzeń – azyl, w którym chowała się od dzieciństwa. Dziewczyna poznaje tę samą prawdę, co Randy „The Ram” Ramzinsky z „Zapaśnika” – życie to nie spektakl.
Nina dociera do jeszcze innej prawdy. Każdy człowiek, w tym ona sama, to ciągle ścierające się przeciwieństwa. Obok sterylnej, mechanicznej, ściśle zaprogramowanej i białej Niny istnieje Nina namiętna, irracjonalna, emocjonalna i czarna. „Czarny łabędź” opowiada nie tylko o dojrzewaniu, ale o wewnętrznej przemianie i nieustannej walce czerni i bieli, co symbolicznie obrazują przeobrażenia jakie zachodzą w ciele Niny oraz relacja jaką nawiązuje ona z nową koleżanką po fachu – Lily. Nina widzi w niej swoje alter ego, swego doppelgängera – uosobienie wszystkich tych istniejących, lecz wypartych cech, które w naturalny sposób stanowią nieodzowny składnik naszej ludzkiej istoty. Wszystkie wydarzenia przedstawione w filmie są katalizatorem jednego procesu – oswabadzania czarnego łabędzia i jego konfrontacji z białym odpowiednikiem. Rozpoczyna się wielka bitwa, która prowadzi do unicestwienia – właśnie dlatego, że jest bitwą a nie obopólną akceptacją. „Jedyną osobą, która stoi na twej drodze, jesteś ty sama” – jak mówi reżyser spektaklu. Kogo widzi w swoich fantasmagoriach Nina? Kto ją prześladuje w lustrach? No właśnie…
Nie ma w filmie ani jednej sceny, w której brakowałoby głównej bohaterki. Wszystko czego doświadczamy, jest przefiltrowane przez jej umysł, odpowiednio przez nią zinterpretowane, przekształcone i „opowiedziane”. Jesteśmy nią od początku do końca – dlatego też trudno jednoznacznie stwierdzić, które wydarzenia przedstawione są w pełni obiektywnie, czyli dokładnie tak, jak miały miejsce. Aronofsky co prawda bardzo mocno sygnalizuje i wręcz zapowiada sceny symboliczne, ale czy nie odwraca tym samym nieco naszej uwagi? Może jest tak, że cały film to lynchowska projekcja pierwszej sceny, w której Nina budzi się i mówi, że śniła o tym, jak dostała główną rolę w „Jeziorze łabędzim”? Może fantasmagoriami są całe sekwencje fabularne? Czy baletnica naprawdę mieszka z matką? Czy naprawdę poszła na imprezę z Lily? Nie wykluczałbym takiego podejścia interpretacyjnego.
koniec
30 listopada 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ja nie umiem reżyserować? Potrzymajcie mi lemoniadę jeszcze raz
Jarosław Loretz

22 VI 2024

Brytyjskie kino grozy, czyli dlaczego warto unikać płodów wyobraźni Andrew Jonesa.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Ukąszeni przez „Kobrę”
Sebastian Chosiński

19 VI 2024

Kiedy nastała „pieriestrojka”, społeczeństwo radzieckie zyskało więcej wolności. Wraz z utratą wszechwładzy przez służby specjalne, zaczęła jednak szerzyć się przestępczość zorganizowana. Łatwo można było dorobić się na przemycie i handlu narkotykami. Źle opłacani milicjanci albo nie byli w stanie ukrócić tego procederu, albo sami do niego przystępowali. O tym między innymi opowiada kazachski dramat kryminalny „Zabójca mimo woli” Muzraba Bajmuhamedowa.

więcej »

East Side Story: Niełatwo być bankierem
Sebastian Chosiński

16 VI 2024

Amerykanie mieli „Żądło”, Polacy – dwa „Vabanki”. Całkiem możliwe, że kazachski reżyser Marlen Kejkiszew pozazdrościł twórcom tych filmów i postanowił nakręcić własną, nieco tylko zmienioną, lokalną wersję opowieści o zemście na nieuczciwym właścicielu kasyna. Wyszło mu… bardzo średnio. Choć oglądając „Grę”, warto wiedzieć, że za filmem stał nie tylko debiutant, ale w tamtym momencie nawet amator, niedawny jeszcze pracownik banku w Ałmatach.

więcej »

Polecamy

Gryzoń z Piekła rodem

Z filmu wyjęte:

Gryzoń z Piekła rodem
— Jarosław Loretz

Grunt to solidne kły
— Jarosław Loretz

Jaki budżet, taka kwatera główna
— Jarosław Loretz

Zimny doping
— Jarosław Loretz

Ryba z wkładką
— Jarosław Loretz

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Czarny łabędź, biały łabędź
— Krzysztof Czapiga

Z tego cyklu

Kevin Smith. Sprzedawcy 2
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Dogma
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. W pogoni za Amy
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Szczury z supermarketu
— Marcin Knyszyński

Kevin Smith. Sprzedawcy
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Pułapka
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Koniec świata
— Marcin Knyszyński

Richard Kelly. Donnie Darko
— Marcin Knyszyński

Alejandro González Iñárritu. Zjawa
— Marcin Knyszyński

Tegoż twórcy

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

NajAmerican Film Festival 2017
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Esensja ogląda: Październik 2014 (1)
— Kamil Witek, Konrad Wągrowski, Jarosław Loretz, Piotr Dobry

Esensja ogląda: Czerwiec 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Źródła
— Grzegorz Fortuna

Padłeś? Powstań!
— Jakub Gałka

Pokłon dla zawodnika
— Przemysław Pieniążek

Aronofsky’ego sposób na śmierć
— Konrad Wągrowski

Nowości: Grudzień 2003 – Fantastyka na DVD
— Konrad Wągrowski

DVD: Pi
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Po komiks marsz: Czerwiec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Techno-magia
— Marcin Knyszyński

Oddział wyrzutków
— Marcin Knyszyński

W kleszczach traumy
— Marcin Knyszyński

Mutanci wchodzą w lata dziewięćdziesiąte
— Marcin Knyszyński

Na dnie króliczej nory
— Marcin Knyszyński

W stronę światła
— Marcin Knyszyński

Żywot łajdaka
— Marcin Knyszyński

Sztuka istnienia
— Marcin Knyszyński

Magią i mieczem
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.